©Ludique le Vert (70) – Hechtscheiding

Jazéker, het startschot werd gelost, de kogel door de kerk en de teerling geworpen. Lief en ik, wij lichtten de ankers, hesen de zeilen en smeten de trossen los. We staken van wal en vertrokken.

Met ruim 86 kuub verhuisraad in het vooronder en de voltallige meute harig huiskamervee in de stuurhut, stevenden wij vastberaden af op een vooralsnog ongekende hemel en horizon. Ergens, elders en anders.

Westwaarts, richting nieuwe plek, stek, nest en omgeving. Om daar in te dalen en wortel te schieten. Zoiets.

Het werd ook wel de hóógste tijd, zo meenden wij. U kent dat wel; jeuk, kriebels, broekhoest en etalagebenen.

Welnu, dan ‘mot’ je wat. Van wal steken. Gáán!

Aldus droegen wij onze boerderij ontruimd, ontzield en gekuist over aan lustige kopers die de hoeve net als wij, dagelijks, zeg maar dag en nacht, met respect en liefde, zorg en aandacht, bloed, zweet en tranen, hamer, beitel en rolmaat, steigers en pleisters, papieren zakdoekjes, dweil, zwabber en EHBO-trommel, zullen kussen, knuffelen en koesteren, verzorgen, verschonen, bewonen, bewonderen en overeind houden. Werk aan de winkel. Voelt u wel? Ik bedoel maar.

Kortom, ‘adieu’ allerliefste lieve dierbare boerderij. Wees gegroet. Het is goed, het is klaar. Wij willen, na bijna achttien jaren, iets anders. We moeten voort enzovoort, enzovoort. U begrijpt...

Neen, niet weer opnieuw ’n boerenhoeve. Evenmin zo’n alom in Frankrijk massaal uitgestrooid snelbouwpakket mierzoete roze snoeptrommel of vanille gele gebaksdoos. U kent die platte pantoffeldozen wel. Zo'n zielloze allemans hut die door de pakketdienst op het erf wordt geparachuteerd en met anderhalve man en een paardenkop in minder dan twee werkdagen, inclusief verlof, koffie en lunchbon, in elkaar wordt geniet. Die hoeves hoeven wij niet.

Maar, wat dan wél? Wat willen wijzelf nou eigenlijk helemaal? Lief en ik?

Luister, Lief is gegeven haar pa’s grasgroene bos genen een in de vruchtbare klei gezaaid, gewassen en geoogst plattelandsmeiske. Boerenkieltje.

Klompen, géén naaldhakken. Ergo, voor Lief dus het liefst ‘n boerenhoeve.

Ventje Ludique daarentegen is binnen de provinciaal hoofdstedelijke grachtengordel op de keiharde kinderkopjes ingedaald. Aan de voet van de waarachtig beeldschone Sint Jozefkerk. Daar waar Van Gent & Loos alle dagen met paard en wagen luidruchtig ratelend over de kinderkopjes van de singels knetterde. Kortom, dé stad. Volk, winkels, rumbonen, roomboter én paardenrookvlees. Stadse fratsen, rumoer, babbels en theater. Ludique ten voeten uit. Doe de man dus nu maar liever een parmantig grachtenpuitje hartje binnenstad.

Aldus zochten Lief en ik zoiets als ’n grachtenpandje in een dampende hooiberg. En dat hebben we warempel nog gevonden ook! Sterker nog, we wónen er al!

In een bruisend dorps epicentrum in het Franse zuidwesten.

Een waarachtig woonhuis! Lief is al dolgelukkig met een heuse trap in huis!

En we hebben een panoramisch vergezicht op betoverend glooiende groene verten. De ultieme departementale verrekijk! Met direct aan de overzij de Dordogne.

En met dat alles ook gelijk een overvolle orkestbak aan onze voeten. Pal onder onze neus, een heus racecircuit. Onvoorzien. Hier denderen dagelijks méér laag vliegende voertuigen en bulderende tachtigtonners vracht voorbij dan wij op de boerderij in al die jaren ooit voorbij hebben zien komen. Ik ben me het leplazarus geschrokken.

“Reuring,” neuzelde Lief bemoedigend, “dat wou je toch graag?”

Ik knikte bedremmeld en dwaalde dromerig af richting stier, koeien en kalveren lanterfantend in de sappige groene weiden rondom onze boerderij. Die verstilde streek waar je uren kon naturen en benen met de honden zonder ooit ’n hond tegen te komen. Verrukkelijk!

“Plús méér mensen om je heen.” memoreerde Lief veel betekend. “Ook dáár had je behoefte aan, zei je. Toch?”

Ik zweeg wijselijk. Want zodra je hier, al dan niet met hond, schielijk voort schuifelend tracht de dorpse gevels onopgemerkt te passeren, worden steevast links en rechts opeenvolgende deuren, luiken en vensters opengesmeten en klinkt er vanuit alle hoeken en gaten luidkeels een oprecht ‘BONJOUR!’.

Teveel! Ik word daar zó moe van. En je komt er steevast lieden tegen waarmee per definitie een woordje moet worden gewisseld. Onontkoombaar! Je kunt er niet omheen. Het is maar een smal straatje. Goed bedoelde leuterkoek. Gaat nérgens over. Ik doe dan net alsof ik geen woord Frans spreek. Daar ben ik héél goed in. Geen zin in goed bedoelde babbels. 

Alhoewel, ik maak één uitzondering. Voor de kromgetrokken ‘ouwe’. De kleine tengere baas staat in ’n zowat haakse bocht overeind. Ik tref hem vrijwel alle dagen, Martin. Driftig heen en weer drentelend voor zijn huis. Handen op de rug. Luidkeels scheldend en tierend op alles, iedereen en niets of niemand in het bijzonder. Als hij me ziet aankomen valt ie stil en zodra ik bij hem ben geven we elkaar een hand en vraag ik wat er nu in godsnaam weer allemaal te mopperen valt. Dan haalt ie zijn schouders op en lacht. De zot.

Een paar dagen geleden kwam hij me waarachtig een paar passen tegemoet gelopen.

“Ik ben vandaag jarig.” bulderde hij met een brede, trotse glimlach.

“Negentig jaar!” voegde hij er vol trots glunderend aan toe.

Ik feliciteerde hem van harte.

“Negentig!” benadrukte hij me nogmaals.

“En, wat ga je doen vandaag? Feesten? ” vroeg ik.

“Ik breng mijn vuilnis naar de stort.” antwoordde hij, slingerde een magere vuilniszak over zijn schouder en vertrok.

De afgelopen week heb ik Martin een paar dagen achtereen niet getroffen.

Onaangenaam naar gevoel. De ouwe is tenslotte niet onsterfelijk vreesde ik.

Maar, vanochtend was ie er ineens weer. In het smalle straatje. Al vloekend en tierend. Zoals te doen gebruikelijk. Hij zag me aankomen en zweeg.

We hebben een praatje gemaakt. Als vanouds.

En zo hoort het ook.

 © LUDIQUE LE VERT

schrijver in Frankrijk

Verschenen boeken in de reeks Frankrijk

‘Hilarisch Frankrijk’

‘Kolderiek Frankrijk’

‘Kaaskoppen in Frankrijk’

'Het beste van Ludique'

Verschenen Roman

'Het Laatste Huis'

Een intrigerend verhaal over levensloop, familierelaties en -geheimen.

Te verkrijgen via boekhandel, internet, uitgever enzovoort

ook als e-boek en/of luisterboek te verkrijgen

VAN DORP UITGEVERS