Micro-entreprise en entreprise individuelle in 2018

Er wordt meer bekend over de plannen die per 1 januari 2008 zullen worden ingevoerd. Het is nog niet zeker dat dat inderdaad gaat gebeuren (zodra daar zekerheid over is, laat ik het weten op deze site), maar hieronder staat wat we tot nu toe weten. Helaas lijkt het erop dat het duidelijke en eenduidige systeem wat door Président Hollande is ingevoerd per 1 januari 2016, wordt vertroebeld door de regering Macron. Waar we nu twee soorten eenmanszaken kennen, komt er een tussenvorm bij. Naar mijn mening gaat dit het klein-ondernemerschap niet aantrekkelijker maken en meer verwarring zaaien. En dat allemaal om een niet doordachte verkiezingsbelofte van Mr Macron (‘we gaan de drempels voor het micro-régime verdubbelen!’) in te lossen.
Om te begrijpen wat er in 2018 gaat gebeuren, zal ik eerst de situatie nu uitleggen. Er zijn nu twee soorten eenmanszaken:

1. De ‘micro-entreprise’: afdracht van een vast percentage van de omzet, geen boekhouding, geen jaaraangiftes, alles buiten de TVA, één keer per kwartaal dat vaste percentage afrekenen met de overheid en klaar. Voor die afdracht krijgt de kleine ondernemer veel terug: de basis ziektekostenverzekering (vaak ook voor de meewerkend echtgenoot), een arbeidsongeschiktheids- en overlijdenrisico-verzekering, zwangerschaps- en ouderschapsverlof en nog zo het een en ander. Er zijn twee versies: micro-entreprises met bedrijfsactiviteiten die vallen onder ‘commerce’, die dragen 14,1% af van hun omzet en micro-entreprises met bedrijfsactiviteiten die vallen onder ‘service’, die dragen 22,7% af van hun omzet (in veel gevallen komen er nog enkele kleine posten bij). In ‘commerce’ is de maximale omzet €82.800/jaar en in ‘service’ is die €33.100/jaar. Er is geen minimum-afdracht: indien in een kwartaal geen omzet wordt gemaakt, dan ook geen afdracht, terwijl de ziektekostenverzekering toch doorloopt. Een duidelijk systeem en zeer gunstig voor startende ondernemers.

2. De ‘entreprise individuelle’: die lijkt sterk op de Nederlandse eenmanszaak: een gedetailleerde boekhouding bijhouden, jaaraangifte doen bij de belastingdienst en een jaarrapport deponeren. TVA in rekening brengen over de verkoop, maar ook TVA terugvorderen op de inkoop . Sociale lasten (nu 15,5%, volgend jaar 17,2%) en belasting (volgens de schijven van de Franse inkomstenbelasting) afdragen over de winst (met een minimum van ongeveer €1000/kwartaal, ook in geval er geen winst is). Dit systeem is uitermate geschikt voor kleine ondernemers die boven de omzetgrenzen van de micro-entreprise (zie bij 1.) uitkomen.

In 2018 krijgen we dan een soort tussenvorm. De micro-entreprise zoals hierboven beschreven blijft bestaan, met dezelfde omzetgrenzen en afdrachtpercentages . Zoals het er nu naar uitziet lijkt het erop dat ook de entreprise individuelle blijft bestaan in deze vorm (maar daar zijn de plannen nog vaag over). Maar er komt dan een soort ‘micro-entreprise-plus’ bij (het beestje heeft nog geen naam, dus ik heb er zelf maar een verzonnen).

De micro-entreprise-plus heeft omzetgrenzen van €170.000/jaar voor commerce en € 70.000 voor service en dezelfde afdracht-percentages zoals bij de gewone micro-entreprise. Ook hier: geen jaaraangiftes, één keer per kwartaal dat vaste percentage afrekenen met de overheid en klaar. Nou nee, niet klaar. Voor de omzet boven de grenzen van het micro-régime (€33.100 voor service en €82.800 voor commerce) moet namelijk wel degelijk TVA worden berekend. En omdat de ondernemer natuurlijk wel al zijn betaalde TVA op de inkoop wil verrekenen met de TVA die hij incasseert op de verkoop, is er in feite wel degelijk een complete boekhouding nodig en natuurlijk kwartaalaangiftes TVA. Het enige verschil met de entreprise individuelle lijkt dan nog te zijn dat geen afzonderlijke jaaraangiftes voor de belasting nodig is (maar de ondernemer moet toch zijn jaaraangifte inkomstenbelasting doen) en dat er geen jaarrapport hoeft te worden gedeponeerd. Dus leveranciers en klanten krijgen nu te maken met nog veel meer bedrijven, waarvan ze niet kunnen nagaan of die wel betrouwbaar zijn.

Hoewel: ik zag in verschillende commentaren dat dit wel eens een wassen neus zou kunnen worden omdat slechts 5% van de bestaande micro-entreprises omzetten halen die op of tegen het maximale niveau zitten. Dus het aantal ondernemers dat kiest voor deze micro-entreprise plus zou wel eens heel beperkt kunnen zijn. Maar wel een verkiezingsbelofte ingelost, dat dan weer wel…

Wordt vervolgd.

Wim van Teeffelen

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20171114, Midden- en Kleinbedrijf, Overheid

Reactie van Wim van Teeffelen op 2 December 2018 op 18.30: Nee, het spijt me, dat is kansloos. Als u al AOW ontvangt en dus al als verdragsgerechtigde bent aangemerkt, komt u er nooit meer vanaf. Het inschrijven van ene micro-entreprise heeft daar dan geen invloed meer op. Dat had u moeten doen VOORAFGAANDE aan vertrek naar Frankrijk (in geval u al gepensioneerd was), of voorafgaande aan de ingangsdatum van het pensioen als u op dat moment al in Frankrijk woonde.

Wim

Overleden Reactie van Theodora Besse op 2 December 2018 op 19.02: Ik begrijp niets van je antwoord, Wim. Ik emigreerde in 2009, was toen al gepensioneerd. Ik ben 2,5 jaar verdragsgerechtigd geweest tot ik per 1 juni 2012 mijn eigen micro-entreprise begon (mede op jouw advies in het forum van InfoFrankrijk). Per die datum werd ik verplicht verzekerd in Frankrijk, was ik niet meer verdragsgerechtigd en had ik met de NL administratie niets meer te maken. Nog steeds run ik mijn bedrijfje en nog steeds ben ik niet verdragsgerechtigd.

Daarentegen moet ik wel de hoge sociale premies in Frankrijk betalen (CSG/CRDS enzovoort). Maar dat kan me niet schelen, zolang ik maar niets met het CAK, Ninbi enzovoort heb te maken.

Tenzij er intussen een wetswijziging of een wijziging van het EU-recht heeft plaatsgevonden (mij niet bekend) is je antwoord aan Marvas mij een volkomen raadsel.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 2 December 2018 op 19.52: Wacht ff het antwoord van Wim af, Marvas. Hij is de deskundige.

Misschien houdt het antwoord van Wim samen met het feit dat beginnende micro-entrepreneurs niet meer onder de RSI vallen (m.i.v. 2019) maar onder de CPAM. Ik kan het me bijna niet voorstellen, want EU-recht gaat voor de nationale wetgeving. Maar je weet maar nooit. Dus wacht ik liever het antwoord van Wim af, voordat ik er iets definitiefs over zeg.

De CSG/CRDS kost behoorlijk veel. Het scheelt weinig met de verdragsbijdrage, die volgend jaar lager wordt. Daarentegen wordt de CSG volgend jaar een stuk hoger, voor mij worden de sociale premies ongeveer een maandinkomen per jaar. Voor het geld hoef je het dus niet echt te doen. Zelf had ik schoon genoeg van de administratieve rompslomp met het CAK, ninbi enzovoort.

Bovendien vind ik mijn bedrijfje leuk: een chambre d'hôte voor lange-afstandwandelaars. Die blijven maar één nacht en gaan dan weer verder. Ze willen wel altijd een avondmaaltijd en de volgende ochtend ontbijt. De omzet is laag, maar dat geeft niet.

Reactie van Wim van Teeffelen op 3 December 2018 op 9.17: De PUMa is een wet die in Frankrijk een einde maakt aan de wat vreemde situatie dat je per inkomensgroep anders bent verzekerd voor de ziektekostenverzekering. Was je ondernemer, dan was je verzekerd via de RSI, was je boer, dan was je verzekerd bij de MSA, was je gepensioneerd dan was je verzekerd bij de CPAM. Als je dus van status veranderde, bijvoorbeeld met pensioen ging, of boer werd in plaats van werknemer, dan moest je worden overgeschreven naar een andere verzekering. De PUMa is een enorme ambtelijke operatie en wordt geleidelijk ingevoerd. Voor ondernemers betekent dat dat om te beginnen de RSI is opgeheven en voor wat betreft de ziektekostenverzekering vallen ondernemers vanaf 1-1-2019 onder de CPAM. Voor bestaande ondernemers is er een overgangsregeling tot 1-1-2020 (die heet SSI).
De essentie is dat iemand die al verzekerd is, niet meer naar een andere verzekering hoeft als zijn status verandert. Dat heeft een heleboel voordelen (met name besparing op ambtenarij en papierwerk), maar voor emigranten, en dan met name Nederlandse emigranten, een onbedoeld maar wel reëel bijeffect, waar Nederland niets aan gaat doen omdat dat Nederlandse in de kaart speelt en Frankrijk niets aan gaat doen omdat het een minuscuul bijeffect is, die helemaal niet altijd negatief uitkomt:
Iemand die een Nederlandse pensioenuitkering krijgt en in Frankrijk woont of naar Frankrijk emigreert, krijgt een inkomensafhankelijke korting aan zijn broek van dat pensioen, oplopende tot ongeveer €6000 per jaar voor mensen met een hoog pensioen. In ruil voor die korting zorgt het CAK (een Nederlandse overheidsorganisatie) voor een basisziektekostenverzekering in Frankrijk (die wordt uitgevoerd door CPAM), zonder dat die gepensioneerde daar iets voor hoeft te regelen of iets aan moet betalen. De gepensioneerde heeft daarmee de status van verdragsgerechtigde (al is het een plicht, geen recht). De inschrijving van een onderneming (of het in dienst treden bij een Frans bedrijf) leidt er niet toe dat deze initiële verzekering zou moeten of kunnen worden aangepast (immers dat is wat PUMa juist beoogt te vermijden). Het is zonder meer mogelijk dat een verdragsgerechtigde een bedrijfje inschrijft in Frankrijk en dus over het inkomen dat wordt gegenereerd met dat bedrijfje ziektekostenverzekeringspremie moet betalen, maar die premie wordt dan geïncasseerd door de verzekering waar hij al bij is aangesloten. De bedrijfsomzet is alleen een toevoeging op, geen vervanging van, zijn status als verdragsgerechtigde.
Voor bestaande ondernemers, zoals bijvoorbeeld Theodora, blijft het recht op een ziektekostenverzekering (ooit verleend door RSI) gehandhaafds; het enige verschil is dat de CPAM de uitvoerder wordt.
Dus: sinds de invoering van PUMa (1-1-2018): eenmaal de status van verdragsgerechtigde, altijd de status van verdragsgerechtigde.

Wim

Overleden Reactie van Theodora Besse op 3 December 2018 op 9.47: Geweldig uitgelegd Wim, helemaal duidelijk! Dankjewel. Ik had geen idee dat de PUMa dit bij-effect had. Vroeger kon je als gepensioneerde kiezen bij welk regiem je aangesloten wilde worden: bij je oude regiem blijven of overstappen naar dat van je bedrijf. Dat laatste deden verdragsgerechtigden dus. Nu blijft iedereen dus verplicht bij zijn oude regiem.

Marvas kan dus gerust een micro-entreprise beginnen, maar zij blijft verdragsgerechtigd. Jammer dan. Veel plezier met je bedrijfje, Marvas.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 3 December 2018 op 9.59: Ik denk niet dat je op dubbele kosten komt, Marvas. Ik vermoed, voorzover ik Wim goed heb begrepen, dat je bedrijfsinkomsten opgeteld worden bij je AOW/pensioen en dat je over dat totaalinkomen een verdragsbijdrage gaat betalen. Maar omdat je onder het sociale systeem van Nederland valt heft Frankrijk geen CSG/CRDS over je inkomen.

Reactie van Wim van Teeffelen op 3 December 2018 op 10.34: Nee, sorry, ondanks mijn lange uiteenzetting dus niet goed uitgelegd. Het Nederlandse pensioen wordt bruto in Frankrijk uitgekeerd, na inhouding van de bijdrage als verdragsgerechtigde. Over dat pensioen moet je aangifte Impôts sur la Revenu (inkomstenbelasting) doen. Of je daadwerkelijk ook inkomstenbelasting moet betalen hangt van de hoogte van het pensioen af. Maar je moet over dat pensioeninkomen wel degelijk CSG/CRDS betalen. Overigens zijn de CAK-inhoudingen aftrekbaar van de Franse inkomstenbelasting.

Voor die CAK-inhoudingen krijgt de gepensioneerde dus een standaard CPAM basis-ziektekostenverzekering (eventuele aanvullingen voor eigen rekening). Indien de gepensioneerde daarnaast een micro-entreprise heeft, wordt die micro-entreprise belast met ongeveer 13% of ongeveer 23% van de omzet (afhankelijk van de bedrijfsactiviteit) en daarmee zijn alle verplichtingen van de ondernemer t.a.v. sociale bijdragen en inkomstenbelasting (dus incl de ziektekostenverzekeringspremie voor ondernemers) gedekt. De URSSAF die de sociale bijdragen van ondernemers incasseert stuurt het deel van de opbrengst dat de ziektekostenverzekerpremie dekt door naar de uitvoerder van de ziektekostenverzekering van de ondernemer, in dit geval de CPAM. De beide circuits staan dus los van elkaar!

Wim

Overleden Reactie van Theodora Besse op 3 December 2018 op 12.03: Sorry Wim, wat je het laatste hebt geschreven is niet juist. Al sinds 2001 betalen mensen die onder het sociale stelsel van een andere lidstaat vallen geen CSG/CRDS over hun (vervangende) inkomen uit arbeid. Zij betaalden wél CSG/CRDS over inkomen uit kapitaal, totdat het EHvJ-arrest De Ruyter daar in februari 2015 een einde aan maakte. Maar de regering Hollande-Valls dacht slim te zijn en sleutelde snel een reparatiewetje in elkaar, dat de nieuwe regering nu volgend jaar weer gaat afschaffen (onder druk van twee recente gerechtelijke uitspraken).

Maar over AOW/pensioen of uitkering ben je als verdragsgerechtigde in Frankrijk al sinds 2001 geen CSG/CRDS verschuldigd, tenzij je (zoals ik) onder het franse sociale systeem valt. Verdragsgerechtigden zijn hier alleen inkomstenbelasting verschuldigd. Dat is geregeld per EU-verordening: sociale lasten betaal je enkel in de lidstaat onder wiens sociale systeem je valt.

In je aangifte kun je inderdaad de betaalde verdragsbijdrage van je inkomen aftrekken.

Ik begrijp nu wel beter hoe het in de praktijk werkt met de bedrijfsinkomsten van verdragsgerechtigden. Maar NLers die nu een micro-entreprise beginnen zouden dus ook geen 13% sociale lasten hoeven betalen over hun omzet (alleen 1% belasting). Daar moet dan weer vrijstelling voor worden aangevraagd. Pffff.

Reactie van Wim van Teeffelen op 3 December 2018 op 12.13: Sorry, je hebt gelijk. Ik ben ook meer bedrijfskundige dan pensioenkundige.

T.a.v. de micro-entreprise: er zijn geen uitzonderingen: als je een bedrijf inschrijft en je kiest voor het micro-régime betaal je ALTIJD 13% of 23% van de omzet, ongeacht of je elders al sociale lasten betaalt of een vrijstelling zou hebben. Door te kiezen voor het micr0-regime verklaar je dus die sociale lasten te zullen betalen. Wil je dat niet dan moet je kiezen voor het régime réel en een volledige boekhouding (inclusief kosten voor een boekhouder), TVA, jaarlijke publicatie van bedrijfscijfers, etc.

De afdrachten voor een micro-emtreprises bestaan voor 12% (resp 22%) uit sociale lasten en voor 1% uit belasting.

Wim

Overleden Reactie van Theodora Besse op 3 December 2018 op 12.47: Lachen! Echt voer voor (EU-)juristen. Volgens mij zou je die sociale premies gewoon naderhand kunnen terugvorderen. Want je wilt als verdragsgerechtigde nu eenmaal een micro-entreprise en niet een EI met régime réel. Je moet volgens EU-recht precies dezelfde keuzes kunnen maken als iedere Fransman/-vrouw. Maar doordat je móét instemmen met het betalen van sociale premies heb je die vrijheid niet. Ongeoorloofde, indirecte discriminatie dus, zou ik zeggen. Maar ja, ik ben geen EU-jurist.