Les bêtes à bon Dieu

Gisteren voor het eerst sinds ik in Frankrijk ben "bête à bon Dieu" gehoord. Mijn man gebruikte het, want hij had er 6 uit de vijver gered. Hij was verbaasd, dat ik wist dat hij coccinelle bedoelde en ik was verbaasd dat hij voor het eerst in 20 jaar "bête à bon Dieu" gebruikte wat in mijn ogen alleen Nederlands is. Dus opgezocht, Wikipédia + 1 Franse legende met 1 Nederlandse variant :

Wiki : De naam is een herinnering aan de tijd dat de Germanen in Europa gekerstend werden. De bestaande Germaanse naam voor het kevertje, Freyafugle, vogel van de godin Freya, werd verchristelijkt tot onzelievevrouwebeestje of lieveheersbeestje. De eerste vertaling leeft voort in het Duits (Marienkäfer) en Engels (ladybird, in Amerika veranderd in ladybug wat eigenlijk juister is). De tweede vertaling leeft voort in het Nederlands en Frans (bête à bon Dieu, al is coccinelle gebruikelijker).

Franse legende :

Les coccinelles sont appelées familièrement "les bêtes à bon dieu". Ce surnom est tiré d'une légende remontant au Xe siècle. Condamné à mort pour un meurtre commis à Paris, un homme, qui clamait son innocence a dû son salut à la présence du petit insecte. En effet, le jour de son exécution publique, le condamné devait avoir la tête tranchée. Mais une coccinelle se posa sur son cou. Le bourreau tenta de l'enlever, mais le coléoptère revint à plusieurs reprises se placer au même endroit. Le roi Robert II (972-1031) y vit alors une intervention divine et décida de gracier l'homme. Quelques jours plus tard, le vrai meurtrier fut retrouvé. Cette histoire s'est très vite répandue et la coccinelle fut dès lors considérée comme un porte-bonheur qu'il ne fallait pas écraser.

Nederlandse legende (kleine variant, uit Willem Wever):

Lang geleden was er een man ter dood veroordeeld omdat hij waarschijnlijk iemand had vermoord. Voordat de beul zijn hoofd eraf wilde hakken werd hem gevraagd  of hij een laatste wens had. Dat had hij niet. Maar toen de beul zijn bijl wilde neerhalen, riep de man : "STOP, er zit een beestje in mijn nek. Kunt u het beestje laten gaan, anders sterft hij ook..." Iedereen vond dit zo aardig dat men niet meer geloofde dat hij een moordenaar was, maar een goede man zonder kwade bedoelingen. Het beestje kreeg de naam "lieveheersbeestje" omdat iedereen dacht dat het door onze lieve heer gestuurd was.