La Dame a la Licorne, het raadsel van de wandtapijten

De Franse staat kocht na een tip, 6 bijzondere wandtapijten en richtte er en special museum voor in: Musée de Cluny in Parijs.

Het was de feministe en schrijfster die onder het pseudoniem werkte van Georde Sand.

Zij ontdekte bij toeval, op de zolder van een oud kasteel in Boussac ( Creuse) zes grote wandtapijten die al aardig door vocht en rattenvraat waren aangetast. Via haar circuit van relaties wist ze de unieke tapijten te behoeden voor verdere afbraak.

Wie gaat kijken naar de grote tapijten ziet een allegorische voorstelling van de zintuigen. Zien, horen, reuk, smaak en tastzin worden verbeeld, de Eenhoorn wordt geprononceerd daarbij afgebeeld .

Klap op de vuurpijl vormt het laatste, zesde tapijt waar men kan zien dat de adellijke dame al haar juwelen afgeeft aan haar dienstmaagd. Veel kunsthistorici  en kenners van de Middeleeuwen hebben zich steeds afgevraagd wat de betekenis is van de laatste afbeelding op het tapijt.

Er wordt aangenomen dat bij de laatste scene wordt verbeeld dat van materiële rijkdom moet worden afgezien om tot geestelijke rijpheid en inzicht te komen. 

Het blijft raden met de betekenis van dat laatste tapijt maar zijn er niet minder mooi om.

Gaat dat zien  en verwonder U. Hieronder : zintuig het gezichtsvermogen. 

Leuk die Eenhoorn; als je hoorn maar goed zit !