Mij hoogbejaarde, maar nog krasse barrel

Mijn auto, een Peugeot 106 diesel is, volgens ouderwetse maatstaf, meerderjarig geworden. Zij rijdt nu ruim 21 jaar over en ‘les routes du seigneur’ en heeft ruim 275.000 km afgelegd, zonder mij ook maar één keer in de steek te hebben gelaten. De heer zij geloofd en zijn Arabische concurrent zij geprezen!

Zelfbenoemde autokenners voorzien dat mijn barrel het niet lang meer volhoudt. “Want 21 jaar…. en als je weet hoe hij er mee omgaat…..” Okee: dat doe ik anders dan de meeste autobezitters.

Periodieke onderhoudsbeurten? Heeft-ie nooit ondergaan. Door de wasstraat halen? Volslagen overbodig. De lak met een was laag beschermen? Kom-nou-toch! Beschermd tegen regen en sneeuw in de garage staan? Heeft-ie nauwelijks gedaan. Oliepeilen laten controleren? Kan ik zelf wel. Bandenspanning in de gaten houden?.

Alle banden ( inclusief het reserve exemplaar) kunnen bij vrijwel elk benzinestation voor een halve euro op peil worden geblazen.

Hoe ziet dat voertuig er van mij er dan uit?

Niet om door ringetje te halen.

De linkerzijkant heeft een opvallend flinke deuk.

Aan beide zijkanten ontbreken de sierstrips.

De oorspronkelijke kleur is wit.

Het interieur aan de kant van de bestuurder lijkt soms op een plantenbak.

Die deuk? Toen ik eens mijn barrel, vanwege een wat langer verblijf in Nederland, de garage wilde inrijden, dacht ik dat het rechter voorwiel door een stuk brandhout werd tegen gehouden. Met wat extra gas en dito moeite + wat geduld kreeg ik m’n rijtuig op zijn plaats. Drie weken na mijn terugkomst maakte een kennis mij attent op een deuk, vlak achter het portier. Was er iemand tegenaan gereden? Niet dat ik wist. Weer een week later had ik een helder moment: het was geen stuk hout dat mij een vlotte ingang had belemmerd, maar een houten kast die even niet opzij wilde gaan om me wat ruimte te geven en mij dwong de auto al knellend en schurend de garage proberen in te komen. Maar deuk of niet: ik rij nog even lustig en rustig naar waar ik naar toe wil.

Die kleur? Het wit gaat soms schuil onder een laagje modder en/of een groene uitslag. Of een mengsel van die twee. Soms denk ik dat het dak met mos is begroeid. Vrienden hebben, in hun grenzeloze onnozelheid, weleens gedacht dat ik een legerachtig gecamoufleerde auto had.

Het is echt verbazingwekkend hoeveel mensen zich over het uiterlijk van mijn auto bekommeren en met hoeveel nadruk zij, om een voorbeeld te noemen, mij aanraden het ding een keer te wassen. In Amersfoort heeft een buurtbewoner eens de wijkagent telefonisch gevraagd of die “groen uitgeslagen” auto kon worden weggesleept! Dat kon niet, zei de agent, na inspectie, want de auto staat 1) op privé terrein, 2) niemand is verplicht zijn auto een wasbeurt te geven en 3) iedereen mag zelf weten hoe vuil of schoon zijn auto er uit ziet. Het oorspronkelijke wit komt van tijd tot tijd deels terug dankzij een stevige en langdurende regenbui. De natuur regelt alles.

Die strips? Die waren er, denk ik, om de zijkanten wat op te sieren. Ik ben ze in de loop der tijden gewoon verloren. Of misschien heeft een andere automobilist er een af gereden. Tant pis.

Die plantenbak? Ik stap weleens met wat vuile laarzen de auto in. Dan valt er soms wat van die modder tussen de pedalen. Die modder zou ik, als die wat gedroogd is, volgens die en gene bij een benzinestation kunnen wegzuigen. Maar waarom? Mij hindert het van geen kant. Soms denk ik wel: zal ik er radijzen zaaien? Maar die moet ik dan ook op tijd begieten. Weest gerust: af en toe schep ik met stoffer-en-blik wat grond weg.

Een auto, zo wordt vaak beweerd, is een statussymbool. Nou, mehoela! Ik heb en ik wil geen status, dus die hoef ik ook niet met een auto op te houden.

En het gekke is: ondanks al deze, naar de overtuiging van velen in het oog lopende deprivatie (is een duur woord voor dalles) brengt mijn Peugeo’tje me nog steeds, droog en warm èn op het moment dat ik dat wil, naar die plaats die ik heb bepaald. Ook zonder tomtom.

En dat blijft-ie nog wel even doen.

Want deze maand is dit bejaarde dieseltje weer, wat de eco-keuring betreft voor één, en wat de technische staat aangaat, voor twee jaar goedgekeurd. Dat vind ik wel kras.

De keurders hadden twee adviserende aanmerkingen: laat een van de buitenspiegels wat vaster zetten en één van de twee veiligheidsriemen wat strakker aantrekken. Merci! En tot over twee jaar!

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20190802, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur, Vervoer

Reactie van Hans van den Bos op 6 Augustus 2019 op 19.52: Je begrijpt het Susan. Een diesel is geen auto voor alleen korte stukjes. Kijk eens op;
https://www.anwb.nl/auto/onderhoud-en-reparatie/auto-onderdelen/roe...

Het roetfilter raakt op een gegeven moment verstopt. Een sonde meet het drukverschil voor en na het roetfilter. Is het verschil te groot dan wil de motor het filter schoon branden. Maar dat kan alleen bij hoge temperaturen van 450 tot 600°C. Als de motor goed warm is, wordt er extra brandstof in de cilinders gespoten en daardoor stijgt de temperatuur van de uitlaatgassen en verbranden de roetdeeltjes in het filter. De onschuldige as wordt gewoon uit het filter geblazen. Bereikt de motor te lang niet de temperatuur benodigd om het filter schoon te maken, dan kan de motor zijn afvoergassen niet kwijt en ontstaat er schade.

Reactie van Brittany op 7 Augustus 2019 op 9.28: a Janny, ik ben zelfs verhuisd naar een plaats waar de lucht nog schoon is, terwijl ik veel meer voordeel had (financieel dan) om te blijven waar ik was. Ik rijd al jaren geen auto meer, geen oude en ook geen nieuwe. Ik rijd op een gewone fiets en wandel met "batons nordiques" (geen idee hoe die dingen in het NL heten. ) heb hier een tuin, waar ik allerlei kruiden in heb geplant (nooit bemestte grond) en koop de meeste dingen die ik eet op de markt bij boeren uit de buurt die ook onbemestte grond hebben. waar de kippen gewoon op het erf lopen en wormen eten. Bak mijn eigen brood, maak mijn eigen boter pluk o.a bramen in het bos om jam te maken. Dat heb ik mijn hele leven gedaan. Ik werk nog, speel piano, wandel met mijn honden in de duinen en op het strand en heb heel weinig stress. Stress is voor mij overbodig, waarom zou je je druk maken over dingen die misschien nooit gebeuren. Je hebt dus gelijk ik ben net als die oude auto.

Reactie van Hans van den Bos op 7 Augustus 2019 op 11.33: Ik heb ook geen last van stress, rijd een nieuwe auto, verwarm huis en water met warmtepompen, kook op inductie en heb 20 zonnepanelen. De moestuin heb ik al lang opgegeven. Het loonde de moeite niet voor twee personen. We hebben nog wel een kruidentuin.
Ik ben persoonlijk van mening dat bio cultuur helaas geen oplossing biedt voor de voedselproblemen. Ik koop dus gewone klassiek geteelde groenten en fruit. Ik werk nog als vrijwilliger en dat kost me een drietal dagen per week, maar stop er binnenkort wel mee. Het is welletjes geweest.
Ik houd van techniek en geloof er heilig in dat wetenschap en techniek alle mogelijkheden in zich hebben om de wereldproblemen op te lossen. We moeten het enkel willen!
Ik wandel tussen de tien en vijftien km per dag met onze Bordercollie. En vooral; ik geniet met volle teugen van het leven.

Reactie van Brittany op 7 Augustus 2019 op 12.07: En daar zit het probleem Hans, veel dingen kunnen worden opgelost als men wil. Maar sommige oplossingen zijn zo voor de hand liggend dat men er weinig aan verdient en dus door de lobbys in de doofpot worden gestopt. Er bestaat een klein insect dat plastic eet. Een bretonse boer heeft een middel dat roundup op natuurlijke manier vervangt en er bestaat een plant (waar een chineese de nobelprijs medicijnen voor heeft gekregen in 2015 ) die kanker kan doen verdwijnen En van die chinese arts is daarna nooit meer iets gehoord gewoon weggesluisd door de lobbys die chemo verkopen die honderden euros kosten en waar de meesten aan dood gaan. Ik ken iemand die het middel heeft ingenomen en alle chemo over boord heeft gegooid. Hij ws na 3 maanden al van stadium 3 naar stadium 1 gegaan dat was in 2016 en hij werkt weer als een paard, eet en drinkt weer gewoon en zo te zien gaat het steeds beter met hem. Toeval? Geen idee.

Reactie van Franklin Toonen op 7 Augustus 2019 op 12.30: DD 't wordt nog erger. We zijn inmiddels van een (bijna) "oldtimer" bij chemotherapie terecht gekomen. Nog even en we zitten bij een anticonceptiepil voor bejaarden of een hypotheek op rijnaken o.i.d.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 7 Augustus 2019 op 12.44

Reactie van Dick Dijs op 7 Augustus 2019 op 12.58: @franklin toonen. Nou-nou…. , Franklin, zeg dat wel, ‘ t is wat! Wat hebben de voor- en tegenstanders veel overhoop gehaald en veel tijd voor de gemeenschapszin (esprit de corps) opgebracht. Heel prijzenswaardig, hoor! Hans van den Bos geeft ter zake doende informatie, anders dan de meeste anderen. Maar hun naar alle kanten uitwaaierende bijdragen zijn ook heel leerzaam, hoor!

Die opgestoken wijsvingers horen daar ook bij, toch? Dat wordt echt met de beste bedoelingen gedaan, denk ik. Maar ze zijn wel vermoeiend. Soms krijg ik het idee dat mijn barrel net zoveel uitstoot als een bejaarde kolencentrale.

Ik heb ook al een officiële, en dus afkeurende, reactie uit China ontvangen. Ik heb geantwoord dat mijn auto officieel door de officiële plaatsvervangers van de Nederlandse overheid voor een jaar eco is goedgekeurd. Dat vond men daar heel mooi. Ik heb ook gezegd dat ze zelf eens wat minder moeten uitstoten, maar daar heb ik (nog?) geen reactie op gehad. Misschien voelen die Chinese machthebbers zich aangesproken? Toch een geluk dat ik daar niet woon, want dan zat ik daar nu in 't gevang. Misschien kunnen we met een stel goedbedoelende sitegebruikers een poging wagen China op het juiste Pad te krijgen? En dan nemen we Polen maar tegelijk in die actie mee.

Een wat een lange betogen! De reageerbuis moet toch zo langzamerhand vol raken?! De computer van Anton moet wel heel erg veel opslagruimte hebben.

Reactie van Janny O. op 7 Augustus 2019 op 12.59: @Brittany, dat klinkt erg interessant die Nobelprijswinnar medicijnen in 2015. Daar wil ik wel meer over weten. Kun je zijn/haar naam geven? Ik kan namelijk alleen ene Youyou Tu vinden, maar dat ging over malaria.

Reactie van Franklin Toonen op 7 Augustus 2019 op 14.39: Theodora, waar heb jij die leuke HaHaHa vandaan. Die moesten we allemaal veel meer gebruiken (ikzelf incluis).

Overleden Reactie van Theodora Besse op 7 Augustus 2019 op 16.59: Franklin, ik heb hem al lang, opgeslagen in Mijn Documenten. Ooit gedownload van een website met gratis gifjes. Of van Pixabay (ook gratis), want daar kom je in allerlei onderwerpen de meest onverwachte dingen tegen. Maar je kunt ook rechtsklikken op de afbeelding op de vorige pagina en dan kiezen "Afbeelding opslaan als". Het moet natuurlijk niet te vaak worden herhaald, want dan gaat de lol er gauw af.

Dit vond ik nu echt een gelegenheid om hem eens te gebruiken.