Hond angstig voor schoten

Hallo,

Sinds dit jachtseizoen is mijn hond van bijna 5 jaar opeens erg bang voor schoten (het geluid van...)

Het angstgedrag negeren en na 5 sec afleiden werkt niet, als er een tweede, derde schot volgt. We raken helemaal in de war. Daarbij laat hij zich ook niet afleiden.

Hij vertoont vluchtgedrag, bibbert en kruipt onder bedden...

Heeft er iemand nog andere tips?

Ik hoor graag, vr groet Karin

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20111106, Dieren

Overleden Reactie van Susan op 6 November 2011 op 14.52: Karin,

onze labrador had er ook zo'n last van en ook voor opkomend onweer

er is gewoon niets aan te doen, gelukkig hebben we hier geen knallen met oud en nieuw wat een feest.

nu heb ik een Yorkshire terriër en daar moet ik mee oppassen als ik met hem buiten ben

met de jachthonden, ergo altijd wat.

Susan

Reactie van Aoife Berserik op 6 November 2011 op 17.19: Ik heb jarenlang met honden gewerkt en het beste is toch echt negeren en net doen of er niets aan de hand is. Gewoon doorgaan met waar je mee bezig was en negeren, dus ook niet afleiden.

Als je enigszins gespannen bent voelt de hond dit ook en reageer daar gelijk op.

Succes

Reactie van Yvonne Peters-Bausch op 6 November 2011 op 19.26: Bonsoir,

Ik sluit me aan bij de vorige reactie, onze flatcoated retriever reageerde ineens op vuurwerk en de 1e donderslag,niet op jachtgeluiden.Het enige wat helpt is hem naar binnen laten gaan,deur dicht en negeren.

De in onze 'mensenogen' troosten,aaien etc. bevestigd alleen maar dat het angstige gedrag goed is en dus beloond wordt.Hoe hard het ook voor je voelt,negeren is het meest hondwaardige.

succes ermee,Yvonne

Overleden Reactie van Susan op 6 November 2011 op 19.35: Yvonne

hoe kan dat dan dat als je een angstige hond troost , aait, je voelt dat zijn hartslag minder wordt

en dat hij dan rustiger wordt?

Reactie van Fred N. Bakker op 6 November 2011 op 22.09: Beste Karin,

Er moet iets gebeurd zijn in zijn/haar verleden, wat jij niet hebt bemerkt cq. opgemerkt. Toch is negeren de beste oplossing en probeer na een aantal seconden toch de aandacht af te leiden en/of met de hond te gaan spelen of een speeltje te geven. ZELF NOOIT LATEN BLIJKEN DAT JIJ ER OOK VAN SCHRIKT, DOET VOELT DE HOND FEILLOOS AAN!!! Ik weet niet waar je woont, maar zou je kunnen begeleiden om van de angst af te kunnen komen. Dat kan eenvoudig om de angst weg te nemen om hem/haar buitenshuis aangelijnt te confronteren met startpistoolschoten en de hond dan enkele seconden te negeren en direkt daarna een afleidingsspel of een speeltje te geven. Gaat de hond daarna mee met het geheel, je zult zien; de angst wordt voor knallen veel minder en gaat geheel weg.

Als volgt: wat voor hond is het? Hoe lang woon je al in Frankrijk in die omgeving? Kan belangrijk zijn t.a.v. het gedrag van de hond. Wil graag wat meer weten. Heb zelf al ruim dertig jaar ervaring met Alaskan Malemutes en Seberian Husky's. Nou niet de gemakkelijkste honden om mee om te gaan. Ik heb ze altijd geleerd, vooral met oud en nieuw niet bang te zijn voor vuurwerk. Ik heb ze er altijd mee geconfronteerd en had een zeer positieve uitwerking.

Vriendelijke groeten,

Fred Bakker, Corrèze.

Reactie van Brittany op 7 November 2011 op 9.13: Ongeveer 20% van alle honden is bang voor hard geluid: Schoten, onweer, vuurwerk, de stofzuiger maar ook voor mensen die schreeuwen. Vergeet niet dat een hond veel beter hoort dan de mens. Genetische aanleg speelt een rol, maar ook het niet goed zijn "gesocialiseerd" in de twee eerste maanden van zijn leven. Een hond die is opgegroeid in een fokkerij midden in de natuur, zonder geluid van auto's etc. is bang voor geluiden. maar als ze erg jong zijn zijn ze'net als baby's nergens bang voor, dat komt later.

Ik weet niet wat u voor hond heeft, maar ten eerste zoals boven al gezegd, moet er iets gebeurd zijn dat de hond associeert met iets waarvan hij heel erg is geschrokken. Een ballon die knapte op een verjaardagspartijtje, vuurwerk etc.

Ik weet niet of de hond helemaal van zijn angst kan afkomen, maar ik denk dat u de hond moet leren aan het geluid te wennen. (desensibilisatie) Eerst een heel zacht geluid en langzaamaan steeds harder. Neem bv een een kinderpistooltje en ga op een flinke afstand staan of doe het onder een kussen. schiet en zeg tegen de hond (niet erg en aai hem, dit om zijn hartslag lager te krijgen) Honden vinden het ook vervelend als hun hartje snel klopt. U moet dit iedere dag doen eerst 1 keer, daarna 2 keer per dag . Héél langzaam vooruit gaan tot de hond eraan gewend is. Als dan onverwachts wordt geschoten, zal hij schrikken, net als U en ik trouwens, maar dan hoeft u alleen maar naar de hond toe te gaan en te zeggen, niet erg en hem aaien. ik heb een cursus "comportementaliste canine" gevolgd (gedrachspsychologie voor honden)

Ik had 15 jaar een fokkerij van Cocker Spaniels, jachthonden, die mogen dus zeker niet bang zijn voor schoten. Dit was mijn methode en het heeft bij mij gewerkt.

Vriendelijke groet

Helen

Reactie van Brittany op 7 November 2011 op 9.35: Er is troosten en troosten. Als roedelleider is een kort, "niet erg" en een aai over zijn kop geen troosten. observeer het gedrag van een reu met haar jongen. Als er een piept omdat er iest is gebeurd, gaat ze ernaar toe en geeft hem een lik. Ze gaat geen glaasje water en er uren mee in haar armen(poten) zitten.

Reactie van Job en Jolande Netten op 7 November 2011 op 9.53: Onze hond heeft dezelfde problemen. Ik heb het idee dat het ook een kwestie is van frequentie. Het kan zijn dat het laagfrequent dat in een schot zit zeer doet en de hond daardoor een reactie geeft. (Of de luchtdruk in het schot kan ook nog een reden zijn). We hebben het eens uitgeprobeerd met de TV. Een schot dat daar plaatsvond gaf geen enkele reactie omdat er geen laag in zat en het geen luchtverplaatsing had. Iedere hond is verschillend en zal ook op de reactie van z'n baas anders reageren. We denken dat we het altijd zo goed weten, maar er is nog nooit een hond geweest die verteld heeft hoe het zit, dus het blijven altijd "mensen"oplossingen. Bij ons werkt het beste om er niet teveel aandacht aan te besteden en de hond het gevoel te geven dat het bij de baas veilig is, dus geen overdreven gedrag want dan wordt de verwarring alleen maar groter. Totaal negeren werkt niet (bij ons), overdreven troosten ook niet. Gewoon doen dan doen we al gek genoeg.

Reactie van ineke sollman op 7 November 2011 op 10.04: Bonjour Karin,

Wij geven soms onze Engelse staffordshire terrier ( 9 jaar) een z.g.n 'relax' pil uit Nederland, in Frankrijk is een gelijkwaardig product ook verkrijgbaar in de dierenwinkel of bij de dierenarts. Bij onze hond zit de angst in de genen, haar moeder had hetzelfde....gedurende 5 jaar in Frankrijk is haar angst verminderd ofwel ze is wat gewend aan de 'jaag' dagen!

Vaker geef ik homoepatische produkten zoals KALIUM BICHROMICUM en STRAMONIUM (hele kleine pilletjes in een plasctic doosje(buisje) van ongeveer 5 cm x 1 cm doorsnee)- merk BOIRON-verkrijgbaar in de apotheek en heel goedkoop!

succes, groet van Ineke Sollman

Reactie van Karin Maassen op 7 November 2011 op 13.44: Hartelijk dank allemaal voor de reacties en tips.

Ik kan me erg vinden in de boodschap van Helen. Ook als de hond (kleine terrier, die van die rare foto hiernaast..) bijv zijn poot stoot, komt ie bij mij voor troost. Inderdaad een aai/klopje, en het is weer goed. En vaak komt ook de oudere hond aangerend als ze hem hoort piepen om haar neus in hem te steken. Hij is wel erg kleinzielig als ik het zo lees, is niet zo hoor.....

Ik ben zelf ook van nature erg schrikkerig, maar ben erg mijn best aan het doen geen enkele reactie te geven op die knallen. Maar ja, ze worden ook niet aangekondigd hè... Helaas wonen wij in een zeer actief jachtgebied, waar t ieder weekend raak (?!) is. En ook door de week vaak nog extra.

Nou ja, ik ga verder met het voornamelijk negeren en een korte besliste geruststelling.