Mijn keuze, mijn vrijheid

Herkent u die warme deken die u aantrof toen u voor het eerst in Frankrijk kwam wonen?

Mensen, jongeren en kinderen uit uw dorp of quartier die bonjour zeiden. De opgeheven hand. Het plezierige babbeltje met de medewerkster van de bakker. Het vriendelijke bonne soirée. De toegankelijkheid van de accountmanager bij de bank. De uitnodiging van de Mairie voor onder meer de nieuwjaarsreceptie. Herkent u dat ook? Heeft u daar ook van genoten? Was het ook voor u een van de redenen om voor Frankrijk te kiezen?

Had u ook wel een het gevoel dat dit niet meer mogelijk is in het Nederland na Swiebertje en Bromsnor? Voor de meeste is het fijn dat dat harde achter ons ligt, toch?

Maar dan de toon op deze site. Wat is er toch aan de hand? Waarom zo zuur en hard? Kunnen we het niet meer opbrengen om plezierig, met een luchtig gemoed, deel te nemen aan deze gemeenschap op het internet?

Dit bericht kan door iedereen worden gelezen, dat is mijn keuze. Ik kies er voor om reacties niet mogelijk te laten zijn, niet door mijn vrienden en niet door u. Die optie wordt mij geboden. Die keuze is mijn vrijheid.