Met hangende pootjes terugkeren

Op verzoek van "ZIP" hier geplaatst.

Wie wil emigreren krijgt het nogal eens te horen:” Straks kom je met hangende pootjes terug” of “Ik ken er veel die met hangende pootjes zijn teruggekomen”.
Mensen die dit zeggen zijn dikwijls lieden die zelf graag zouden willen emigreren, maar het avontuur niet aandurven. Ze tonen, bewust of onbewust, daarbij weinig respect voor mensen die dat wel durven.

Het is natuurlijk zo dat veel mensen uiteindelijk terugkeren. Maar met hangende pootjes? Laat ik mezelf als voorbeeld nemen. Wij wonen nu bijna achttien jaar in Frankrijk en wonen hier met heel veel plezier. Toch hebben we de mogelijkheid van een terugkeer nooit uitgesloten. Wij willen hier graag samen oud worden, maar zijn er ons van bewust, dat er een kink in de kabel kan komen.

Wij merken het nu al, dat onze sociale kring ouder wordt. Mensen ontzien het rijden in het donker. Het aantal feesten en etentjes die er vroeger werden gegeven neemt langzaam af. Men begint het te ontzien. De afstanden zijn hier groot. Met de ouderdom komen de gebreken en menigeen krijgt problemen met het onderhoud van huis en tuin. Sommigen worden ziek of moeten, gedwongen door afnemende lichamelijke capaciteiten, afstand doen van hun grote oude huis met grote tuin. Dan staat men voor de keus om of hier een ander huis te kopen of terug te keren naar Nederland. Wil men uiteindelijk in een Frans tehuis belanden?

De dood is de enige zekerheid in het leven en daardoor blijft er van een stel bijna altijd één over. Eenzaamheid ligt dan op de loer. Als je hier met kinderen bent komen wonen, is de situatie heel anders dan als men na het pensioen hier naar toe is getrokken. Is het dan vreemd om terug te keren?

Wij hebben hier nu achttien gelukkige jaren achter de rug. Dat neemt niemand ons meer af. En als we terug moeten keren is dat zeker niet met hangende pootjes, maar vol met vreugdevolle herinneringen aan een prachtig avontuur.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20180107, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur

Reactie van Janny O. op 8 Januari 2018 op 19.00: @Ton, Theodora maakt helemaal niet alles wat met Frankrijk te maken heeft belachelijk. Ik heb veel meer moeite met mensen die alles wat er in Frankrijk gebeurt, bejubelen. Alsof alles hier zaligmakend is.

Janny

Reactie van Oscar de Pater op 8 Januari 2018 op 19.04: Nou, sorry hoor Ton, Piet, Theodora schrijft vanuit haar eigen beleving! Je was er niet bij, dus je kan er absoluut geen oordeel over vellen! Als Theodora een sneue gebeurtenis beschrijft, kan je het leuk vinden of niet, maar er vervolgens weer je eigen mening aan toevoegen? Moet dat nou?

Reactie van Jeannette op 9 Januari 2018 op 13.26: Tjeempie wat een lange tenen allemaal.

Het repas des vieux wordt door sommige Nederlanders onder ons niet gewaardeerd en de beschrijving van Theodora, daar herkende ik veel van en ik moest daar hartelijk om lachen.

Dat hordes autochtone Franse ouderen dit bijzonder waarderen zal zeker waar zijn en ik wil hen dit ook zeker niet afnemen.

Zo zijn er ook autochtone mensen in Nederland die allerlei Nederlandse tradities bijzonder waarderen waar ik werkelijk van gruwel. Ieder het zijne, zo ook ik.

Hartelijk dank.

Reactie van Theodora Besse op 9 Januari 2018 op 17.19: Sommigen Piet, draaien dat om. Zielig.

Reactie van A.L. Longayroux op 3 Februari 2020 op 0.54: Ooit heb ik bericht gelezen over Euro-age.

Het behelsde een parkomgeving met huisjes in Frankrijk voor oudere Nederlanders. Tevens was naar ik meen, een centraal zorggebouw met o.a. medische zorg.

Het idee van 'samen sterk' en 'gedeelde smart is halve smart' sprak mij wel aan.

Is dit project ooit van de grond gekomen en/ of zijn er meer van dergelijke initiatieven binnen Frankrijk gerealiseerd voor Nederlanders die ook een zorg achter de hand willen hebben.

Geen hangende pootjes maar opgestoken armen en Hoera geroep ! : )

Reactie van Brittany op 3 Februari 2020 op 11.26: We hebben in Monaco geprobeerd dit van de grond te krijgen, maar we stuitten al snel op allerlei regeltjes die het moeilijk uitvoerbaar maakte. En in Monaco zijn ze veel minder streng dan in Frankrijk Een Nederlandse verpleegster in de Var met een man die arts was, heeft het ook geprobeerd, maar ook dat lukte niet. Om de regels te omzeilen zou men zich met een stel Nederlanders, moeten inschrijven. kopen of huren als er ergens een wooncomplex met service gebouwd wordt. Ik denk wel dat als iedereen daar Nederlander is, men al snel op zoek gaat naar Nederlandssprekend personeel. ?

Reactie van A.L. Longayroux op 4 Februari 2020 op 8.15: Vluchten kan niet meer...... !!!

Beste Hans,

De afweging om in Frankrijk te blijven of terug te gaan naar Nederland of in beide landen een onderkomen aan te houden ( zoals wij nu doen) en in Nederland eventueel kleiner te gaan wonen , is een helse opdracht.

Zoals bij de natuurkundeproef moet gelden: Ceteris paribus ofwel de omstandigheden moeten tijdens de proef gelijk blijven.

In het echte leven word je echter geconfronteerd met voortdurend wisselende omstandigheden waardoor een uitkomst niet te regelen lijkt te zijn. Als variabelen geleden: leeftijd, gezondheid, situatie partner, rijbewijs, ontvolking, bereikbare medische zorg, betaalbare Nederlandse woningen klimaatsveranderingen, criminaliteit nog veel meer....

Zelf voelen wij ons in de tang genomen. Ons ( te) grote huis in Nederland verkopen maar waar ga je dan in Nederland naar toe ?. De medische zorg wordt afgebroken in Nederland en door reorganisatie moet je als patiënt in Bovenkarspel voor verschillende behandelingen in plaats van Hoorn nu naar Purmerend. Reis( in druk forensenverkeer) en parkeren voor eigen rekening !

De druk op de huizenmarkt is groot in Nederland in het algemeen en Westfriesland in het bijzonder .De vestiging van Google nabij Medemblik en de vele Poolse arbeiders in de kassen doen de druk toenemen. Huisjesmelkers eldorado !

De kosten voor het aanhouden van twee huizen liegen er niet om. Voorts is ook de medische zorg afgebouwd in Frankrijk. Helaas had ik bijna mijn leven gelaten door een slechte medische behandeling in Cahors. Door ontvolking en vergrijzing zakt de sociale samenhang en de primaire voorzieningen in het Franse gebied in elkaar. (b.v. bakker verdwijnt) Door sterfgevallen en vertrek naar elders wordt het Franse netwerk drastisch uitgedund, waardoor je steeds meer op eigen kracht wordt teruggeworpen. Wat nu?

Goede raad is duur en we schuiven de beslissing maar voor ons uit totdat: 'het schip strand'.

Onverstandig ??? In het schaakspel tegen de duivel is het bij ons nog steeds remise :)

Reactie van Hans van den Bos op 4 Februari 2020 op 18.02: Wij hebben ons huis in Nederland verkocht; anders hadden we het huis hier niet kunnen kopen. Natuurlijk in de verwachting dat de prijsontwikkelingen in beide landen een beetje gelijke voet zouden houden. Dat laatste heeft dus niet zo uitgepakt. De medische zorg in Nederland is na die in Zwitserland de beste in Europa; beter dus dan Duitsland en Frankrijk. Zo slecht is het dus niet.
https://www.skipr.nl/nieuws/nederlandse-gezondheidszorg-raakt-numme...

Ik heb overigens niets te klagen hier hoor. Maar terugkeren is dus geen optie. Voor het bedrag dat ik hier voor mijn huis krijg, kan ik in Nederland niets kopen. Huurhuizen zijn gewoonweg niet beschikbaar.
Het gaat ons nu nog goed, dus we hebben absoluut nog niet de intentie om terug te keren. Hoe het verder gaat? We zien wel.