Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Le "SPA" ( asiel) Vorige week een hond opgehaald bij de SPA met de fantastische naam! APOLLO ( kunnen alleen Fransen verzinnen)
Apollo is een kruizing van een Griffon en ??? een bonk van een hond met veel haar.
Bij Aurillac is wel een goede SPA , dus ik met hond naar huis, Apollo is al 13 jaar maar dar was mijn keuze .
Hij ligt altijd in de weg is niet opgevoed , loopt me overal achter na en is erg lief en zacht aardig .
Ik heb nog een kleine Schipper en dat gaat ook goed , Apollo luister dus niet nooit geleerd en af en toe pipi in de kamer.
Snapt niets van naar buiten kan hem nog niet aan een lijn mee nemen, hj trekt me om ver , enorm sterk.
Dus! waar begin je aan , maar als asiel hond kan hij er niks aan doen en het gaat al stukken beter .
Eerst maar even gewoon zijn gang laten gaan , hij is zo lief en ben blij hem nog een fijne ouwe dag in een huis te kunnen geven.*En niet in een hok.
Is er nog iemand met de zelfde soort ervaring?
Danielle
Weergaven: 1961
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Geweldig. Die oude honden kunnen toch al zo slecht tegen het asiel. Een griffon? Dan kan het een oude jachthond zijn voor de battue op sangliers.
Goede morgen Ingrid , bedankt voor je antwoord.
Een Griffon kan inderdaad een Jachthond zijn , maar er zijn vele verschillende soorten Griffons.
En voor Apollo de Jacht aan gaat? kan duren., hij ligt nu languit op de keukenvloer en ik moet moeizaam over hem heen stappen .
Trouwens ik ben niet zo,n Jacht figuur om een Jacht hond te nemen .
Hallo Jim
Lekker stukje Meloen daar voor je en wat Apollo betreft! U had om die hond ook niet gekunt .
Die heeft zon soort kop met treurige blik! dan moet je wel ( gelukkig)
Ja goed idee! Bij sommige SPA's wordt echt goed voor dieren gezorgd. Ik heb in de 10 jaar dat ik hier woon al drie makkers opgehaald. Van elke hond was in principe de geschiedenis bekend. Alleen van mijn eerste niet, een Griffon die in het bos was gevonden. Wel was duidelijk dat hij niet opgevoed was, bang was (voor mannen met hoeden eventueel in combinatie met een lage stem én kinderen), nooit in huis was geweest en nog zo wat dingen. Maarrrr, met het nodige geduld en veel tijd en aandacht is het de allerliefste Griffon-hond van de hele wereld geworden mét blijvende eigenaardigheden. Zo is het geen optie om in een dorp of stad met hem te gaan wandelen en loopt hij nog steeds met een grote boog om mensen heen.
De tweede die ik een jaar erna ophaalde is geboren in het asiel, naar een gezin op een boerderij gegaan en na minder dan een jaar teruggekeerd omdat de eigenaren gescheiden waren en de hond met de vrouw is meegegaan en op een appartement kwam, alwaar ze overdag alleen gelaten werd en de zaak ging slopen. Bij haar heb ik nu nog, dat als ze een enkele keer niet mee kan, ik de vuilnisbak weg moet zetten, anders gaat ze die voor mij hersorteren. En ik kom dan altijd net te vroeg, voordat dat hersorteringsproces ten einde is....... O ja, nog even over goede zorgen in het asiel. Toen ik een jaar nadat ik haar had opgehaald op Werelddierendag naar het asiel ging, waren er meerdere verzorgers, die blij waren mijn hond te zien!
Het derde hondje is in het asiel terechtgekomen omdat de eigenaar was overleden. Ongeveer een jaar of 12, een heerlijk wat ouder baasje, heel gezeglijk, hobbelde met me mee, ging niet met de anderen op jacht. Bijna vier jaar later heb ik hem met veel verdriet moeten laten inslapen, omdat ondanks alle goede zorgen van mijn dierenartsen, zijn nieren het opgegeven hadden. Het enige wat ik bij dit hondje heb hoeven doen is een draai aan zijn naam geven. Hij heette Sniper....... Ik heb er Sniep of Sniepie van gemaakt. Klinkt al veel vrolijker toch?
Geweldig! Ik heb altijd m'n honden uit het asiel gehaald. Zowel in Nederland als in Frankrijk. Dat is goed werk. Je moet er in het begin een beetje geduld mee hebben. Het vervelende is dat ze in een asiel bijna alleen maar grote honden hebben van mensen die een zogenaamd échte hond wilden, maar hem dan toch niet kunnen houden, omdat het beest teveel aandacht vraagt of heel veel beweging nodig heeft, waar ze geen tijd voor hebben.
Maar een klein hondje is ook een échte hond. Mijn Pico bijvoorbeeld zat in het begin achter alle katten aan, maar langzamerhand heb ik hem geleerd dat ik dat niet wil. Hij laat nu zelfs mijn zwerfkatten in de tuin, die ik dagelijks te eten geef, met rust.
Ook Pico liet soms in huis wel eens een druppeltje "pipi" vallen. Dat komt doordat ze dat in een asiel de hele dag kunnen doen, waar en wanneer ze maar willen. Maar dat had hij snel afgeleerd. Hij weet nu niet meer beter dan dat hij hier thuishoort en ik kan met hem lezen en schrijven. Iedere dag ga ik twee keer met hem wandelen: "Wie laat wie nu uit?"
Goed ook, dat je een oudere hond hebt gekozen. De meeste mensen willen een jonge hond. De oude honden blijven achter en worden afgemaakt.
Pico is mijn allerlaatste hond, want ik ben oud en ik wil mijn huisdieren ten grave dragen in plaats van andersom. Maar als Pico eenmaal is overleden, hij wordt in september 12, wie laat mij dan uit?
Danielle, wat fijn dat je een beter leven aan Apollo geeft.
Ik heb anderhalf jaar geleden een hond geadopoteerd; niet van de SPA, maar van een association. Ik had mijn hond in moeten laten slapen (er staat een verhaal over Udo op mijn leden pagina ) en na een jaar ben ik verschillende keren naar de SPA geweest om naar een hond te zoeken. Er zat er geen bij , die ik kon adopteren. Het waren vooral grote honden en ik wilde een middelmaat. Via internet kwam ik bij een association terecht (une medaille à ton collier), die een hond hadden , die bij mij paste ( goed met kinderen overweg, met andere honden, niet te groot). Nou daar kwam die me dan bezoeken met zijn gastgezin op een zondagochtend. Hij is gebleven, de lieve hond uit Serbië, want daar kwam hij vandaan. En wat luistert hij goed, altijd trouw, houdt van autorijden, blijft mooi bij mij in de buurt met wandelingen. En altijd super blij als hij zijn eten opgediend krijgt. Het is zo lieverd. Arès komt dus uit Serbië en stond op de wachtlijst voor euthanesie, toen de association hem heeft geadopteerd. Hij zou in principe al worden geadopteerd door een andere familie, maar door omstandigheden ging het niet door en kwam hij zo lang in een gastgezin, vlak bij mij in de buurt. En nu is hij dus bij mij. Het is waarschijnlijk een kruising tussen een bulldog en een andere hond . Zijn tanden staan ook zo een beetje als bij een bulldog. Hierbij een plaatje van hem.
Wat een leukerd, Marielle! Zo te zien is hij niet veel groter dan Pico, maar Pico heeft veel minder haar. Hij is kortharig en zwart met witte sokjes en een witte borst. Toen ik hem voor het eerst zag, moest ik verschrikkelijk lachen. Want ik was wel kleine hondjes gewend, maar niet zo kortharig, waardoor hij nog kleiner lijkt. "Ja, ú wou een klein hondje", zei de dame van de SPA enigszins beledigd. Dit is de eerste foto die ik in september 2010 van Pico maakte:
Inmiddels heeft hij een grijze snoet gekregen.
Danielle, ik zou ook wel een foto van Apollo willen zien.
Dan moet ik even oefenen, zal het proberen , vind die honden verhalen erg leuk en herkenbaar.
Ik heb nog een Schipperke (klein soort Belgische Terveuren) zwart met grote mond .
Apollo moet niet te dicht bij zijn botje komen , dan kan Apollo snel vertrekken met staart tussen de poten.
Maar verder zijn ze dikke mik.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr