Mij hoogbejaarde, maar nog krasse barrel

Mijn auto, een Peugeot 106 diesel is, volgens ouderwetse maatstaf, meerderjarig geworden. Zij rijdt nu ruim 21 jaar over en ‘les routes du seigneur’ en heeft ruim 275.000 km afgelegd, zonder mij ook maar één keer in de steek te hebben gelaten. De heer zij geloofd en zijn Arabische concurrent zij geprezen!

Zelfbenoemde autokenners voorzien dat mijn barrel het niet lang meer volhoudt. “Want 21 jaar…. en als je weet hoe hij er mee omgaat…..” Okee: dat doe ik anders dan de meeste autobezitters.

Periodieke onderhoudsbeurten? Heeft-ie nooit ondergaan. Door de wasstraat halen? Volslagen overbodig. De lak met een was laag beschermen? Kom-nou-toch! Beschermd tegen regen en sneeuw in de garage staan? Heeft-ie nauwelijks gedaan. Oliepeilen laten controleren? Kan ik zelf wel. Bandenspanning in de gaten houden?.

Alle banden ( inclusief het reserve exemplaar) kunnen bij vrijwel elk benzinestation voor een halve euro op peil worden geblazen.

Hoe ziet dat voertuig er van mij er dan uit?

Niet om door ringetje te halen.

De linkerzijkant heeft een opvallend flinke deuk.

Aan beide zijkanten ontbreken de sierstrips.

De oorspronkelijke kleur is wit.

Het interieur aan de kant van de bestuurder lijkt soms op een plantenbak.

Die deuk? Toen ik eens mijn barrel, vanwege een wat langer verblijf in Nederland, de garage wilde inrijden, dacht ik dat het rechter voorwiel door een stuk brandhout werd tegen gehouden. Met wat extra gas en dito moeite + wat geduld kreeg ik m’n rijtuig op zijn plaats. Drie weken na mijn terugkomst maakte een kennis mij attent op een deuk, vlak achter het portier. Was er iemand tegenaan gereden? Niet dat ik wist. Weer een week later had ik een helder moment: het was geen stuk hout dat mij een vlotte ingang had belemmerd, maar een houten kast die even niet opzij wilde gaan om me wat ruimte te geven en mij dwong de auto al knellend en schurend de garage proberen in te komen. Maar deuk of niet: ik rij nog even lustig en rustig naar waar ik naar toe wil.

Die kleur? Het wit gaat soms schuil onder een laagje modder en/of een groene uitslag. Of een mengsel van die twee. Soms denk ik dat het dak met mos is begroeid. Vrienden hebben, in hun grenzeloze onnozelheid, weleens gedacht dat ik een legerachtig gecamoufleerde auto had.

Het is echt verbazingwekkend hoeveel mensen zich over het uiterlijk van mijn auto bekommeren en met hoeveel nadruk zij, om een voorbeeld te noemen, mij aanraden het ding een keer te wassen. In Amersfoort heeft een buurtbewoner eens de wijkagent telefonisch gevraagd of die “groen uitgeslagen” auto kon worden weggesleept! Dat kon niet, zei de agent, na inspectie, want de auto staat 1) op privé terrein, 2) niemand is verplicht zijn auto een wasbeurt te geven en 3) iedereen mag zelf weten hoe vuil of schoon zijn auto er uit ziet. Het oorspronkelijke wit komt van tijd tot tijd deels terug dankzij een stevige en langdurende regenbui. De natuur regelt alles.

Die strips? Die waren er, denk ik, om de zijkanten wat op te sieren. Ik ben ze in de loop der tijden gewoon verloren. Of misschien heeft een andere automobilist er een af gereden. Tant pis.

Die plantenbak? Ik stap weleens met wat vuile laarzen de auto in. Dan valt er soms wat van die modder tussen de pedalen. Die modder zou ik, als die wat gedroogd is, volgens die en gene bij een benzinestation kunnen wegzuigen. Maar waarom? Mij hindert het van geen kant. Soms denk ik wel: zal ik er radijzen zaaien? Maar die moet ik dan ook op tijd begieten. Weest gerust: af en toe schep ik met stoffer-en-blik wat grond weg.

Een auto, zo wordt vaak beweerd, is een statussymbool. Nou, mehoela! Ik heb en ik wil geen status, dus die hoef ik ook niet met een auto op te houden.

En het gekke is: ondanks al deze, naar de overtuiging van velen in het oog lopende deprivatie (is een duur woord voor dalles) brengt mijn Peugeo’tje me nog steeds, droog en warm èn op het moment dat ik dat wil, naar die plaats die ik heb bepaald. Ook zonder tomtom.

En dat blijft-ie nog wel even doen.

Want deze maand is dit bejaarde dieseltje weer, wat de eco-keuring betreft voor één, en wat de technische staat aangaat, voor twee jaar goedgekeurd. Dat vind ik wel kras.

De keurders hadden twee adviserende aanmerkingen: laat een van de buitenspiegels wat vaster zetten en één van de twee veiligheidsriemen wat strakker aantrekken. Merci! En tot over twee jaar!

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20190802, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur, Vervoer

Overleden Reactie van Susan op 5 Augustus 2019 op 9.27: Crowdfunding een idee?

Reactie van Franklin Toonen op 5 Augustus 2019 op 10.21: Halloooo, en die omgebouwde auto kan wel 180 km op batterijen rijden. Wat moet je daar nu mee als je wat kilometers moet maken. Rijd eens met zo'n ding naar Nederland. Dan sta je meer stil te laden dan dat je rijdt. Dat zijn geen oplossingen; dat is hobbyen. Nee, geef mij dan de autootjes van DD c.s. maar. Het kan misschien wel iets zijn voor de andere dd's (doemdenkers). :-)

Overleden Reactie van Theodora Besse op 5 Augustus 2019 op 10.43: Niet iedereen rijdt lange afstanden, Franklin. Ik rijd met mijn autootje hooguit 25 km heen en terug om boodschappen te doen of om mijn dochter of zoon te bezoeken. Susan weet dat en daarom richtte ze haar boodschap aan mij. Maar er zijn meer mensen die een boodschappenauto hebben.

Zelf zou ik me echter nooit aan zo'n ombouw wagen. In andere krantenartikelen las ik dat de goede man in La Rochelle woont. Hoe krijg ik mijn totootje in La Rochelle? En hoe zit het met de garantie? Als die nodig is moet het ding wéér naar La Rochelle. Nee, ik blijf vrolijk op benzine rijden, tot het ding op is. Maar ik vind het wel een goed idee.

Reactie van Brittany op 5 Augustus 2019 op 10.51: al 5 bladzijden over een oude auto. Knap hoor. De keuringsdiensten zijn erg streng. Het minste of geringste gebrek wordt aangestipt (daar verdienen ze toch aan? als de auto dus zonder problemen door de keuring komt is er toch niets aan de hand? En als de auto enkele keren per jaar niet in Parijs mag rijden? Of in Lille? Nou als je niet in die steden komt omdat je nou eenmaal te ver weg woont en er niets te zoeken hebt, waar is dan het probleem? De schoonheid van de auto, minder gewassen dan we gewend zijn (al die poetsmiddelen zijn nou ook niet zo ecovriendelijk. En zo blijft de verf erop. ) Water wordt schaarser dus beter wat minder gebruiken. Ja en slordige mensen heb je overal. Maar dan ook weer, beter de papieren in de auto laten dan ze op de autowegen deponeren. Dus al met al is het probleem van een oude auto zo erg nog niet.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 5 Augustus 2019 op 13.01: Klopt Brittany!

Even terug naar de waterstofauto. Op de startpagina van de zustersite InfoFrankrijk.com staat een artikel, getiteld: "Waterstofauto: grote kans voor Franse toeleveranciers". Wanneer je op de link klikt kom je bij een artikel van de Nederlandse Ambassade in Parijs met dezelfde titel. Zie hier:

https://ienmages.wordpress.com/2019/07/31/waterstofauto-grote-kans-...

Interessant artikel, waaruit blijkt dat een van de grote nadelen van de waterstofauto (explosiegevaar bij aanrijding) lijkt te zijn opgelost. Ook andere technologische problemen lijken inmiddels overwonnen. Toch blijft er electriciteit nodig om uit water waterstof te winnen.

Waarschijnlijk zal ik zelf nooit meer een in een waterstofauto rijden, maar hij komt er aan! Zo zullen er in de loop van de tijd steeds meer oplossingen worden gevonden voor de energiebehoefte van de mens.

Reactie van Hans van den Bos op 5 Augustus 2019 op 17.12: Hallo Theodora
Je kunt goedkoper waterstof uit aardgas winnen, maar dat levert weer veel vervuiling en CO2 op. Het paard achter de wagen spannen dus. Er rijden nu al auto's op waterstof. De Toyota Mia is er één.

Het gevaar van elektrische auto's op batterijen is brand. Niet dat ze gemakkelijk in brand zullen staan, maar kortsluiting is bij een aanrijding altijd mogelijk. Die kun je dus niet blussen met water, want dan komt de blusser onder hoogspanning te staan.

Waterstof kan ter plaatse worden geproduceerd met behulp van een betrekkelijk beperkt aantal zonnepanelen of een windmolen. Dus brandstofstations die zelf hun eigen waterstof produceren zouden in theorie mogelijk zijn. Dat scheelt weer enorm in transport- en opslagkosten en kostbare infrastructuur voor elektriciteitsaanvoer.

Of het de auto van de toekomst wordt? Er wordt momenteel enorm geïnvesteerd in batterijen. Tesla heeft en bouwt nog steeds heel grote fabrieken. Die investeringen zullen ze wel terug willen verdienen.

Reactie van Jako op 5 Augustus 2019 op 17.19: @Dick Thijs: " net eco-goedgekeurd. Wel goed lezen, Jako."

Ik heb dat heel goed gelezen Dick, vooral het deel waar je schrijft dat je oude barrel al 21 jaar oud is.

JIJ lijkt niet te beseffen dat de wetgeving zo in elkaar zit dat jouw oude barrel slechts hoeft te voldoen aan de milieu eisen van 21 jaar geleden. Hij voldoet dus aan helemaal niets, die wetgeving bestond toen nog niet. Jouw auto mag geheel legaal ongebreidelde hoeveelheden roet en NOx uitstoten omdat dit voldoet aan de toenmalige wetgeving.

Doe me een lol en ga nou een keer een uur achter je eigen auto aanrijden, dan ben je wel genezen. Je komt kuchend en hoestend uit de auto. Het is jammer dat je niet zelf in je eigen uitlaatgassen rijdt, die overlast laat je aan je mede-weggebruikers. En, erger nog, kennelijk zonder dat je je daarvan bewust bent.

Reactie van Jako op 5 Augustus 2019 op 17.39: @Hans van de Bosch: Je hebt de tussenkomst van elektriciteit niet nodig om uit zonlicht waterstof te maken. Er bestaan panelen die rechtstreeks waterstof produceren uit zonlicht. klik

Zoals eerder gezegd: het rendement is niet relevant. Feitelijk is het huidige effectieve rendement van groene energie zo goed als nul, dus elk rendement meer dan nul is goed.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 5 Augustus 2019 op 18.20: Jako, wat een prachtige reportage! Echt geweldig dat ze uit zonnepanelen zonder edelmetalen een energiedrager kunnen produceren! Gewoon uit de lucht!

Reactie van Hans van den Bos op 5 Augustus 2019 op 18.32: Hallo Jako

Ik had al wel van de proeven gehoord, maar wist niet dat ze al zo ver waren. een goede ontwikkeling.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.