Hond opgehaald bij de SPA met de fantastische naam Apollo!

Le "SPA" ( asiel) Vorige week een hond opgehaald bij de SPA met de fantastische naam! APOLLO ( kunnen alleen Fransen verzinnen)

Apollo is een kruizing van een Griffon en ??? een bonk van een hond met veel haar.

Bij Aurillac is wel een goede SPA , dus ik met hond naar huis, Apollo is al 13 jaar maar dar was mijn keuze .

Hij ligt altijd in de weg is niet opgevoed , loopt me overal achter na en is erg lief en zacht aardig .

Ik heb nog een kleine Schipper en dat gaat ook goed , Apollo luister dus niet nooit geleerd en af en toe pipi in de kamer.

Snapt niets van naar buiten kan hem nog niet aan een lijn mee nemen, hj trekt me om ver , enorm sterk.

Dus! waar begin je aan , maar als asiel hond kan hij er niks aan doen en het gaat al stukken beter .

Eerst maar even gewoon zijn gang laten gaan , hij is zo lief en ben blij hem nog een fijne ouwe dag in een huis te kunnen geven.*En niet in een hok.

Is er nog iemand met de zelfde soort ervaring?

Danielle

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20210721, Dieren

Reactie van marielle op 22 Juli 2021 op 12.15: Theodora, Pico heeft een leuke kwieke blik in zijn ogen.

En ja hondenverhalen, Danielle, vaak zo leuk. Natuurlijk hoor je ook veel trieste verhalen en dat doet me altijd pijn in mijn hart. Ik heb Arès een paar maanden voordat de Covid uitbrak geadopteerd. Gelukkig dat hij er was, want door onze wandelingen kwam ik toch nog in contact met andere mensen ook hondenwandelaars. Dat was tenminste een optimistisch moment van de dag.

Reactie van El Burro Català op 22 Juli 2021 op 12.44: Heerlijk, die hondenverhalen. Apollo en Ares, beiden Griekse goden- namen! @Theodora, je weet vast nog dat onze vorige hond ook Pico heette?

Onze Pico is lang geleden overleden ten gevolge van Leishmaniose. Dat is die nare ziekte die heerst rondom de Middellandse Zee. Tegenwoordig zijn daar pipetjes tegen, toendertijd nog niet....

Reactie van Maria op 22 Juli 2021 op 12.54: Ook deze mooie dame komt uit de SPA uit Montlucon. Ze was daar gebracht door inwoners van een wijkje bij de oevers van de Cher waar ze al een maand rond zwierf. Achtergelaten?...onduidelijk, wel gechipt in de Dordogne maar de gegevens leidde niet tot een eigenaar. Ze heet Harmony en was 5 jaar in 2018. Ik trof haar toevallig toen ik poezenvoer ging brengen naar de SPA en als eigenaar van twee Weimaraners breekt je hart als je haar zo zag in een verblijf. Zeer liefdevol verzorgd door de vrijwilligers....maar toch. Een hond heeft een liefdevol huis nodig waar hij/zij deel uitmaakt van een "roedel".

Via mijn fokster in Nederland kwam ik al heel snel in contact met een echtpaar die afscheid van hun Weimaraner hadden moeten nemen en het verlies bijna ondraaglijk vonden. Het gemis van de wandelingen, een huisgenoot. Hun huis en hart konden Harmony ontvangen. Fijn was dat hun zoon twee Weimaraners heeft en als back-up dienst wilde doen indien nodig. Gelukkig vond de leidinggevende van de SPA het geen enkel punt dat Harmony naar NL verhuisde, haar belang stond voorop. Binnen een paar dagen kwamen haar nieuwe baasjes uit Uithoorn naar Montlucon en na een positieve kennismaking én een nachtje bij mij vertrok ze naar haar nieuwe huis. Eind goed, al goed.

Weinig aanpassings problemen behalve dat ze eten pikt van het aanrecht als ze de kans krijgt. Een stadse duif is ook een uitdaging en verder gaat ze geweldig met de andere twee Weimaraners. Dus al u in de omgeving van het Amsterdamse Bos of langs de Amstel 3 Weimaraners ziet dan is een Dame de Franse Bofkont.

Reactie van Wim van Bakel op 22 Juli 2021 op 13.20: Al mijn honden komen uit een Frans asiel. Om de doodeenvoudige reden dat ik vind dat het voor een hond een uiterst stress volle omgeving moet zijn om veel geblaf rondom te horen, maar niet al te veel te kunnen zien van andere honden. Hoe ouder ik word, des te meer wijsheid doe ik op bij mijn bezoeken aan een asiel: ik zoek helemaal geen hond meer uit. Ga rechtstreeks naar het kantoortje, deel daar mede wat mijn leeftijd is en dat ik dus een oude hond wil adopteren waarvan ik aan kan nemen dat ik hem nog zal gaan overleven en niet omgekeerd. Op naar een hok dat men mij laat zien, hand door het gaas of de tralies, krijg ik een lik dan is de zaak meteen beklonken en gaat vaders heen met een nieuwe aanwinst. Een keer kreeg ik een bijt, en ja, jammer dan, maar dan klikt het niet. En gaan we naar een volgend hok.

Het enige nadeel van deze manier van adopteren is misschien dat ik ondertussen al heel veel verdriet heb meegemaakt omdat ik wat vaker een hond moest laten inslapen dan als je een jongere hond zou adopteren, maar de voldoening is toch wel dat je zo'n oude hond, die vaak heel veel ellende achter de rug heeft, nog een fijne oude dag kunt bezorgen.

Reactie van Ingrid de Eerste op 22 Juli 2021 op 14.56: Danielle, ik bedoelde niet dat de hond nog gaat jagen Over het algemeen stopt men ermee bij acht jaar. De chiens-courants, de renhonden zijn meestal niet bijstergoed opgevoed. Ze moeten luisteren naar het rappel, de jachthoorn. Dat is het. Ze leven in een meute in de kennel. De chiens arret zijn stop honden. Die worden minitieus opgevoed om de 'arret' te maken. Als hij de fazant ziet of ruikt blijft hij staan met pootje omhoog. Hij wacht dan tot baasje komt en dan mag de vogel opvliegen en kan hij neergeschoten worden. Nadien krijgt de hond nog even de prooi om aan te ruiken en even in te bijten. Men vindt eigenlijk dat je chiens-courant niet kan opvoeden. Denk aan Beagles, Griffon, Beagle harriers, Basset hounds. Deze honden zijn ook koppig en eigenwijs. Vergeet niet, deze honden werken heel autonoom op jacht. Zij zijn niet gekleefd aan hun baasje zoals bij d chien-d'arret. Ook worden ze pas laat zindelijk. Ferme maar vriendelijke opvoeding. Zou je Griffon wel binnen geleefd hebben voor de Spa periode? Ik denk het niet. Griffons blijven buiten in de kennel of in de schuur. Maar heerlijk voor hem om zijn oude dag bij jou door te brengen.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 22 Juli 2021 op 15.30: Natuurlijk weet ik nog, El Burro, dat je hond Pico heette. Jammer dat je hem hebt verloren, vaak een echt drama, je huisgenoot verliezen. Maar een hond leeft nu eenmaal korter dan een mens. Daar moet je rekening mee houden wanneer je een hond aanschaft. En ook met ziekte en de dood.

Daarom wil ik ook niet een oudere hond nemen, zoals Wim dat doet. Maar wie weet, dat als het moment daar is, dat ik toch nog een lieve oude hond uit de SPA red, want mijn poes Bo is de hele dag pleiten en een levend wezen in huis, die je iedere ochtend en middag verwachtingsvol aankijkt: "Gaan we nog een keer?", ga ik absoluut missen.

Mooie foto's van Harmony, Maria! Je kunt niet alle dieren op aarde redden, maar aan de andere kant is het toch heerlijk wanneer je een hond zo intens tevreden ziet liggen?

Reactie van Ingrid de Eerste op 22 Juli 2021 op 19.45: Wat een scheten van honden allemaal!

Reactie van Henny Uhl op 23 Juli 2021 op 9.31: Ik heb ook altijd mijn dieren uit een asiel gehaald en ook een oude hond van 12 jaar.

Gelukkig zijn er meer mensen die hun hart op de juiste plaats hebben en ook een ''wegwerpdier'' een kans geven. Heb nog nimmer een pupje gehad, altijd volwassen honden. Ze zijn je zo dankbaar en het gaf mij altijd een goed gevoel. Nu hen ik 10 ''wegwerpkatten'' en geen honden, maar ook daar krijg je zoveel liefde van!

Reactie van Maria vercammen op 23 Juli 2021 op 11.45: Bravo om dit woefke een warme thuis te geven Danielle , ik wens jullie veel'geluk.

Reactie van Friso op 23 Juli 2021 op 11.54: Ook onze Cometje leek een pechvogeltje toen zijn oude bazin naar het ziekenhuis werd gebracht om daar naar het zich liet aanzien te gaan overlijden.
De familie wilde hem niet en deed hem 'even' in de cave. Alleen dat even werd wel 6 maanden opsluiting totdat een paar leden van dit forum ervan hoorden en hem ontzetten. Zij wilden hem echter zelf ook niet houden en plaatsten een kort bericht met zijn foto.
Wij hadden al een stakkertje uit een asiel uit de Sierra Nevada, die daar ruim 5 jaar op een adoptie gewacht had. Chico, ons Spaanse makkertje, was in het begin van zijn Franse avontuur bijna vermoord door een minder vriendelijke Franse vechtersbaas en sindsdien bangig.
We hoopten dat een makkertje hem weer wat zelfvertrouwen zou geven en dus gereageerd op het berichtje over Comet.
Het klikte wel redelijk tussen de heren (nou ja Chico was een jeweetwel heer) en dus Comet, bang, viezig en onder de schurft etc, mee genomen.
Chico heeft hem precies 1 maand ingewerkt om toen plots binnen 24 uur zo ziek te worden dat hij overleed.
Sindsdien is Comet hier alleen met onze 9 katten, die hij graag opjaagt maar die o zo gek op hem zijn, en zijn we de dikste maatjes. Wat een cadeau, het als overigens al onze 8 eerdere (veelal asiel) honden. Toppers stuk voor stuk.