Hoe beschaafd is Frankrijk?

In 2000 schreef ik dit artikeltje, dat ik vanwege de actualiteit nu voor u nogmaals publiceer.

Hoe beschaafd is Frankrijk? De twintigjarige Vincent Humbert heeft, helaas!, het verkeersongeluk overleefd. In Rouen hebben artsen hem daarvoor drie dagen gereanimeerd. Zijn moeder voorzag een lange, lange lijdensweg en verzocht de artsen met klem de reanimatie te stoppen. Maar dat is er hier niet bij. “Ook al is er sprake van hersendood, dan reanimeren wij toch het hart”, zei een specialist haar.

Vincent bleef in leven. Maar hij was doof, blind en aan vier ledematen verlamd. Zijn moeder en hij leerden via een van zijn duimen met elkaar te communiceren. Vincent gaf te kennen te willen sterven. Zijn moeder besprak dat met de artsen, praatte er in het openbaar over en kreeg daarop bezoek, niet van een psycholoog, maar van een officier van justitie, die haar streng wees op de strafrechtelijke gevolgen van euthanasie.

Uiterst moeizaam, via duimcontact met zijn moeder en assistentie van een bevriende journalist, richtte Vincent in boekvorm een verzoek tot president Chirac om alstublieft te mogen sterven. De officiële reactie op de verschijning van het boek? Een constante bewaking, door twee politiemensen in uniform, bij de deur van de ziekenkamer van Vincent, om zo euthanasie, door wie dan ook verricht (gepleegd, zoals ze hier nog zeggen) te voorkomen. En opnieuw bezoeken van de officier van justitie.

Een ziekenhuisarts neemt het moedige besluit de heilloze, al 2½ jaar durende lijdensweg van Vincent, zijn moeder en andere familieleden te beëindigen. Voor de fatale knop wordt omgedraaid, ‘duimt’ Vincent blij te zijn te gaan sterven. Zijn moeder zegt dat de handeling uit liefde is verricht en dat zij er trots op is. Zij en de arts worden gearresteerd. Het openbare debat voor en tegen euthanasie laait weer fel op. De moeder krijgt te horen dat zij tot drie jaar voorwaardelijke gevangenisstraf kan worden veroordeeld. De arts riskeert levenslang.

P.S. Na lang onderzoek, juridische twisten en langdurig gepalaver besluit het Ministerie van Justitie de zaak tegen de moeder en de arts te seponeren. Beiden zijn boos en teleurgesteld. Zij hadden graag gezien dat er tegen hen een proces zou worden gevoerd. Want nu is weer niet de kans benut de kwestie over euthanasie uitputtend te behandelen. Intussen is wel besloten artsen die, in heel, héél ernstige gevallen, besluiten een medische behandeling te stoppen, niet meer te vervolgen.

Tot zover de stand van zaken in 2000.

En nu?

Er is inmiddels negentien jaar l medisch, juridisch en vooral religieus tot het hoogste niveau gestreden over Vincent, die sinds 1996 vegeteert - dus als een plant op gezette tijdkunstmatig voeding en vocht krijgt toegediend – al meer dan d-r-i-e-en-t-w-i-n-t-i-g jaar lang. De moeder is intussen van kamp veranderd. Eerst streed zij fel vóór het stopzetten van Vincents behandeling. Zij steunde met overgave het in zijn boek geuite gratieverzoek aan de president om, gezien zijn hopeloze toestand, te mogen sterven – let wel: een gratieverzoek om te mogen sterven….. Maar kampioen-vreemdganger president Chirac wees, in zijn alleen door politieke aanhangers alsmede de nationale top van de rooms-katholieke kerk geroemde wijsheid, die Zak Chirac dus wees het gratieverzoek af. Hoe harteloos kan ook een Frans staatshoofd zijn van een land dat zich te pas en te onpas zichzelf eert als de schepper van de mensenrechten.

Vincents moeder is nu even fel tégen afbreking van de behandeling als zij eerst vóór was. Is zij misschien bekeerd door de rooms-katholieke kerk – die vorige maand nog rechterlijk tot niet-criminele organisatie is verklaard.

Eind mei is deze dramatische zaak, na zoveel jaren bekvechten met als slachtoffer een hulpeloos verkeersslachtoffer, in een stoomversnelling gekomen. Eind mei bepaalde het Parijse Hof van Beroep, op verzoek van de ouders, de behandeling, die op de ochtend van die dag was gestopt, te hervatten. Tot opluchting - of moet ik zeggen tot vreugde - van de tegenstanders van euthanasie.

Wat schreef ik zojuist? Tot het hoogste niveau? Rechters, een comité van de Verenigde Naties en de ministeries van Justitie, van Buitenlands Zaken en van Solidariteit en Gezondheid (jájá!...) hebben zich intensief en positief met dit drama bezig gehouden. De regering is het niet eens met de uitspraak van het Hof van Beroep. Zij heeft cassatie aangetekend. En zo wordt de uitzichtloze lijdensweg van Vincent en van een deel van zijn familie gerekt en gerekt. Je mag hopen dat Vincent, bij wie geen hersendood is geconstateerd, geen weet heeft van dit uiterst formele, hiërarchische, juridische, medische, godsdienstige en in wezen misdadig, in elk geval onmenselijk, gevecht.

Ik herhaal mijn beginzin: hoe beschaafd is Frankrijk?

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20190608, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur

Reactie van Janny O. op 9 Juni 2019 op 13.22: @yolanda, wat wil je met een zelfgeschreven euthanasieverklaring als je al bij voorbaat weet dat het nooit uitgevoerd zou mogen worden? Hetgeen de nabestaanden vragen is een einde maken aan het nodeloos door laten leven van de personen, dat kan nooit een euthanasieaanvraag zijn.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 9 Juni 2019 op 13.31: Franklin, dat wil ik absoluut niet, maar dat dacht ik op het moment dat ik die kleine beestjes zag. Een normale menselijke eerste gedachte die bij me opkwam. Daar hoef ik niet voortdurend mee geconfronteerd te worden in latere discussies. Iedereen die me van dit forum een klein beetje "kent", weet dat ik tegen de doodstraf ben.

Yolanda, ik heb allang een niet-behandelingsverklaring aan mijn kinderen en aan mijn huisarts gegeven. Voor mensen die dat niet hebben gedaan, omdat ze de dood nog lang niet verwachten, zou de partner de beslissing moeten kunnen nemen. Zeker wanneer de patiënt zelf nog heeft kunnen communiceren dat hij niet meer verder wil.

Reactie van marielle op 9 Juni 2019 op 15.31: Yolanda ik ben het met je eens: ten eerste over het verhaal op zich zelf, waar van 2 Vincent's één Vincent wordt gemaakt en dit zeker verbeterd zou moeten worden. Eigenlijk weet dick het verhaal op zich dus niet. Het nieuws maar half bij gehouden? Zo komt de 'fake news' dus ook de wereld in...

Overleden Reactie van Theodora Besse op 9 Juni 2019 op 16.53: Marielle, eigenlijk vind ik dit een beetje gezeur. Dick heeft al toegegeven dat hij met zijn verhaal fout zat. Hij bood zelfs aan om het te verwijderen. Op mijn verzoek (of op dat van Mod?) heeft hij het laten staan. Het is namelijk iets belangrijks, dat momenteel speelt in de franse samenleving en het gaat ook ons als Nederlanders en Vlamingen aan. Wat Vincent Lambert is overkomen, kan ons allemaal overkomen.

Wat Dick over Chirac heeft geschreven is zijn mening. Daar heeft hij recht op en dat bepaalt hij zelf. Het betreft zijn vrijheid van meningsuiting. Ik vind daar niets onbeschaafds aan. Maar ja, Yolanda reageert altijd alleen maar als er iets te kankeren valt. En hoera voor haar, dat was hier het geval. Iets positiefs hoor je zelden van Yolanda, maar dat is haar goed recht en dat bepaalt ze zelf.

Reactie van suzywong op 9 Juni 2019 op 17.14: Het artikel klopt van geen kant en om die reden heeft Marielle gelijk. Vincent Humbert is al jaren geleden overleden, terwijl momenteel de zaak Vincent Lambert speelt.

Reactie van suzywong op 9 Juni 2019 op 18.17: Wat een nare term "kankeren' wordt hier door mevrouw Besse gebruikt

Overleden Reactie van Theodora Besse op 9 Juni 2019 op 18.18: Ja Suzywong, maar dat weten we nu allemaal wel. Het gaat nu over het recht op euthanasie in Frankrijk. Daarvoor strijdt ook de franse ADMD (Association pour le Droit de Mourir dans la Dignité).

Het gaat ook over het onmenselijke van uitzichtloos lijden, dat niemand wil. En dat alleen maar mogelijk is door middel van onnatuurlijke medische kunstgrepen en apparatuur. Artsen vinden het zwaar om iemand te laten gaan, maar het is voor artsen en verplegend personeel ook heel moeilijk om iemand jaren- en jarenlang zo te zien lijden, zonder enige hoop op herstel. Wanneer ze daar dan uiteindelijk toe besluiten, zou dat moeten worden gerespecteerd.

Reactie van Dick Dijs op 9 Juni 2019 op 18.31: @heodora. Inderdaad de woorden van een volkslied hoor je niet meer. Geschiedenis-kenner en boekschrijver Herman Pleij meent zelfs dat de woorden er niet toe doen, maar dat zo’n lied wel bijdraagt tot eendracht en gemeenschapsgevoel. Het Wilhelmus wat acceptabeler maken? Dat kan heel eenvoudig. Ik heb weleens een poging gewaagd, met dit als resultaat:

Wilhelmus van Nassouwe
ben ik, van Duitsen bloed,
den vaderland getrouwe
blijf ik tot in den dood.
Een Prinse van Oranje
ben ik, vrij onverveerd,
den Koning van Hispanje
heb ik altijd geëerd.

De 'aangepaste' versie:

Wilhelmus van Nassouwe
was hij, van Duitsen bloed,
den vaderland getrouwe
bleef hij tot in den dood.
Een Prinse van Oranje
was hij, vrij, onverveerd,
den Koning van Hispanje
heeft hij altijd geëerd.

Reactie van Dick Dijs op 9 Juni 2019 op 18.41: @ylanda. Lees de huisregels nog eens. En voor het geval u Theodora hebt gemist, hier een citaat uit haar reactie: "Yolanda reageert altijd alleen maar als er iets te kankeren valt. En hoera voor haar, dat was hier het geval. Iets positiefs hoor je zelden van Yolanda, maar dat is haar goed recht en dat bepaalt ze zelf." Ik sta als één man achter Theodora.

Reactie van Dick Dijs op 9 Juni 2019 op 18.43: @ylanda. Lees de huisregels nog eens. Niet dat u daar wijzer van wordt, maar misschien en hopelijk wel iets beleefder. En voor het geval u Theodora hebt gemist, hier een citaat uit haar reactie aan u: "Yolanda reageert altijd alleen maar als er iets te kankeren valt. En hoera voor haar, dat was hier het geval. Iets positiefs hoor je zelden van Yolanda, maar dat is haar goed recht en dat bepaalt ze zelf." Ik sta als één man achter Theodora.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.