Marche Blanche in Barjac

Het is twee weken geleden dat 130 personen uit Barjac en de dorpen er om heen een 'witte tocht' ter herrinering van Henk van der Noort hebben uitgevoerd. Het is de eerste keer dat zo'n tocht is georganiseerd in Barjac.

Zeven weken geleden is Henk door 3 personen aangevallen in zijn eigen huis en vreselijk toegetakeld. Waarom? omdat hij zijn bank kaart heeft geblokkeerd die door deze drie personen al bij een eerdere inbraak met geweld was gestolen. Hij heeft twee dagen met zijn blessures in zijn woonkamer geleden totdat een vriend hem had ontdekt. Henk heeft een week in het ziekenhuis gelegen en is op 29 december 2018 overleden aan zijn verwondingen. De 5e januari 2019 hebben we een 'witte tocht' georganiseerd, niet alleen ter herinnering de Henk, maar ook om te laten weten dat wij dit soort gewelddadigheden niet moeten accepteren. Dat er hier in Barjac veel ouderen en gehandicapten zijn en deze mensen met een veilig gevoel in ons dorp moeten kunnen leven. Dat het nu Henk is overkomen, maar dat het morgen mij kan overkomen of iemand anders in dit dorp of in al die dorpen en wijken die geïsoleerd zijn. Dat het niet een situatie is die " ver van mijn bed" betreft, maar dat het een ieder van ons kan overkomen.

Henk heeft geen familie die voor hem kunnen zorgen, zijn bankrekening was al door de berovers leeg gehaald. Zij vrienden hebben een actie georganiseerd om geld te kunnen verzamelen om een steen voor zijn graf te kunnen kopen en plaatsen.

Wilt u een bijdrage leveren dan kunt u op deze site doen:

https://www.leetchi.com/c/henky

Dank u wel voor uw bijdrage!!!!

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20190120, Languedoc-Roussillon

< Vorige bijdrage

Reactie van twins op 21 Januari 2019 op 19.03: Helemaal met Theodora eens. Reageren op een bericht als dit, hoe erg ook, betekent niet dat je ook moet doneren, want dan moet ik er een krantenwijkje bijnemen om zoveel van dit soort acties te kunnen steunen. Lijkt me niet nodig als er zoveel vrienden zijn.

@Sylvie. Ken je Adriaan de Vries uit Zutphen? Hij is/was exploitant van het podium in Zutphen en heeft ook de herdenking aan Henk georganiseerd. Zijn facebookpagina vermeldt vele reacties hierover dus je mag aannemen dat deze meelevende vriendengroep bereid is te doneren.

Succes, Jennie

Reactie van Sylvie Wilson op 21 Januari 2019 op 19.48: Het door mij geplaatste bericht was niet bedoeld om iemand dan ook een schuldgevoel te bezorgen. Ik respecteer alle reacties en heb geen enkele oordeel over. Ik heb dit bericht geplaatst omdat ik financiele hulp vraag aan een ieder die hulp wilt geven, voor iemand die inderdaad er niets aan heeft nu, maar ik denk dan " hoe zou ik het vinden als ik daar ergens lig en er is geen enkele teken dat ik bestaan heb?!" En natuurlijk kan ik tegen mij zelf zeggen: maar Sylvia...dat je op deze aarde vertoeft hebt 62 jaar kan toch niet verwoord worden door een grafsteen?!! Maar dat is reageren met mijn mental en niet met mijn gevoelens. De vrienden van Henk zou dit graag voor hem willen doen omdat hij voor hen belangrijk was en hij op z'n minst een grafsteen verdient en omdat ik volgens mijn levens philosophie vind dat als iedereen een kleine bijdrage levert het veel makkelijker is om doelen te bereiken. Maar dit is alleen maar hoe ik denk en voel en dat is heel persoonlijk. Een ieder van u heeft het recht om te denken en te reageren zoals u wilt.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 21 Januari 2019 op 20.26: Sylvie, bedankt voor je woorden. Maar ik sta heel anders in het leven. Als je dood bent vind je niets. Je lichaam ligt daar, maar jij bent er niet meer. Je vindt het dus ook niet erg dat er geen enkel teken is dat je hebt bestaan. Ikzelf word gecremeerd en daarna wordt mijn as verstrooid. Geen enkel tastbaar teken dat ik ooit heb bestaan.

Ik leef voort in de herinnering van degenen die me hebben gekend. Tot ook zij overlijden. Dat is nu eenmaal het leven. Zo zie ik het. Als een beroep was gedaan om Henk, toen hij nog leefde, een kaart te sturen of een donatie te doen voor een bloemstuk of fruitmand, had het voor mij anders gelegen. Maar een grafsteen is voor mij zinloos, behalve voor degenen die per se een graf willen bezoeken. Maar dan moet ik toch altijd denken aan het gedicht "Do not stand at my grave and weep" van Mary Elizabeth Frye:

Do not stand at my grave and weep.
I am not there. I do not sleep.
I am a thousand winds that blow.
I am the diamond glints on snow.
I am the sunlight on ripened grain.
I am the gentle autumn rain.
When you awaken in the morning's hush
I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circled flight.
I am the soft stars that shine at night.
Do not stand at my grave and cry;
I am not there. I did not die.

Reactie van Sylvie Wilson op 21 Januari 2019 op 20.59: Dank je wel voor alle reacties.

Jennie: ik heb Adriaan al geschreven en wacht nu op zijn reactie.

Theodora: mooi gedichtje! zelf ben ik buddhiste en voel en denk persoonlijk heel anders over de dood. Maar in deze situatie gaat het niet om mij, maar over het feit dat de vrienden van Henk financien nodig heeft om hem een grafsteen te bezorgen. Zijn eigenlijke wens was om gecremeerd te worden, maar doordat de zaak juridisch nog loopt en zal zijn voor de komen jaren mag hij nog niet gecremeerd worden.

Reactie van Sequoia op 21 Januari 2019 op 21.28: @ Sylvie, zou het niet veel mooier zijn voor Henk om samen met al zijn vrienden ter plekke een gedenkteken voor hem te maken? Giet samen een plaat en schrijf er allemaal met de natte vinger een boodschap in voor hem, maak een gedenksteen met zijn naam van zwerfkeien, maak een mozaik, of google voor nog tientallen mooie en betaalbare manieren om voor weinig geld iets moois te maken voor Henk.