Marguerite prend le bus...

Voici, Messieurs-Mesdames, le bus fameux Renault TN, véritable monument industriel, qui a transporté les Parisiens de 1931 à 1971. Avec sa face avant dite «nez de cochon», ses énormes roues, sa livrée vert et crème, mais aussi et surtout: sa fameuse plate-forme arrière. Le machiniste-chauffeur devait avoir des biceps d’athlète pour manipuler l’énorme volant et tous ces leviers sans assistance mécanique. Mais le receveur, lui, règnait en maître sur la plate-forme, à la fois entrée, sortie et... balcon. Grâce à elle, les plus hardis descendaient et montaient en marche et, lorsque le temps est clément, il n’y avait pas de lieu d’observation de Paris plus agréable. Elles en ont vu, ces plateformes souvent pleines comme un œuf, des amoureux... et des engueulades! Mais la plus belle histoire eût lieu en mars 1962, quand un producteur de lait breton tomba en panne avec sa bétaillère porte Maillot, sur la route le menant au concours d'élevage de la 'Semaine de l'Agriculture'. À l'intérieur de son véhicule: Marguerite, magnifique pie-noir, amoureusement étrillée. Comment faire? Eh bien, on prend le bus! Un petite poussée amicale sur l'arrière-train de la belle, et... roule, carosse! Les badaux ont bien dû se dire, en voyant passer l'étrange équipage: "Ah, la vache!"

(merci, Françoise!)

NL/ Ziehier, dames en heren, de beroemde Renault TN-bus, een heus industrieel monument dat de Parijzenaars van 1931 tot 1971 heeft vervoerd. Met zijn tekenende voorkant - 'varkensneus' genoemd - zijn reusachtige wielen, zijn groene en crèmekleurige livrei, maar ook en vooral: zijn beroemde achterplatform. De machinist-chauffeur moest spierbundels hebben om het enorme stuurwiel en al deze hendels zonder mechanische ondersteuning te bedienen. Maar de receveur, hij, was de heer en meester van het platform, die zowel als in- en uitstap diende, en als... balkon. Zo konden de waaghalzen tijdens het rijden afdalen en opstijgen; bij zacht weer was er geen prettiger plekje om Parijs te gadeslaan. Hoeveel geliefden... en ruzieën hebben ze niet gezien, die vaak propvolle platforms! Maar het mooiste verhaal vond in maart 1962 plaats, toen een Bretonse melkboer met zijn vrachtauto pech kreeg Porte Maillot; hij was op weg naar de fokwedstrijd van de 'Semaine de l'Agriculture'. Binnen in zijn voertuig: Marguerite, schitterende 'pie noire', liefdevol schoongeborsteld. Wat doen? Nou, de bus nemen! Een vriendelijke duwtje op de achterkant van het schone dame, en.... rijen maar! De voorbijgangers hebben zeker in zichzelf gedacht, toen ze die vreemde stoet langs zagen rijden: 'Ah, la vache!' [= jeetje!]

(merci, Françoise!)

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20171128, Kunst en Cultuur

Reactie van Antoine Snijers op 29 November 2017 op 7.39: Magnifique. Merci.

Reactie van Mieke op 29 November 2017 op 10.26: Elle est trop belle cette histoire! Ik ben niet zo nostalgisch maar deze bus doet me weer smelten. Merci Sylvain, belle journée. (Nous, on est dans la neige, c'est magnifique.)