Il neige...

Quoi de plus magique que de se promener, aux premiers rayons du soleil levant, dans une ville fraîchement enneigée? Surtout un dimanche matin. Emmitouflée comme une belle paresseuse sous sa couette, poudrée comme une perruque de marquise, scintillante de mille cristaux, elle flotte encore dans son sommeil. Les sons de la cité qui s’éveille nous parviennent trop ouatés pour sembler réels. Seuls crissent nos souliers sur la neige glacée. Et même un papier gras devient beau, sculptural sous un bonnet blanc-bleuté…

Paris sous la neige n’a jamais été aussi bien chanté que par Gilbert Laffaille, voyageur érudit et poète discret. Écoutez son ‘il neige’…

Texte : www.talenvoortalent.nl/ilneige.pdf

Son : www.talenvoortalent.nl/ilneige.m4a

NL/

Is er iets magischer dan bij de eerste stralen van de opkomende zon in een stad die vers besneeuwd is, te wandelen? Vooral op zondagochtend. Lekker ingedekt als een mooi lui meisje onder haar donzen dekbed, gepoederd als een markizienenpruik, sprankelend met duizend kristallen, zweeft ze nog steeds in haar slaap. De klanken van de ontwakende stad horen wij wel, maar ze zijn te gedempt, ze lijken niet echt. Alleen onze schoenen piepen op de ijzige sneeuw. En dan wordt zelfs een vet papier mooi, sculpturaal onder zijn blauw-witte muts....

Parijs onder de sneeuw is nooit zo goed gezongen als door Gilbert Laffaille, erudiet reiziger en discreet dichter. Luister naar zijn ‘il neige’...

Texte : www.talenvoortalent.nl/ilneige.pdf

Son : www.talenvoortalent.nl/ilneige.m4a