Honden in Frankrijk

Waarde Forumleden,

Jarenlang heb ik veel plezier beleefd van mijn hond, een Duitse Staande korthaar, die enige tijd als maatje had een Dwerg-schnauzertje. Het vervoer van en naar Frankrijk was een speciale affaire. Veelal namen we nogal wat bagage mee en het was altijd passen en meten om de hond( en) voldoende ruimte te geven.

Door mijn regelmatige ommetjes bij het uitlaten had ik in Nederland al veel hondensoorten leren kennen.

Van Ierse Wolfshond tot een Schippertje had ik in het park zien hollen. Ik heb altijd getracht mijn hond goed onder appel te houden en een prettig gedrag bij te brengen, ook in een ander omgeving, met kleine kinderen en in een andere omgeving. Ook aangelijnd lopen zonder trekken leerde ze snel.

Ik viel voor de Duitse Staander omdat ik een goede wandelaar wilde die zich snel en soepel wist te bewegen. Geen gekunsteld fokproduct maar een meer natuurlijk 'model' met een prettig karakter en met een mooie gedekte kleur zonder veel haarverlies of lange, zwiepende staart.

Al spoedig zag ik in Frankrijk bij kennissen en bij jagers andere honden die ik in Nederland nooit had gezien. De Epagneul Breton en de Bleu de Gascogne waren van die rassen, die je in Nederland niet snel zal tegenkomen.

Ook de 'blaf' van de Bleu de Gascogne was iets wat mij deed denken aan 'The Hound of the Baskersville'.

Soms bleef er een jachthond bij ons vertwijfeld achter als hij tijdens de jacht zijn baas in het bas wat kwijtgeraakt.

Onze honden werden heel onrustig als er tijdens het jachtseizoen weer eens meute, hevig blaffend, de hevels doorzochten of wild achtervolgde.

Alert werd mijn Staander bij het horen van een soort geblaf , ver weg in de heuvels. Het bleek het korte geblaf te zijn van een vos , op zoek naar een partner.

Helaas heb ik één van mijn eerste Staanders in Franse aarde moeten begraven. Hij had zich op de spoorbaan begeven en was, door de Micheline gegrepen. Zwaar aangeslagen heb ik de resten van mijn dierbare hond bij elkaar moeten zoeken. Hoe kan zoiets gebeuren? Een SNCF man vertelde mij dat voor honden op het spoor niet wordt gestopt !

Vreemd genoeg springen honden niet even opzij ,maar gaan in paniek voor de trein uitrennen, met alle gevolgen van dien. Ondanks alles zijn mijn honden oud ( 15j ) geworden en hebben in het Franse land een geweldige tijd gehad. Vrijheid ,blijheid en zo nu en dan lekker graven naar een woelmuis of lekker staan blaffen bij het zien van een Couleuvre, een ongevaarlijke grasslang.

Ook moet ik denken aan de onprettige gewoonte die de hond had met een eerst begraven bot na lange tijd eens te komen aanzetten.

Er resten nu slechts nog de hondenpaspoorten en halsbanden die boven ik boven hun grafjes heb opgehangen. Waar vind je nog toegewijde ,brave dieren met een onbegrensde trouw ?

Wat zij uw ervaringen met uw hond of andere Franse honden ?

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20200106, Dieren

Reactie van Edward Kriek op 6 Januari 2020 op 8.33: Wat een mooi en ontroerend verhaal.....dank.

Om terug te komen op uw vraag: ' Waar vind je nog toegewijde ,brave dieren met een onbegrensde trouw ? ' :

Hierop is volgens mij slechts een positief antwoord mogelijk: OVERAL! ;-) In alle soorten en maten.

Reactie van A.L. Longayroux op 6 Januari 2020 op 8.55: Dank Edward

inderdasd kan je overal trouwe viervoeters vinden. De mijne waren wel uniek. Groot is dan ook de twijfel weer een hond te nemen. Voorts hebben we nu ook een Franse kat die men bij ons als kitten heeft gedumpt. Je krijgt hrt dan niet over je hart zo’n beestje aan zijn lot over te laten dus u begrijpt het al... meegenomen.

Reactie van Brittany op 6 Januari 2020 op 9.35: Honden blijven ALTIJD trouw aan hun baasje. Hoe slecht het baasje ook voor hem is. Onvoorstelbaar maar waar. Ook als ze heel oud en ziek zijn proberen ze nog je plezier te doen. Dan moet het baasje zelf de moed hebben het arme diertje uit zijn lijden te verlossen.

Als je je honden goed socialiseert , en dat kan op iedere leeftijd.. zal iedereen er plezier van hebben.

Ik heb in juli een kleine bichon opgenomen Baasje naar het ziekenhuis en de kinderen wilden hem naar de SPA sturen. Ik kende het hondje en hij kende mijn 2 cockers.

Is geweldig gegaan. Hij blafte eerst voor van alles en nog wat etc. Hij luistert nu geweldig, blaft bijna niet meer (behalve als er iemand tegen het raam klopt) en dat is maar goed ook, want als ik achter ben hoor ik het soms niet. En.. Hij verstaat heel goed Nederlands...

Reactie van marielle op 6 Januari 2020 op 10.41: Honden....ik heb pas geleden een stukje over mijn hond geschreven. Ik heb hem nu precies een jaar geleden in moeten laten slapen en dat was erg moeilijk. Ook nog omdat ik dit jaar met pensioen ben gegaan viel het afscheid zwaar. Ik had het nodig om over hem te schrijven om weer een plaats in mijn hart vrij te maken voor een andere hond. Maar sinds bijna 2 maanden heb ik weer een andere hond, ook weer zo'n leukerd.

Misschien plaats ik het stukje nog wel.

Reactie van A.L. Longayroux op 6 Januari 2020 op 11.52: Beste Brittany en Marielle,

Dank voor jullie reacties.

Brittany kende ik al van de Cockers met die grappige oortjes. Die lopen lekker rond op het strand in Le Touquet

Ik ben ben benieuwd hoe Marielle aan haar nieuwe 'Leukerd' is gekomen .

Jullie honden krijgen van mij vast een virtueel lekker botje en een plaatje voor de bazinnen : )

Reactie van brian op 6 Januari 2020 op 12.14: Wij adopteren alleen honden uit het asiel, in maart naar servie om de het 3 e 4 voetige gezinslid op te halen :) mijn vrouw heeft kalenders gemaakt die te koop zijn voor 15 euro , alle opbrengsten gaan naar deze hondenopvang waar t erbarmelijk is maar waar je ook ziet dat bij mensen de liefde voor honden grenzeloos is.

Reactie van marielle op 6 Januari 2020 op 13.27: Brian, ik heb net 2 maanden geleden een hond uit Servië geadopteerd via een association hier in Frankrijk Zo'n leuke, lieve hond. En zo blij met hem, we wandelen wat af! :-)

Reactie van brian op 6 Januari 2020 op 17.05: Marielle wat goed te horen en wat fijn voor de hond om lekker te lopen !!!

Reactie van Gabe de Vries op 6 Januari 2020 op 17.56: Als het gaat over de vraag welk 'echt' Frans ras kan voldoen aan de 'verlangde' sociale vaardigheden?
Slechts een antwoord mogelijk: De Basset Fauve de Bretagne.
In Frankrijk nog maar weinig gebruikt voor de jacht. Waarvoor ze oorspronkelijk zijn gefokt.

Een wandelaar, een hond die je graag overal mee naar toeneemt en mee naar toe kan nemen.
Speels tot op hoge leeftijd. Op dit moment heb ik er nog een. 11 Jaar oud en die ons 'jong' houdt.
De energie stroomt vanaf het wakker worden tot aan het moment van zijn slapen gaan uit de oren!
Weinig problemen met de gezondheid. Althans, als je hem op het juiste adres in Frankrijk koopt.
En ondanks de goede bedoelingen van de Ned. rasvereniging wees voorzichtig met het kopen van een pup in Nederland.
Het gaat niet om de kosten, maar, in Nederland kost op dit moment een pup rondom de € 1500,00.
In Frankrijk: een derde deel daarvan. En soms nog minder.
Met de vereiste papieren en verklaring van gezondheid door de arts. En met zorg gefokt.

Een Fauve heeft weinig verzorging nodig. 2x per jaar plukken. Dus niet trimmen of scheren.
Veel van de coiffures die stellen dat ze juiste verzorging bieden, jokken een beetje.
In je afwezigheid gaat de tondeuse er overheen.
Funest voor de vacht van een Fauve. Maar, als je de tijd neemt en met advies kun je dat zelf doen.
En dat vindt de Fauve een pret!

Hieronder een plaatje van onze laatste twee. Op het strand in Bretagne.

En wilt u meer weten van de Fauve, stuur mij een pb.
Of, info over dit schitterende ras, via de: Franse rasvereniging, waar u ook adressen kunt verkrijgen over mogelijke nestjes.

Reactie van A.L. Longayroux op 6 Januari 2020 op 18.11: Dank Gabe voor je uitgebreide info. Van hrt genoemde ras heb ik nooit eerder gehoord en ik ga er zeker eens dieper naar vorsen. Leuk ook de foto erbij.

Nogmaals dank en lekker botje en poot voor de animali ;)

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.