Lock down

Na acht weken in Nederland te hebben doorgebracht staan we voor de Franse grens. De marechaussee kijkt ons met licht vooruitgestoken borst vorsend aan maar bezwijkt bij het zien van ons van Belangrijke Stempels voorziene document van de burgemeester, die ons als inwoner van zijn dorp beschouwt en ons daarmee de vrijgeleide gaf naar huis te rijden.

‘Ça marche,’ wordt de gezagsdrager opeens een aardige jongeman die ons ook nog bon voyage wenst. Uit het zicht geven wij elkaar een high five. Was toch wel een beetje spannend, ook in België werden we argwanend bekeken. Men vroeg of we voedingsmiddelen aan boord hadden. Spontaan verzwegen wij de potten pindakaas, pakken hagelslag en vanillevla die voor onze Franse familieleden bestemd waren. Er werd verder ook niet gecontroleerd, dat had verregaande consequenties kunnen hebben met een twee-en-halfzits canapé mét hocker aan boord en dan de rest zó logistiek ingepakt dat zelfs de blauwe bessenstruiken en andere planten de reis ongebroken konden doorstaan.

In de lente en zomer is het altijd heerlijk bij licht aan te komen en wat we zien valt niet tegen. Het grootste deel van het gras is gemaaid en de viooltjes lachen ons met hun blije gezichtjes toe. De stokoude roos die ik in maart angstig heel kort had gesnoeid op advies van experts, heeft zich daar zo tegen verzet dat zij, meters lang en zwaar beladen met bloemen (bloeiden rozen vroeger niet pas in juni?) voorover op het gazon ligt. Dat wordt klus 1, morgenochtend. De wisteria heb ik alweer niet zien bloeien en van de blauwe morgensterren, vorig jaar in grote aantallen aanwezig, is er nu nog één over. De paars bloeiende Verbena heeft het overgenomen. De moestuin is verdwenen, in de kas valt het mee. We gaan eerst maar eens soep eten bij B(r)oer en zijn gezin. Geen knuffels, geen zoenen, zeker voor Fransen is dat toch een hele opgave. Giechelig geven we elkaar een elleboogstoot, iets van fysiek contact heb je toch nodig.

De lockdown, met één student en één net afgestudeerde architect in huis heeft daar voor mooie dingen gezorgd: op tal van plekken zijn er stukjes moestuin en er is een grote kas geplaatst waar mooie bedden gemaakt zijn voor tomaten, courgettes, meloenen, komkommers, noem maar op. De oogst zal enorm zijn! Zo bijzonder hoeveel aardigheid neef en nicht er aan hebben hiermee bezig te zijn, ook hun moeder is er heel blij mee. Wie weet hoe zich dit allemaal nog gaat ontwikkelen.

We slapen heerlijk en dag 1 in La Noblet staat in het teken van het opbinden van mijn roos, het terugvinden van de moestuin, het klaar maken van de kas voor ontvangst van tomatenplanten en meloenen en natuurlijk ook in etappes het gras maaien, bij B(r)oer chatten met Orange omdat ons internet niet werkt en weer aan het huis wennen. Waar lagen ook alweer…….Aan het einde van de dag zijn we uitgeput. Maar wel lekker. We slapen weer als rozen.

Op dag 2 staat er al om half negen een gemaskerde man voor de deur. De problemshooter van Orange deelt ons mee dat alles weer werkt. Om wat voor reden dan ook bleek onze kabel losgeschroefd te zijn van het hoofdnetwerk. Hij begrijpt er niets van. Leuk, dat zo’n man ook wel eens iets niet begrijpt. Maar dat het werkt is natuurlijk heel fijn. Vooral omdat ons pas op 15 mei een monteur was beloofd.

’s Middags rijd ik naar Orbec voor de boodschappen. De karren staan zonder schoongemaakt te zijn onder hun abri. Iedereen die wel eens in Frankrijk is geweest weet dat daar mensen wonen die je in Nederland eigenlijk nooit ziet. Mensen (meest mannen) van een onbestemde leeftijd tussen de 40 en de 80, in vieze en vaak gescheurde kleren (en dan bedoel ik echt vies, overal), hun voeten zonder sokken in kapotte gymschoenen gestoken, handen met zwarte nagels en die staan dan een tijdje bij die karren te klungelen voordat ze er één uitgetrokken hebben. Ik kan er niks aan doen, ruim acht weken geleden vond ik het eigenlijk helemaal geen probleem en nu trek ik gelijk m’n flesje handgel uit m’n tas om de boel eens lekker te ontsmetten. Bij de ingang zit een slimme onderneemster zelfgemaakte mondkapjes te verkopen. Ik groet haar vriendelijk, ik doe niet mee aan die verstikkende onzin. Zeker de helft van de aanwezigen in de winkel is het niet met me eens en draagt wel zo’n nattig lapje. Daarom houden ze verder ook nergens rekening mee, laten hun kar ergens staan of reiken voor je langs naar een zak aardappels. Rijst en suiker zijn grotendeels op, ik heb het idee dat de pasta’s fors in prijs gestegen zijn want daar liggen er nog best veel van. Overal hangen A4tjes met daarop de mededeling: aanraken is kopen! Maar ja, ik wil toch echt even voelen of de camembert wel rijp is. De logistiek in de winkel is verder keurig geregeld. Aansluiten op anderhalve meter, kassières met mondkapje en handschoenen én handgel tussen iedere klant. Ik word er een beetje verdrietig van. Ik was al niet zo dol op boodschappen doen en dit maakt het allemaal alleen nog maar erger. Ik hoop dat ik genoeg eten en drinken heb ingeslagen om tenminste een week door te komen zonder supermarktbezoek.

Weer thuis heeft Hoofd Groen ook het laatste stukje van de moestuin blootgelegd en kan ik ‘m na egaliseren en wat mest gaan inrichten. Hij kan zijn werkzaamheden hervatten met het Eden-project, van een stuk braambos een voedselbosachtig paradijsje te maken, met natuurlijk genoeg plaats om daar ook leuk te kunnen zitten. Want, zoals in onze familie gevleugelde woorden zijn: ‘Het is al wat, maar het wordt ongetwijfeld hartstikke prachtig.’ Het lijkt er soms op dat het leven een loopje met je neemt, maar je hebt er zelf nog steeds een hoop over te zeggen. Of mee te doen.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20200522, Covid, Korte Verhalen, Vervoer

Reactie van Marlies op 23 Mei 2020 op 17.11: Janny, in Strasbourg is het al verboden om zonder mondkapje de straat op te gaan. Zal waarschijnlijk overal in Frankrijk verplicht worden.
Niemand draagt het voor z'n lol, gewoon om jezelf en de anderen te beschermen.

Reactie van Jeannette op 23 Mei 2020 op 17.36: Nasa: "Maar in een land waar mensen ziek worden, bij geluk lang moeten revalideren, maar ook velen sterven, doet de economie er tijdelijk niet toe." schrijf je, dat ligt natuurlijk helemaal aan je situatie. Je zult maar 30 à 40 jaar oud zijn, kinderen hebben en weinig spaargeld op de bank...

Daarnaast zijn er nu al aardig wat mensen die hun gezondheid hardhollend achteruit zien gaan doordat de 'gewone zorg' op een laag pitje is gezet, lees er gaan mensen dood of er dreigen mensen dood te gaan door de gevolen van de maatregelen tegen het coronavirus.

Hoe dan ook, Dienke doet helemaal niets verkeerd, ze is netjes in Nederland gebleven toen overal een vorm van, intelligente of niet, lockdown werd ingesteld en is nu thuisgekomen in Frankrijk waar ze woont. Mondkapjes zijn vooralsnog niet overal verplicht en het gerommel ermee stemt niet vrolijk, aanmoedigend of geruststellend, in tegendeel; ik zie alleen maar kapjes onder de neus, onder de kin, op het hoofd of zo smerig, snotterig en nattig dat ik er ziek van word!

Dus nee, ik draag ze net als Dienke niet als ik privé boodschappen ga doen, wél als ik voor mijn werk in de thuiszorg bij mensen thuis kom of naar een winkel moet, maar dan wel zoals het hoort en ik gooi ze geregeld weg, ik heb daarvoor een vuilniszak in mijn auto.

Ik hoop dat je een harde huid hebt Dienke, anders; trek je het commentaar niet aan, haal diep adem en op naar het volgende schrijfsel; ik kan niet wachten!

Reactie van Janny O. op 23 Mei 2020 op 18.07: Ja Marlies, dat is het probleem dat er overal mensen voorschriften uitvaardigen. De ene periode meer dan de ander. Zodra het verplicht is, heb ik weinig keuze, maar om het te doen omdat mensen verzinnen dat het moet, zonder dat het verplicht is. Ik pas.

Ik ben ook blij dat Jeannette dezelfde bedenkelijke zaken tegenkomt als ik. Mensen wanen zich veilig, maar zijn het zeker niet. Laten we eerst die meter afstand maar eens aanhouden, dan zouden we al een heel eind zijn.

ik vraag me af of het binnenkort overal verplicht gaat worden. We zullen het zien.

Reactie van Timo op 23 Mei 2020 op 18.15: Er is bij onderzoeken naar voren gekomen dat de thuis gemaakte mondkapjes maar een heel geringe werking hebben ter voorkoming van een eventuele besmetting, ook geven deze nauwelijks werkende mondkapjes een verkeerd gevoel van veiligheid waardoor er vrijer met de 1,5 meter regel word omgesprongen, dus wat is nu wijsheid. Mensen in de supermarkt met een mondkapje die meer bewegingsvrijheid nemen? Een goed werkend mondkapje is er een die ze in de ziekenhuizen gebruiken en waar er tot op heden zelfs te weinig van zijn voor het ziekenhuis personeel.

Reactie van Manon op 23 Mei 2020 op 18.19: Ik pas ook zolang het niet verplicht is om een mondkapje/-masker te dragen. Ik heb nl. gemerkt dat mensen met gezichtbescherming geen afstand meer houden en in een bubbel lijken te leven. Ik race langs deze mensen tijdens het doen van mijn boodschappen tegenwoordig. Maar ze liggen klaar mocht het nodig zijn.

Reactie van Dienke Cazemier op 23 Mei 2020 op 19.04: @Jeanette en @Rob bedankt voor jullie 'troost'. Ik had me even onvoldoende gerealiseerd wat er gebeurt (op dit forum) als je iets plaatst dat controversiëler uitpakt dan je gedacht had. Zoveel mensen, zoveel zinnen en de ene kan dat op een acceptabele manier verwoorden en de ander niet. Overigens maakt mijn nichtje H. prachtige mondkapjes, die je via Insta kunt bestellen bij houjemondkapje. Ga ik ook nog doen :-)

Reactie van Maartje de Keijzer op 23 Mei 2020 op 19.21: Dienke heeft een leuk verhaal geschreven maar nu ben ik die zure betweterige reacties meer dan zat. Einde van mijn inschrijving bij nederlanders.fr. Dank aan de mensen aan wie ik wel wat heb gehad. En voor de rest, ga je schamen om anderen zo af te zeiken met negativiteit en vooringenomenheid.

Reactie van nasa op 23 Mei 2020 op 19.52: Dienke, ook ik vond je verhaal herkenbaar en leuk, tot ik dat duimpje zag...jij weet vast wel wat ik bedoel,heel jammer. Je ziet wat de meeste mensen hier van het dragen van mondkapjes vinden, dus ja voor wie doet je nichtje dat ? Wij hebben deze huis aan huis gekregen, gemaakt door vrijwilligers, zijn hier en daar toch echt verplicht , maar ach onzin allemaal toch.

ik hoop niet alleen voor jou, maar alle leden met of zonder mondkapjes , dat jullie nooit te maken zullen krijgen met dit afschuwelijke virus.

Reactie van Jeannette op 23 Mei 2020 op 19.58: Dienke: blijf lekker je stukjes schrijven en laat het gezeur langs je afglijden.. lees het met 1 oog en ga weer door met je leven.

En dat zou jij ook moeten doen Maatje; lees lekker de stukjes van Dienke of anderen maar laat je niet gek maken door de negatieve reacties daarop; dit forum is toch net zo goed van jou?

Laat je niet wegjagen!

Reactie van marielle op 23 Mei 2020 op 20.00: Leuk verhaal Dienke. Nu je een tijdje niet in Frankrijk bent geweest, weet ik niet of je deze kent? ;-)