Je zou er haast depressief van worden!

Als je je realiseert wat er tegenwoordig allemaal niet mag, dan zou je er depressief van worden. Ik niet, want ik trek me er niet zo veel van aan.

Herinneren jullie het nog, de verjaardagen uit de zestiger en zeventiger jaren?
Die begonnen om een uur of half acht in de avond. Van te voren werden er tafels naast elkaar gezet, keurig afgedekt met een kleedje. De oude stoelen werden van de zolder gehaald of geleend bij de buren, want die waren ook uitgenodigd. Op de tafels werden bekers met sigaretten, met of zonder filter klaargezet, een doos met bolknak sigaren en een doos met cigarillo’s. Ook werden er her en der pakjes zware shag met de bekende Rizla vloeitjes klaargelegd en de nodige asbakken. Op elke tafel prijkte er een tafelaansteker; het favoriete cadeau voor de heer des huizes in die tijd. Ook de eerste hapjes werden vast klaargezet. Schaaltjes met zoute pinda’s, chips, blokjes oude kaas en droge worst en natuurlijk de schalen met asperges gewikkeld in gekookte ham.

Het feest begon met koffie en gebak en daarna werd onder luid gejuich de drank te voorschijn gehaald.  Opa zat in een gemakkelijke stoel te genieten van een bolknak en een borrel. De oudere dames dronken citroenjenever met een lepeltje suiker, of lepelden een advocaatje. Ook de Coeman bessenjenever aangelengd met 7UP was erg in trek. De jonge dames dronken sherry (de bekende grote flessen Amontillado) Vermout of een donkerbruin biertje. De jonge mannen zaten vrijwel altijd aan het bier, een enkeling aan een glas plintenbruin (vieux). Er werd, door jong en oud, stevig doorgedronken. Er kwam nog een ronde met bitterballen en kroketten. Daarna stapten de ouderen tegen half twaalf, na een bakje koffie, in de auto. Alcohol controles kende men toen nog niet, net zo min als maximum snelheden (behalve binnen de bebouwde kom). Dan begon het feest pas echt. De platencollectie werd tevoorschijn gehaald en de versterker op maximaal gezet. De buren zaten er toch bij en hadden er geen last van. De Beatles, de Stones, Creedence Clearwater Revival vulden de ruimte met hun muziek. Er werd uit volle borst meegezongen. Tegen een uur of twee stapten de laatsten in de auto naar huis.
Ja toen mocht dat allemaal nog.

En nu? Roken mag niet meer. Ik ben zelf op 6 december 1977 gestopt. En er klinkt de vraag; “ Wie is er BOB?” Alcohol in het verkeer kan echt net meer, en terecht. Alcohol verkort je leven. Zoutjes zijn ook slecht voor je nieren en de bloeddruk. Volvette kaas mag ook niet meer. Nee je hebt nu die magere kaas die naar plastic smaakt. Worst is ook al uit den boze. Het verkort je leven! Auto rijden is slecht voor het milieu. Als je rood vlees eet verkort het je leven met zoveel jaar. Ook alcohol moet je niet meer drinken want je krijgt er kanker van. Kipfilets zijn kiloknallers en dat mag niet van Wakker Dier. Zoetigheid verkort je leven met diabetes. En vooral geen dierlijke vetten eten. Ook niet meer barbecueën want verbrand vlees en groente verwekt kanker.

En dan zijn er die moraalridders die op je in preken. Je kunt het geloven of niet, maar ik luister op zondagmorgen naar Vroege Vogels op Radio 1. Vooral om de muziek, maar soms wordt er ook best iets leerzaams en interessants gezegd. Om de FENO lijn kan ik echt lachen. “Ik heb vanochtend in onze tuin een gekreukeld vlindertje gezien, dat was zo enig. Ik werd er helemaal gelukkig van”. Ach als mensen er plezier in hebben van mij mag het, maar het heeft wel een hoog geitenwollensokken gehalte. En dan heb je columnisten, soms grappig, soms echte moraalridders. Afgelopen zondag was het weer de beurt aan Dolf Jansen. Nee, zo zei hij, ik ben niet tegen vlees eten. Maar we moeten het beperken tot de feestdagen. Ik heb de schurft aan dit soort mensen die mij vertellen hoe ik moet leven. Nu voelde ik me dit keer niet aangesproken, want voor mij is elke nieuwe dag een feestdag. Pech voor hem!

Ehh, wat moet ik dan eten en drinken? Gadver, ik maak zelf wel uit wat ik eet en drink. Laatst zei er iemand tegen mij dat iedereen in zijn familie erg oud werd. Ze dronken en rookten niet en aten vrijwel geen vlees. Zijn moeder was 95 geworden. Hij vergat er echter bij te vertellen dat zij tien jaar van haar leven in een zorginstelling verbleef vanwege dementie. En een op de drie mensen krijgt dementie. Fijn langer leven?

En dan bewegen. Ik loop de marathon zegt er een. Maar de Volkskrant Wetenschap schreef dit keer. Heel veel sporten verkort juist je leven. Het grootste effect wordt bereikt door te gaan bewegen. Hoeveel is niet echt zo belangrijk.

Moeten we nu wel zo bezig zijn met dat nog ouder worden? Is een gelukkig leven niet veel belangrijker dan een lang leven. Ik ben nu bijna 73, en ik heb van elke dag genoten. Ook van de fouten die ik heb gemaakt. Zo wil ik ook de rest van mijn leven met vreugde, liefde en geluk vullen. Genieten van elke dag die mij gegeven is.  Ja en ik blijf genieten van een stukje vlees, van een glas wijn of een biertje. Meestal met mate, maar ik zak zo af en toe nog wel eens door met een paar goede vrienden.  Wat een plezier hebben we dan.

Bij de marine kregen we elk half jaar een beoordeling. Bij mij stond er steevast;” Heeft een gematigde levenswijze”. Daar kan ik nog steeds om glimlachen. Nee je hoeft je niet elke dag te bedrinken, of een kilo vlees te eten.

Ik heb maar één motto! Mens durf te leven!