In de voetsporen van ….

De Engelsen hebben er een uitdrukking voor ‘either you love it or you hate it’ – je haat het of je bent er gek op. Ik heb het over de Netflix serie ‘Emily in Paris’. Nou even niet meteen stoppen met lezen a.u.b.

Zelden heb ik zoveel kwaliteitsbladen, -kranten en andere nieuwsbrengers zoveel gal zien spuien op een serie als deze. Van Le Figaro tot The Guardian, van het NRC tot De Volkskrant, van de Vogue tot de Cosmopolitan en zo kan ik nog een hele tijd doorgaan; ‘Emily in Paris’ loopt over van de clichés, of van de waarheden? De serie gemaakt door Darren Star, de man achter kijkcijferkanonnen als ‘Beverly Hills 90210’ en ‘Sex and the City’. Het was één van Netflix’s meest populaire series in 2020. In de eerste 28 dagen van seizoen 1 keken maar liefst 58 miljoen mensen toe hoe Emily naar Parijs verhuisde. In 2021 volgde seizoen 2 en ondanks alle kritieken overtrof seizoen 2, seizoen 1 in kijkcijfers.

En laten we nou eerlijk zijn. Wat is er nou heerlijker dan tijdens al die Corona ellende even te ‘bingen’ en te kijken naar een extreem geïdealiseerde versie van Parijs, die de stad laat zien via een instagram-filter. Een smetteloos Parijs met straten waar geen dakloze is te zien. Alles ziet er precies zo uit als Parijs wordt voorgesteld in de reisbrochures. Statige Haussmann panden uit de 19^e eeuw, een lommerrijk pleintje met een fontein. In dit wonderbaarlijke universum neemt niemand ooit de metro, alle vrouwen zijn dun, modieus zoals een echte Parisiënne betaamt, rijk en hebben meerdere (getrouwde) minnaars en de mannen zijn vrijwel altijd knap en succesvol. Het is een vermenigvuldiging van alle min of meer grove clichés van de hoofdstad als lichtstad, stad van de liefde en mode zoals we die kennen van films als  American in Paris (1951) waarin Gene Kelly, een kunstschilder, verliefd wordt op een mademoiselle gespeeld door Leslie Caron. Of Sabrina (1954), Audry Hepburn gehuld in Givenchy, die afreist naar Parijs om te leren koken bij de strenge kookschool Le Cordon Bleu.  Niet te vergeten Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain (2001), een dromerig verhaal van een serveerster die op Montmartre de liefde vindt met als gevolg dat een eindeloze stroom Amerikanen en Japanners afreisden naar Parijs om zich massaal te laten rondleiden langs de Sacré Coeur en Place du Tertre.  Denk ook aan Paris Je t’Aime (2006), waar maar liefst 20 internationaal vermaarde regisseurs een lofzang brengen op de lichtstad en de liefde: ‘One city, 10 million hearts, one love story’. En last but not least Midnight in Paris (2011) waarin oer-Amerikanen tot leven komen: Hemmingway, Gertrude Stein, Man Ray en de Fitzgeralds, misschien wel de aanstichters van de Amerikaanse fascinatie voor de Franse hoofdstad.

Wilfred de Bruijn - Op zoek naar mijn Frankrijk

Het leuke van deze serie is om te zien hoe schokkend, arrogant en kritisch de Amerikanen zijn over de Franse cultuur. Alle clichés, waar of gedeeltelijk waar, komen voorbij.  Noem een cliché over Fransen en Frankrijk en het zit erin. De Fransen die in de serie voorbij komen zijn steevast nonchalant, lui, cynisch en arrogant en niet punctueel. ’s Morgens beginnen ze niet te vroeg, lunchpauzes duren minstens twee uur, waar ook de witte wijn nog eens rijkelijk vloeit. Ze steken een peuk op zodra ze de sportschool uitkomen, ze flaneren en flirten, maken constant seksuele toespelingen en zijn allemaal ontrouw. Verder natuurlijk de botte obers, de vileine vrouwen en de povere hygiëne (denk maar eens aan de Franse toiletten). Ook de in Parijs wonende Nederlander Wilfred de Bruijn schreef er een boekje over. In, Op zoek naar mijn Frankrijk, neemt De Bruijn ons mee achter de schermen van het Franse land, achter de façades en geeft ons een verbazend inkijkje achter de voordeur. Hij ontrafelt naar aanleiding van zijn ervaringen en zijn verbazing over de gewoontes en mores in Frankrijk de ziel van het land. 

Voor de zeldzamen die de serie nog niet kennen, in de serie Emily in Paris, wurmt de hoofdpersoon zich al ellebogend naar het hart van de Franse samenleving. Emily krijgt de kans om naar Parijs te verhuizen voor een jaar omdat haar baas, die normaal zou gaan, zwanger is. Hun bedrijf in Chicago heeft een kleiner Frans reclamebureau ‘Savoir’  overgenomen en Emily gaat daar werken om zo de Amerikaanse zienswijze op marketing over te brengen. Ze spreekt echter geen woord Frans, houdt van doorbakken steaks, en antwoord dat ze Private Ryan heeft gezien als haar onderbuurman haar vertelt dat hij uit Normandië komt. Ze krijgt de taak om hun sociale mediastrategie te vernieuwen. Emily's nieuwe leven in Parijs is gevuld met bedwelmende avonturen en verrassende uitdagingen terwijl ze jongleert met het verkennen van haar collega's, het maken van vrienden waarbij ze tevens werk, vrienden en de liefde probeert te combineren, maar desondanks toch nog verwikkeld raakt in een aantal nieuwe romances. In deel 2 heeft ze inmiddels haar weg gevonden in Parijs, maar worstelt nog altijd met de eigenaardigheden van het Franse leven. Nadat ze in een driehoeksverhouding belandt met haar buurman en haar eerste echte Franse vriendin, is ze vastbesloten zich volledig op haar werk te focussen, waar het haar ook niet makkelijk wordt gemaakt. Maar dan ontmoet ze tijdens Franse les een mede-expat die haar zowel irriteert als intrigeert… Kortom het verhaal heeft niets om het lijf maar laat je wel Parijs zien op haar mooist.

Filmlocaties

Rest mij om je in deze blog mee te nemen langs de prachtige en voornaamste filmlocaties zodat je bij een volgend bezoek kunt aantonen dat je in de voetsporen bent geweest van Emily in Parijs. Misschien nog wel leuk om te weten is dat Emily wordt gespeeld door Lily Collins, de dochter van Phil Collins. Haar vader mag dan multimiljonair zijn maar door haar modellenwerk en acteer carrière is zij dat zelf ook. Volgens het blad Cosmopolitan haakte Lily ongeveer € 265.500 per aflevering binnen. Voor een seizoen al 2,65 miljoen euro. Zij speelt niet alleen de hoofdrol maar zij is ook nog eens  de producer van de Netflix-show. Clever meisje dus. Haar totale vermogen wordt geschat op 22 miljoen euro. In de serie speelt Emily dat zij worstelt met de Franse taal maar in het echt is zij tweetalig opgevoed. Ze is geboren in het Verenigd Koninkrijk, maar toen ze vijf jaar oud was scheidden haar ouders. Op dat moment verhuisden zij en haar moeder naar Los Angeles terwijl haar vader naar Zwitserland verhuisde. Haar broertjes zijn half Zwitsers dus zij begon al op jonge leeftijd Frans met hen te praten. Excuus, ik dwaal weer af, de filmlocaties:

Passage de la Vérité - Foto © Pierre Guernier - 'French Moments'

Savoir

In Parijs werkt Emily voor het fictieve Franse reclamebureau ‘Savoir’. De filmlocatie bevindt zich op een pittoresk binnenplein, de place de Valois, gelegen naast het Palais Royal en vlakbij een van de mooiste passages van Parijs Galerie Vero-Dodat, in het eerste arrondissement. Via de rue des Bons Enfants en een merkwaardige korte overdekte passage, de Passage Vérité die dateert uit 1750 bereik je de Place de Valois. In het verleden waren hier boekverkopers en prentenhandelaren gehuisvest. De place de Valois werd in 1790 voor het publiek geopend en was oorspronkelijk bekend als de Cour des Fontaines. Valois verwijst naar  Louis Philippe I (1773 - 1850), de laatste koning van de Fransen van 1830 tot 1848.

Chambre de bonne

De zolderkamers, vaak in prestigieuze gebouwen van de Parijse Bourgeoisie, waren ooit bedoeld voor de dienstmeisjes, ‘les petites bonnes’. Die mochten natuurlijk niet bij de familie slapen en kregen de restruimte op zolder. Meestal onder het zinken dak, met een eigen trap naar de zesde of zevende verdieping en piepklein; minder dan 9m². Maar niet in Emily in Paris. De meidenkamer die Emily betrekt is 40 m² groot, heeft een volledig uitgeruste keuken heeft minstens drie ramen en is gelegen aan de place de l’Estrapade 1, in het vijfde arrondissement.

Chambre de bonne van Emily aan de place de l'Estrapade - Foto © Netflix

Place de l'Estrapade bevond zich ooit buiten stadsmuur van Philippe-Auguste en kende een gruwelijk verleden. Estrapade' is een verbastering van strappado. De strappado is een martelmethode waarbij de beul de armen van het slachtoffer aan touwen vastbindt, meestal achter hun rug, ze vervolgens optilt totdat ze worden opgehangen zonder het lichaam de grond te laten raken. Het was een van de meest gruwelijke martelmethoden die van de middeleeuwen tot de 17e eeuw aan deserteurs van het leger werden toegebracht. Tegenwoordig is het plein een stille en rustige plek, vol met banken en een perfecte plek om een ​​tijdje te zitten en een ​​goed boek te lezen. Emily organiseerde hier haar verjaardag door buiten een tafel neer te zetten en met vrienden te dineren. In realiteit is dit onmogelijk in Parijs, maar in deze romkom, romantische komedie, kan het.

Gabriel’s restaurant

De man die Emily’s hart onregelmatig doet kloppen, tevens haar onderbuurman Gabriel, heeft dankzij een rijke geldschieter (Antoine Lambert, eigenaar van het parfumhuis Lavaux) een restaurant. In de serie ‘Les Deux Compères’ genaamd. In werkelijkheid is dit het restaurant met de rode gevel Terra Nera, gevestigd aan de rue des Fossés Saint-Jacques 18, in het vijfde arrondissement. Je kunt hier echter geen steak tartare eten maar wel Italiaanse pastagerechten.

Les Deux Compères - Foto screen shot Emily in Paris

Bijzondere locaties

Mede dankzij de serie krijgen we mooie beelden te zien van locaties in Parijs die onbekend zijn bij de meeste bezoekers aan de Franse hoofdstad. Zoals het Hôtel D’Evreux aan de place Vendôme waar het bureau Savoir een party organiseert speciaal voor influencers. Het herenhuis, gelegen in de noordwestelijke hoek van het plein, grenst aan het Hôtel Crozat op nr. 17 en het Hôtel de Fontpertuis op nr. 21. Het werd tussen 1706 en 1708 gebouwd door architect Pierre Bullet achter een gevel ontworpen door Jules Hardouin-Mansart, voor Antoine Crozat, toen een van de rijkste mannen van Parijs. Het gebouw kwam in 1896 in het bezit van de bank Crédit Foncier de France. In 2003 werd het historische complex aangekocht door de emir van Qatar voor de lieve som van 230 miljoen euro en in 2009 volledig gerestaureerd. Het huisvest nu de Parijse kantoren van het advocatenkantoor White & Case en receptieruimtes voor privé feesten van het cateringbedrijf Potel et Chabot.

Hôtel d’Evreux aan de place Vendôme

Hôtel d’Evreux - Foto Wikimedia

Musée des Arts Forains

In aflevering 7 organiseert ‘Savoir’ een event in het kermismuseum van Parijs. De plek gesitueerd in een kwadrant  tussen de rue des Pirogues de Bercy, rue Baron le Roy, avenue des Terroirs de France en de rue l'heureux. Is 1,5 hectare groot en inmiddels benoemd tot cultureel erfgoed. Slechts één keer per jaar heb je de kans om als 'gewone' bezoeker’ binnen te kijken in één van de best bewaarde geheimen van Parijs. Een juweeltje, dat alléén tijdens de  kerstperiode geopend is voor het publiek. Normaal kun je hier uitsluitend terecht op afspraak. Het is gevestigd op een van de mooiste verborgen stukjes Parijs in de oude wijndepots van Bercy. In een van de voormalige wijnmagazijnen, gebouwd door een leerling van Eiffel, is het kermismuseum gevestigd. De Fransman Jean-Paul Favand verzamelde gedurende 35 jaar duizenden zeldzame objecten, daterend van 1850 tot 1930, uit de wereld van; kermissen, entertainment, variété, theater en music hall. Het is een van de belangrijkste particuliere kermis kunstcollecties van de wereld, zo uniek, dat het zelfs als decor diende in de heerlijke film van Woody Allen, 'Midnight in Paris' en nu ook voor de Netflix serie Emily in Paris.

 Een uniek stukje Parijs; Musée dea Arts Forains

Café de l’Homme

Gevestigd in het Palais de Chaillot. Het Palais de Chaillot is gebouwd voor de Wereldtentoonstelling van 1937 op de plek waar eerder het Palais du Trocadéro stond. Het paleis herbergt de Cité de l'architecture et du patrimoine inclusief het Musée des Monuments Français, het Musée de l'Homme, een etnologisch museum, het Musée national de la Marine en het Théatre national de Chaillot. Maar ook een restaurant voor al je evenementen met een magisch uitzicht op de Eiffeltoren. In de serie is het het Parfumhuis Maison Laveaux die hier een exclusief champagne evenement organiseert.

Uitzicht vanuit het terras van het Café de l'Homme

Hôtel de la Monnaie

Pierre Cadault is een ouder wordende modeontwerper die relevant probeert te blijven terwijl hij concurreert met streetwear-merken en moderne modetrends. Hij is een man die ooit aan de top stond maar in de serie duidelijk moeite heeft met veranderende tijden en steeds veranderende trends. Voor Emily is Pierre echter nog steeds een legende die ze wil binnenhalen om zichzelf te bewijzen aan haar Savoir-collega's. Pierre lijkt een Franse versie te zijn van high-fashion designers zoals wijlen Karl Lagerfeld of Donatella Versace. Beide designers zijn legendes in hun vakgebied, die constant hun uiterste best doen om hun merken populair te houden. Tijdens de Paris Fashion Week organiseert ‘Savoir’ een modeshow in La Monnaie de Paris.

De binnenplaats van het Hôtel de la Monnaie dat diende als decor voor de modeshow van het karakter Pierre Cadault

Vanuit de square du Vert-Galant, een verborgen pleintje op de kop van de Île de la Cité, heb je een prachtig uitzicht op een van de langste façades aan de Seine, 117 meter lang, en nog steeds een goed voorbeeld van de pre-revolutionaire Franse neoklassieke architectuur. Het Hôtel de la Monnaie, gelegen aan de quai de Conti nr. 11, in het 6e arrondissement, is een gebouw uit de 18e eeuw en het meesterwerk van de architect Jaques Denis Antoine (1733-1801). Het herbergt nog steeds een onderdeel van de Munt van Parijs, een van de belangrijkste monetaire werkplaatsen in Frankrijk en het Musée de la Monnaie de Paris. De eerste steen werd gelegd op 30 april 1771 en het gehele gebouw werd voltooid amper vier jaar later in 1775. De Munt is een van de oudste instellingen van Frankrijk en de oudste onderneming ter wereld. Medio 2011 sloot het gebouw aan de quai de conti zijn deuren voor een ingrijpende verbouwing en herontwikkeling als onderdeel van het stadsproject ‘MétaLmorphoses’. Zes jaar duurde de verbouwing met als doel een nieuwe culturele openbare gelegenheid waar bezoekers permanent de schatten kunnen bewonderen van de historische collecties van de Monnaie de Paris, die nog nooit eerder aan het publiek zijn getoond. Dit aangevuld met ruimtes voor tijdelijke tentoonstellingen met werken van hedendaagse kunstenaars.

Het Atelier des Lumières tijdens de voorstelling over Vincent van Gogh

Atelier des Lumières

Een sprookjesachtige plek waar Emily en Gabriel mijmeren tijdens een meeslepende lichtshow gewijd aan Vincent van Gogh. Op 19 mei 2018 schreef ik al over het Atelier des Lumières. Tussen Bastille en Nation in het 11e arrondissement ligt de rue Saint-Maur. Op nummer 38, verscholen achter een eenvoudige gevel gaat een stukje geschiedenis schuil uit de 19e eeuw. Eens, sinds 1835, was in dit pand de metaalgieterij gevestigd van de familie Plichon. Nu, 183 jaar later en 9 miljoen euro aan ontwikkelingskosten verder, heeft Parijs zijn eerste digitale kunstcentrum, klaar voor tentoonstellingen van de 21e eeuw.  Vier jaar lang is er gewerkt aan de transformatie van de vroegere ijzersmelterij tot een centrum van digitale kunst. Een hal van 10 meter hoog met een oppervlakte van 2000 m², voorzien van 140 videoprojectoren en een ruimtelijk geluidssysteem van 50 Nexo luidsprekers op de muren en bas-subwoofers op de grond vormen de basis voor de grootste vaste video-installatie ter wereld, waar je letterlijk wordt ondergedompeld in beeld, beweging en geluid.

Andere trendy venues 

Koffie met vrienden: Café de la Nouvelle Mairie, rue des Fossés 69, 8^e arrondissement 

Bar ‘Le Très Particulier’ in het Hôtel Particulier Montmartre, Avenue Junot Pavillon D 23, 18^e arrondissement. Verborgen in Montmartre deze grote gezinswoning, die toebehoorde aan de familie Hermès en een herenhuis is geworden. Geclassificeerd als historisch monument en een van de laatste overblijfselen van de Maquis de Montmartre. Het Hôtel Particulier Montmartre biedt een unieke hotelervaring met slechts vijf suites tussen 35 en 85 m², allemaal individueel ontworpen door verschillende kunstenaars en beeldend kunstenaars. In deze unieke en onverwachte sfeer kun je je stoutste verlangens uitleven, aldus het hotel.

  Bar ‘Le Très Particulier’ in het Hôtel Particulier Montmartre

Emily’s lunchadres, gelegen naast Savoir is Bistro Valois, place Valois in het 1^e arrondissement. 

Nog een lunchadres gelegen in het centrum van de Ralph Lauren-winkel en combineert een typisch Amerikaans karakter met een vleugje Parijs-chique. Ralph’s aan de boulevard Saint Germain 173 in het 6^e arrondissement. 

Een restaurant annex brasserie met een typisch Parijse allure gevestigd op het île-Saint-Louis met uitzicht op de Notre Dame, waar je kunt genieten van het beroemde ijs van Berthillon: Le Flore en île, quai d’Orléans 42 in het 4^e arrondissement.

Le Flore en île

De typische crêpes, de flinterdunne pannenkoekjes mogen natuurlijk niet ontbreken. Emily’s favoriete adres is Crêperie Lulu la Nantaise aan de rue de Lancry vlakbij het Canal Saint Martin, 10^e arrondissement. 

De hele nacht uitzinnig dansen op het ritme van een live band met ‘Versions Originales’ die de grootste klassiekers uit de jaren 50 tot heden ten gehore brengt: van Aretha Franklin tot Adèle, van Joe Cocker tot Lenny Kravitz. Zes artiesten, gitaar, bas, drums, piano en twee zangers begeleiden de dans op Soul, R&B en Pop tunes. Favoriet van Emily en haar hartsvriendin Mindy: Roxie, rue de Ponthieu 23 in het 8^e arrondissement.

 La salle Roxie Paris

De beroemde Gay Bar in de Marais; Le Raidd, rue du Temple 23 in het 4^e arrondissement. Raidd, de beruchte 'douchebar', verwelkomt een trendy mix van jongeren en andere voyeuristische internationals in de Marais die niet alleen komen voor de dure drankjes maar zich verdringen om naar de schaars geklede go-go-jongens te lonken die zich uitkleden en inzepen in de glazen douche bij de bar.

Emily , vriendin Camille en haar baas bij ‘Savoir’, Sylvie lunchen met uitzicht op de piramide van het Louvre bij Café Marly, rue de rivoli 93 in het eerste arrondissement.

Genieten van een prachtig uitzicht over Parijs op het dak van Galeries la Fayette bij Tortuga onder leiding van chef-kok Julien Sebag. Galeries Lafayette Paris Haussmann, boulevard Haussmann 40, 9^e arrondissement.

Le Tortuga

Kortom, redenen genoeg om Parijs te herontdekken nu de lente weer op komst is.