Hurler avec les loups... - Met de wolven huilen...

NEDERLANDS ONDERAAN

Il n’est pas d’animal qui soit en France aussi présent dans la langue et dans les esprits, et absent dans sa réalité, que le loup. Car si tout enfant de tout âge a rencontré, au détour d’un conte de Grimm ou de Perrault, le grand méchant loup, bien peu d’entre nous se sont retrouvés face à gueule avec un vrai loup vous fixant de ses yeux jaunes. Ça m’est arrivé, et je peux vous dire que je n’en menais pas large. Mais c’est une autre histoire. Celle que je veux vous raconter aujourd’hui concerne le petit coup de génie d’un des scientifiques de l’Office National de la Chasse et de la Faune Sauvage (l’ONCFS pour les initiés). Ces hommes et femmes de terrain, passionnés de la nature, tentent de suivre l’évolution du retour du loup dans les Alpes. Pour cela, il est tout aussi important, sinon plus, de déterminer le nombre de meutes que d’individus. Mais comment suivre la dynamique d’implantation de ces groupes qui se forment et se divisent de façon parfois imprévisible ? C’est un problème que notre homme, Nicolas Jean, a réglé de façon tout à fait élégante, c’est-à-dire efficace, peu couteuse et renforçant l’interaction pacifique entre l’homme et le loup. Pour sa méthode, rapidement adoptée dans les pays confrontés avec le même problème, il suffit de s’équiper… d’un cône de signalisation en plastique, tout comme ceux qui marquent les travaux le long des routes. Avec un peu d’entrainement, on peut s’en servir comme d’une trompette pour imiter à merveille le hurlement du loup, la nuit, au fond des bois. C’est donc régulièrement que des équipes de professionnels et de bénévoles font des sorties nocturnes pour… hurler avec les loups. En lançant un appel et en notant les lieux d’où proviennent les éventuelles réponses, il est possible de calculer le nombre de meutes. Chapeau à Nicolas. Ceci dit, il faut souligner que tous ne sont pas heureux de cette réapparition du loup, et surtout de sa gestion par les autorités. Régulièrement, les éleveurs de moutons s’insurgent contre les dégâts causés par des attaques sur leurs bêtes, dégâts normalement remboursés par l’état. Mais pour qui vit avec ses bêtes et les aime, trouver au petit matin cinq ou six brebis égorgées dans la nuit reste un crève-cœur qui ne s’en va pas en remplissant un formulaire. La cohabitation de l’homme et du loup reste aujourd’hui tout aussi sensible que du temps du petit Chaperon Rouge…

NL/ Geen enkel dier is in Frankrijk zo aanwezig in taal en geest, en in de realiteit afwezig, als de wolf. Want als een kind van welke leeftijd dan ook steevast de grote boze wolf in een Grimm- of Perrault-verhaal heeft ontmoet, zijn er maar weinigen van ons die oog in de gele ogen van een echte wolf hebben gestaan. Het is me overkomen, en ik kan u vertellen dat ik het even benauwd heb gehad. Maar dat is een ander verhaal. Wat ik u vandaag wil vertellen heeft betrekking op de geniale kleine inval van een van de wetenschappers van het Office National de la Chasse et de la Faune Sauvage (ONCFS voor de ingewijden). Deze praktijkgerichte mannen en vrouwen, met een passie voor de natuur, proberen de evolutie te volgen van de terugkeer van de wolf in de Alpen. Om dit te doen, is het net zo belangrijk, zo niet belangrijker, om het aantal roeden te kunnen bepalen als het aantal individu’s. Maar hoe kan je de ontwikkeldynamiek van deze groepen, die soms op onvoorspelbare wijze zich vormen en splitsen, goed volgen? Dit is een probleem dat onze man, Nicolas Jean, op zeer elegante wijze heeft opgelost, dat wil zeggen op een efficiënte, goedkope manier die de vreedzame interactie tussen mens en wolf versterkt. Voor zijn methode, die snel werd toegepast in landen die met dezelfde situatie te maken hebben, is het voldoende om zich uit te rusten... met een plastic verkeerskegel, net als die voor de markering van het werk aan de weg. Met een beetje oefening kan het als een trompet gebruikt worden om het gehuil van de wolf 's nachts in het bos perfect na te bootsen. Het is dus ook regelmatig dat teams van professionals en vrijwilligers 's nachts uitgaan om... te huilen met de wolven. Door de plaatsen van waaruit eventuele antwoorden op die roep komen, is het mogelijk om het aantal roeden te tellen. Chapeau, Nicolas. Dit gezegd hebbende, moet worden benadrukt dat niet iedereen blij is met deze terugkeer van de wolf, en vooral niet met diens beheer door de autoriteiten. Schapenhouders protesteren regelmatig tegen de schade die wordt veroorzaakt door aanvallen op hun dieren, schade die normaal gesproken door de staat wordt vergoed. Maar voor wie met zijn dieren leeft en van ze houdt, blijft het in de vroege ochtend vinden van vijf of zes 's nachts geslachte ooien een groot verdriet dat niet weggaat met het invullen van een formulier. De co-existentie van mens en wolf blijft vandaag de dag nog even gevoelig als in de tijd van Roodkapje...