Luxepaardjes op de camping

De camping.

De plek waar je even heerlijk kunt bijkomen van een jaar lang werken, studeren, huishouden, etc. Waar je even tot rust komt in de natuur, in de bergen of op het strand, waar je geniet van gezelligheid met familie en (vakantie)vrienden en een andere cultuur en/of land ontdekt. Na een lange dag in de buitenlucht strijk je neer in je primitieve tentje, caravan of stacaravan.
Kortom, back to basics.

Zo zag een van mijn laatste kampeeravonturen eruit

Of niet.

In de zomers van 2009 tot en met 2013 heb ik op verschillende campings gewerkt en veel zien veranderen. Als bar/restaurant-medewerker, animatrice, receptioniste en nu als medewerker op de afdeling reserveringen op het hoofdkantoor van een bedrijf met een aantal campings, valt het me op dat de klanten alsmaar veeleisender lijken te worden. Ik heb het idee dat het vooral de glampeerders zijn die in hun luxe huurtenten, stacaravans en andere hippe onderkomens, af en toe vergeten waar de camping (naar mijn mening) voor bedoeld is.

Tijd voor een klein overzichtje van veeleisende vragen van de doorsnee kampeerder door de jaren heen.

In 2009 en 2010 werkte ik op twee redelijk kleine campings (Daar waar alle winkels gerust tussen 12 en 3 sluiten om eens rustig te eten). Gasten klaagden hooguit over het weer. Tja, wie doet dat nu niet…

Maar toen kwam ik op een mooie zomerdag in 2011 aan op een kleine maar gezellige camping in de Ardèche. Tot mijn grote verbazing liep de gemiddelde Nederlandse gast met zijn smartphone over de camping zoals een japanner zijn fototoestel zorgvuldig bij zich houdt. Zoekend naar het kleinste signaaltje wifi vertelde mevrouw me zonder blikken of blozen dat het echt niet kon dat er alleen een wifi-zone bij de bar was. Hoe kon meneer nu in de vakantie doorwerken als hij niet bij zijn mailbox kon? Ik geloof dat deze familie een extreem ontspannende vakantie heeft gehad! ;)

Eerlijk is eerlijk. Ik surf elke dag ook net iets te lang op internet rond, maar geniet er ook extra van als ik een even helemaal weg van alles ben. Een week zonder internet, tv of radio is zo ontspannend! Ook in de seizoenen dat campingwerk deed probeerde ik altijd zoveel mogelijk van het internet te blijven. Het leven in het zwembad, op het terras, in de mooie omgeving was namelijk veel interessanter. ik gebruikte het internet vooral om enigszins contact te houden met het thuisfront.

Toen kwam het jaar 2012 en 2013..
Ik werkte op een iets grotere vijfsterrencamping. Volop comfort, maar ook volop veeleisende klanten! Kosten nog moeite waren gespaard om een groot wifi-netwerk aan te leggen,zodat de gast rustig kon internetten vanuit zijn eigen stacaravan. Maar dat was niet genoeg voor de veeleisende kampeerder. Waarom was de wifi code eigenlijk niet gratis? Iedereen heeft toch recht op internet? Waarom kunnen we niet vier apparaten op een code aansluiten? Iedereen heeft natuurlijk ook Whatapp en Facebook op z’n telefoon dat moet worden bijgehouden. Want hoe moeten de kinderen zich dan vermaken zonder telefoon of laptop?

Om even uit het internetstraatje te komen, geef ik graag ook een klein overzichtje van de origineelste klachten door de jaren heen:
– Er zitten hier zoveel muggen op onze standplaats, kunnen jullie hier iets aan doen?
– Waarom staat onze stacaravan pal in de zon?
– Onze zoon vindt de animatie niet leuk (wetende dat hij letterlijk geen één activiteit gemist heeft).
– De kroketten zijn niet goed gebakken (wie eet er nu kroketten als je in het Franse Foodwalhalla bent?)

Sinds een aantal maanden werk ik op de afdeling reserveringen op het hoofdkantoor van een bedrijf met verschillende campings. Ook nu krijg ik ook de meest veeleisende vragen (of eisen), zoals :
– ik wil een televisie in mijn stacaravan, anders reserveer ik niet. Wat moet ik anders met mijn kinderen aan?
– waarom hebben we geen tweede badkamer?
– is het normaal dat er geen vaatwasser en wasmachine in mijn stacaravan zitten?
– ik wil een rustig plekje maar niet te ver van de activiteiten en het zwembad en ook niet pal in de zon.
– Het is echt niet normaal dat een kind van 2 jaar niet alleen naar de miniclub mag komen.
– Als ik morgen aankom, is er dan iemand die me kan helpen met mijn koffers uitladen en tillen?

– etc, etc etc

Hmmmm, ik krijg toch wel veel zin in een heerlijke kampeervakantie in the middle of nowwhere, met alleen een tentje, bbq en flesje wijn mee!

Lees meer blogs van Pauline op www.frankrijkmetdenederlandseslag.com

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20150825, Horeca en Toerisme, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur

Reactie van Wim van Teeffelen op 25 Augustus 2015 op 19.11: Waarom zou je dat geen camping mogen noemen? Wie bepaalt dat? Laten we eens uitgaan van de klant: er is een groep toeristen die een accommodatie zoekt met alles wat ze thuis ook hebben, alleen zijn de muren van tentdoek in plaats van stucwerk. Zij willen graag thuis kunnen vertellen dat ze 'in de vakantie zo lekker gekampeerd hebben!' Een campingexploitant die dit begrijpt biedt precies wat ze willen, en kan er als hij het goed doet een prima boterham aan verdienen. Genoeg van dit soort klanten in 't Gooi en Heemstede...

Wim

Reactie van Wim van Teeffelen op 25 Augustus 2015 op 21.11: Waarom nou weer die sneer, Gerard?

Ik schrijf dit als mijn mening, gebaseerd op tamelijk veel ervaring (theoretisch en hands-on) met kleine toeristische bedrijven in Frankrijk. Ik deel mijn kennis en ervaring, ik vraag hier niemand ervoor te betalen. De toeristische ondernemer kan gemakkelijk zonder raadgevingen van een consultant, maar ze moeten (als ze willen overleven) wel zelf nadenken over waar ze mee bezig zijn! En bij dat nadenken kunnen ze jouw persoonlijke ervaringen gebruiken met 5-sterrencampings of wandeltochten in Noorwegen, of mijn professionele ervaringen met het selecteren en benoemen van doelgroepen en de zeer gerichte marketing naar de doelgrioepen.

Dat is nou de ziekte van de moderne tijd: al die eigen anekdotes van toeschouwers waarmee je te pas en te onpas mee om de oren wordt getimmerd. Iedereen schijnt maar geïnteresseerd te moeten zijn in al die eigen ervarinkjes.

Wim

Reactie van Wim van Teeffelen op 25 Augustus 2015 op 21.36: @Edward, dat is leuk. Misschien moet je je maatje eens vragen waarom hij me de laatste tijd zo op mijn nek zit? Ja, ik reageer zakelijk, dat doe ik nagenoeg altijd op deze site. En in vergelijking tot jouw bijdragen is dat vreselijk saai. Maar ik heb het idee dat er wel eens een enkele lezer is die er iets aan heeft. Ik heb niet de ambitie om hier grote groepen supporters te verzamelen, zoals jij en Gerand misschien als doel hebben. Als ik Pauline onheus heb bejegend, dan spijt me dat, dat was zeker niet de bedoeling, maar wellicht had Pauline dat dan zelf wel gemeld?

Wim

Reactie van Pauline Stappers op 25 Augustus 2015 op 22.21: Geen zorgen Wim! Wanneer ik een blog schrijf met een duidelijke mening ga ik er ook vanuit reacties te krijgen. Dat is toch ook het hele doel van een forum? Ik vind de discussies die uit mijn blogs voorkomen juist interessant!

Het doel van mijn blog was vooral aan te duiden wat mij persoonlijk opvalt. Natuurlijk valt dit niet te generaliseren, al heb ik het idee dat er toch een bepaalde tendens is op te merken, vooral in de "nieuwe" generatie kampeerders.

Reactie van Wim van Teeffelen op 25 Augustus 2015 op 23.20: Uitstekende illustratie van wat ik probeer over te brengen, Michael, dank je.

Reactie van Tessa48 op 26 Augustus 2015 op 8.12: "Toen" wij nog in NL woonden waren wij lid/donateur van de stichting vrije recreatie (SVR). Dat zijn we maar gebleven. Nog steeds kamperen (nou ja, inmiddels wel met een caravan) wij op heerlijk rustige campings bij de boer. In het voor- en najaar. We mijden de grote "campings" als de ..... Heerlijk rustig, wifi alleen als je met je rug tegen de staldeur zit.

Dat ondernemers grote campings, glampings of recreatieparken aanleggen is hun goed recht. Er is, kennelijk, belangstelling voor, dus er is omzet te draaien. Zo is er voor ieder wat wils.

Reactie van edith janzen op 26 Augustus 2015 op 9.04: Kun je in Fr nog steeds ''wild'' camperen, dus tentje opzetten bij een boer, of op een grondstuk, mits je toestemming hebt gevraagd en gekregen?

Overleden Reactie van Boudewijn Bolderheij op 26 Augustus 2015 op 11.22: Dé ziekte van de moderne tijd zijn de adviseurs die zich opdringen.

Dit was een prettig draadje en vooral de inleiding ook nog leuk.
Nu zitten we weer bij een stokpaardje van Wim.

Overleden Reactie van Boudewijn Bolderheij op 26 Augustus 2015 op 11.27: Dag Edith,
dat zijn exact de officiële voorwaarden van wild kamperen.
Maar de praktijk is in Frankrijk heel anders.
Ik heb jaren lang, zowel in Frankrijk als in Spanje, wild gekampeerd met m'n camper.
Zet hem uit het zicht, gedraag je normaal, en het interesseert niemand.

Reactie van Andrea Hummel op 26 Augustus 2015 op 12.00: Na 20 jaar ervaring in het toerisme in binnen- en buitenland weet ik dat het soms niet gemakkelijk is, maar dat komt in alle beroepen voor. Het is soms heel hard werken, je bent er voor de klant, de klant is er niet voor jou.

Ik heb van 2001 tot deze zomer op campings met vier of vijf sterren en in vakantiecentra gewerkt aan de Côte d'Azur van Hyères tot Cavalaire.

Toen ik jong was, ging ik zelf op vakantie in deze streek en we kampeerden altijd in een tentje op een eenvoudige twee sterrencamping zonder animatie (die nu een vier sterren camping MET animatie is geworden en vol staat met mobilhomes, want dat verdient vier keer zoveel als een tentplaats).

Klanten zijn inderdaad steeds veeleisender geworden zoals dat geldt voor veel dingen in de maatschappij die zich heel snel ontwikkelt (of dat goed is, is weer iets anders).

Na 14 jaar als receptioniste en secretaresse hier kan ik zeggen dat het ‘kamperen’ heel anders geworden. En de gasten worden inderdaad steeds veeleisender, individualistisch en zelfs egoïstischer.

Pauline, heb je ook gemerkt dat de grootste klagers Fransen zijn, en nog erger zij die in het hoogseizoen komen? Voor het minst geringste wordt er geklaagd en wordt er gezegd: Nous avons payé pour ça! (en ze betalen véél in het hoogseizoen!).

Dan komt het er op aan het ‘probleem’ met een glimlach en een vriendelijk woord op te lossen, wat echt niet zo moeilijk is. En als ze dan weer weg gaan aan het eind van hun verblijf komen ze je zelfs nog bedanken en zeggen ze, we komen volgend jaar weer. Dat is de mooiste beloning.

Als receptioniste ben je het eerste aanspreekpunt voor van alles en nog wat en wij slaken altijd een zucht van verlichting als het weer september is en als de gasten van juli en vooràl die van augustus weer weg zijn en als de ‘buitenlanders’ van voor- en naseizoen weer komen. Die bovendien ook nog grote fooien geven of iets lekkers voor bij de koffie, een leuke bijkomstigheid en iets wat Franse gasten ècht niet doen.

Werken voor en met mensen die op vakantie zijn, dus een leuke tijd willen hebben is fijn werk.

Gelukkig dat er, behalve klagers en mensen die altijd over van alles en nog wat ontevreden zijn, er ook overal leuke mensen zijn, vriendelijke gasten die ons werk waarderen en dat ook aan ons laten merken. Door hen doen wij ons werk ondanks alles toch altijd met plezier.