L'homme à la toque n'est plus.

Paul Bocuse est mort hier, au petit matin, dans son sommeil et dans la même chambre où il est né 91 ans plus tôt. À quoi révait-il, lui le bon-vivant par excellence, quand Madame la Mort est venue l'inviter? Figure emblématique de la haute-cuisine française, l'homme à la gigantesque toque assumait sa célébrité avec une bonhommie truculente. Descendant de deux lignées de restaurateurs, il rachète en 1936 l'auberge en bord de Saône où il avait passé son enfance, à Collonges-au-Mont-d'Or. Élève peu assidu à l'école (il amadouait son prof en lui apportant un lièvre ou un brochet braconné), il appris tout de son père. Engagé lors de la Libération, il manque d'y laisser sa peau et décide alors de 'travailler comme si on devait vivre cent ans, et vivre comme si on devait mourir demain.' Il fit son apprentissage chez la Mère Brazier, permière femme à obtenir 3 étoiles Michelin. 'Simplicité, rigueur, produits ultra-frais…': tel était le credo de celui qui devint 'le roi de la nouvelle cuisine' et garda ses trois étoiles jusqu'à sa mort. Décoré Chevalier de la Légion d'Honneur par Valérie Giscard d'Estaing, Paul Baucuse récompense le président en lui créant une 'Soupe aux truffes noires VGE'.

À qui lui reprochait son appât du gain, il répondait: "Je ne suis pas un nouveau riche, je suis un ancien pauvre..." Maintenant que Monsieur Paul ne fera plus le tour de salle pour papoter avec ses clients, qui voudra le voir devra se rendre au Musée Grévin. En tendant bien l'oreille, vous pourrez alors l'entendre murmurer: "Il n'y a pas de bonne cuisine si, au départ, elle n'est pas faite par amitié pour celui ou celle à qui elle est destinée."

NL/

Paul Bocuse is gisteren vroeg in de ochtend in zijn slaap gestorven. In dezelfde kamer waar hij 91 jaar eerder geboren werd. Wat droomde hij ervan, hij, de bon-vivant per uistek, toen Magere Jaap hem kwam uitnodigen? Legendarische figuur van de Franse haute-cuisine, de man met de gigantische toque speelde zijn rol van roemrijke chef met een goedlachse flux-de-bouche. Afkomeling van twee restaurateurs-families, heeft hij in 1936 de herberg aan de oever van de Saône gekocht, in Collonges-au-Mont-d'Or, waar hij zijn jeugd had doorgebracht. Als leerling was hij op school weinig ijverig (hij kocht zijn leraar om met een gestropte haas of snoek) had hij alles van zijn vader geleerd. Als jonge soldaat tijdens de bevrijding was hij bijna dood gegaan en had toen besloten om 'te werken alsof je honderd jaar zou worden en te leven als je morgen moest sterven'. Zijn opleiding heeft hij bij de 'Mère Brazier' gevolgd, de eerste vrouw die 3 Michelinsterren behaalde. 'Eenvoud, nauwkeurigheid, en zeer verse producten...': dit was het credo van de man die' koning van de nieuwe keuken' zou woren en zijn drie sterren tot aan zijn dood hield. Toen Valéry Giscard d'Estaing hem tot Paul Baucuse Chevalier de la Légion d'Honneur maakte, beloonde hij de president met een "Soupe aux truffes noires VGE"...

Op wie hem bekritiseerde omdat hij met alles geld maakte antwoordde hij: "Ik ben geen nieuwe rijke, ik ben een voormalige arme man..." Nu de heer Paul niet meer in de eetzaal met zijn cliënten zal gaan babbelen, wie hem wilt zien zal naar het Musée Grévin (de Parijze 'Madame Tussaud') moeten gaan. En als je dan aandachtig luistert, hoor je hem fluisteren: "Il n'y a pas de bonne cuisine si, au départ, elle n'est pas faite par amitié pour celui ou celle à qui elle est destinée." ("Er is geen goede cuisine die niet, vanaf het begin, uit vriendschap voor diegene die het gaat eten, wordt gemaakt").

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20180120, Cursussen en Opleidingen, Kunst en Cultuur

Overleden Reactie van Theodora Besse op 21 Januari 2018 op 8.09: Goed dat je even stilstaat bij het overlijden van Paul Bocuse, Sylvain! Vanmorgen vroeg had ik al een artikel in Lexpress.fr over hem gelezen. Ook daarin wordt verhaald hoe hij president Giscard d'Estaing zijn beroemde truffelsoep voorzette met de woorden: "Président, il faut casser la croûte!"

Hij was ook bekend om zijn mooie uitspraken: "Het leven is een klucht. Dat heb ik al begrepen toen ik 19 was, tijdens de oorlog. Terwijl om me heen mijn kameraden sneuvelden, vroeg ik me af: "Waarom ik niet?" Geluk hebben, gezondheid, werk en diepe spot zijn sindsdien mijn uitgangspunten."

Toen iemand hem vroeg naar zijn opleiding, antwoordde hij: "Ik heb twee "bacs". Een bac met koud water en een bac met warm water."

Over de getatoeëerde haan op zijn arm: "Dat is m'n vriendje. Als iemand me ergert praat ik zachtjes met hem. Dat kalmeert me. En het brengt de ander van zijn stuk."

Over vrouwen: "Ik houd van vrouwen. We leven tegenwoordig veel te lang om je hele leven te delen met één vrouw." En: "Ik heb drie sterren, drie bypasses en ik heb altijd drie vrouwen gehad."

Een bijzonder mens.

Reactie van sylvainlelarge@gmail.com op 21 Januari 2018 op 8.11: Merci, @Theodora Besse

Reactie van Hans van den Bos op 21 Januari 2018 op 16.22: Wie heeft zijn kookboek niet in de kast staan; La nouvelle Cuisine.
Mooie recepten, maar je ging wel met hoger van tafel. De porties waren minimaal.☺

Overleden Reactie van Theodora Besse op 21 Januari 2018 op 16.48: Ik heb zijn kookboek niet in de kast staan, Hans. De nouvelle cuisine vind ik trouwens een probaat middel tegen de vraatzucht van de moderne westerse mens.

Sylvain, het valt me op dat je in je titel schrijft dat Paul Bocuse "n'est plus". Dat vind ik als Nederlandse duidelijker dan wat ik altijd in de Midi Libre lees, dat iemand "ons heeft verlaten" (nous a quittés) of zelfs dat hij "is verdwenen" (a disparu). Dan denk ik altijd dat hij is weggelopen of ontvoerd is, hoewel ik langzamerhand natuurlijk wel begin te wennen aan deze omzichtige manier om de dood te benaderen.

Reactie van Hans van den Bos op 21 Januari 2018 op 17.14: @ Theodora
Ik heb niets tegen minder eten, maar als je heel veel geld moet betalen voor een maal, dan wil ik er in ieder geval niet met honger weggaan.

Voor de dood heeft men overal eufemismen; ook in het Nederlands. Verscheiden, weggaan, heengaan, verlaten, sterven, de pijp aan Maarten geven, de pijp uit gaan. De mens is dikwijls bang voor de dood en gaat er daarom omzichtig mee om.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 21 Januari 2018 op 18.06: Hans, met honger vertrekken uit een restaurant overkomt mij nooit. Ik moet veel vaker vragen of ze iets voor me willen inpakken. Het antwoord luidt steevast: "Natuurlijk, madame." Maar ja, ik eet nooit in dure restaurants. Vroeger wel, op kosten van de zaak of uitgenodigd als verslaggeefster.

Vond ik dat lekkerder dan het eten in de restaurants waar ik nu eet? Helemaal niet. En in ieder geval is er nu veel minder gedoe omheen. Geen livreiers en zo, die met theatrale gebaren hotelzilveren deksels omhoog tillen en met uitgestreken smoelwerken verbaasde en waarderende gezichten verwachten. Gewoon eten en drinken en blij zijn dat je überhaupt te eten en te drinken hébt. Ik denk dat Paul Bocuse het daar volledig mee eens zou zijn...

Natuurlijk kent ook de NL taal allerlei eufemismen voor doodgaan. Maar ik had het over krantenkoppen. NL kranten schrijven weliswaar niet: "Paul Bocuse is dood", maar wel: "Paul Bocuse is overleden". Heel misschien zullen ze schrijven: "Paul Bocuse is niet meer", zoals Sylvain. Maar je leest zelden: "Paul Bocuse heeft ons verlaten". En "Paul Bocuse is verdwenen" schrijft niemand.

Reactie van Hans van den Bos op 21 Januari 2018 op 18.55: Wat dat betreft ben ik het helemaal met je eens. Ook ik at op uitnodiging regelmatig in sterrenrestaurants. Hier eten we wel eens in een restaurant met een vermelding in de gids. Dat is met € 50 per couvert nog te doen. Maar ik eet net zo lief in een gewoon restaurant; liefst tussen de middag. Ik vond die sterren restaurants een heel gedoe. Het werd ook niet op prijs gesteld als je daar in een spijkerbroek naar toe ging. Tegenwoordig zal dat wel veranderd zijn.

In Nederland is men toch wat directer met het woordgebruik dan in Frankrijk. Zeker wat de krant betreft, maar in overlijdensadvertenties treft men die eufemismen nog wel aan. Hij is van ons heen gegaan, is een heel veel voorkomende term. In het Engels gebruikt men wel gewoon "to die"

Nog een prettige zondagavond

Reactie van Joost KUBBE op 21 Januari 2018 op 21.16: Een uitspraak van Monsieur Paul over de Nouvelle Cuisine:

"Rien dans l'assiette, tout dans l'addition !"

@ Sylvain: In 1936 was hij volgens mijn berekening 9 jaar, erg jong om onroerend goed te kopen !

Joost Kubbe, makelaar en meer.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 21 Januari 2018 op 21.55: Paul Bocuse is geboren op 11 februari 1926. In 1936 was hij dus 10 jaar oud. Goed opgelet, Joost! Ik heb het even opgezocht in de Wikipedia. Daar staat:

"En 1958, il rentre définitivement à Collonges et obtient sa première étoile au Guide Michelin avec son père, qui disparaît un an plus tard. Il reprend L'Abbaye de Collonges (aan de oevers van de Saône, TB), dont il fait un haut lieu de réception de prestige."

Toen was hij dus 32 jaar. Pikant detail (zie discussie tussen Hans en mij hierboven): in deze tekst "verdwijnt" (= overlijdt) zijn vader een jaar later.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 22 Januari 2018 op 7.05: Op onze startpagina een link naar een heel mooi artikel over Bocuse in de NRC: "Paul Bocuse: redder van de franse keuken". Daarin wordt gezegd dat hij het familierestaurant aan de oevers van de Saône in 1956 overnam.

Voor Hans: het artikel meldt dat Bocuse eens zou hebben gezegd dat "men na een goede maaltijd nog een beetje honger moet hebben."

Nog een uitspraak: "Ik zal in de oven eindigen." Zijn as wordt volgens zijn wens verstrooid boven de Saône.