Hoe ziet ú uw “oude dag” in Frankrijk?

Na een arbeidzaam leven heerlijk in Frankrijk wonen! Een leuk huis, zelf opgeknapt of niet, een stukje grond, heerlijk tuinieren en genieten van de Franse natuur en het plattelandsleven. Fantastisch! Maar er komt een dag…. en die komt voor ons allemaal, dat de gezondheid sterk achteruit gaat, of misschien wel erger nog, ook het verstand. Ik vind het interessant om eens te horen hoe de oudere Nederlanders die nu nog, al dan niet in min of meer volle gezondheid, hierover denken. Gaat u terug naar Nederland? Heeft u al iets geregeld voor uw terugkeer? (zelfstandige huisvesting, inschrijving bejaardentehuis, afspraken met uw kinderen, etc) Of blijft u in Frankrijk en hoe ziet u dat voor u? In Franse bejaardenhuizen wonen Franse bejaarden, met Franse verpleging en wat als de taalvaardigheid afneemt?

Zelf ben ik nog (lang) niet op de pensioenleeftijd maar wel voornemens mij t.z.t. in Frankrijk te vestigen. Mijn moeder (ik ben een nakomer) is onlangs 95 geworden, ouder dan ze zelf ooit heeft willen worden en ondanks een zeer onafhankelijk en tot op hoge leeftijd actief leven, zowel fysiek als intellectueel, toch nu in een erbarmelijke toestand. De combinatie van dit persoonlijke stukje en mijn werk waarbij ik veelvuldig met senioren in contact ben, mijn eigen Frankrijkwens en deze site, doen bij mij deze vraag regelmatig opkomen. Ik weet dat er enkele initiatieven zijn van ouderen om bij elkaar te gaan wonen, maar de meesten onder u zullen al dan niet een individuele oplossing zoeken.

Ik ben nieuwsgierig: Hoe doet ú dat?

Groet, Lena.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20130412, Ouderverzorging, Woningen Algemeen

Overleden Reactie van Susan op 13 April 2013 op 19.31: wauw dat wist ik niet .

Reactie van Lena op 13 April 2013 op 19.40: @ Carine: dat is ook een leuk idee! In Nederland kennen we wel de Kangaroe-woningen, waarbij meerdere generaties van één familie in een huis wonen, zodat (groot)ouders en (klein)kinderen in 1 pand kunnen wonen. Het zijn er a) niet veel (woningen) en b) nadat beide grootouders overleden zijn zouden de volwassen kinderen met hun gezin weer moeten verhuizen. Dus het werkt nog niet zo goed als het klinkt. Woongroepen zijner overal in allerlei variaties, maar jouw idee om iets met studenten te doen vind ik heel origineel en leuk. Je moet dan wel in de buurt van een Universiteit etc. wonen. Leuk!

Reactie van Godfried Muhlenberg op 13 April 2013 op 20.43: Dat idée met studenten is leuk voor in de stad, maar op het platteland uiteraard niet realiseerbaar...

Dus dan zul je toch eerst echt nar de grote stad moeten verhuizen

Reactie van Brittany op 14 April 2013 op 10.40: Ik denk dat als je een ziekte hebt die spoedeisende verzorging behoeft, je toch beter dicht bij een stad kunt wonen, behalve als er een mogelijkheid dicht in de buurt zou bestaaan. Als de ziekenauto eerst een half uur heen moet rijden en daarna een half uur terug, gaat er toch wel veel kostbare tijd verloren. Bij sommige problemen, zoals hartfalen of een Herseninfarct kan die verloren tijd leiden tot ernstige invaliditeit, hetgeen vaak voorkomen kan worden als men er vlug bij is. Er bestaat in Frankrijk een wet Leonetti. wet van april 2005, die regelt hoe men mensen "en fin de vie" kan helpen rustig te sterven zonder active euthanasie toe te passen.

Men mag trouwens al heel lang alle behandelingen weigeren. Je hoeft daar alleen maar een papier voor te tekenen. Om ervoor te zorgen dat daar rekening mee wordt gehouden, als je het zelf niet kan zeggen, kun je een papier bij je dragen waarop je precies schrijft welke behandelingen je wel wilt ontvangen en welke niet. Datum erop en handtekening. Bijvoorbeeld: Bij définitief hersenletsel geen reanimatie.

Reactie van Mariëtte op 16 April 2013 op 8.04: Hoi Lena,

Wij hebben, 60 en 52, hebben net een tweede huis gekocht. Alles gelijkvloers en voor later als we niet meer zo kunnen. Terug naar NL, op dit moment helemaal geen denken aan.