Lock down

Na acht weken in Nederland te hebben doorgebracht staan we voor de Franse grens. De marechaussee kijkt ons met licht vooruitgestoken borst vorsend aan maar bezwijkt bij het zien van ons van Belangrijke Stempels voorziene document van de burgemeester, die ons als inwoner van zijn dorp beschouwt en ons daarmee de vrijgeleide gaf naar huis te rijden.

‘Ça marche,’ wordt de gezagsdrager opeens een aardige jongeman die ons ook nog bon voyage wenst. Uit het zicht geven wij elkaar een high five. Was toch wel een beetje spannend, ook in België werden we argwanend bekeken. Men vroeg of we voedingsmiddelen aan boord hadden. Spontaan verzwegen wij de potten pindakaas, pakken hagelslag en vanillevla die voor onze Franse familieleden bestemd waren. Er werd verder ook niet gecontroleerd, dat had verregaande consequenties kunnen hebben met een twee-en-halfzits canapé mét hocker aan boord en dan de rest zó logistiek ingepakt dat zelfs de blauwe bessenstruiken en andere planten de reis ongebroken konden doorstaan.

In de lente en zomer is het altijd heerlijk bij licht aan te komen en wat we zien valt niet tegen. Het grootste deel van het gras is gemaaid en de viooltjes lachen ons met hun blije gezichtjes toe. De stokoude roos die ik in maart angstig heel kort had gesnoeid op advies van experts, heeft zich daar zo tegen verzet dat zij, meters lang en zwaar beladen met bloemen (bloeiden rozen vroeger niet pas in juni?) voorover op het gazon ligt. Dat wordt klus 1, morgenochtend. De wisteria heb ik alweer niet zien bloeien en van de blauwe morgensterren, vorig jaar in grote aantallen aanwezig, is er nu nog één over. De paars bloeiende Verbena heeft het overgenomen. De moestuin is verdwenen, in de kas valt het mee. We gaan eerst maar eens soep eten bij B(r)oer en zijn gezin. Geen knuffels, geen zoenen, zeker voor Fransen is dat toch een hele opgave. Giechelig geven we elkaar een elleboogstoot, iets van fysiek contact heb je toch nodig.

De lockdown, met één student en één net afgestudeerde architect in huis heeft daar voor mooie dingen gezorgd: op tal van plekken zijn er stukjes moestuin en er is een grote kas geplaatst waar mooie bedden gemaakt zijn voor tomaten, courgettes, meloenen, komkommers, noem maar op. De oogst zal enorm zijn! Zo bijzonder hoeveel aardigheid neef en nicht er aan hebben hiermee bezig te zijn, ook hun moeder is er heel blij mee. Wie weet hoe zich dit allemaal nog gaat ontwikkelen.

We slapen heerlijk en dag 1 in La Noblet staat in het teken van het opbinden van mijn roos, het terugvinden van de moestuin, het klaar maken van de kas voor ontvangst van tomatenplanten en meloenen en natuurlijk ook in etappes het gras maaien, bij B(r)oer chatten met Orange omdat ons internet niet werkt en weer aan het huis wennen. Waar lagen ook alweer…….Aan het einde van de dag zijn we uitgeput. Maar wel lekker. We slapen weer als rozen.

Op dag 2 staat er al om half negen een gemaskerde man voor de deur. De problemshooter van Orange deelt ons mee dat alles weer werkt. Om wat voor reden dan ook bleek onze kabel losgeschroefd te zijn van het hoofdnetwerk. Hij begrijpt er niets van. Leuk, dat zo’n man ook wel eens iets niet begrijpt. Maar dat het werkt is natuurlijk heel fijn. Vooral omdat ons pas op 15 mei een monteur was beloofd.

’s Middags rijd ik naar Orbec voor de boodschappen. De karren staan zonder schoongemaakt te zijn onder hun abri. Iedereen die wel eens in Frankrijk is geweest weet dat daar mensen wonen die je in Nederland eigenlijk nooit ziet. Mensen (meest mannen) van een onbestemde leeftijd tussen de 40 en de 80, in vieze en vaak gescheurde kleren (en dan bedoel ik echt vies, overal), hun voeten zonder sokken in kapotte gymschoenen gestoken, handen met zwarte nagels en die staan dan een tijdje bij die karren te klungelen voordat ze er één uitgetrokken hebben. Ik kan er niks aan doen, ruim acht weken geleden vond ik het eigenlijk helemaal geen probleem en nu trek ik gelijk m’n flesje handgel uit m’n tas om de boel eens lekker te ontsmetten. Bij de ingang zit een slimme onderneemster zelfgemaakte mondkapjes te verkopen. Ik groet haar vriendelijk, ik doe niet mee aan die verstikkende onzin. Zeker de helft van de aanwezigen in de winkel is het niet met me eens en draagt wel zo’n nattig lapje. Daarom houden ze verder ook nergens rekening mee, laten hun kar ergens staan of reiken voor je langs naar een zak aardappels. Rijst en suiker zijn grotendeels op, ik heb het idee dat de pasta’s fors in prijs gestegen zijn want daar liggen er nog best veel van. Overal hangen A4tjes met daarop de mededeling: aanraken is kopen! Maar ja, ik wil toch echt even voelen of de camembert wel rijp is. De logistiek in de winkel is verder keurig geregeld. Aansluiten op anderhalve meter, kassières met mondkapje en handschoenen én handgel tussen iedere klant. Ik word er een beetje verdrietig van. Ik was al niet zo dol op boodschappen doen en dit maakt het allemaal alleen nog maar erger. Ik hoop dat ik genoeg eten en drinken heb ingeslagen om tenminste een week door te komen zonder supermarktbezoek.

Weer thuis heeft Hoofd Groen ook het laatste stukje van de moestuin blootgelegd en kan ik ‘m na egaliseren en wat mest gaan inrichten. Hij kan zijn werkzaamheden hervatten met het Eden-project, van een stuk braambos een voedselbosachtig paradijsje te maken, met natuurlijk genoeg plaats om daar ook leuk te kunnen zitten. Want, zoals in onze familie gevleugelde woorden zijn: ‘Het is al wat, maar het wordt ongetwijfeld hartstikke prachtig.’ Het lijkt er soms op dat het leven een loopje met je neemt, maar je hebt er zelf nog steeds een hoop over te zeggen. Of mee te doen.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20200522, Covid, Korte Verhalen, Vervoer

Reactie van Manon op 23 Mei 2020 op 23.44: Ça balance pas ici

Reactie van Esmee Beerenschot op 24 Mei 2020 op 1.59: Als je buiten loopt is het risico gewoon heel klein om Covid te krijgen. Als er 1 plek is die niemand kan mijden is het wel de supermarkt. Als je weet dat 50% van mensen die Covid krijgen, totaal geen klachten hebben maar wel andere kunnen besmetten en je al 2 dagen voor je überhaupt klachten krijgt al besmettelijk bent, dan is het gewoon sociaal om in elk geval in een supermarkt een mondkapje te dragen. Een binnenruimte, zoals een supermarkt, waar heel veel mensen komen, is DE plek om het op te lopen. De risicogroep is vrij groot. Diabetici, hartaandoeningen etc. komt ook op jonge leeftijd voor. Het is niet alleen de 65+ groep die extra risico loopt. 10% van degenen die overlijden had helemaal geen andere ziekte. Juist nu bezorgen supermarken niet meer aan huis, waar ze dat voor Covid wél deden. Bij ons in het dorp zijn veel 65 plussers die echt met angst naar de supermarkt gaan. Ze hebben geen keus! Uit respect voor hun draag ik, jonger en gezond, een mondkapje in de supermarkt. Ik kan wel tot die 50% horen die het heeft maar waar het zonder klachten verloopt. Ik kan wél een ander ziek maken of de reden van iemands dood zijn. Dat wil ik gewoon niet op m'n geweten hebben. Die 30 minuten dat je in een supermarkt loopt, 2 x per week, dat is toch wel te doen? Is dat nou zo'n opgave voor je medemens?

Reactie van Frans op 24 Mei 2020 op 8.44: Beste Mensen, als je even wereldwijd rondkijkt naar de ongelooflijke verschillen in dodentol per land en alle rondwarende cijfers en beschermingsmiddelen en raadgevingen, dan kun je zich wel hééél veel vragen stellen, en is er nood aan een instantie of iemand die daar een diep zicht op heeft, ik zou aanraden even naar de volgende link te kijken: een interview met Maurice de Hond over deze toestanden, dit is pas informatie die "hout snijdt" !

https://www.youtube.com/watch?v=yKqnvvJBb5c

Reactie van Wouter van Zuilekom op 24 Mei 2020 op 9.30: Esmee, dank voor je heldere uiteenzetting.
Je slaat de spijker op de kop.

Verbijsterd ben ik over de alleen maar emotionele uitspraken over beschermende middelen.
Het zou voor iedereen toch duidelijk moeten zijn dat de wetenschap in deze doorslaggevend dient te zijn en niet kreten als:
'verstikkende onzin'
'Waarvoor handschoenen aandoen'
'Dus nee, ik draag ze niet privé'
'mondkapjes een verkeerd gevoel van veiligheid'
'zure betweterige reacties'
'mondkapjes, ach onzin allemaal toch'
'De hele dag handschoenen aan...'
'gezeur'
'...heeft bewezen meer effect te hebben dan het dragen van mondkapjes en handschoenen'

Wetenschappers en artsen - internationaal - die zich bezig hebben gehouden met eerdere uitbraken en de bestrijding van virussen en epidemieën, betogen al heel lang dat het gebruik van beschermende middelen bijdraagt aan het voorkomen van besmetting. Ik ga hier zeker geen discussie voeren over in welke mate.

Dus gebruik je verstand en volg Esmee: wees sociaal en denk aan je medemens.

Reactie van Frans op 24 Mei 2020 op 9.39: Beste Esmee, bedankt voor je inbreng !!! En als je ook eens Maurice De Hond bekijkt en beluistert in de link die doorgegeven is zul je zien dat je nog gelijk hebt ook, en vooral: handelt met respect voor anderen !

Met veel dank Francois

Reactie van Janny O. op 24 Mei 2020 op 9.44: Wouter, Er zijn voldoende wetenschappers die waarschuwen voor verkeerd gebruik van "beschermings" materialen. Ik ga wel op rustige momenten boodschappen doen. Zo dadelijk.

Maar probeer mij niet zaken te verplichtend die niet verplicht zijn. En daarbij te vertellen hoe dom ik wel niet ben omdat ik zie hoe slecht het veelal gebruikt wordt.

Reactie van Sabine Dekker op 24 Mei 2020 op 10.20: Leuk geschreven Dienke! Onze zoon komt dinsdag met papier en stempel (en attest domicile) met de trein naar huis. Hij is klaar met zijn studie in NL. Goed om te horen dat het zo lukt om zonder problemen te reizen. Even wennen die mondkapjes, maar ik doe het graag voor de bescherming van medewerkers van de winkels die daar toch maar voor ons zitten. Een beetje een eerbetoon dus. Geniet lekker verder!

Reactie van marielle op 24 Mei 2020 op 11.08: En vergeet vooral je handen niet te wassen...

ik geloof ook niet zo in mondkapjes, althans op de manier hoe er NU mee om wordt gegaan. Mensen, die al eerder met mondkapjes hebben gewerkt, weten hoe je dat moet doen. Maar het grote gros weet dat dus niet en doet maar wat en pakken het met vieze handen vast. Ga maar eens in regio Parijs kijken hoe die arbeiders er mee omgaan...en de bezorgers en ander personeel. Datzelfde mondkapje gaat een paar dagen mee zonder het te verwisselen . Bah, wat een vies bacterienest.
Was vooral vaak je handen! En ga je met het openbaar vervoer doe dan een SCHOON mondkapje op

Reactie van Timo op 24 Mei 2020 op 11.32: Wouter, door het aanhalen van delen van opmerkingen uit onderbouwde argumenten ga je niet je gelijk halen hoor, ook de laatste schreeuw onder aan je post helpt daar niet bij.

Reactie van Dienke Cazemier op 24 Mei 2020 op 11.37: Leuk filmpje, @Mariëlle! @Maartje, veel plezier en Frankrijk, ik ga je blog lezen (de mijne is https://deeceeblogt.blogspot.com/) als ik uitgetuinierd ben vandaag.