Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!

|| PLAATS BERICHT || P LAATS ADVERTENTIE ||

Mijn paradijs raakt leeg

-Dick, hoe oud is dat Franse huis van jou?

-Heel oud.

-Já, dat weet ik. Ik vroeg: hóé oud?

-Een deel is in 1634 gebouwd, het jaar waarin Rembrandt met Saskia trouwde. Volgens kenners is het andere deel nog wat ouder.

-En hoe is de staat? Ik bedoel de staat van onderhoud?

-Redelijk. De muren zijn dertig tot vijftig centimeter dik, dus die kunnen wel tegen een windvlaag.

-En het dak. Lekt dat?

-Jawel, de ene keer hier en de andere keer daar. Niet veel. Ligt een beetje aan de windrichting. Maar het lekt alleen als het regent.

-En als het niet regent?

-Dan lekt het niet.

-Heb je nog wat nieuws uit je contreien te melden?

-Helemaal niks. Er gebeurt hier maar weinig hoor. Maar er zijn wel dingen in de tuin die me opvallen. En me verontrusten.

-Vertel op!

-Er hebben jarenlang zwaluwen in de schuur genesteld, maar die zie ik al heel lang niet meer. Het aantal konijnen is niet meer wat het is geweest. Egels? Uitgestorven. Vlinders en libellen zie je zelden of nooit, glimwormpjes zijn verdwenen. Eetbare slakken (les petits gris) raapten we met tientallen, vooral met al die brandnetels in de tuinen. Verdwenen….

-Maar uh… mussen…. Die zijn er toch nog wel?

-Nou je het vraagt…. Verdomd! Die zie ik ook niet meer. Een paar jaar geleden sliepen ze nog met tientallen in de laurierstruiken. Als je dan weleens in je handen klapte, vlogen ze in wolken tegelijk weg.

-En spreeuwen?

-Eén keer per jaar, voor twee of drie dagen maar, in grote zwermen zelfs. Om mijn kersen en die van de buren aan te vreten.

-Ik herinner me veel hagedissen op en aan de keukenmuur.

-Klopt! Mijn toen driejarige kleindochter Iris was er ook door verrast. Ze kwam naar het terras rennen en riep verwonderd: “Ik zag heel veel kleine, levende krokodillen.” Die zijn ook weg.

-Jammer. Het gaf de tuin zo’n zomerse sfeer.

-Inderdaad. En nu ik zo de balans op maak: distelvinken, alias putters, alias tukkers, die altijd feestelijk geklede en vrolijke zangers, heb ik al jaren niet meer gezien. Die nestelden stiekem in de klimrozen. En kwikstaarten, die zo parmantig over de nok trippelden: foetsie. Sperwers? Verdwenen! Zelfs uilen zie en hoor ik niet meer. Torenvalkjes: zelden te zien. Houtduiven? Geen enkele meer. Eksters? Soms een overgebleven exemplaar. Tortels? Ook afgelopen.

-Die tortels koerden zo gezellig.

-Dat vinden wij, já. Maar Fransen beklaagden zich er over, omdat ze zo’n herrie maakten.

-Fransen gaan massaal dood als ze niks meer te mopperen of te klagen hebben.

-Weet je: ik mis ook de winterkoninkjes, die luidruchtige krielen met hun parmantig omhoog gestoken staartje. Die maakten op de vreemdste plaatsen nesten van mos. Als ze daar geen zin in hadden, gingen ze kraken: dan namen ze zonder omwegen een zwaluwennest in beslag.

-En wespen?

-Já, wespen…. Breek me de bek niet open. Het seizoen begon met een frelon, zo’n super grote wesp die wij hoornaar noemen. Eentje had zich in een schoen verstopt. Toen ik die wilde aantrekken, stak het kreng in m’n grote teen.

-Zo’n prik merk je wel meteen, is het niet? Wat heb je gedaan?

-Ik heb m’n voet onmiddellijk in een bakje azijn gezet en ben zo een kwartiertje blijven zitten.

-En dat had effect?

-Jawel. Daarna voelde ik alleen nog het plekje waar de angel in m’n teen was gestoken.

-Je hebt ook nog wat met een wesp gehad.

-Ook nog. We aten stukken meloen. Ik lette even niet goed op en aïe!... zo’n ellendeling stak z’n angel in m’n onderlip.

-Gossie. Ben je toen azijn gaan drinken?

-Ik heb de gestoken plek met azijn gedept, maar dat hielp nauwelijks. M’n lip werd dikker en dikker, tot groot vermaak van m’n tafelgenoten. Die lachten zich zowat te barste. Hoe dikker die lip werd, hoe meer plezier ze hadden. De naarlingen! Ik voelde me net iemand van zo’n Afrikaanse stam waar een schotellip een schoonheidsideaal is.

-Jij bent toch al niet zo’n mooie jongen en met zo’n dikke lip werd dat er natuurlijk niet beter op.

-Dank je. Ik gun jou ook best zo’n ervaring. Piep je wel anders.

-Je hebt al een waslijst van verdwenen vogels genoemd. Of heb je er nog meer?

-Is het al niet genoeg? Uh…. ff denken. Jawel: spechten. De bonte, met z’n rooie kop en dito staart, kwam heel af en toe een beetje showen op de granieten trap bij de keukendeur. Zijn groene soortgenoot, ook met een rooie pet op z’n kop, is het lachen wel vergaan. Ik hoor hem dat in elk geval al lange tijd niet meer doen.

-Verder nog ellende in de tuin?

-Jawel. Ik bedenk nu dat ik vorig jaar zelfs geen mieren heb gezien. En dit jaar ook niet.

-Jij doet toch niks met insecticiden en herbiciden of ander gif?

-Natuurlijk niet. Geen korrel, geen druppel, zelfs geen snufje.

-En nu zelfs geen mieren meer op of in de grond.

-En in de lucht ook nog nauwelijks krijsende buizerds, op zoek naar een muis, een slak of liever een kip. Ooit dachten bezoekers dat mijn huis in een vogelpark stond – een soort Avifauna. Een jonge dame vergeleek mijn tuin eens met het paradijs. Waarop ik haar voorstelde zich als Eva te gaan kleden.

-En?

-Daar ging ze niet op in. Het mag je inmiddels duidelijk zijn dat er erg veel is verdwenen. En dat allemaal in zo’n tien jaar tijd in mijn directe omgeving, op het echte platteland, waar per tienduizend vierkante meter één mens woont.

-Já, wat jij nu zoal opnoemt. Tjonge! We kunnen doen alsof er niets aan de hand is, maar het is toch zorgwekkend.

-Het is héél erg zorgwekkend. En nou ik er goed over nadenk : vliegende herten heb ik al jaren niet meer gezien. Meikevers? Soms zie je er nog een. Zelfs bijen zijn zeldzaam geworden en zwarte bijen, die in het vroege voorjaar nestruimte zochten tussen de kieren van de natuurstenen muren, zijn er al jaren niet meer. Wat ik jaar in jaar uit verrassend vond waren tientallen rupsen die via zelf gesponnen draden de kardinaalsmutsboom in klommen of verlieten – dat weet ik niet meer. Kikkers en krekels, spitsmuizen, afijn….

-Verdwijnt alles uit de natuur?

-Je zou het gaan denken. Merels en koolmezen hebben zich nog weten te handhaven. En in maart of april waren er in mijn tuin en in die van de buren opeens opvallend veel jonge padjes. Maar waar ze nu zijn?

-Silent spring dus?

-Helaas. Terwijl de breinloze schreeuwers maar blijven verkondigen dat er niets aan de hand is. Je hoeft alleen maar om je heen te kijken om te zien hoeveel er verloren gaat. De in dit opzicht stekeblinden zullen toch hun domheid steeds luider blijven rond bazuinen. Silent spring, zei je? Man: die beschrijving is al lang achterhaald. Silent years – dat is wat ons te wachten staat. Door grootschalige vervuiling en vergiftiging van lucht, water, bodem, rivieren, oceanen. Allemaal door de industrie, door vliegtuigen, door auto’s, door koeien, door kunstmest, door plastics, door….. nou ja, door van alles – niet te vergeten door wezens met hersenen. Als het zo doorgaat, gaat de aarde naar de maan.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20181116, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur

Overleden Reactie van Susan op 17 November 2018 op 17.50

Reactie van El Burro Català op 17 November 2018 op 22.59: Nou Dick, waar woont u dan? Parkeerplaats Auchan ofzo?

Koos, wat een mooi verhaal. Hoe heerlijk, al dat leven. Met zachte hand en een beetje beleid is er inderdaad veel aan beestjes, insecten enzovoort te halen. In/ rond de tuin en op het erf.

Reactie van Rob van der Meulen op 18 November 2018 op 11.18: Wat valt er nog toe te voegen aan de verhalen van Dick en Koos? Nog een plaatje dan maar van een nest jonge zwaluwen in onze entree naar de cave à vin beneden (alleen lege flessen, u hoeft niet langs te komen) en de verbazing van onze katten. Een warme voorjaarsmiddag. De ramen en de deur van de keuken stonden wijd open, twee katten scharrelen wat rond bij hun etensbakjes. Plotseling vliegen twee zwaluwen vlak achter elkaar binnen door de deuropening, draaien met een onmogelijk korte bocht een rondje om de lamp en verdwijnen aan de andere kant door het keukenraam weer naar buiten. Om even later dit kunstje voor een nog steeds licht verbijsterd publiek te herhalen. Een staaltje "dog fight" uit de eerste wereldoorlog en miniature. Wanneer ik het me goed herinner had de achtervolgende zwaluw een petje op dat verdacht veel op dat van the Red Baron leek, maar misschien speelt de verbeelding me hier parten.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 18 November 2018 op 12.34: Mooi plaatje van de jonge zwaluwen!

Dick, laten al deze reacties je niet zien dat je wel wat heel erg somber bent over de stand van de natuur in Frankrijk? Of dat er misschien iets mis is in jouw "paradijs"?

Reactie van Dick Dijs op 18 November 2018 op 12.55: @Sequoia Nee hoor, het is geen fictie, maar van woord tot woord naar waarheid verteld. Ik woon in 79 - Deux Sèvres, en niet op de parkeerplaats van Auchan, zoals El Burro Català suggereert. Fijn dat u, meneer Sequora, in de Vaucluse (nog?) veel vogels hebt. Misschien voor de helft naar uw departement gevlucht? En voor de andere helft naar de (hier naast gelegen) Vendée, wat Petra Boll in haar reactie veronderstelt.

Gemakshalve reageer ik op deze plaats ook maar op enkele andere reacties. In een fiks deel van daarvan wordt gelukkig positief over vooral de vogelstand geschreven. Gelukkig. Op een deel van hun tuinen ben ik best jaloers. Om er één te noemen: die van Koos Dulfer.

Beste heer Dulfer: uw zwaluwen komen niet terug voor de vliegen, hoor. Want die eten ze niet - misschien omdat die te groot zijn? Het lijkt er op dat u circus-zwaluwen hebt, die er een nummertje van maken om u langs de oren te scheren. Bij mij maakten ze ook van die duikvluchten, maar dan om de hen vijandige katten van de buren, die roofzuchtig door mijn tuin slopen, te verjagen. Fais bonjour à Jacques.

Ik ben, geachte Theodora, inderdaad somber. Maar met rede en reden, toch? Ik heb een vlinderboom in de tuin, maar dat heeft geen effect. Zoals gemeld, ben ik ook rupsen gaan missen en die heb je toch nodig wil je vlinders in de tuin hebben? Of groeien die fladderaars bij u aan die boom? En ongewenste mieren in huis? Leg zaad, of beter nog wat bladstengels, van goudbloemen op de drempel. Dan weten mieren niet hoe gauw ze weg moeten komen.

Geachte Julia. Azijn zou niet helpen tegen insectenbeten of -prikken? Ik ben ervaringsdeskundige en weet nu wel beter. Na een volgende prik ga ik tandpasta proberen - zeker als ik weer in een lip wordt geprikt.

Ik maak me, mevrouw Dienke Cazemier, ook zorgen over de 'modernisering' lees: effectiever maken van het landschap. In mijn omgeving kennen we het bocage-type: vrij kleine weilanden en akkers, omring door heggen in drie etages: eerst laag struiken en ander laagblijvend gewas, dan wat hogere struiken en daarbovenuit allerlei bomen. Die heggen worden zoetjesaan gerooid, want grotere stukken grond werken doelmatiger, toch? Net als bij u in Normandië dus. Maar hier groeit er al wat verzet tegen het slechten van dit, dan ook nauwelijks te herstellen, erfgoed. Tot slot: ik lees met plezier en vaak met instemming uw artikelen op de site. Dank daarvoor.

En dit was het dan maar. Ben benieuwd naar mogelijke reacties op een van mijn volgende stukkies.

Overleden Reactie van Koos Dulfer op 18 November 2018 op 13.55: Beste @Dick, Weet ik veel dus effe 'wat eten zwaluwen wikipedia' gegoogeld enwatdenkkie? 'Zwaluwen zijn zeer nuttige dieren, ze eten wel 50.000 vliegen, muggen en andere insecten per week!'.

Ze kunnen idd groepsgewijs poezen en ander gespuis met hun capriolen wegjagen, gelijk hebben ze, maar voor deze grote oude mijnheer hebben ze volgens mij een 'au revoir kunstje'- tot volgend jaar uitgevoerd. Immers, deze zelfde oude mijnheer steekt iedere avond voor de schemering invalt de binnenplaats over om de luiken van het gastenhuisje dicht te doen en heb ze nooit eerder die capriolen zien doen, zo vlakbij, zo dicht langs m'n oren. Maar, misschien is de wens wel de vader van de gedachte? In ieder geval heb ik er van genoten.

Net als een keer toen m'n vriendje Jacques op een avond niet op z'n vaste stekje zat en ik Jackie- Jackie waar ben je nou? riep. Het kan heel best toeval zijn, maar daar kwam hij grappig onbeholpen zoals padden nu eenmaal lopen van onder het struikgewas aangewaggeld. Had hem haast een kusje gegeven.

Maar goed; jouw boodschap was dat er zelfs in jouw paradijs steeds minder dieren- en diertjes waar te nemen zijn, hier ook, dat moeten we allemaal ernstig nemen en doen wat wij er zelf aan kunnen doen. In mijn omgeving valt op dat er bijv. bijna geen bijen meer te zien waren en ook hoorde ik nog maar zelden in de zwoele zoemeravonden het oergezellige geluid van krekeltjes.

Verder niet eerder vermeld omdat dat wel een beetje een open deur is natuurlijk, want wie heeft er nou geen vogelhuisje in de tuin staan op veilige hoogte tegen de poezen? Nu het weer kouder is geworden gaat er elke dag een bekertje zaadjes in en hangt er een vet/zaadbol voor de Meessen onder. Tot nu toe Meesjes- Mussen- een Roodborstje- een paar Vinken gezien en een wolk Spreeuwen die zich tegoed doen aan de bessen van de vuurdoorn er vlak naast. Vandaag de 1e Kwikstaart over de binnenplaats zien huppen. Van dat alles mag het allemaal best een beetje meer.

Iedere goede tip is welkom.

Overleden Reactie van Susan op 18 November 2018 op 14.08: fluiten helpt ook.

Reactie van Bram op 18 November 2018 op 14.08: Lijkt mij een gevalletje Hans Anders, brilletje en gehoorapparaatje?

Reactie van wilsam op 18 November 2018 op 15.53: Wat is-tie somber, dacht ik in eerste instantie. Ik zie hier ook padden, af en toe een slang, hertenfamilies, vogels, spinnen, een verdwaalde muis, een eekhoorn en o ja, punaises. Dat is meer dan in Nederland. Toch neemt overal in de wereld de biodiversiteit af. Er wordt alarm geslagen over de bijen, de insecten in het algemeen en ook over de vogels. Google maar eens op biodiversiteit, afname insecten, verdwijnen van vogels. Lees maar wat diverse instanties en actiegroepen erover zeggen. Toevallig is het verdwijnen van het coulissenlandschap, dat Dienke noemt, ook in Nederland een discussie op dit moment.

We kunnen gelukkig zelf wat doen om onze directe omgeving gastvrijer te maken voor flora en fauna. Leuke bijdragen daarom van o.a. Koos.

Ik zag onlangs een filmpje waarin uitgelegd waarom we gezonder worden van samenleven met een gierzwaluw. Hierin wordt gesteld dat een zwaluw per dag tot 20.000 insecten kan eten.

Reactie van Dienke Cazemier op 18 November 2018 op 16.10: Dit voorjaar heb ik op een braakliggend stuk terrein een heleboel wilde bloemenzaad gezaaid. Een deel had ik vorig jaar verzameld, een ander deel bijgekocht: overal kun je die mengels krijgen. Een ware bloemenzee was/is het gevolg: nog steeds bloeit er van alles. Ik kwam de lokale imker tegen en die heeft hier ruim een maand een paar bijenkasten neergezet. Ik doe er verder helemaal niks aan behalve het stuk groter maken (dus het gras dat er nu staat afplaggen) en ben benieuwd hoe het zich volgend jaar ontwikkelt.

Dick Dijs: bedankt!