Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Beste Forumgenoten, I
Graag wil ik een oproep doen aan de Forumleden eens een object ,voorwerp of ding te laten zien dat met Franse leven te maken heeft.
Zélf zal ik een duit in het zakje doen met zo'n object .en het verhaal er achter.!
Ik kan het gaan hebben over mijn Franse zakmes Opinel, waaraan ik erg gehecht ben en dat ik wel elke dag gebruik
Ik kocht het handige, lichte mes met houten handvat lokaal in Frankrijk.
Een voorwerp dat mij zelf steeds aan Frankrijk herinnert heb ik nota bene in Nederland gekocht.
Het is een model van 2CV waarvan de voordeuren zelfs open kunnen. Het autootje staat op een prominente plek in de boekenkast en ik moet mijn kleinzoon die er als een magneet door wordt aangetrokken steeds ervan weerhouden het beweegbare deurtje niet te mollen door het ( te)ver te openen.
Ik kocht het modelletje voor nog geen 3 euro bij de Grand Bazarin Nederland.
Voor de winkel stond een grote bak vol met allerhande automodellen en na enig zoeken in die berg viste ik er het bekende franse autootje uit.
Zelf ben ik niet echt een verzamelaar van automodellen maar dit model stal mijn hart.
Komt U maar met Uw aan Frankrijk gelinkte voorwerp, dat natuurlijk ook van heel praktische aard kan zijn.
Zelfs levende have komt in aanmerking. Ik ben benieuwd ( en vele Forumleden ) met mij !
Ik voeg een foto toe van het object.
Weergaven: 2210
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
@ Ed Laurenc: Wauw !!! - Als je voor een mogelijk volgend project, zoals misschien bovenstaande foto, onderdelen zoekt, in een schuur bij mij ligen suïcidedeurtjes, motortjes niet geheel compleet, achterassen/veerpoten versnellingsbakken remmen, aandrijfassen een paar achterspatborden en een stuurwiel van de oudste modelen een motorkap van een later model, interieuronderdelen noem maar op, gratis af te halen. Geldt voor iedereen trouwens. '79290 St. Pierre à Champ - Val en Vignes'
@ Hans prachtig die oude eend, gaat mijn hart sneller van kloppen
@ A.L. Longayroux leuke bijdrage van u, bedankt.
En hier gaan jullie harten misschien nóg sneller van kloppen en volledig gerestaureerde witte eend, die mij momenteel wordt aangeboden, maar ik vind dat ik wel genoeg heb. Maar hij is eigenlijk te mooi om te laten staan.
Zo was hij een jaartje geleden:
En zo staat ze er nu bij:
Klaar voor een heel nieuw eendenleven...
Wat ik me soms afvraag met al die Nederlanders achter het stuur van een 2CV in Frankrijk (of een DS): en de Fransen zelf dan, toch altijd zo trots op hun patrimoine? Of zie ik een bloeiend Frans verenigingsleven geheel over het hoofd?
Een enkele keer zie ik nog wel eens een stokoud boertje met blauwe overall en pet op in een R4 rijden, een paar keer per jaar jaar wanneer onze wegen elkaar kruisen. Maar dan heb je 't wel gehad. En dat zal zijn omdat z'n oudedagsvoorziening hem geen andere keuze laat en hij zo lang mogelijk zelfstandig wil blijven wonen. Een paar kilometer naar het dorp voor een vers stokbrood en wat andere boodschappen en daar zal het dan wel bij blijven. Geen RN, autoroute of péage voor hem.
Amateur de Citroën
.
Ik heb jaren kacheltjes verzamelt.
Ik zou ze na mijn 65e jaar restaureren.
Er is helaas iets tussen gekomen.
Ik ben bij 50 jaar blijven steken.
Ik word ieder jaar weer 50, (al 24 keer).
janv
Inhakend op het eendenverhaal van A.L. Longayroux kan ik u mijn 2cv liefde niet onthouden.
Mijn eerste wagen in 1970 was een bijna10 jaar oude 2cv AZ die ik voor 100 gulden kocht. In die tijd was roest het grootste probleem voor auto’s want tectyleren of aluminium en gegalvaniseerd plaatwerk bestond nog niet. Je kan je voorstellen dat mijn nieuwe pronkjuweel zijn beste tijd al had gehad. Als ik alleen maar in Amsterdam hoefde rond te rijden was dat geen probleem. Hoewel toen ik door een flinke kuil in de weg reed klapte het voordeurtje open en toen begreep ik waar het woord suïcide deuren vandaan kam.
Ik had een vriendinnetje die nog voorbij Maastricht woonde en waar ik in het weekend toch naar toe wilde. Ruim drie uur tuffen met een gangetje van 80km/u. Maar goed, je moet voor de liefde wat overhebben.
Op een zaterdagochtend op weg naar het zuiden reed ik op de snelweg over de Lekbrug bij Vianen toen ik ineens voelde dat het gaspedaal op de bodem viel en de eend vol gas voortscheurde. Remmen had geen zin dus de motor maar afgezet en aan de kant. De trekstang was afgebroken bij de carburateur. Gelukkig had ik een goede gereedschapskist bij me en kon het stangetje op de vangrail in de goede vorm kloppen. En na een kwartiertje weer op weg.
Na een jaar vol eend-avonturen was hij helemaal doorgeroest en moest ik afscheid nemen en heb hem naar de sloop gebracht. Ondertussen had ik geld genoeg gespaard om een echte auto te kopen. Maar als ik dan weer een eend zag kreeg ik heimwee. Als troost kocht ik een plastic model dat ik in dezelfde kleuren schilderde als mijn 1961 AZ
(tweede van links)
In de loop der jaren verzamelde ik nog wat meer modelletjes totdat we in 2002 0p zoek gingen naar een huis in Frankrijk. Elk makelaar vroeg wat we zochten waarop we een aantal criteria noemde met als belangrijkste een grote schuur om de deuche te parkeren. “Heeft u die dan?” Nou nee maar die gaat er zeker komen.
In 2003 vonden we ons droomhuis met een enorme stal. Na 5 jaar verbouwen was er eindelijk plaats in die stal voor een 2cv. We vonden hier in de buurt een AZAM uit 1966 die donders veel leek op mijn oude AZ. Technisch is hij hetzelfde alleen de koets een beetje moderner (derde ruitjes en voordeurtjes).
Natuurlijk moet er regelmatig aan gesleuteld worden, nieuwe remmen, nieuwe koppelingsplaten er is altijd wel wat en dat heeft natuurlijk ook z’n charme.
We rijden er lekker mee op zondag en krijgen natuurlijk veel bekijks want het is nostalgie niet alleen voor ons maar voor iedere Fransman
Bij het lezen over de eendjes herinner ik mij ineens weer wat ik ooit op de achterklep van mijn eend had geschreven.
Liefde is…. Begrip hebben voor mijn snelheid.
Dat was nodig ook, want destijds woonde wij in Lelystad (1975) wat toen nog Openbaar Lichaam Zuidelijke IJsselmeer polders heette, en alleen toegankelijk was via de dijk, die was 32 km lang aan 1 stuk 2-baansweg, als men mij dan inhaalde kon je dat op de achterklep lezen.
Het heeft vaak wat geholpen om wat ergernis van achteropkomend verkeer, wat achter mij moest blijven rijden, weg te nemen tot men kon passeren, want met tegenwind kwam ik niet boven de 105 km.. En die wind was er bijna altijd langs het IJsselmeer
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr