Met 'Brieven uit la Dominance' weet U voortaan waarom U nooit meer zomaar langs Metz kunt rijden

Het ideale cadeau voor iedereen die in Frankrijk gaat wonen en/of Metz wil leren kennen.
Eindelijk een boekje over Metz - Frankrijk! 'BRIEVEN UIT LA DOMINANCE'
De Nederlandse Rosemarijn Milo woont al een aantal jaren in Metz en heeft een informatief en geestig boekje geschreven waarin zij in briefvorm een aantal hoofdstukken over het aanzien en de geschiedenis van Metz en omstreken combineert met haar ervaringen als immigrante in deze Lotharingse stad. Voor wie tussen de regels door kan lezen is het ook de hilarische geschiedenis van een Nederlands-Frans stel.
Voortaan kunt U niet meer op pad naar Metz zonder dit boekje op zak. Dankzij de mooie foto’s van haar Franse echtgenoot Yves Nicolay zult U vele details van de stad met andere ogen bekijken.
Uitgeverij Boekscout.nl; te koop on line en in de boekwinkel.
ISBN:9789462064010 Een voorproefje uit een van de hoofdstukken:
Maar ach, het was 1 mei, de dag van de arbeid; er wordt dan niet gewerkt, en wie niet werkt zal ook geen museum bezoeken. Ik moet bekennen dat we nogal bedremmeld waren. ‘Geen nood, we rijden door naar een veel grotere plaats, daar is vast wel wat te doen’. Helaas bleek Sarrebourg niet alleen geheel uitgestorven - zelfs de 13-eeuwse kapel met glas-in-lood van Chagall was dicht - maar het was nog veel erger. Wie niet werkt zal ook niet eten. Geen kroeg te vinden die open was en dus zelfs nergens een plekje om een stijgende nood te lenigen. O ja, en op de toeristische route zijn geen benzinepompen met wat daarbij hoort.
We voelden ons twee sukkeltjes die nooit verder dan de overkant van de straat waren geweest, tot, een flink eind verderop, hotel-restaurant ‘De vier winden’ toch soelaas bleek te bieden. Intussen waren we al in de diepten van de Elzas beland en hoorden we Elzas' spreken. Net Duits, alleen versta je het niet. Vanaf dat moment begonnen we er weer lol in te krijgen. De huizen worden steeds kleuriger, het vakwerk mooier, en de plaatsnamen exotischer. Waar anders in Frankrijk kom je een rivier tegen als la Zorn, dorpen die Wiwisheim heten of Schwindratzheim? Plaatsen, waar je zeker weet dat er ‘haim’ wordt gezegd en niet ‘èm’? Die laatste naam is voor mij geen probleem, maar voor Yves als Fransman niet eens in één oogopslag te lezen. Schrinda-quoi? Schrwatzhem? En dan heeft hìj nog zijn Lotharingse grootouders gekend die een Duits dialect spraken, en veel oude mensen in zijn omgeving voor wie het Frans een taal was die ze pas op de lagere school leerden.
Links naar recensies:  Frankrijk blog en www.infofrankrijk.com