Nederlanders.fr

Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!

NEDERLANDS ONDERAAN

Me revoici, revenu de la France profonde, et ayant sauté une semaine pour cause d’un agenda temporairement surchargé… Il faut dire que je n’ai pas chômé, et que j’en ai vu, de belles choses. Entre autres moments mémorables, c’est la soirée avec Dominique Bouchery que je voudrais partager avec vous. Le nom ne vous dit rien : à moi non plus, jusqu’à il y a maintenant quinze jours (comme le temps passe vite!) où nous avons pris part à ce que je pourrais appeler une Soirée culturelle de la France profonde: une grande maison cachée dans la campagne et où la propriétaire, éprise de culture et d’échange, a aménagé sa vaste cave en salle de spectacle. Au programme, ce soir-là : Dominique Bouchery, ses chansons d’auteur, son accordéon et sa joyeuse gouaillerie. Et comme public : une trentaine de gens du coin, et moi et mon groupe de Francophiles néerlandais et flamands parlant très bien le français (ceci dit, heureusement qu’on avait préparé quelques textes à l’avance, car saisir la langue familière est un art à part…) Les textes de Dominique se révélèrent surprenants d’originalité, de trouvailles linguistiques, et empreints d’une humanité où tous pouvaient se reconnaitre. En voici un qui m’a beaucoup touché, parce qu’il parle de nos errances, de nos itinéraires qui sont loin d’être droits, heureusement, car c’est dans les zigzags que se font les plus belles rencontres.

Itinéraire

Quand on a bien batifolé,

Exploré toutes les allées,

Épuisé les rues de l'enfance,

Qu'on le veuille ou non, tôt ou tard,

Sonne le moment du départ,

Le temps du début de l'errance.

Au moment de faire, un matin,

Les tous premiers pas d'un destin

La route semble large et droite.

Mieux vaut ce mirage plutôt

Que de découvrir un peu tôt

Qu'elle est sinueuse et étroite.

Comment au premier carrefour

Éviter l'erreur, le détour,

Le précipice, la crevasse ?

Comment peut-on savoir vraiment

A la fourche d'un croisement

Quelle voie conduit dans l'impasse ?

Qui sait qui nous allons croiser,

Qui va nous conduire à biaiser

Notre beau trajet rectiligne ?

Saurons-nous aller jusqu'au bout,

Perdus peut-être mais debout,

Incertains sans doute mais dignes ?

Peu à peu le pas ralentit,

L'avenir se fait plus petit,

On jette un regard en arrière.

On ajuste son face-à-main

Pour, avant le bout du chemin,

Contempler son itinéraire,

Et devant ces zigzags croisés

Reconnaître enfin, apaisé

Que cette route, c'est la nôtre,

Et qu'on a pansé nos blessures.

Quand on finit par être sûr

Qu'il n'y en a jamais eu d'autre.

Car pour penser qu'on s'est trompé

Qu'on a divagué, dérapé,

Bifurqué de la voie royale,

Il faudrait qu'elle soit fixée,

Qu'on en connaisse le tracé,

Ou qu'on soit guidé d'une étoile.

Mais conduits, poussés, emmenés

Par des forces insoupçonnées

Sans fanal, sans phare, sans repères.

Qu'avons-nous vraiment pu choisir

Entre idéal, devoirs, désirs ?

On a fait ce qu'on a pu faire.

Son: https://www.youtube.com/watch?v=6hvgw0STP9E

 

NL/ Hier ben ik weer terug uit het diepe Frankrijk; vorige week heb ik niets geschreven vanwege een tijdelijk overvolle agenda.... Ik moet ook zeggen dat ik niet stil heb gezeten, en mooie dingen heb gezien. Een van die gedenkwaardige momenten werd de avond met Dominique Bouchery, die ik graag met u wil delen. Zijn naam is u onbekend: voor mij ook, tot twee weken geleden (wat vliegt de tijd snel weg!), toen we aan wat ik een ‘Soirée culturelle de la France profonde’ zou noemen: het vond plaats in een groot huis verscholen op het platteland, waar de eigenares, een liefhebster van cultuur en uitwisselingen, haar enorme kelder heeft omgebouwd tot een theatertje. Op het programma die avond: Dominique Bouchery, zijn liederen, zijn accordeon en zijn vrolijke volkstong. En als publiek: een dertigtal inwoners, en ik met mijn groep Nederlandse en Vlaamse francofielen die heel goed Frans spraken (dat gezegd hebbende, hadden we gelukkig al enkele teksten van tevoren voorbereid, want het begrijpen van de familiaire taal is een kunst op zichzelf...) De teksten van Dominique bleken verrassend origineel en vol taalkundige vondsten te zijn, en gekenmerkt door een menselijkheid waarin iedereen zich kon herkennen. Hier is er een die me erg geraakt heeft, omdat het over onze omzwervingen spreekt, onze reisroutes die verre van recht zijn, gelukkig, want het is in de zigzags dat de mooiste ontmoetingen worden gemaakt.

Reisroute

 

Na lekker rondgehuppeld te hebben,

Alle paden van je kindertijd verkend,

Alle buurtstraten uitgeput,

Of je het nu leuk vindt of niet, vroeg of laat,

Slaat het uur van het vertrek,

Het begin van een zwerfbestaan.

Op het moment dat je, op een ochtend,

De allereerste stappen neemt van je bestemming

Lijkt de weg breed en recht uit.

Beter deze fata morgana

Dan te vroeg te ontdekken

Dat het smal en kronkelig is.

Hoe, bij de eerste kruising,

Fouten of omwegen, de afgrond, de kloof

Te vermijden?

Hoe kan je bij een kruispunt weten

Welke kant naar de doodlopende weg leidt?

Wie weet wie je zal ontmoeten,

Die je zal verleiden om je mooi rechte weg

Te gaan verlaten?

Zal je in staat zijn om tot het eind van je pad te gaan,

Verloren misschien, maar rechtop,

Zeker onzeker, maar waardig gebleven?

Geleidelijk aan wordt het tempo vertraagd,

De toekomst wordt kleiner,

Je kijkt terug.

Je zet je bril op om, voor het einde van de weg,

De weg die je belopen bent, te beschouwen.

En kijkend naar die gekruiste zigzaggen,

Herken je eindelijk, best tevreden,

Dat deze weg de jouwe is,

En dat je je wonden hebt weten te verbinden.

Wanneer je uiteindelijk hebt kunnen constateren

Dat er geen ander weg ooit is geweest.

Want om te gaan denken

Dat we het mis hebben gehad,

Dat we gedwaald hebben, uitgegleden zijn,

De koninklijke weg hebben verlaten,

Zou je moeten geloven dat die eens voor altijd

Aangegeven is,

Dat men weet waar het moet lopen,

Of dat een ster je kan begeleiden.

Maar, gedreven, geduwd, meegenomen

Door onvermoede krachten,

Zonder lantaarn, lichttoren of oriëntatiepunten,

Wat konden we echt kiezen,

Tussen ideaal, plichten en verlangens?

We hebben gedaan wat we konden doen. 

Geluid: https://www.youtube.com/watch?v=6hvgw0STP9E

Weergaven: 323

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn. 

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20191103, Cursussen en Opleidingen

Reactie van brian op 4 November 2019 op 13.36

pak je maar mooi ff mee sylvain , mazzelaar !

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!

Wordt lid van Nederlanders.fr

GA DIRECT NAAR:

Booka.place - Webstudio 24

Laatste nieuws uit Frankrijk

© 2024   Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.   Verzorgd door

Banners  |  Een probleem rapporteren?  |  Privacybeleid  |  Algemene voorwaarden