Hotel in Parijs

Soms kan ik wel eens een beetje heimwee hebben naar die goeie ouwe tijd dat ik in Parijs een goedkope hotelkamer zocht.

Het was rond de feestdagen en alle kamers waren bezet. Net toen ik me er bijna bij neergelegd had, dat ik als een clochard onder een van de Seine bruggen moest slapen, vond ik in een achteraf straatje nog een beetje louche hotelletje. Ja, ze hadden nog wel een klein kamertje op de 4e verdieping. Het was niet duur, dus budgettechnisch kwam mij dat wel goed uit. Nadat ik de trappen beklommen had, kwam ik voor een verveloos deurtje te staan, waarop ik met moeite mijn kamernummer kon ontcijferen. Binnen gekomen, kwam ik in een soort gangkast zonder ramen terecht, waar net een bed in paste. In een hoek van het "vertrek" stonden een paar emmers met een dweil en het bed was duidelijk al door een ander beslapen. Omdat ik nogal claustrofobisch ben aangelegd, heb ik 's nachts de deur een beetje open laten staan. Ik zag op die manier de andere hotelgasten, die later thuis kwamen of naar het toilet gingen in een bijna constante stroom langs mijn bed voorbij komen. Wel gezellig, maar van slapen is toen niet veel gekomen.

Bij een andere hotelkamer, waar ik ooit logeerde, werd de elektriciteitsvoorziening verzorgd, door een dubbele elektriciteitsdraad die aan de buitenkant over de vensterbanken liep en waar in het midden telkens een roestig spijkertje was getimmerd om de boel op die manier degelijk op zijn plek te houden. De vloer was bezaaid met muizenkeutels en over het hoofdeinde van het bed liep een kolonne kakkerlakken. De kamer bevond zich op de 5e verdieping en als ik uit het raam keek, had ik uitzicht op een klein binnenplaatsje, helemaal in de diepte. Wanneer ik een hotelkamer binnen kom, ga ik altijd als eerste op zoek naar een vluchtroute bij een eventuele brand. Het was al snel duidelijk, dat daar in dit geval geen sprake van was. Ik ben daar maar één nacht blijven slapen

Wat was het een opluchting, toen ik de volgende dag ergens een kamer op de begane grond vond, en wat was ik blij verrast toen ik de lage prijs hoorde. Dat er elke tien minuten met veel lawaai en getril een metro onder mijn bed door reed heb ik maar voor lief genomen. Je kunt tenslotte niet alles hebben.

Die "goeie ouwe tijd" is voorgoed voorbij. Het lijkt er op, dat Frankrijk binnen de EU zo langzamerhand het braafste jongetje van de klas geworden en zich strikt aan de veiligheids en hygiene eisen houdt.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20220122, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur, Parijs

Reactie van Anton Noë, beheerder en gastheer op 22 Januari 2022 op 17.58: Wat een leuk en herkenbaar verhaal weer, dank daarvoor!

Meer korte verhalen van Frans Brugman tref je hier...

Reactie van El Burro Català op 22 Januari 2022 op 18.33: Zo leuk weer!

En ja...die goeie ouwe tijd....

Reactie van Robert T op 22 Januari 2022 op 18.41: Heer Brugman leuk verhaal en iedereen heeft zijn of haar "eigen goeie ouwe tijd".

Jet laatste zinnetje triggert ff namelijK: Die "goeie ouwe tijd" is voorgoed voorbij. Het lijkt er op, dat Frankrijk binnen de EU zo langzamerhand het braafste jongetje van de klas geworden en zich strikt aan de veiligheids en hygiene eisen houdt.

Nou ik neem niet zomaar aan dat ons France het braafste jongetje is geworden ha ha... alleen uit eigen ervaring langs de vele hotels in France. Ja de vier en vijf sterren ok echter daaronder is er nogwel een erreur zeg maar. Misschien maar eens goed kijken naar de facades waar een en ander is opgeborgen en toch nog onder de bedden misschien...

Maar ben eens het is allemaal qua veiligheid serieus goed vooruitgegaan. Een andere charme zeg maar. :)

Reactie van Rob van der Meulen op 22 Januari 2022 op 19.09: Ooit in Parijs, een heel eenvoudig hotel in de buurt van Moulin Rouge en omstreken, via een steile trap, bijna een ladder, aangekomen op de bovenste etage zag ik in de laatste draai haaks naar links hoog tegen de muur iets hangen. Een houten plank met wat elektra draden (katoenen isolatie) op de bovenkant gemonteerd en een merkwaardig soort zekeringen. Dat is dus de stroomvoorziening hier. Ik vond het een beetje lijken op iets voor een poppenkast, maar dan geen veilige laagspanning. Het leek wel iets op wat ik vele jaren later ergens mocht demonteren. Het opvallendste detail vond ik het kartonnen bordje dat met een touwtje was opgehangen onderaan dat groepenkastje met een waarschuwende tekst, in rode letters: Sèche-cheveux strictement interdit! ". Terugredenerend moet er dus naast één lamp toch ook een stopcontact zijn geweest op die hotelkamer....Geen vluchtweg gezien, geen brandblusser. De ergens om de hoek gekochte wijn, stokbrood en kaas smaakten uitstekend. de ambiance van het authentieke Parijs als lichtstad werd daarmee feestelijke luister bijgezet.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 23 Januari 2022 op 6.40: Dit verhaal deed me denken aan de tijd dat ik zelf nog niet genoeg geld had om in een fatsoenlijk hotel in Parijs te overnachten. Ik was met twee vrienden naar Parijs vertrokken per trein en we sliepen in een achenebbisj hotelletje vlakbij het Gard du Nord. Uiteraard met z'n drieën op één kamer.

De mannen in het tweepersoonsbed en ik in het eenpersoonsbed. In de kamer, bedekt met een "luxe" langharig wollen tapijt, was een soort doucheruimte gebouwd, maar die was niet helemaal waterdicht, getuige het kletsnatte tapijt, dat na ieder douchebeurt overbleef.

Enfin, we hebben lekker geslapen en bijzonder goedkoop, maar wel lieten we de kamer achter terwijl we soppend door het natte tapijt naar buiten liepen.

Reactie van Peter van der Starre op 23 Januari 2022 op 17.35: In Parijs, maar ook in andere grote steden, kom ik nogal eens een lift tegen zoals hieronder afgebeeld. Vaak al langbestaand, krakend, beetje wiebelig. Dubbele deuren, waardoor je je heen moet wurmen in een kleine liftruimte, meestal maar geschikt voor 1 persoon. Het fascineert me dat er, voor zover mij bekend, geen ongelukken gemeld worden, want anders zouden ze al lang zijn vervangen. Het voorbeeld hieronder bevindt zich in Hotel St Pierre, Rue de l'École de Médecine. Ik heb er gelogeerd in 1967, en aan de lift is nog niets veranderd zoals ik recent ontdekte.

Reactie van Andreas Chatziantoniou op 24 Januari 2022 op 7.21: Hotels in Parijs, je zou er een boek over moeten schrijven.

Allereerste keer met mijn toenmalige vriendin een tussenstop in Parijs gemaakt. We kwamen terecht in een wooncomplex voor studenten direct aan de peripherique. Het was zomer, dus de studenten waren er niet en de kamers werden verhuurd. Maar ja, het was eind jaren tachtig, en we moesten twee kamers huren (er waren ook alleen maar eenpersoonsbedden in de kamer). Maar ja, je bent jong én in Parijs. Dus in de nacht ging ik toch even een deur verder bij mijn vriendin aankloppen ...

Een andere keer kwam ik met mijn huidige vrouw in Parijs in een hotel terecht, waar het huis in de Marais waarschijnlijk nog het 17e of 18e eeuw had mee gemaakt. Het was schoon en knus, maar de badkamer was in de kelder (2 verdiepingen naar beneden).

Ik heb ook een aantal maanden in Parijs gewerkt. De eerste weken heb ik iedere keer hotels gekozen van bekende internationale ketens. Laat ik het zo zeggen - voor 150 € p/n kreeg je alleen maar bagger. Hoogtepunt was het Best Western Opera. Ja, met de ogen van Superman kon je door de drie blokken huizen doorheen kijken en de Opera zien. Inrichting waarschijnlijk uit de 1950'er jaren, schakelaars en stopcontacten nog van bakeliet. Collegeas waren in hotels van 250 € p/n en het was net iets beter.

Als we nu in Parijs zijn nemen we hotels van Accor. Schoon, ontbijt is te doen, en niet duur.

Ik mis de "goede oude tijd" niet. Waarschijnlijk is er een Baron Haussmann nodig om de oude, gammele hotels voorgoed uit de stad te verwijderen.

Reactie van jaap op 24 Januari 2022 op 13.28: Ooit , ik schat eind 60-er begin 70-er jaren 2x in een hotelletje in de Rue des Petits-Hôtels overnacht, uit studentikoze budgetoverwegingen.

De omschrijvingen hierboven zijn wel van toepassing, maar wat wilde je ook voor een prijs van FF 30,- p.n.......................

Reactie van frans brugman op 25 Januari 2022 op 14.07: Beste mensen, Bedankt voor jullie positieve reacties. In de afgelopen jaren heb ik niet veel gebruik gemaakt van hotels in Frankrijk. Aan sommige reacties te horen is er eigenlijk helemaal niet zo veel veranderd. Mijn conclusie heb ik dan ook getrokken n.a.v. de veiligheidsvoorschriften bij aanleg van electriciteit, waterleiding e.d. in huis.

Reactie van Charles van Hemert op 26 Januari 2022 op 10.26: Tja ... laat ik dit verhaaltje ook even delen ... In 1985 was ik onderweg van Schiphol naar Nantes om Kerstmis bij mijn ouders in de Morbihan te vieren. De enige mogelijkheid was een vlucht naar Charles de Gaulle en de rest, van Parijs naar Nantes, met de trein. Maar zoals zo vaak als ik gedwongen word in een Franse trein de stappen, waren er ... stakingen ! Zo was ik dus gestrand in Montparnasse tegen een uur of acht en moest tot de volgende ochtend ergens een hotelletje vinden. Na enig zoeken in de buurt, vond ik een hotelletje in een (donkere) straat waar ze nog net één kamertje vrij hadden, zodat ik niet in een kartonnen doos onder een brug hoefde te slapen ... De eigenaren van het hotel waren duidelijk geen Fransen, wat in Parijs heel gewoon is, maar ik kon mij toch (moeizaam) verstaanbaar maken... Overigens ben ik zelf Fransman dus de taal is voor mij normaal geen probleem... Ik heb soms meer moeite om sommige Nederlanders te verstaan, want nu ik al zo lang weg ben uit NL heb ik soms het gevoel dat iedereen nu plat Amsterdams spreekt ! Het kamertje in kwestie had duidelijk al lang geen bezem of stof doek gezien. In het (onopgemaakte) bed trof ik een opwindend doorzichtig behaatje en een soort "touwtje" dat blijkbaar een "string" was ... Even twijfelde ik nog of het de bedoeling was het bed met een schone "bij slaapster" te delen, uiteraard tegen een van te voren bepaald tarief, maar dat bleek toch niet het geval te zijn ! Het was voor mij toch wel duidelijk dat ik in een soort 'hotel de passe" was terecht gekomen maar op dat tijdstip kon het mij niet veel meer schelen ! Na een korte onrustige nacht, kon ik toch verder door reizen en na aankomst van het kerst diner en het lieve gezelschap genieten ! Laat ik er alleen nog even aan toevoegen dat ik een gruwelijke pest aan Parijs heb, waar ik alleen naar toe ga om professionele redenen en als het echt niet anders kan ! De "licht stad" is hoogstens leuk voor buitenlandse toeristen die er genoegen in scheppen zich huizenhoog te laten oplichten al zullen veel mensen dit niet begrijpen ...