La page blanche /De lege pagina

NEDERLANDS ONDERAAN

Le vertige de la page blanche. Le cauchemar des gens de plumes de tous poils. Amateurs ou de métier, auteurs de romans-fleuve ou de petites colonnes hebdomadaires, tous le connaissent et le redoutent. Tous ont eu un jour ou l’autre à le confronter, et ont dû prendre ce taureau par les cornes, et le dompter. Mais la bête est revêche, et nul n’est hors de portée de ses coups en vache – croyez-moi ! Trouver sans cesse le sujet nouveau, l’angle original, le point de vue qui vaille la peine d’être défendu – et savoir le traiter : quelle galère ! Tout a déjà été dit, semble-t-il, et mieux dit… Mais une fois l’œuf pondu, le pire commence. Il faut alors trouver le courage, et les moyens, de présenter le fruit de ses entrailles au (grand ?) public – essuyer les critiques faciles de ceux qui n’auront lu qu’en diagonale, et l’indifférence cruelle du gros des lecteurs.

Heureusement, l’humour est là pour nous sauver. Je vous présente aujourd’hui quelques dessins d’Antoine Chereau (‘dessinateur de presse sous ritaline’) sur ce thème, clairement un de ses favoris.

Les dessinateurs aussi connaissent la page blanche.  

NL/ De duizeling van de lege pagina. De nachtmerrie van schrijvers van alle pluimage. Amateurs of professionals, schrijvers van saga’s of van kleine wekelijkse columns, allen kennen en vrezen het. Allen hebben er op een dag mee te maken gehad, en hebben deze stier bij de horens moeten vatten en temmen. Maar het beest is nors, en niemand is buiten bereik van zijn laffe klappen - geloof me! Steeds weer op zoek gaan naar een nieuw onderwerp, een originele invalshoek, een standpunt dat het verdedigen waard is - en weten hoe daarmee om te gaan: wat een pijn! Alles is al gezegd, lijkt het, en beter gezegd... Maar als het ei eenmaal gelegd is, begint het ergste. Men moet dan de moed en de middelen vinden om de vrucht van zijn schoot aan het (grote?) publiek voor te stellen - om de gemakkelijke kritiek te trotseren van hen die het slechts diagonaals gelezen hebben, en de wrede onverschilligheid van de meerderheid van de lezers.

Gelukkig is er humor om ons te redden. Vandaag presenteer ik enkele tekeningen van Antoine Chereau ('perscartoonist op ritalin') over dit thema, duidelijk een van zijn favorieten.

Ook tekenaars kennen de lege pagina.