Krakende wagens lopen het langst, leven en sterven in Frankrijk

Beste Forumleden,

"Lang leven in Frankrijk", demografie Binnen Europa zijn er forse verschillen in de kans om flink oud te worden. Hiermee kopte de NRC 16 februari 2016 een artikel.

Het artikel gaat verder met de woorden:'Ouderen in Noord Spanje, N.O Italië, en Zuid- en Midden Frankrijk hebben gemiddeld een hogere levensverwachting dan leeftijdsgenoten elders in Europa. Bij het artikel worden kaartjes gepresenteerd, die moeten aantonen dat het overlevingspercentage van vrouwen tussen 2001 en 2011 flink is toegenomen. Achtergronden zijn divers maar een gezondere leefwijze zonder roken, minder stress enz. spelen een rol.

Van vrouwen die in 1991 75 tot 84 jaar oud waren was in 2001 nog 39,9 % in leven. In de generatie tien jaar later was dat percentage al 47,1 Bij mannen steeg het percentage van 27,1 naar 34,2%. 

Kans om oud te worden neemt dus flink toe. Ach, een prettig vooruitzicht maar we moeten wel gezond blijven ! Krakende wagens mogen dan langer lopen op een gegeven moment is dat afgelopen. Daarover nu meer. Omdat wij zelf ook niet meer zo jong zijn en wij dito kennissen en vrienden hebben, zijn wij al verschillende keren op Franse begrafenissen geweest en hebben kunnen zien hoe de 'Pompes funèbres' te werk gaan. Soms wordt aan de weg een condoleance boek neergelegd op een soort katheder.

Dan weer wordt de overledene opgebaard in een Chapelle ardente. Tenslotte kan er een uitvaartdienst worden gehouden en kan de gestorvene worden begraven of gecremeerd.

Verbaasd stond ik bij een Franse kennis in de tuin te kijken naar twee grafstenen. Toen bleek dat haar beide ouders in de tuin begraven waren! Dat kón zei men mij, als daar toestemming door de burgemeester voor was gegeven en als de drinkwatervoorziening er door niet in gevaar kon komen !

Voorts maakte wij op een snikhete dag de begrafenis mee, van een vriendin, die van Joodse origine was, en voor haar dood had aangegeven dat zij volgens Joodse gebruiken begraven wilde worden. Daarbij wordt het lichaam gewassen en in een wit laken ingenaaid , zo werd mij te verstaan gegeven. Op het kerkhof wachtte wij lang op de verdere procedure. Er moesten minsten 10 praktiserende Joodse mensen bij de ter aarde bestelling aanwezig zijn en die moesten uit de wijde omgeving door de rabbijn worden opgetrommeld.

Dat was geen sinecure. De zon stond te branden in afwachting van  de Joodse deelnemers die helemaal uit Toulouse moesten komen. maar we hielden vol. Een extra eerbewijs voor de overledene, een sympathieke vrouw.

Begrafenisondernemers hebben vaak een soort winkel waar men allerhande objecten kan kopen die op of nabij het graf kunnen worden opgesteld. Soms verdringen de plaquettes en bordjes elkaar op de grafsteen. De chrysanten kunnen er nauwelijks meer bij.( zie fig.)

Franse Condoleance-kaarten bevatten wel een briefje waarop fraaie formuleringen worden vermeld, die je in je kaart dankbaar kunt gebruiken.

Mij spreken de woorden van Marguerite Yourcenar wel aan:

"Il ne faut pas pleurer ce qui n'est plus mais être heureux pour ce qui a été.

Ondanks het feit dat ik in Cahors ( na de val uit een ziekenhuisraam ! ) bijna de geest had gegeven hoop ik U toch nog  enige tijd met mijn zielenroerselen te kunnen verblijden.  ;)

Amicalement Antoine/ Ton Longayroux