Natuurlijk Normandië

Dit voorjaar kwam mijn reisgids ‘Natuurlijk Normandië’ uit bij Uitgeverij Edicola in Deventer. Het idee achter de reisgidsen in de Puur Frankrijkreeks is dat mensen die wonen of het hele jaar door regelmatig verblijven in een bepaalde regio hun persoonlijke gids schrijven en daarbij ook ruim 300 mooie foto’s aanleveren. Inmiddels is de hele Frankrijkreeks opgezet en uitgerold tot 2020. Er zijn nog enkele blinde vlekken, maar daar gaan we in de loop van 2018 naar op zoek.

Mijn gids beschrijft het hart van Normandië, delen van de Eure, de Orne en de Calvados. Er staan verhalen van bewoners van de streek in, recepten en behalve natuurlijk toeristische informatie ook columns over mijn persoonlijke kijk op wat ik daar meemaak. Hierbij het verhaal over een bezoek aan de markt in l’Aigle.

Op de markt

Net als vele anderen gaan we iedere dinsdag naar de markt in L’Aigle. De eerste jaren liepen we vooral te kijken en durfden we eigenlijk alleen maar een kant-en-klaar gegrilde kip te kopen.  Inmiddels zijn we meer ingeburgerd en halen vis, groente, drie of vier kaasjes per keer en sinds kort ook vlees. We hebben gewoon gekeken hoe anderen dat doen en apen ze na. We wijzen, mompelen wat, glimlachen breed en behandelen de persoon achter de kraam met de égards die hij verdient. De visboer laat meteen merken dat hij ondanks mijn onberispelijke Franse vraagstelling wel doorheeft dat wij geen Fransen zijn en stort een scala aan talen over ons uit. Als we vertellen uit Nederland te komen gaat hij direct in het Duits over. Dat duurt maar even. We nemen een onbekende filetsoort (‘Niet duur’) voor een vispotje met crème fraiche, lente-uitjes en waspeen. En een paar ons gekookte grote garnalen. ‘Donkjewell! Tot zzziense!’

Wat ons het meest opvalt aan een Franse markt zijn de kleine vrouwtjes en hun bijna even grote boodschappenaanhangwagens. Met hun gemiddelde leeftijd van 75 en lengte van 1.60m hebben ze het zwaar bij de slager met zijn hoge rijdende winkel. Ze moeten op hun tenen staan om in de gekoelde vitrines de meest bizarre onderdelen van rund, varken of gevogelte aan te wijzen. Het woord ‘artisanale’ wekt hier nog het robuuste vertrouwen waar ons toch zo prachtige woord ‘ambachtelijk’ die betekenis volkomen verloren heeft. Hier wil je je Blonde Acquitaine kopen, een stuk van die koe die je op een poster aan de wand tevreden ziet grazen op een zonovergoten groene heuvel.  Dan moet je alleen even wegkijken als de slager lillende stukken lever afsnijdt  op een manier waarop je acuut vegetariër zou worden, koteletten van een stuk varken hakt en een enorme koeientong inpakt. De kleine vrouwtjes wijzen en praten met respect tegen de vleesspecialist, hoog in zijn wagen. Dan komt het op betalen aan. Het gaat allemaal net, het overhandigen van het pinapparaat en het weer teruggeven. De dametjes moeten zich tot grote hoogte uitrekken, de pronte slager kan maar net ver genoeg voorover buigen. Het blijkt handiger met een pas te betalen dan met geld: de kleine reumatische vingers laten het wisselgeld door zich heen glippen en alles valt op straat. Behulpzaam rapen de wachtenden in de rij de wegrollende muntjes op. ‘Een opstapje zou handig zijn,’ mompelt Hoofd Praktische Oplossingen. Wij nemen parelhoenpoten (waar de slager nog even de veren afbrandt) en boeuf bourguignon. De rundertong laten we voorlopig nog maar hier. Nog even iets meer inburgeren.

Je kunt het boek hier bestellen: https://www.bol.com/nl/p/puur-frankrijk-natuurlijk-normandie/9200000071290573

maar ook rechtstreeks bij mij (zolang de voorraad strekt). Als je het voor 20 november bestelt kan ik het in december in Frankrijk naar je versturen en dat scheelt verzendkosten!