Mijn juweeltjes (deel 1)

Zoals waarschijnlijk iedereen weet publiceer ik al sinds april 2011 over de Franse hoofdstad. Mijn blogs bevatten de observaties van een nieuwsgierige reiziger die het Parijs van de Parijzenaars wil leren kennen en steeds op zoek gaat naar de couleur locale. Bijna wekelijks neem ik je mee buiten de gebaande paden en langs verborgen schatten, alsof je wordt rondgeleid door een bevriende gids. Dat mooie straatje, die verborgen passage, die prachtige wandeling of fietstocht, dat ene restaurant , de vergeten spoorlijn, het onbekende Parijs, dat is wat mij steeds verbaast en boeit. Ik noem ze mijn juweeltjes en dat is waar mijn blogs over gaan. Inmiddels heb ik al 658 blogs geschreven die door meer dan 1,6 miljoen lezers zijn bekeken.

Vaak krijg ik de vraag; “wat zijn jouw favoriete plekken in Parijs?”

Teveel voor een blog en daarom zal ik mij beperken tot één favoriet per arrondissement, verdeeld over twee blogs.

Place Dauphine (1^e)

Verscholen tussen de Pont Neuf, quai de l'Horloge, Palais de Justice en de quai des Orfèvres ligt een van de mooiste oases van Parijs. Een pleintje waar ik regelmatig terugkeer; het place Dauphine. Als een van de weinige buurten aan Haussmanns drastische stadsplanning ontsnapt. Werkelijk een van de mooiste pleintjes in de stad en bijna 40 jaar lang, op nummer 15, het domicilie van Yves Montand en Simone Signoret. Aan de randen van het plein zijn bomen geplant om zo het gesloten uiterlijk van het plein te behouden. In de fraaie panden er omheen zijn veel kunsthandels en kleine restaurants te vinden. Het gehele plein staat geclassificeerd als historisch monument, eveneens de gebouwen aan de oneven zijde aan de zuidkant; de nummers 13, 15, 17, 19, 21, 23, 25, 27, 29 en 31. En de even nummers aan de noordkant; 12,14, 16, 24, 26 en 28. Metrostation Pont Neuf, lijn 7.

Bibliothèque Nationale de France - Site Richelieu (2^e)

Al in de middeleeuwen verzamelden de Franse koningen manuscripten. De boekencollectie van Karel de V bevatte al meer dan duizend werken die bewaard werden in het Louvre. Kort na de ontdekking van de boekdrukkunst verordonneerde Frans I, met het decreet van Montpellier,  dat van elk in Frankrijk gedrukt boek één exemplaar naar Parijs moest worden gestuurd. De boeken werden gearchiveerd in de officiële opslagplaats, de Bibliothèque Nationale Richelieu die in 1692 haar deuren opende. De beroemde grote leeszaal; 'La Salle de lecture des Imprimés', is een technisch hoogstandje uit het tweede keizerrijk, vanwege de revolutionaire toepassing van gietijzer, het werk van Henri Labrouste (1854). Slanke ijzeren zuilen die negen koepels dragen. Rue de Richelieu 58, metrostation Bourse, lijn 3

Het Conservatoire National des Arts et Métiers

Musée  des Arts et Métiers (3^e)

Het herbergt de collectie van het Conservatoire National des Arts et Métiers en is gevestigd in de oude abdij van Saint-Martin-des-Champs, en werd in 1794 opgericht door Abbé Grégoire. Aanvankelijk fungeerde het als een soort opslagplaats van nieuwe uitvindingen. Het museum bezit een collectie van meer dan 80.000 voorwerpen, waarvan er slechts 8.000 worden geëxposeerd. Je krijgt zo een uniek en historisch overzicht van allerlei technieken en uitvindingen.  De rekenmachine van Pascal, de fonograaf van Edison, de lens waar vuurtorens mee zijn uitgerust, een vinding van ene monsieur Soleil. De eerste Cray 2 computer uit 1985, de camera van Daguerre, uitvinder van de fotografie maar ook de eerste filmprojector van de gebroeders Lumière. Verder ook uitvindingen van de 21 eeuw, waaronder de TGV, de Velib, en lijn 14, de eerste metro zonder machinist. Rue Réaumur 60, metrostation Arts et Métiers, lijn 3&11.

 Zicht op de Saint-Gervais et Saint Protais vanuit de rue de Barres

Saint-Gervais-et-Saint-Protais (4^e)

Deze kerk is gebouwd op de resten van het eerste gebouw aan de Rive Droite; een basiliek die voor het eerst wordt vermeld in documenten uit het eind van de 4e eeuw. Een basiliek gewijd aan de broers Gervasius en Protasius, twee Romeinse officieren die onder Nero de marteldood stierven. Deze prachtige kerk, een van de mooiste van Parijs,  staat op een zachte helling, wat nog eens wordt benadrukt door de traptreden aan de voorgevel en in de rue François-Miron. Begin je bezoek aan de kerk aan de zijde van de Seine in een van de mooiste straatjes van Parijs, de rue des Barres, schuin tegenover het café-restaurant Louis Phillipe. Let ook op het vakwerkhuis op de hoek van de rue Grenier sur l’eau  waarschijnlijk afkomstig uit de 14e eeuw. Het hout aan de buitenkant is duidelijk te zien ondanks het feit dat toentertijd houtbouw verboden was vanwege het brandgevaar. Tegenover dit straatje ligt de zijingang naar de kerk.

Rue des Barres 13, metrostation Hôtel de Ville, lijn 1&11.

Val de Grâce

Val-de-Grâce & Musée du Service de Santé des Armées (5^e)

Het museum van de Gezondheidsdienst der Strijdkrachten, het ‘Musée du Service de Santé des Armées’, gehuisvest in het klooster van de voormalige koninklijke abdij van Val-de-Grâce.

Na de aankoop van je toegangskaartje sla je twee vliegen in een klap. Je krijgt niet alleen toegang tot het museum maar ook nog eens toegang tot de voormalige kapittelzaal van de nonnen en de kerk van Val-de-Grâce. Het interieur van de kerk is geïnspireerd op de Basiliek van Sint Pieter te Rome. De 40 meter hoge koepel is rijk versierd met beelden, religieuze voorstellingen en medaillons. Het museum, opgericht in 1916, geeft een boeiende inkijk in drie eeuwen geschiedenis van de verschillende componenten van de militaire geneeskunde. , Place Alphonse Laveran 1, metrostation Port-Royal, lijn RER-B.

Musée de l'Histoire de la Médecine, (6^e)

Achter een immense zuilengalerij van de ‘Université Paris Cité’ bevindt zich de voormalige Faculteit Geneeskunde, opgericht in 1803. Een klein museum; 25 meter lang en 8 meter breed – een enkele ruimte met twee niveaus – versierd met houtwerk waarin portretten zijn geplaatst van beroemde doctoren en chirurgen, meestal geschilderd in de 18e-eeuw. De collectie is verbazingwekkend en laat ons zien hoeveel de chirurgische en medische technieken door de jaren heen zijn geëvolueerd. De zeldzame collectie is de oudste in Europa en werd in de 18e eeuw bijeengebracht door ene Dean Lafaye. Later werden nog belangrijke stukken toegevoegd die de verschillende taken van de operatieve kunst tot het einde van de 19e-eeuw bestrijken. Rue de l’École de la Médicine 12, metrostation Odeon, lijn 4 & 10.

‘Le cantonnement’, een geheime bunker onder de Champs de Mars (7^e)

Een mysterieuze bunker onder de Champs-de Mars. Discreet verborgen met een ingang halverwege het grasveld, tussen de Eifeltoren, het tijdelijke Grand Palais Éphémère en de École Militaire. Het ‘cantonnement’ is een ruimte enkele honderden vierkante meters groot. Een strategische plek met een rijke geschiedenis en niet toegankelijk voor het publiek. Nee, geen officiële bunker die de president van de republiek beschermt in geval van een vijandelijke aanval, nee, het is / was een militair radiostation. 

Gebouwd tussen 1903 en 1908 om de profiteren van de hoogte van de IJzeren Dame. Toen werd op de top een telegraaf gemonteerd en om ontdekking te voorkomen begroef het leger zijn radiotelegraafstation onder de Champs-de-Mars, verbonden met een tunnel naar de zuidelijke pijler, die onder de wandelpaden doorloopt. Sinds het begin van de 20e eeuw tot het jaar 2000 deed het dienst als het draadloze telegraafstation (TSF) van de Eiffeltoren. De ingang bevindt zich halverwege de Champs-de-Mars, metrostation École Militaire, lijn 8.

Lavatory de la Madeleine’ (8^e).

Meer dan honderd jaar deed dit toilet, misschien wel het mooiste van Europa, trouwe dienst. In maart 2011 werd de ‘Lavatory de la Madeleine’ geclassificeerd als Historisch monument. Zodra je binnenkomt bevindt zich aan de linkerkant de ontvangstcabine van de hôtesse, een elegantere benaming voor ‘madame pipi’ of zoals bij ons juffrouw van de retirade. De cabine is volledig origineel en registreert nog steeds automatisch het aantal klanten dat passeert. Midden in de ruimte de originele schoenpoetsstoel, bovenop een podium van vier treden, omgeven door een rood koord om beklimming te voorkomen. Een schoenpoetser zal er niet zijn aangezien dat beroep in Europa niet meer bestaat. In een etalage hangen enkele posters uit de Belle Époque. Zeven toilethokjes zijn beschikbaar voor zowel vrouwen als mannen. Ik kan je vertellen, in de hoofdstad is er geen mooiere en luxueuzere plek om van plotselinge aandrang af te komen. Place de la Madeleine, metrostation Madeleine, lijn 8, 12 & 14.

La Coupole de Galeries Lafayette (9^e)

Om het een wereldwonder te noemen is misschien iets te veel van het goede, maar de majestueuze koepel van Galeries Lafayette Haussmann is een van de meest iconische architectonische monumenten van Parijs. Een technisch hoogstandje en een juweel van art nouveau,  jaarlijks bewonderd door zo’n 37 miljoen bezoekers. Dit monument is het resultaat van de samenwerking van drie iconische kunstenaars: Ferdinand Chanut voor de geometrie en structuur, Jacques Grüber voor de glas-in-loodramen en Louis Majorelle voor het ijzerwerk. Het heeft zich in de loop van de tijd gepositioneerd als een emblematisch element van de Franse hoofdstad. Deze enorme koepel werd ingehuldigd op 8 oktober 1912. Het binnenwerk van de koepel kun je bezoeken tijdens een rondleiding. Boulevard Haussmann, metrostation Chaussée d’Antin La Fayette, lijn 7&9.

Bouillon Julien (10^e)

Julien is een overblijfsel uit de voorbije tijd. Persoonlijk vind ik dit de mooiste bouillon. Een monument uit de begintijd van de art-nouveau. Hoge, immens grote spiegels worden omgeven door sierstucwerk met links en rechts prachtige panelen van glaspasta, gemaakt door glaskunstenaar Louis Trézel en geïnspireerd op het werk van de kunstschilder Alfons Mucha. Afgebeeld zijn vier jonge vrouwen, die de vier seizoenen symboliseren. De plafonds zijn voorzien van glas in lood en de vloeren rijk versierd met plantenmotieven in mozaïek. In het midden koperen kapstokken voorzien van lampen met witte bollen. Elke keer als ik weer een bezoek breng aan dit restaurant vallen mij weer nieuwe details op in dit adembenemende decor, dat je steeds weer meeneemt in een reis terug naar de Belle Epoque. De 23 koppige bediening, altijd smetteloos gekleed in zwart-wit maakt de simpele en betaalbare maaltijd hier tot een feest. Rue du Faubourg Saint Denis 16, metrostation Strasbourg Saint Denis, lijn 4, 8 & 9.

Lees ook mijn reisgids ‘Ongewoon Parijs’, een boek vol met mijn Parijse juweeltjes.