La mairesse van Morette in l'Isère

Het is weer het seizoen van de bises. Dat is het in Frankrijk altijd, maar met de feestdagen vieren de bises hoogtij. Mannen hoeven slechts de helft van het gezelschap af te werken, want een andere man geven ze meestal een hand. Het zijn vooral vrouwen die het slachtoffer zijn van het franse begroetingsritueel. Zij worden geacht alle leden van een gezelschap, mannen en vrouwen, bekenden of niet, afhankelijk van de regio een, twee, drie, vier en soms zelfs vijf bises te geven.

De burgemeester van Morette (Isère) heeft er schoon genoeg van. Volgens de Midi Libre heeft zij al haar 73 collega's, die ze eens in de zoveel tijd tijdens een vergadering van de Communauté des Communes ontmoet, vorige week per email laten weten dat ze er geen zin meer in heeft om hun alle 73 drie bises te moeten geven. La "mairesse" vindt het onplezierig om met mensen die ze nauwelijks kent dergelijke intimiteiten uit te wisselen. In de email vertelt ze ook dat ze al verschillende keren expres te laat op een vergadering is gekomen om zichzelf van deze verplichting te bevrijden. Ze geeft er de voorkeur aan om in het vervolg alle collega's de hand te schudden, net als mannen onder elkaar doen.

Het bise-gedoe, dat de Fransen zo fraai als "l'art de la bise" betitelen, is inderdaad een ellende, met name voor vrouwen. Zij worden geacht het hele gezelschap af te lebberen. De grootste ellende is dat in de winter, wanneer er weer een griepgolf over het land komt. De eerste winters nadat ik hier was komen wonen, heb ik ieder jaar een keer griep gehad. In Nederland is me dat in m'n hele leven slechts één keer overkomen. Vorig jaar besloot ik er iets tegen te doen. Van begin december 2016 tot begin maart 2017 weigerde ik alle bises. Voor het eerst kwam ik toen de winter in Frankrijk door zonder griep. Met het gevolg dat ik ook dit jaar de franse begroetingsbises weiger.

Door sommigen wordt dat als een belediging gezien. Eerst denken ze dat je griep hebt of verkouden bent. "Geeft niet hoor! Ik ben ingeënt", zeggen ze dan, of "het kan me niet schelen." En dan willen ze je alsnog van de drie zoenen voorzien waar jij en zij recht op hebben. Wanneer je dan zegt dat je kerngezond bent, maar dat je dat ook graag wilt blijven, kijken ze je aan of je niet goed bij je hoofd bent. "Waarom laat je je dan niet inenten?" vroeg een vriend. Ik laat me niet inenten, omdat ze tevoren nooit precies weten welk virus dit jaar zal toeslaan. Dus ze gokken maar wat met hun inentingen. Aan mijn lijf geen polonaise, alleen ten behoeve van nóg meer winst voor de farmaceutische industrie. Een simpel preventief middel is afdoende gebleken, al riskeer je om een aantal Fransen zwaar te beledigen. Jammer dan.

Net als la mairesse van Morette geef ik er de voorkeur aan om mijn bises te bewaren voor degenen die ik vrij goed ken. De anderen geef ik een hand, maar het is in Frankrijk voor vrouwen óf bises óf niets. Je moet al heel nadrukkelijk je hand uitsteken wil je niet geconfronteerd worden met gespitste lippen en een toegestoken wang. Een handdruk heeft echter weer het nadeel dat er macho's zijn, die via hun ferme handdruk per se willen laten weten dat ze "karakter" hebben. Ze knijpen je hand bijkans fijn. Al een paar keer is het me overkomen dat ik keihard "Au!" riep, omdat ik met mijn oude artrose-handen bijna door de grond ging van de pijn.

Al met al zijn vrouwen nog lang niet verlost van de verplichte bises en het is buitengewoon moedig van la mairesse de Morette dat zij de franse kat de bises-bel heeft aangebonden. Daarom speciaal voor haar een limmerik:

De mairesse van Morette in l'Isère
Vindt frans bises-gedoe een misère:
"Een hand ça suffit,
of je 't leuk vindt of nie.
Al die bises zijn mij te vulgaires!"

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20171226, Kunst en Cultuur

Reactie van Christoffel op 26 December 2017 op 14.43: Leuk stukje Theodora en helemaal mee eens. Ook ik hou helemaal niet van dat gezoen en al
helemaal niet van mensen die ik niet of nauwelijks ken. Wat is er mis met een hand geven?
Hoewel mijn Nederlandse buurvrouw zegt dat zij liever een paar lucht zoenen geeft dan een hand.
Maar dat heeft dan weer met hygiëne te maken ;-))

Reactie van Jeannette op 26 December 2017 op 15.51: Haha, hartstikke leuk, Theodora!

Inderdaad was ik ook het gezoen op een zeker moment zat. Vooral die onsmakelijke types die mij al meteen als een lekker hapje beloerden (ik kwam naar Frankrijk toen ik eind veertig was en werkelijk in bloei van mijn leven, vooral voor uitgebuikte zestigjarige franzosen op het platte land) en leerde ik al snel dat het direct ferm maar enthousiast uitsteken van de hand erger kon voorkomen. Ik had toen nog geen arthrosehanden overigens.....

Dus dat is een goede tip voor de jongere dames onder ons.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 26 December 2017 op 17.51: Niet de hele goegemeente John, zoals vrouwen. Mannen hoeven meestal "slechts" de halve goegemeente af te werken. In het algemeen is het in ieder geval niet gebruikelijk dat mannen elkaar omhelzen.

Het leukste wat ik op dat gebied heb meegemaakt overkwam me toen ik hier nog niet zo lang woonde. Ik stond in mijn tuin (buiten het hek) te werken, toen er zo'n wit bestelautootje voorbijkwam. De bestuurder stond op de rem en begroette mij vrolijk door het geopende raampje: "Comment ça va?" Nu moet je weten dat ik al sinds 1986 in deze streek kom en dus heel veel mensen ken en heb gekend. Sommigen herken ik na een tijd niet meer. Zo ook deze man.

Maar je wilt niet onbeleefd zijn en dus antwoordde ik: "Ça va, et toi?" Hij antwoordde: "Moi ça va" en hij wees op zijn wangen. Dus kuste ik hem braaf driemaal. Terwijl we verder praatten over helemaal niets (wat viel er te zeggen?) begon het heel langzaam tot me door te dringen dat ik die kerel nog nooit van m'n levensdagen had gezien! Ik maakte dus snel een einde aan het gesprek, waarop hij opnieuw op zijn wangen wees. Zó stom was ik nu ook weer niet. Maar zijn dag kon vast niet meer stuk: een vrijwillige omhelzing door een wildvreemde vrouw!

Reactie van Bernard op 26 December 2017 op 18.05: heel goed Theodora dat je dit aankaart . ik hou er ook niet van dat gedoe.bij mijn nederlandse buren is er wel een [bise] wang tegen wang bij de eerste ontmoeting na bv elkaar 3 mnd niet gezien te hebben of na de winterstop als we weer hier zijn, bij mannen meestal wel iedere keer een hand en als je smerige handen hebt een elleboog contact .daarna is het gewoon een vriendelijke begroeting bv een kleine aanraking .3 bises bij mijn franse buren vrouwelijk is hier niet normaal . 2 is hier standaard . en als je dit niet wilt zeg je , un petit malade . fr. dames geven hier zeker geen hand aan mannen . we hebben een huisje in de Allier dit zijn hier de gebruiken elders kan het anders zijn .

Reactie van Ada op 26 December 2017 op 19.40: De bizz, ik vind het wel iets hebben. Kleine kinderen worden er al mee grootgebracht. Het heeft een zeker "cachet". Goede vrienden hier omhelzen elkaar, en als dat gebeurt bij bv mijn man dan voelt hij zich vereerd, opgenomen.

ik vind het een goede gewoonte, een vorm van beleefdheid. Maar overdrijven is wat anders. Als ik bv naar koor ga, en daar een 60 man/vrouw zou moeten kussen doe ik dit ook niet, wel de vrienden. Maar dat zijn ze onderhand allemaal, tja.....Wij zijn nu eenmaal niet zo opgevoed, dat is het verschil tussen ons Nederlanders en onze Franse medemens.

Reactie van El Burro Català op 26 December 2017 op 19.53: Ik ben het eens met @Ada. Het heeft wel charme, dat gevleug. Het is helemaal niet zo klef! Het is meer lucht dan kus. Je raakt zo'n wang niet eens. Liever een lucht- kus dan zo'n vieze hand. Bijvoorbeeld van zo'n vent die de hele dag in z'n witte bestelautotje heeft gereden...

Overigens, hier in Frans- Catalunya is het meer dan gebruikelijk dat mannen elkaar ook zoenen, luchtig raken.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 26 December 2017 op 19.58: Niet ik Ada, maar de franse mairesse heeft de knuppel in het hoenderhok gegooid. Aan de blik van franse kinderen kun je trouwens heel goed zien wat er in ze omgaat wanneer ze weer zo'n bijna onbekende moeten bisen, net als in het filmpje.

Cachet heeft het voor mij zeker niet en met beleefdheid heeft het al helemaal niets van doen. Het is meer een automatische gewoonte, waar je verder niet bij nadenkt. En als je er wel een keer bij stilstaat, waartoe deze burgemeester ons nu aanzet, dan vraag je je werkelijk af waar het in vredesnaam toe dient. En of het werkelijk nodig is om elkaar op z'n hondjes te besnuffelen.

Reactie van Ada op 26 December 2017 op 23.02: Ik snap je wel hoor Theodora, maar ik blijf bij het feit dat het een beleefdheidsvorm is die wij niet kennen als Nederlanders. De kinderen, tja daar wordt het al helemaal bij ingebakken, ze ondergaan dit, zoals alle beleefdheidsvormen ondergaan worden. ik weet nog goed met mijn eigen kinderen, als er visite kwam of we gingen, dan moesten ze handjes schudden, en fijn vonden ze dat niet.

Inderdaad kleffe handjes, zweet handjes, handjes waar net in gehoest is, niet erg gezond ook.

Misschien moeten we al die dingen maar helemaal laten en net als de Japanners een kleine buiging maken, dan voelen wij Nederlanders ons vast en zeker "Koninklijk"! :-)

Reactie van suzywong op 26 December 2017 op 23.08: gewoon een gewoonte van beleefdheid in Frankrijk, en mannen omhelzen elkaar eveneens als ze vrienden zijn, niets mis mee

Reactie van Peter en Marion van Osselen op 27 December 2017 op 0.30: De gewoonte in de VS en Canada om bij begroeting elkaar een 'hug' te geven is tegenwoordig ook in NL populair en dat probeer ik ook hier in Frankrijk voor elkaar te krijgen, in plaats van dat kleffe gelebber. Dus even een luchtige omhelzing met je gezicht de andere kant op voorkomt besmetting en spuug op je wang. Ik kan het iedereen aanbevelen.