Hulp gezocht: onderdak voor 30-jarige stuurloze neef

Mijn zus en zwager in Nederland zijn ten einde raad en hebben geen eigen leven meer, hun enige zoon woont alweer enige tijd thuis, leeft in computerwereld en is de werkelijkheid kwijt. Had ooit 13 banen in een dozijn, maar zit inmiddels zo in zichzelf opgesloten dat hij geestelijk niet meer in staat is te werken, hoewel hijzelf denkt alleen fysiek verzwakt te zijn. Zet geen stap meer buiten de deur. Hoe hier uit te komen ? Hij moet het huis uit, dat is zeker, maar hoe ? Voor een instelling moet hij eerst zelf erkennen iets te mankeren. Is er nog iets van zo een jongen te maken ? Ik gun mijn zus en zwager zo graag nog eens een eigen leven. Wellicht kan iemand in Frankrijk hem achter een traktor plaatsen of anderszins behuizen. Alvast bedankt uw uw reaktie of een idee.

Carla Buhl 83440

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20130812, Werk Gevraagd

Reactie van Nicole Gregoire op 13 Augustus 2013 op 14.00: Mss kan het deze mensen helpen door hen precies te verduidelijken door welke (wetenschappelijke of alternatieve) onderzoeken , men de oplossing heeft gevonden en hoe precies mits voeding/dieet mensen die last hebben van autisme/borderline/depressie ed hun problemen kunnen opgelost worden.

Reactie van Walter Stevens op 13 Augustus 2013 op 14.10: Hou toch op met het verstrekken van dit soort informatie als we HELEMAAL NIETS zeker is over het ziektebeeld......... Ik ga ophouden met deze discussie...... Als Carla privé contact wil, dan kan ze mij als E vriend toevoegen en dan verder via die weg corresponderen...... Succes verder allemaal !.

Reactie van Carla Buhl op 13 Augustus 2013 op 14.18: Beste mensen,

Bedankt voor al jullie commentaar, er zitten zeker nuttige tips tussen en een aantal van u wil ik graag benaderen. Ik denk dat we de discussie hiermede voorlopig maar moeten beeindigen. Ik hoop voor mijn familie dat ze met uw informatie een stukje verder kunnen komen. Bedankt nogmaals.

Reactie van Nicole Gregoire op 13 Augustus 2013 op 14.56: Je kan eens kijken op de site van EAP, european association for psychotherapy, waar je onder item 'nederland' kan kijken naar iemand in de buurt. Alle mensen vermeld hebben een erkend diploma psychologie en een vierjarige erkende opleiding psychotherapie en ervaring opgebouwd . De ziekteverzekering komt wellicht tegemoet in de kosten. Succes en sterkte.

Reactie van Oscar de Pater op 13 Augustus 2013 op 15.14: @Martine: wat is dit nou voor een reactie? Je zal toch eerst een professionele DIAGNOSE moeten (laten) stellen voor je iets gaat ondernemen? Je kan toch niet zomaar iemand de (Franse) boer opsturen om daar maar even tot jezelf te komen, door wat fysieke arbeid te verrichten en de gedachten op nul? (afgezien van het feit of de persoon in kwestie dat (fysiek) kan of wil.....een of ander dieet volgen lijkt mij nauwelijks de oplossing! Daar lijkt de beschrijving over de persoon in kwestie te ingewikkeld voor....

Reactie van Martine op 13 Augustus 2013 op 15.44: Sorry Oscar, maar waarom MOET er verondersteld worden dat er een ziekte te diagnostiseren valt? Dat is gelijk iemand in een hokje duwen, dat er iets zo mis is dat enkel de prof het aan kan pakken?? Een koe in de kont kijken... noem ik dat.

Misschien is deze meneer helemaal niet ziek, of ongesteld, of autistisch. Ik ben zo ongeveer zijn generatie, in dezelfde maatschappij (met dito verwachtingen) opgegroeid. Ook ik heb me een 'professionele DIAGNOSE' op laten plakken, als een stigma, een sticker, een brandmerk op mijn voorhoofd. Een diagnose die overal te boek staat, die mijn misschien nog enigszins veilige achterban als klakkeloze waarheid aannam en sorry Oscar, MAAR HET HEEFT ME GEEN GOED GEDAAN.!

Ik zal altijd een stempel blijven houden.

NU, na jaren er zelf voor gaan, zonder de poespas die kleeft aan diezelfde oh zo professionele diagnoses (ik twijfel aan deze zo professionele wereld die stigmatiseert, buitensluit, mensen met zoveel capaciteiten tot slachtoffer maakt en afhankelijk van het systeem waar iedere belastingbetaler voor op mag draaien terwijl dit niet ALTIJD nodig is) blijkt die diagnose niet te kloppen, is die professionele wetenschap erachter dat ik door hun en eigen onwetendheid op de vergaarhoop ben gestort en volledig ongeschikt was verklaard (voor niks) om deel te nemen aan het gewone leven, in NL.

NU blijk ik van grote waarde door gewoon een volwaardig eigen leven te leven, in staat om volwassen keuzes te maken, een bedrijf te leiden met succes, creatief te zijn, initiatieven te kunnen nemen, sterk en vitaal, gezond, normaal.

Maar door mij zo onderuit te halen door er die DIAGNOSE op los te laten waar eenieder wel van heeft heeft gehoord in de media, maar samen met deskundigen totaal niet wisten waar ze het over hadden, ben ik als mens onmondig verklaard, arbeidsongeschikt en ziek bovendien.

Lang leve de DSM-V. Of zal ik het werkverschaffing noemen met een business-tintje??

Nee Oscar, sorry dat ik zo door mijn lintje ga op deze schitterende dag.

Gedrag en ziekten kunnen zeer goed in hoge mate beinvloed worden door voedsel!! Daar hoef je geen wetenschapper voor te zijn en qua eten zijn we allemaal professionele mensen, zonder eten ga je dood, van alcohol wordt je dronken, met cola kun je roest oplossen en een appel is gezond! Deze man heeft wel een verandering nodig, in alle veiligheid. Met (maatschappelijke) hulp kunnen zijn ouders hem dit bieden. Vanuit die veiligheid zou hij misschien zich durven te laten zien en uiting geven aan wat er in ZIJN basis scheef gegroeid is, dit zonder oordelen, externe deskundigen en onveilige factoren. Fysiek is een tijdelijke staat van zijn, sterke mensen verzwakken naarmate ze ouder worden, uiterst zwakke gesteldheden kunnen uitgroeien tot sterke mensen, mentaal en fysiek. Ik durf er mezelf een voorbeeld van te noemen.

Je MOET ergens beginnen, zijn ouders, hij zelf en bijvoorbeeld diegene die hun situatie zo aangrijpt.

Petje af! Moedig!

Sorry voor de tirade/preek, maar het binnen de hokjes denken is destructiever dan men durft te denken. Ik zal altijd blijven strijden om dat starre omver te krijgen, het werkt niet, het klopt niet.

Martine

Reactie van Fre@ op 13 Augustus 2013 op 15.53: @Oscar, ik begrijp je reactie. Punt is alleen dat je schrijft vanuit wat je ervan weet en dat is dus niets. Ik schrijf vanuit mijn ervaringen en mijn jarenlange uitwisselingen met artsen en specialisten, met al die mensen, die veel verder (durven te) kijken dan hun neus lang is. De wetenschap staat nog voor vele raadsels, althans, de reguliere wetenschap. Andersdenkende knappe koppen hebben al vele oplossingen verkregen door gewoon iets te ondernemen, vaak in de vorm van tryal and error. De reguliere wetenschappers willen vaak er tegenaan schoppen omdat hun hoofden dat allemaal niet kunnen volgen. Dat is ontzettend jammer, want daarmee houden ze de weg dicht voor mensen die op de meest gezonde manier hun doel willen bereiken. Die zoekers komen dus véél verder bij de niet-regulier werkende artsen.

Een ander punt is dat veel mensen altijd eerst een diagnose willen hebben. Waar is dat nou goed voor? Ze denken dat een diagnose hen de juiste aanpak kan aanreiken. Jammer genoeg is dat niet waar. Hoe vaak blijkt het niet dat een bepaalde aanpak, specifiek voor een bepaalde klacht, de verkeerde kant op gaat? Hoe vaak blijkt niet dat bepaalde therapieën/medicijnen een tegengestelde weg op gaan, met alle gevolgen van dien? Datgene wat we via de media te horen/lezen krijgen over dergelijke zaken, is maar een tipje van de ijsberg.

Ik ben dus niet zo iemand die eerst een diagnose gaat vragen, ik handel meteen zodra ik iets mankeer. Een diagnose is een woord, daar heb je geen bal aan. Het gaat om wat je voelt, op welke tijd, hoe lang, op welke plaatsen iets actief is, enz. Een diagnosewoord is en blijft altijd met beperkingen zitten, want ieder mens reageert anders. Dus diagnoses zeggen mij geen bal (evenals een aantal andere artsen/specialisten die dezelfde ervaring hebben) en dus richt ik me op wat ik aangereikt krijg aan beschrijvingen van een persoon. Daar ga ik van uit.

In de reguliere wereld gaat men uit van bepaalde ideeën, bijvoorbeeld: reuma is ongeneeslijk. Nou mooi niet, hoor! Ik heb nu tot 2 x toe in mijn leven reuma overwonnen en ben chemovrij en medicijnvrij, en dat terwijl ik invaliderende klachten had.

Ze zeggen ook dat MS ongeneeslijk is, en kanker. Ook mooi niet. Met de juiste aanpak - en dat is beslist géén reguliere aanpak - zijn ontzettend veel mensen te genezen! Je moet maar durven uit je gedachtengoed te stappen en je blik in een heel andere richting focussen, dan bereik je nog eens wat.

Natuurlijk geneest niet iedereen. Ziekten kunnen zodanig in het lichaam huisgehouden hebben en zoveel weefsels en organen onherstelbaar beschadigd hebben, dat het lichaam die niet meer kan herstellen. Maar zelfs mensen die opgegeven waren, nog maar 3 maanden te leven hadden, of wat dan ook, kunnen nog wel degelijk genezen. Soms met nog wat restanten die onomkeerbaar zijn, omdat ze aan de er late kant waren met een nieuwe aanpak, maar oké, ze gaan in ieder geval niet meer de richting van de dood op.

Ik wilde dit expres nogmaals benadrukken, omdat we ons lam leggen met gedachten als: je moet eerst dit, of eerst dat. Gedachten en overtuigingen vasthouden zijn de grootste belemmeringen die de mens kent. Alleen het loslaten van die remmende bedenksels geeft ruimte. Zo heeft Einstein beroemd kunnen worden met zijn theorie, en Tesla ook met zijn schitterende uitvindingen. Alleen als het hoofd zich nergens mee bemoeit, komen de juiste invallen vanzelf, en daar pluk ik nu de vruchten van.....

Reactie van Fre@ op 13 Augustus 2013 op 16.00: Goh Martine, je was me net voor. Je hebt je heel duidelijk uitgedrukt, klasse! Ik zie dat mijn reactie daar aardig op aansluit. Kan je me nog even verduidelijken wat DSM-V is?

Reactie van Nicole Gregoire op 13 Augustus 2013 op 16.10: DSM-IV is het classificatiesysteem dat door de meeste hulpverleningsinstellingen gebruikt wordt om vast te stellen of sprake is van een psychiatrische stoornis.