Le trou du c.. / gat-het?

NEDERLANDS ONDERAAN

Le trou du quoi !!? Le trou du cru… Voici un nom bien choisi pour le plus petit fromage à croûte rouge du monde, une sorte de mini-époisses, cette spécialité bourguignonne au goût et à l’odeur bien prononcés. Ce clin d’œil d’humour scatologique (pour ceux qui n’auraient pas compris, c’est une référence directe au ‘trou du cul’, autrement dit l’anus) explique en partie son succès. Manifestement, les Français s’amusent des appellations égrillardes données à quelques friandises salées ou sucrées que nous offrent les terroirs de notre beau pays. Citons comme exemples dans la confiserie les ‘tétons de Vénus’ et les ‘coucougnettes du Vert-Galant’ (en l’honneur d’Henri IV, le plus grand cœur d’artichaut de l’Histoire de France), ainsi que deux confitures, celle de boutons d’églantine baptisée ‘confiture de gratte-cul’ et celle de ses figues nommée ‘confiture de couilles du pape’. Je vous résume l’origine de cette dernière : elle prend sa source dans l’expérience traumatique qui a secoué l’Église catholique au milieu du IXème siècle, l’histoire de la Papesse Jeanne. Une jeune Allemande, pour fuir sa famille ou suivre son amant, se déguise en prêtre et entre dans un monastère, où elle devient si érudite et pieuse qu’elle est… élue comme pape ! Une fois à Rome, elle est séduite par son capitaine des gardes – ou un ecclésiastique perspicace – et accouche, sur son âne et en plein milieu d’une procession, d’un petit Jésus… Imaginez le scandale ! Depuis lors, un cardinal vérifie, en faisant s’asseoir un pape fraîchement choisi sur une chaise percée, qu’il est bien équipé des attributs masculins. Le premier à le faire, un Provençal, aurait, en latin, commenté ainsi son inspection : «Il en a une belle paire et elles sont bien pendantes comme nos figues.» D’où la confiture…

NL/ Le trou du wat!!? Le trou du cru... Een goed gekozen naam voor het kleinste roodkorstkaasje ter wereld, een soort mini-epoisses, een Bourgondische specialiteit met een uitgesproken smaak en geur. Deze knipoog naar scatologische humor (voor wie het niet snapt, het is een directe verwijzing naar de 'trou du cul', ook wel bekend als de anus) verklaart voor een deel het succes. Het is duidelijk dat de Fransen ondeugende namen van zoete en hartige lekkernijen die ons mooie land te bieden heeft, leuk vinden! Voorbeelden tussen de zoetwaren zijn de 'tétons de Vénus' en de 'coucougnettes du Vert-Galant' (ter ere van Henri IV, het grootste serial-verliefde in de geschiedenis van Frankrijk), maar ook twee soorten jam, de ene gemaakt van rozenbottels – de 'confiture de gratte-cul' - en de andere van vijgen, genaamd 'confiture de couilles du pape'. De oorsprong van de laatste vindt zijn oorsprong in een traumatische ervaring die de katholieke kerk in het midden van de 9e eeuw schokte: het verhaal van de Papesse Jeanne. Een jonge Duitse vrouw vermomde zich als priester om aan haar familie te ontsnappen of haar minnaar te volgen en ging in een klooster, waar ze zo erudiet en vroom werd dat ze... tot paus werd gekozen! Eenmaal in Rome wordt ze verleid door haar kapitein van de wacht - of door een opmerkzame geestelijke - en baart ze, op haar ezel en midden in een processie, een Jezusje... Stel je het schandaal voor! Sindsdien controleert een kardinaal, door hem op een ‘stoelgangstoel’ te laten zitten, of een nieuwgekozen paus goed uitgerust is met mannelijke attributen. De eerste kardinaal die dat deed, een Provençaal, zou in het Latijn commentaar hebben gegeven op zijn inspectie: “Hij heeft er een mooi paar van, die net als onze vijgen hangen.” Vandaar de jam...