Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
NEDERLANDS ONDERAAN
Un repas de fête dans la grande salle d’un restaurant, quelque part en France. Nous en sommes entre le café et le pousse-café. L’humeur des convives est joviale, les vestons pendent aux dos des chaises, les manches de chemises sont retroussées, et les bons rires fusent. Mais soudain, toutes les conversations s’arrêtent net: Odette vient de se lever, et elle va… réciter. Odette, c’est un trésor de poésie, une conteuse née, la grand-mère que tous rêvent d’avoir. Et nul doute sur son pays d’origine : dès qu’elle ouvre la bouche, c’est la Provence qui vous chante aux oreilles. Et justement, ce soir, c’est cet accent qu’elle veut mettre à l’honneur, avec un poème délicieux de Miguel Zamaicoïs (1866-1955), écrivain et homme de théâtre, issu d’une famille d’artistes basques espagnols. Ce poème est un cri du cœur, une déclaration d’amour à tous les accents du monde, à ces tournures de langues qui ont longtemps été marque d’opprobre, prétexte à mépris du ‘pecno’, qu’il vienne du Midi, de Bretagne ou d’Auvergne. Vive les accents : ils donnent à la langue les bonnes senteurs de leur terroir ! Mais chut, taisons-nous : Odette va commencer…
Texte du poème (en français avec traduction en néerlandais) : www.talenvoortalent.nl/accent.pdf
Odette récite: https://www.youtube.com/watch?v=TRiod855Oq8 ;
NL : Een feestmaal in de grote zaal van een restaurant, ergens in Frankrijk. Tegen het einde, tussen koffie en digestief. De gasten zijn in opperbeste stemming, de colberts hangen aan de stoelen, de mouwen zijn lekker opgerold en het goedgehumeurd gelach klinkt overal. Maar, plotseling, stoppen alle gesprekken: Odette is net opgestaan, en ze zal..... declameren. Odette is een schat van poëzie, een geboren vertelster, de oma waar iedereen van droomt. En er bestaat geen twijfel over haar geboortestreek: zodra zij haar mond opendoet, zingt de Provence in je oren. En vanavond wil ze juist dit accent benadrukken met een heerlijk gedicht van Miguel Zamaicoïs (1866-1955), schrijver en theatermaker, afkomstig van een familie van Spaanse Baskische kunstenaars. Dit gedicht is een hartenkreet, een liefdesverklaring aan alle accenten van de wereld, aan die tongvallen die lang gestigmatiseerd zijn geweest, en reden voor minachting van de ‘boerkinkel’, of hij nu uit het zuiden, Bretagne of Auvergne komt. Lang leve de accenten: ze geven aan de taal de lekkere geuren van hun contreien! Oh, stilte: Odette zal beginnen...
Tekst van het gedicht in het Frans, met vertaling naar het Nederlands : www.talenvoortalent.nl/accent.pdf
Odette declameert: https://www.youtube.com/watch?v=TRiod855Oq8 ;
Weergaven: 420
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer. Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr