Hoe beschaafd is Frankrijk?

In 2000 schreef ik dit artikeltje, dat ik vanwege de actualiteit nu voor u nogmaals publiceer.

Hoe beschaafd is Frankrijk? De twintigjarige Vincent Humbert heeft, helaas!, het verkeersongeluk overleefd. In Rouen hebben artsen hem daarvoor drie dagen gereanimeerd. Zijn moeder voorzag een lange, lange lijdensweg en verzocht de artsen met klem de reanimatie te stoppen. Maar dat is er hier niet bij. “Ook al is er sprake van hersendood, dan reanimeren wij toch het hart”, zei een specialist haar.

Vincent bleef in leven. Maar hij was doof, blind en aan vier ledematen verlamd. Zijn moeder en hij leerden via een van zijn duimen met elkaar te communiceren. Vincent gaf te kennen te willen sterven. Zijn moeder besprak dat met de artsen, praatte er in het openbaar over en kreeg daarop bezoek, niet van een psycholoog, maar van een officier van justitie, die haar streng wees op de strafrechtelijke gevolgen van euthanasie.

Uiterst moeizaam, via duimcontact met zijn moeder en assistentie van een bevriende journalist, richtte Vincent in boekvorm een verzoek tot president Chirac om alstublieft te mogen sterven. De officiële reactie op de verschijning van het boek? Een constante bewaking, door twee politiemensen in uniform, bij de deur van de ziekenkamer van Vincent, om zo euthanasie, door wie dan ook verricht (gepleegd, zoals ze hier nog zeggen) te voorkomen. En opnieuw bezoeken van de officier van justitie.

Een ziekenhuisarts neemt het moedige besluit de heilloze, al 2½ jaar durende lijdensweg van Vincent, zijn moeder en andere familieleden te beëindigen. Voor de fatale knop wordt omgedraaid, ‘duimt’ Vincent blij te zijn te gaan sterven. Zijn moeder zegt dat de handeling uit liefde is verricht en dat zij er trots op is. Zij en de arts worden gearresteerd. Het openbare debat voor en tegen euthanasie laait weer fel op. De moeder krijgt te horen dat zij tot drie jaar voorwaardelijke gevangenisstraf kan worden veroordeeld. De arts riskeert levenslang.

P.S. Na lang onderzoek, juridische twisten en langdurig gepalaver besluit het Ministerie van Justitie de zaak tegen de moeder en de arts te seponeren. Beiden zijn boos en teleurgesteld. Zij hadden graag gezien dat er tegen hen een proces zou worden gevoerd. Want nu is weer niet de kans benut de kwestie over euthanasie uitputtend te behandelen. Intussen is wel besloten artsen die, in heel, héél ernstige gevallen, besluiten een medische behandeling te stoppen, niet meer te vervolgen.

Tot zover de stand van zaken in 2000.

En nu?

Er is inmiddels negentien jaar l medisch, juridisch en vooral religieus tot het hoogste niveau gestreden over Vincent, die sinds 1996 vegeteert - dus als een plant op gezette tijdkunstmatig voeding en vocht krijgt toegediend – al meer dan d-r-i-e-en-t-w-i-n-t-i-g jaar lang. De moeder is intussen van kamp veranderd. Eerst streed zij fel vóór het stopzetten van Vincents behandeling. Zij steunde met overgave het in zijn boek geuite gratieverzoek aan de president om, gezien zijn hopeloze toestand, te mogen sterven – let wel: een gratieverzoek om te mogen sterven….. Maar kampioen-vreemdganger president Chirac wees, in zijn alleen door politieke aanhangers alsmede de nationale top van de rooms-katholieke kerk geroemde wijsheid, die Zak Chirac dus wees het gratieverzoek af. Hoe harteloos kan ook een Frans staatshoofd zijn van een land dat zich te pas en te onpas zichzelf eert als de schepper van de mensenrechten.

Vincents moeder is nu even fel tégen afbreking van de behandeling als zij eerst vóór was. Is zij misschien bekeerd door de rooms-katholieke kerk – die vorige maand nog rechterlijk tot niet-criminele organisatie is verklaard.

Eind mei is deze dramatische zaak, na zoveel jaren bekvechten met als slachtoffer een hulpeloos verkeersslachtoffer, in een stoomversnelling gekomen. Eind mei bepaalde het Parijse Hof van Beroep, op verzoek van de ouders, de behandeling, die op de ochtend van die dag was gestopt, te hervatten. Tot opluchting - of moet ik zeggen tot vreugde - van de tegenstanders van euthanasie.

Wat schreef ik zojuist? Tot het hoogste niveau? Rechters, een comité van de Verenigde Naties en de ministeries van Justitie, van Buitenlands Zaken en van Solidariteit en Gezondheid (jájá!...) hebben zich intensief en positief met dit drama bezig gehouden. De regering is het niet eens met de uitspraak van het Hof van Beroep. Zij heeft cassatie aangetekend. En zo wordt de uitzichtloze lijdensweg van Vincent en van een deel van zijn familie gerekt en gerekt. Je mag hopen dat Vincent, bij wie geen hersendood is geconstateerd, geen weet heeft van dit uiterst formele, hiërarchische, juridische, medische, godsdienstige en in wezen misdadig, in elk geval onmenselijk, gevecht.

Ik herhaal mijn beginzin: hoe beschaafd is Frankrijk?

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20190608, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur

Reactie van Mahar op 10 Juni 2019 op 18.44: Een land is niet beschaafd. De mensen in een land zijn meer of minder, beschaafd.

De regeltjes volgen zoals "we" in Nederland zo netjes doen of de menselijke maat laten prevaleren zoals artsen in Frankrijk dat regelmatig doen. Met heel veel morfine.

Beschaving is geen collectief volkskenmerk, beschaving is innerlijk. Het zit diep in de mens, het hangt samen met diepgewortelde waarden en normen die voortvloeien (voortbloeien) van generatie op generatie. Geloof, morele waarden, medemenselijkheid, het zijn individualistische gewetenskaders die we niet in een wetje of regeltje kunnen vastleggen.

Het wel dan niet kunnen en willen aanzien van menselijk lijden heeft veel te maken met deze individueel bepaalde grenzen. Tot welke grens tolereren wij het lijden van mensen?

In Nederland wordt die grens gemakshalve maar bepaald door de politiek en vooral politieke impasse met GristenUnie en D66 aan de twee uiterste randen van die discussie.

Mijn indruk is dat de discussie in Frankrijk minder wordt gevoerd in de politieke arena en dat artsen meer handelingsvrijheid hebben. Ze moeten het alleen niet te veel van de daken schreeuwen. Mijn indruk is dat de Nederlandse de das wordt omgedaan door ambtelijk geneuzel en een "makkelijke" volgzame cultuur.

Reactie van Janny O. op 10 Juni 2019 op 21.06: @Simon, dan heb je me aardig om de tuin geleid.

Wel fijn dat een ander mijn "met beide benen" op de grond mentaliteit opgevallen is. En dat van die borrelpraat komt misschien wel doordat ik geen alcohol lust. Volgens velen een gebrek, maar ik laat het maar zo.

Prettige avond.

Reactie van Dick Dijs op 10 Juni 2019 op 21.26: @kees Ik verneem dat u een kersvers lid van de site bent. Dat weerhoudt u er niet van u met een debuut-reactie vol aantijgingen voor te stellen. Dat belooft wat voor later - gossiemossie! Ik zie dat u in Gelderland woont. Natuurlijk kan men vandaar allerlei ontwikkelingen in Frankrijk volgen en die ook becommentariëren. Ook op een site die is bedoeld voor in Frankrijk wonende Nderlanders, Ik zie ook dat u het verrekt (als klein deel van een normale kennismaking) uw ledenpagina , en dus ook uw reacties, met een foto van u op te fleuren. U volstaat,, heel origineel, met het tonen van zes worsten op een barbecue. Bent u een veelvraat? Of hebt u toch vrienden?

Reactie van Dick Dijs op 10 Juni 2019 op 21.46: @wim van teeffelen Nounou, word ik ook al met Trump vergeleken. Tjongejonge. Het moet niet gekker worden! Negatieve inslag? Misschien heel, heel soms. Tenzij men ironie ook als iets negatiefs leest. Goed lezen aub, meneer Van Teeffelen, en dan graag nogmaals mijn, door u hierboven aangehaalde en door mij onderstreepte, tekst. Die is toch duidelijk?! U schuift mij ongegrond de houding van Trump in de schoenen. Dank u! En let wel: ik heb op deze site tenminste, nooit iemand voor idioot uitgemaakt en heb de term ‘fake news’ nooit gebruikt.

Reactie van Krelis (06) op 10 Juni 2019 op 21.51: De titel van dit stukje op het forum is "Hoe beschaafd is Frankrijk" Die vraag is moeilijk te beantwoorden, alleen over wat is beschaafd en wat is niet beschaafd kan men al weken discussieren, dus dat laat ik maar even in het midden.

Wat voor mij uit het merendeel der reacties op dit stukje in het forum wel duidelijk is geworden, is dat de mate van beschaving in Frankrijk zeker niet beter is geworden na de komst van een groot aantal deelnemers aan deze groep in Frankrijk. Wat een smerige, onder de gordel en vaak onnodige vuilspuiterij.

Ik vraag me echt zo langzamerhand af of ik hier wel bij wil horen.

Reactie van Mahar op 11 Juni 2019 op 9.21: Eens Krelis! Wat ik opmerkelijk vind is dat er zo weinig wordt ingegaan op de morele kern van de vraag die Dick stelt.

Dit is een serieus onderwerp. Een beetje slordig gebracht door Dick maar dat heeft hij al toegegeven. Ik lees duidelijk enige ironie in zijn teksten en herken de morele superioriteit waar van Teeffelen het over heeft niet.

Het onderwerp heeft mijn interesse. Ik ben immigrant in dit land. Mijn ouders waren immigrant in Nederland. Hoe zit dat met beschaving? Is dat 's lands eigen? Is het primair religieus beïnvloed en bepaald? Heeft het te maken met de boeken die "wij" lezen? De informatie die we krijgen? Zit beschaving in ons DNA?

Is beschaving hetzelfde als "civilisation"?

Wat mij betreft is de volgende vraag relevant: "zijn de algemeen geldende moreel/ethische opvattingen n Frankrijk dusdanig afwijkend van de Nederlandse dat wij, als immigrant, hier rekening mee moeten houden?"