Loi (wet van) Leonetti, de patiënt bepaald wat de arts mag doen.

Er is in mijn direkte omgeving de laatste tijd nogal wat gebeurd.
Een deel van de daaruit voortvloeide kennis vind je hieronder.

Zij die in Frankrijk ernstig ziek zijn hebben minder mogelijkheden dan in Nederland. Alhoewel 95% van de Franse bevolking voor euthanasie is gaat het in Parijs niet zo snel. Vragen om euthanasie kun je natuurlijk altijd maar Fransen artsen gaan er niet op in. Degene die op het randje gaat lopen heeft grote kans de rest van zijn leven zijn beroep niet meer uit te mogen oefenen. De Ordre des Médicins (artsen raad) is niet soepel.

Ook zij die ernstig gewond raken, of een hersen- of hartinfarct krijgen, hebben grote kans in handen te vallen van artsen die tot het oneindige doorgaan omdat hun eed dat van hen vraagt. Een niet reanimeren penning heb ik in Frankrijk nog niet gevonden wel heel erg veel apparaten om dat juist wel te doen.

Toch is er een lichtpuntje in de vorm van de wet van Leonetti 2005/2015. Die bepaald dat het de patiënt is die bepaald welke (be-) handelingen de arts wel of juist niet mag geven. De uitwerking van de wet is vormgegeven in een formulier (Mes directives anticipées) met 15, ja-neen-weet niet, vragen. Omdat de vragen wegens ruimtegebrek wat kort geformuleerd zijn is het soms even puzzelen op het antwoord. Misschien is het zelfs verstandig het formulier met een arts in te vullen. Door beantwoording van die vragen maak je de behandelende artsen jouw bedoeling duidelijk. Langer leven is belangrijker dan kwaliteit of kwaliteit van leven staat boven alles.

In het 16-de vakje zet je wat je verder nog belangrijk vindt. Dat vakje is natuurlijk weer veel te klein dus vul je dat met "Voir au dos" (z.o.z.) en nu heb je de ruimte. Je kunt daar dus je medisch testament neerpennen, het moet wel handgeschreven zijn. Daarna dateren en tekenen én vermelden aan wie je het formulier gegeven hebt. Nu nog altijd een kopie bij je hebben en hopen dat er, als je het niet kunt geven, iemand er naar kijkt/zoekt.

Ik denk dat het heel belangrijk is je eisen, dat zijn het, met je direkte omgeving te bespreken en ze ook een kopie te geven. Zij kunnen dan tijdens jouw behandeling een soort sociale controle uitoefenen of simpelweg een arts wijzen op het bestaan van het document.

Hieronder volgt een vertaling van de eerste 15 vragen, waarbij aangetekend wordt dat mijn Frans deplorabel is en de vertalingen dus krom kunnen zijn. Ik ben sowieso van mijn geliefde Jip & Janneke taal uitgegaan.

1. Beademing door slang in de keel.
2. Beademing door een masker.
3. Bij hart falen reanimeren.
4. Kunstmatige voeding.
5. Vocht toedienen door een slang in de keel.
6. Vocht toedienen door een infuus.
7. Kunstnier, meestal dialyse
8. Overbrengen naar intensieve zorg.
9. Bloedtransfusie.
10. Chirurgische ingreep.
11. Bestraling.
12. Chemo.
13. Medicijnen die het leven verlengen.
14. Zware en/of pijnlijke onderzoeken.
15. "Ik verzoek dat men mijn lijden verlicht, fysiek en psychisch,
zelfs als dat als effect heeft dat mijn leven verkort wordt."

Het formulier is 3 jaar geldig en je kunt zo vaak je wilt een nieuwe maken (aanpassen aan een nieuwe situatie). Dan moet je er wel voor zorgen dat iedereen die de oude heeft de nieuwe krijgt en de oude vernietigd of ongeldig maakt. Maar dat is een open deur. Die 3 jaar geldigheid is vervelend, bij steeds erger wordende Alzheimer of dementie is het formulier als het nodig is niet meer geldig. Jammer.

Enkele linken:
https://fr.m.wikipedia.org/wiki/Loi_relative_aux_droits_des_malades...à_la_fin_de_vie 
Het formulier met wat uitleg:
http://www.ameli.fr/fileadmin/user_upload/documents/directives_anti...
Een ander formulier, maar met geheel gelijke indeling:
http://www.ameli.fr/fileadmin/user_upload/documents/Formulaire_dire...
Een héél simpel formulier:
http://api.rue89.nouvelobs.com/sites/news/files/assets/document/201...