Leven als God(in) in Frankrijk of toch niet?

Geinspireerd door de opvatting van Gerard dat met het "oud(er) worden is niet 'ontdekken' dat iets mogelijk is. Oud worden is 'leren' omgaan met wat niet meer mogelijk is" voel ik mij geinspireerd om tegenwicht te bieden.

Dat laat onverlet dat door de genoemde ziektes behoorlijke beperkingen kunnen optreden, maar dan………..

Ieder van ons die naar Frankrijk verhuist heeft wellicht de hoop als "God(in) in Frankrijk" te kunnen gaan leven. De aanwezige ruimte, de prachtige natuur, de vriendelijke en behulpzame mensen, van een vlak landschap naar prachtige glooiende heuvels tot in het zuiden de imponerende gebergtes. In de meeste natuurrijke gebieden de zuivere lucht, en in de landelijke gebieden weinig criminaliteit.

Hele goede geneeskundige zorg en met in het algemeen hoge kosten voor de aanvullende verzekering.

Ik ben 20 jaar lang, iedere zomer, op vakantie gegaan in Frankrijk en heel veel natuurgebieden bezocht. Sinds oktober 2009 woon ik in Frankrijk en telkens als ik naar de stad Montlucon rij door de golvende heuvels dan komt dat vakantiegevoel terug, van na een jaar hard werken er eindelijk voor 3 weken tussenuit gaan. De praktijk is natuurlijk dat ik bijna elke dag vakantie heb naast het helende werk wat ik doe.

Dan kom ik nu op het punt, dat waar ik ook heen ga, ik mezelf meeneem. De hele bagage van ervaringen, eigen reacties op deze ervaringen, de aangeleerde beperkingen om goed in het gareel van deze maatschappij te blijven lopen, de manier waaop ik met frustraties omga, aangeleerde denkpatronen ofwel denkramen zoals ik het graag noem naar Olivier B. Bommel en Tom Poes.

Het is haast net als in een huwelijk, relatie en andere vormen van samenwonen. Na enige tijd als de verliefdheid, waarin openheid en begrip voor elkaar hoogtij viert, voorbij is, dan komt de sleur en de verveling om de hoek kijken. Er komen barsten in het huwelijk met Frankrijk of met partner. Oude patronen van reageren op situaties komen weer bovendrijven. Hieronder een wijze tekst "ter leeringhe ende vermaeck"

Weet dat je nooit rechtstreeks op iets reageert, 

maar op jouw interpretatie van de situatie.

Je interpretatie wordt zodoende de rechtvaardiging

voor je reactie, niet de situatie zelf.

- (vrij naar) C.I.M.

Ouder worden en gezondheid in Frankrijk. Terug naar de tekst van Gerard: Oud worden is 'leren' omgaan met wat niet meer mogelijk is" Eerst eens op een rijtje zetten wat niet meer mogelijk is en dat is moeilijk voor mij, omdat ik naar mogelijkheden kijk. Bewegen gaat niet zo goed meer als je niet voldoende lichaamsbeweging meer neemt. Kijk eens naar de "Krasse Knarren" die heel veel bewegen.

Ik zelf heb het lef gehad op mijn leeftijd op een muur te klimmen om rozenstruiken te snoeien. Ik sta regelmatig op 1 voet om mijn sokken aan te trekken. Voor de keuring voor het Franse rijbewijs werd me gevraagd op 1 voet te staan en dat gaat prima, maar dan met de ogen dicht en dat is behoorlijk wat moeilijker. Tevens werd mijn bloeddruk gemeten en ik had even daarvoor in de wachtkamer met open ogen gemediteerd, want dat verbeterd de lichaamsfunkties. Krijg ik het compliment van de dokter dat mijn bloeddruk prima is, dus dat had het gewenste effect.

Dan kun je zorg dragen dat je voldoende beweging krijgt door de trap in je huis op te rennen in plaats van stap voor stap. Ofwel geen oud gedrag vertonen maar doen alsof je nog jong bent.

Voordelen van het ouder worden zijn  onder andere dat je lekker uit kunt slapen als je dat wilt. En als je dan opstaat even heerlijk uitrekken. Je hoeft niet meer gestresst in de auto stappen en in een run naar het werk. Eindelijk de tijd om vrij van stress te komen en gaan verdiepen in wat hier en nu aanwezig is.

Dus ik stel voor onderzoeken, verkennen wat mogelijk is met aandacht voor de gevoelspatronen in je zelf. Al de wijsheid is reeds aanwezig en kun je ontsluieren. Je hebt er nu tijd voor.