Lock down

Na acht weken in Nederland te hebben doorgebracht staan we voor de Franse grens. De marechaussee kijkt ons met licht vooruitgestoken borst vorsend aan maar bezwijkt bij het zien van ons van Belangrijke Stempels voorziene document van de burgemeester, die ons als inwoner van zijn dorp beschouwt en ons daarmee de vrijgeleide gaf naar huis te rijden.

‘Ça marche,’ wordt de gezagsdrager opeens een aardige jongeman die ons ook nog bon voyage wenst. Uit het zicht geven wij elkaar een high five. Was toch wel een beetje spannend, ook in België werden we argwanend bekeken. Men vroeg of we voedingsmiddelen aan boord hadden. Spontaan verzwegen wij de potten pindakaas, pakken hagelslag en vanillevla die voor onze Franse familieleden bestemd waren. Er werd verder ook niet gecontroleerd, dat had verregaande consequenties kunnen hebben met een twee-en-halfzits canapé mét hocker aan boord en dan de rest zó logistiek ingepakt dat zelfs de blauwe bessenstruiken en andere planten de reis ongebroken konden doorstaan.

In de lente en zomer is het altijd heerlijk bij licht aan te komen en wat we zien valt niet tegen. Het grootste deel van het gras is gemaaid en de viooltjes lachen ons met hun blije gezichtjes toe. De stokoude roos die ik in maart angstig heel kort had gesnoeid op advies van experts, heeft zich daar zo tegen verzet dat zij, meters lang en zwaar beladen met bloemen (bloeiden rozen vroeger niet pas in juni?) voorover op het gazon ligt. Dat wordt klus 1, morgenochtend. De wisteria heb ik alweer niet zien bloeien en van de blauwe morgensterren, vorig jaar in grote aantallen aanwezig, is er nu nog één over. De paars bloeiende Verbena heeft het overgenomen. De moestuin is verdwenen, in de kas valt het mee. We gaan eerst maar eens soep eten bij B(r)oer en zijn gezin. Geen knuffels, geen zoenen, zeker voor Fransen is dat toch een hele opgave. Giechelig geven we elkaar een elleboogstoot, iets van fysiek contact heb je toch nodig.

De lockdown, met één student en één net afgestudeerde architect in huis heeft daar voor mooie dingen gezorgd: op tal van plekken zijn er stukjes moestuin en er is een grote kas geplaatst waar mooie bedden gemaakt zijn voor tomaten, courgettes, meloenen, komkommers, noem maar op. De oogst zal enorm zijn! Zo bijzonder hoeveel aardigheid neef en nicht er aan hebben hiermee bezig te zijn, ook hun moeder is er heel blij mee. Wie weet hoe zich dit allemaal nog gaat ontwikkelen.

We slapen heerlijk en dag 1 in La Noblet staat in het teken van het opbinden van mijn roos, het terugvinden van de moestuin, het klaar maken van de kas voor ontvangst van tomatenplanten en meloenen en natuurlijk ook in etappes het gras maaien, bij B(r)oer chatten met Orange omdat ons internet niet werkt en weer aan het huis wennen. Waar lagen ook alweer…….Aan het einde van de dag zijn we uitgeput. Maar wel lekker. We slapen weer als rozen.

Op dag 2 staat er al om half negen een gemaskerde man voor de deur. De problemshooter van Orange deelt ons mee dat alles weer werkt. Om wat voor reden dan ook bleek onze kabel losgeschroefd te zijn van het hoofdnetwerk. Hij begrijpt er niets van. Leuk, dat zo’n man ook wel eens iets niet begrijpt. Maar dat het werkt is natuurlijk heel fijn. Vooral omdat ons pas op 15 mei een monteur was beloofd.

’s Middags rijd ik naar Orbec voor de boodschappen. De karren staan zonder schoongemaakt te zijn onder hun abri. Iedereen die wel eens in Frankrijk is geweest weet dat daar mensen wonen die je in Nederland eigenlijk nooit ziet. Mensen (meest mannen) van een onbestemde leeftijd tussen de 40 en de 80, in vieze en vaak gescheurde kleren (en dan bedoel ik echt vies, overal), hun voeten zonder sokken in kapotte gymschoenen gestoken, handen met zwarte nagels en die staan dan een tijdje bij die karren te klungelen voordat ze er één uitgetrokken hebben. Ik kan er niks aan doen, ruim acht weken geleden vond ik het eigenlijk helemaal geen probleem en nu trek ik gelijk m’n flesje handgel uit m’n tas om de boel eens lekker te ontsmetten. Bij de ingang zit een slimme onderneemster zelfgemaakte mondkapjes te verkopen. Ik groet haar vriendelijk, ik doe niet mee aan die verstikkende onzin. Zeker de helft van de aanwezigen in de winkel is het niet met me eens en draagt wel zo’n nattig lapje. Daarom houden ze verder ook nergens rekening mee, laten hun kar ergens staan of reiken voor je langs naar een zak aardappels. Rijst en suiker zijn grotendeels op, ik heb het idee dat de pasta’s fors in prijs gestegen zijn want daar liggen er nog best veel van. Overal hangen A4tjes met daarop de mededeling: aanraken is kopen! Maar ja, ik wil toch echt even voelen of de camembert wel rijp is. De logistiek in de winkel is verder keurig geregeld. Aansluiten op anderhalve meter, kassières met mondkapje en handschoenen én handgel tussen iedere klant. Ik word er een beetje verdrietig van. Ik was al niet zo dol op boodschappen doen en dit maakt het allemaal alleen nog maar erger. Ik hoop dat ik genoeg eten en drinken heb ingeslagen om tenminste een week door te komen zonder supermarktbezoek.

Weer thuis heeft Hoofd Groen ook het laatste stukje van de moestuin blootgelegd en kan ik ‘m na egaliseren en wat mest gaan inrichten. Hij kan zijn werkzaamheden hervatten met het Eden-project, van een stuk braambos een voedselbosachtig paradijsje te maken, met natuurlijk genoeg plaats om daar ook leuk te kunnen zitten. Want, zoals in onze familie gevleugelde woorden zijn: ‘Het is al wat, maar het wordt ongetwijfeld hartstikke prachtig.’ Het lijkt er soms op dat het leven een loopje met je neemt, maar je hebt er zelf nog steeds een hoop over te zeggen. Of mee te doen.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20200522, Covid, Korte Verhalen, Vervoer

Reactie van Rob van der Meulen op 23 Mei 2020 op 10.44: @ Dienke, leuk verhaal. Wat ooit aanvoelde als op je fiets boodschappen gaan doen bij een buurtwinkel en voor de lange afstandsrijders onder ons als een routinerit naar een vakantiebestemming, maison secondaire of résidence principale in het ooit verre Frankrijk, is nu een avontuur geworden, gaat het lukken of niet. Wat komen we onderweg tegen. En wat gaan we op de plaats van bestemming aantreffen. Zo'n voorover op het gras liggende rozenstruik komt mij bekend voor, ook die losse telefoondraadjes. De interventies van de door Orange ingehuurde monteurs zijn soms ondoorgrondelijk.

Een paar jaar geleden werd er bij ons in de buurt een nieuwe woning aangesloten op het telefoonnet, er stond een officieel aandoend busje met ladders enige tijd onder bij een paal. Na afloop hingen er een paar draden slordig naar beneden mee te waaien in de wind......Geen kwajongens werk, daar hangt zo'n point de connexion (pc)te hoog voor. Wisten de buren me een paar weken later te vertellen toen ik merkte - niet echt verrassend - dat onze Orange aansluiting weer eens geen enkel teken van leven gaf.

Reactie van BassieB op 23 Mei 2020 op 11.10: Ach, het hek lijkt van de dam. Die paar Hollanders die perse naar hun 2e verblijf moeten zijn misschien nog niet het ergste. Al die Parijzenaars en andere opeen gepakte bewoners van de grote steden hebben een weg gevonden om hum résidence secondaire te bereiken. Onze Parijse buurman van 2 huizen verderop stond op de ochtend van Hemelvaartsdag zijn bus uit te laden. Op de vraag hoe hij de toch ruim meer dan toegestane 100Km heeft weten te overbruggen lachte hij schaapachtig en toonde zijn portable met handige appli, alle controleposten met live updates, handig te omzeilen en inderdaad, s'nachts aangekomen. En het virus dan, ach... politiek.

Reactie van suzywong op 23 Mei 2020 op 11.24: tsja je kan niet mee willen doen aan het dragen van die "verstikkende onzin" en gewoon in de camembert willen knijpen, dit zijn de regels momenteel in Frankrijk en ik denk dat je daaraan maar hebt te houden. In Parijs kom je bijna geen winkel in zonder mondkapje trouwens.

Reactie van Rob van der Meulen op 23 Mei 2020 op 11.35: @ Jako, op allerlei forums zie ik dat de toonzetting van reacties zo nu en dan behoorlijk scherp aan het worden is. Die confinement gaat niemand in zijn koude kleren zitten, ik betrap me daar zelf ook wel op. Toch zou ik je willen vragen: als het kan een iets mildere toonzetting, verwijs liever nog een keer naar het nut van de regels zonder al te zeer iemand de maat te meten. Dat lijkt me meer iets voor iemand die ooit aan de Berggasse 19 in Wenen woonde, in één van de huizen aan de rechterkant. Laten we dit forum vooral in het teken laten staan van de entraide en een plek waar je je verhalen kwijt kan zonder dat er meteen met scherp wordt geschoten. Je kunt het ook anders bekijken, net zoals met vragen de afgelopen decennia over de elektrische installatie in Frankrijk: domme vragen bestaan niet, kunnen juist aanleiding zijn om zaken weer eens op een andere manier op een rijtje te zetten.

Reactie van Rob van der Meulen op 23 Mei 2020 op 12.32: @ M en M, dat met die campings is natuurlijk wel een gedoe hier in Frankrijk, probeer daar maar eens peil op te trekken als camping exploitant (en bezoeker). Vlak na elkaar twee niet geheel synchroon lopende mededelingen....Die 100 kilometer beperking is natuurlijk keihard met z'n uitzonderingen, tenzij je een gendarme ervan zou kunnen overtuigen dat je bijvoorbeeld ernstig zieke grootouders gaat bezoeken. Het aantal daarvan schijnt volgens de politieberichten de afgelopen maanden spectaculair te zijn gestegen in Frankrijk.

En verder: de Franse burger vindt al eeuwenlang dat vooral de Staat goed voor hem of haar moet zorgen, dus steeds meer regels om alles in goede banen te geleiden of ieder risico hoe klein dan ook uit te bannen. Dat laat je je als overheid niet twee keer zeggen, beteken alsjeblieft wat voor ons. L'État, tentaculaire et en même temps inefficace. Het antwoord van de burger: se débrouiller, systèmeD, hoe vinden we een uitweg of een omweg in dit bos aan regelgeving. Dat model komt nu ook weer stevig aan de oppervlakte na een paar maanden onder water te hebben gesnorkelt. Nu het echt serieus is geworden valt het sommigen klaarblijkelijk moeilijk om onzinnige regeltjes en werkelijk belangrijke regels van elkaar te onderscheiden, allemaal weer regels uit Parijs, ze kunnen me wat. De huidige observaties uit de praktijk van alle dag zijn dus niet helemaal te plaatsen onder de vlag: verwijtbaar gedrag van de citoyens et citoyennes. De Franse overheid krijgt nu ook een spiegel voorgehouden. Schieten we daar wat mee op met die historische terugblik? Nee, je kunt net zo goed proberen om met een slagroomkloppertje een mammoettanker van koers te laten veranderen.

Reactie van Janny O. op 23 Mei 2020 op 14.13: @Jako, ik ben ook dolblij met veel Franse mondkapjes. Sommigen leuk passend bij het jurkje, jammer dat het maar een dun laagje is. Anderen zo smerig als maar kan, ja die hebben ze al een week voor. En dan nog de mensen die het allemaal maar lastig vinden, dan weer voor de mond, dan er weer vanaf. Oh ja, vooral ouderen, lijken er niet zo makkelijk door te ademen en halen hun neus er maar onderuit.

Ik kan me alles voorstellen bij een goed mondkapje in bijvoorbeeld het OV, maar zoals er nogal wat zijn die hem zelfs in de auto om hebben. Maar als mensen zich er goed bij voelen, vooral doen.

Reactie van Timo op 23 Mei 2020 op 14.46: Mooi verhaal Dienke, heel herkenbaar dat stukje over het arriveren en het werk in de tuin, voor ons is het nog even wachten tot de grenzen voor de 2e huis bezitters ook weer open gaan of in het slechtste geval tot ons huis in Nederland verkocht is en we toch legaal naar ons huis kunnen.

Wat het boodschappen doen betreft , daar heb ik gewoon een hekel aan, als ik vergelijk wat jij schrijft en hoe dat hier bij de appie gaat is het nog niet zo slecht geregeld met de preventie in Frankrijk. Ik moet mensen tijdens mijn bezoek aan de appie constant op een afstand houden of omzeilen, wat mij opvalt is dat het vooral de ouderen, dus meest kwetsbare mensen het niet zo nauw nemen met de regel van 1.5 meter. En dat alles zonder mond kapje.

Reactie van Esmee Beerenschot op 23 Mei 2020 op 16.08: Jammer dat mensen het grote geheel niet zien. Zoals oa. Zuid-Korea, Japan en China zelf waar verdere verspreiding gewoon vermeden wordt door mondkapjes te dragen. Het verschil in het aantal doden is enorm als je het vergelijkt met Europa, Amerika en Brazilië waar maar een gedeelte snapt dat juist die mondkapjes voor vrijheid zorgen. Ik vrees dat ze het in Europa pas snappen als het aantal doden weer fors gaat stijgen en overheden dan pas mondkapjes verplicht stellen. Covid-19 gaat niet uit zichzelf weg. Het wachten is op een vaccin. Tot die tijd wil ik niet verantwoordelijk zijn voor de dood van een ander. Wij hebben 300 stuks FFP2 maskers uit China laten komen die ons ook tegen al *die verstikkende onzin* mensen beschermen. 50 stuks aan onze huisarts gegeven die er heel blij mee was. Ook hij krijgt te maken met patiënten die het *onzin* vinden. Een deel daarvan heeft nu ook nooit meer mondkapjes nodig.......

Reactie van nasa op 23 Mei 2020 op 16.31: Esmee, helaas willen een aantal mensen niet wennen aan het nieuwe normaal, oftewel, mondkapjes in winkels, afstand houden, indien nodig handschoenen, vaak handen wassen. Ze noemen zich mensen mensen en sociaal!! Tijdens een pandemie ben je dus gewoon a-sociaal, wanneer je je niet aan de regels houdt om verspreiding te voorkomen.
Dienke hoe leuk je ook kan schrijven, de regels gelden ook voor jou, maar dat duimpje van jou bij een ander commentaar, laat zien dat ook jij dat aan je laars lapt. Dus zo plichtsgetrouw ben je helemaal niet. Er is geen premier, noch president die het nemen van dit soort maatregelen doet voor zijn eigen plezier, de hele economie van welk land dan ook dondert in elkaar! Maar in een land waar mensen ziek worden, bij geluk lang moeten revalideren, maar ook velen sterven, doet de economie er tijdelijk niet toe. De eerste zorg is het virus kwijtraken, dat kan alleen als iedereen daar z’n best voor doet en zich niet als egoïst gedraagt. Gezondheid is het grootste goed wat je leven je kan bieden.
Ik wens iedereen een goede gezondheid.

Reactie van Janny O. op 23 Mei 2020 op 16.59: Van wie moeten we een mondkapje op? Dus denk ik helemaal niet dat Dienke ergens fout zit? Ik zit in jouw ogen dus ook fout dat ik geen mondkapje draag? Wel bij de kapper en wel bij de osteopaat. Waarvoor handschoenen aandoen? En daar dan de hele dag mee lopen? Ik denk dat regelmatig je handen wassen minstens zo goed helpt.

Maar ik word een beetje moe van de mensen die zelf regels verzinnen en dan vinden dat een ieder zich daar aan moet houden.

Zolang er geen medicijn of vaccin is zullen we het virus echt niet kwijt raken. Het is niet anders. Maar gewoon je gezonde verstand gebruiken helpt al heel erg.

Ik ga niet in drukke tijden naar een winkel waar je door Jan en allemaal ver binnen de meter gepasseerd wordt. Maar ja, wel een mondkapje om, maar de neus eruit.