Johnny est mort

Le rideau est tombé. La bête de scène est morte. En s'en allant, Johnny a emporté la folle jeunesse de toute une génération, celle du rock'n-roll, la première qui a ouvert sa gueule... pour dire non à l'autorité des parents et de la société, et oui à la liberté, quelle qu'elle soit. Une génération de têtes brulées, de loubards à moto, de chevelus grattant la guitare le soir sur la plage. Tous ces jeunes se réveillent aujourd'hui vieux, car Johnny n'est plus. En France un monstre sacré, bien souvent, à l'étranger 'the greatest rock star you never knew', Johnny a incarné pendant des décennies le besoin d'aventure et de révolte de millions de ses compatriotes. Grand fumeur et buveur invétéré, atteint d'un cancer du poumon, il a chanté et joué comme acteur jusqu'au dernier moment. Le cow-boy est mort les pieds dans les étriers. Pour ceux qui veulent pour un moment se (re)plonger dans l'ambiance électrique de ses concerts, voici un de ses morceaux de bravoure en ayant choqué plus d'un et fait sourire quelques autres: 'Que je t'aime!'

Mais aujourd'hui, personne ne sourit plus.

Texte: www.talenvoortalent.nl/quejetaime.pdf

Son: https://www.youtube.com/watch?v=c_4TDfNaMe4 ;

NL/

Het feest is afgelopen. Het podiumbeest net gestorven. In zijn aftocht heeft Johnny de dolle jeugd van een hele generatie meegenomen, de generatie van de rock' n-roll, de eerste die zijn bek opendeed... om nee te zeggen tegen de autoriteit van ouders en maatschappij en ja tegen de vrijheid, what it may be... Een generatie van heethoofden, motorraces, jongeren met lange haren die 's nachts op het strand speelden op de gitaar. Al deze jongeren worden vandaag oud wakker, omdat Johnny er niet langer is. In Frankrijk was hij een 'monstre sacré', terwijl hij in het buitenland vaak 'the greatest rock star you never knew' genoemd werd. Johnny belichaamde tientallen jaren lang de behoefte aan opstand en avontuur van miljoenen van zijn landgenoten. Kettingroker en verstokte drinker, kreeg hij longkanker, maar zong en acteerde toch tot het laatste moment. De cowboy stierf met zijn voeten in de stijgbeugels. Voor degenen die zich even in de elektrische sfeer van zijn concerten (weer) willen onderdompelen, ziehier een van zijn bekendste nummers, dat velen geschokt heeft en een paar anderen laten glimlachen: 'Que je t'aime!'

Vandaag lacht niemand meer.

Tekst: www.talenvoortalent.nl/quejetaime.pdf ;

Geluid: https://www.youtube.com/watch?v=c_4TDfNaMe4

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20171206, Cursussen en Opleidingen, Kunst en Cultuur

Reactie van Augusta op 10 December 2017 op 18.14: @ Zip, het ontbreekt niet aan argumenten!
Mijn betoog ging echter over het calvinisme en Franse cultuur waarvan de denklijnen zich niet kruisen.
In dit geval het overdreven vinden van het handelen van een groep mensen in gegeven omstandigheden.
De invloed van de media buiten beschouwing gelaten. Maar nu je het erover hebt…
Ze weten hoe de aandacht van het “volk” te trekken.
De carrière van Johnny spreekt voor het gros veel meer aan dan de literatuur van Jean d’O.
Logisch dat de media dus aan Johnny de voorrang geven. De onderliggende motivatie daarvoor is toch money in de kassa? Geen enkele sociaal of humanitair gevoel ligt daarvoor aan de grondslag.

De media fungeren als een doorgeefluik tussen het volk en de politiek, die daar ook dankbaar gebruik van maken. Zoals ook Melenchon, Poutou en Charlie, die nota bene zelf een communicatiemiddel is en ook graag wil overleven.
Mélenchon zei op 04/04/2017 : « Il y a dans ce pays 23 millions d’ouvriers et de salariés qui devraient se retrouver dans un homme comme moi. Ils ne le font pas. Qu’est-ce que je fais ? J’essaie de convaincre ».
Tja, dan heeft hij m.i. nu de plank flink misgeslagen bij een heleboel Johnny-fans onder die 23 miljoen.
En Macron de plank raak...

Heeft de ceremonie betrekking op “ons” en “identiteit” ?
M.i. heeft het betrekking op oprechte droefheid bij een categorie mensen, uitgebuit door media die dat vergelden en politici die daar op hun beurt ook weer een slaatje uit slaan.
Ongeacht of ze links of rechts zijn.

Zoals bekend staat het een ieder vrij om te kijken of om de knop van de buis om te draaien.
Niet kijken voorkomt onnodig (ver)oordelen. En ook niet alle onderwerpen zijn keer op keer te verdraaien naar de politiek...

Reactie van Lucas Roos op 11 December 2017 op 10.49: Ik was in 1963/1964 een fan van (bijna) het eerste uur. Stapels singletjes en één elpee (arme tiener van 13). Vlak vóór The Beatles begin 1964 opkwamen en er een heel nieuw tijdperk in de popmuziek begon, was er een periode dat Johnny ook in Nederland heel populair was met diverse hits. Kijk maar eens naar de historisch opnames van zijn enige grote concert in NL van 31 maart 1963 in het Concertgebouw in Amsterdam, destijds uitgezonden door – naar ik meen – de VPRO. (Later is hij trouwens wel vaker gaan optreden in NL, samen met Anneke Grönloh.)

Zie de eerste 40 minuten van:
https://www.youtube.com/watch?v=mCcQ_SpEmWE&t=1325s

Wat kanttekeningen:
- Helaas staan op deze (Franse) compilatie niet de reacties die de VPRO vroeg aan de toeschouwers bij het verlaten van de bijna afgebroken concertzaal (die daarna ook jarenlang niet meer voor popconcerten werd gebruikt). Onder de geïnterviewde toeschouwers was ook ene Herman Stok (wie kent hem nog, Top of Flop, Tijd voor Teenagers) die het allemaal volstrekt verwerpelijk vond.
- Je kunt hier zien dat Johnny ook nummers in het Engels zong wat hij trouwens bij optredens steeds is blijven doen. Je ziet de zaal loskomen in die 40 minuten.
- Ook heel leuk zijn die zaalwachten! Die lopen gewoon tussen de muzikanten door en proberen de twistende massa bij Johnny weg te houden. Ze weten duidelijk niet wat hun overkomt! Normaal hadden ze natuurlijk een beschaafd Beethoven-publiek onder hun hoede dat braaf bleef zitten.
- Wat ook opvalt, is dat het publiek er keurig uitziet en zich in het begin rustig houdt. Jongens met voorzichtige vetkuiven en keurige jasjes en dasjes. De meisjes met keurige jurkjes onder hun permanenten met haarlak. De gillende bakvissen van 13 jaar met hun steile lange haren kwamen pas later in beeld bij de Beatles.
- Duidelijk is dat de vergelijking met André Hazes die in sommige media werd gemaakt nergens op slaat. Johnny zijn voorbeeld was duidelijk meer Elvis, vooral in de eerste jaren.
- De top voor mij is de uitvoering van Tes Tendres Années: kippenvel. In Nederland is het nummer later helaas door Willeke Alberti uitgebracht in een wat mij betreft banale versie (Spiegelbeeld).

Reactie van sylvainlelarge@gmail.com op 11 December 2017 op 11.07: Merci, @Lucas Roos!

Reactie van Lucas Roos op 11 December 2017 op 11.16: @John, ja prachtig, bedankt. In 2015 ben ik in Beaune in de bioscoop wezen kijken naar het live-concert in Brussel ('rester vivant'-tour, gezien de titel denk ik dat de kanker zich toen al had geopenbaard). Ik heb toen ook die gitarist met de krullebol (Yarol Poupaud) aan het werk gezien naast Johnny. Fenomenaal! Van een kwaliteit die zich kan meten met de beste Angelsaksische gitaargrootheden!

Reactie van Lucas Roos op 11 December 2017 op 11.46: @Sylvain : avec plaisir! Ik stel je berichten erg op prijs.

Reactie van Rob van der Meulen op 17 Januari 2024 op 19.21: @ Lucas Roos, op zoek naar een klaarblijkelijk verdwenen topic hier op NLFR over de Rolling Stones in exile, in Villa Nellcôte, verzeilde ik in dit al wat oudere topic. En las jouw opmerkingen over zaalwachten die Beethoven publiek gewend waren in het Concertgebouw. In augustus 1964 iets dergelijks, ook heftig, in het Kurhaus in Den Haag, het eerste optreden van de Rolling Stones buiten het VK.

Het verbaasde me altijd dat heel wat cover versies van Engelstalige muziek door het Franse publiek werden toegeschreven aan le génie français. De Rolling Stones, Keith Richards en Mick Jagger, waren heel wat duidelijker over hun inspiratiebronnen. Dat werd meteen al duidelijk gemaakt bij de entree van een grote internationale tentoonstelling die als laatste standplaats het Groninger Museum heeft, a.s. zondag voor het laatst.

Reactie van Lucas Roos op 17 Januari 2024 op 21.05: @ Rob van der Meulen, 'wat ouder' is het eufemisme van de dag!;-) Ter zake: ik herinner mij ook dat optreden van de Stones in het Kurhaus. Het publiek was daar een stuk agressiever en begon de Stones te bekogelen, reden waarom ze het optreden al na een paar nummers beëindigden. Als je de mensenmassa's ziet bij de uitvoering van 'Sweet sounds of heaven' en bij optredens van artiesten als Taylor Swift, vraag je je af hoe het kan dat er niet vaker idioten met dingen gaan gooien naar popsterren. Blijkbaar bestaat er een soort engelbewaarder voor popartiesten!

Ja en dat toeschrijven aan wat jij noemt le génie français is een bekend gegeven. Zo denken of dachten talloze Franse fans van Johnny dat zijn vaste platenlabel Philips een door en door Frans bedrijf is. En je moet ook niet te vaak de uitspraak van het Engels door Fransen corrigeren. Er bestaat een soort idee van: dit is nu eenmaal hoe wij Fransen vinden dat het Engels moet worden uitgesproken dus stop maar met je betweterij. In het koor waar ik in zing ga ik bij Engelse nummers van de weeromstuit soms meezingen met een Frans in plaats van een Nederlands accent. Johnny sprak en zong overigens bijna accentloos Engels. Daarom kon hij ook prima optreden in onder meer Las Vegas.

Reactie van Rob van der Meulen op 17 Januari 2024 op 21.43: @ Lucas Roos, en die Stones, keurige jongens toch, daar voor het Kurhaus? En toch, iets te uitdagend, iets te recalcitrant voor die tijd: "Would you let your daughter marry a Rolling Stone? ".

Nu nog op zoek naar een foto van een echte Franse platenspeler uit die tijd met een 45 toeren plaatje van Johnny erop. Om alvast na mijn zwemtocht over het Kanaal weer te landen op Franse bodem, in het gras, wie biedt, hierbij alvast een voorproefje.