Hoe beschaafd is Frankrijk?

In 2000 schreef ik dit artikeltje, dat ik vanwege de actualiteit nu voor u nogmaals publiceer.

Hoe beschaafd is Frankrijk? De twintigjarige Vincent Humbert heeft, helaas!, het verkeersongeluk overleefd. In Rouen hebben artsen hem daarvoor drie dagen gereanimeerd. Zijn moeder voorzag een lange, lange lijdensweg en verzocht de artsen met klem de reanimatie te stoppen. Maar dat is er hier niet bij. “Ook al is er sprake van hersendood, dan reanimeren wij toch het hart”, zei een specialist haar.

Vincent bleef in leven. Maar hij was doof, blind en aan vier ledematen verlamd. Zijn moeder en hij leerden via een van zijn duimen met elkaar te communiceren. Vincent gaf te kennen te willen sterven. Zijn moeder besprak dat met de artsen, praatte er in het openbaar over en kreeg daarop bezoek, niet van een psycholoog, maar van een officier van justitie, die haar streng wees op de strafrechtelijke gevolgen van euthanasie.

Uiterst moeizaam, via duimcontact met zijn moeder en assistentie van een bevriende journalist, richtte Vincent in boekvorm een verzoek tot president Chirac om alstublieft te mogen sterven. De officiële reactie op de verschijning van het boek? Een constante bewaking, door twee politiemensen in uniform, bij de deur van de ziekenkamer van Vincent, om zo euthanasie, door wie dan ook verricht (gepleegd, zoals ze hier nog zeggen) te voorkomen. En opnieuw bezoeken van de officier van justitie.

Een ziekenhuisarts neemt het moedige besluit de heilloze, al 2½ jaar durende lijdensweg van Vincent, zijn moeder en andere familieleden te beëindigen. Voor de fatale knop wordt omgedraaid, ‘duimt’ Vincent blij te zijn te gaan sterven. Zijn moeder zegt dat de handeling uit liefde is verricht en dat zij er trots op is. Zij en de arts worden gearresteerd. Het openbare debat voor en tegen euthanasie laait weer fel op. De moeder krijgt te horen dat zij tot drie jaar voorwaardelijke gevangenisstraf kan worden veroordeeld. De arts riskeert levenslang.

P.S. Na lang onderzoek, juridische twisten en langdurig gepalaver besluit het Ministerie van Justitie de zaak tegen de moeder en de arts te seponeren. Beiden zijn boos en teleurgesteld. Zij hadden graag gezien dat er tegen hen een proces zou worden gevoerd. Want nu is weer niet de kans benut de kwestie over euthanasie uitputtend te behandelen. Intussen is wel besloten artsen die, in heel, héél ernstige gevallen, besluiten een medische behandeling te stoppen, niet meer te vervolgen.

Tot zover de stand van zaken in 2000.

En nu?

Er is inmiddels negentien jaar l medisch, juridisch en vooral religieus tot het hoogste niveau gestreden over Vincent, die sinds 1996 vegeteert - dus als een plant op gezette tijdkunstmatig voeding en vocht krijgt toegediend – al meer dan d-r-i-e-en-t-w-i-n-t-i-g jaar lang. De moeder is intussen van kamp veranderd. Eerst streed zij fel vóór het stopzetten van Vincents behandeling. Zij steunde met overgave het in zijn boek geuite gratieverzoek aan de president om, gezien zijn hopeloze toestand, te mogen sterven – let wel: een gratieverzoek om te mogen sterven….. Maar kampioen-vreemdganger president Chirac wees, in zijn alleen door politieke aanhangers alsmede de nationale top van de rooms-katholieke kerk geroemde wijsheid, die Zak Chirac dus wees het gratieverzoek af. Hoe harteloos kan ook een Frans staatshoofd zijn van een land dat zich te pas en te onpas zichzelf eert als de schepper van de mensenrechten.

Vincents moeder is nu even fel tégen afbreking van de behandeling als zij eerst vóór was. Is zij misschien bekeerd door de rooms-katholieke kerk – die vorige maand nog rechterlijk tot niet-criminele organisatie is verklaard.

Eind mei is deze dramatische zaak, na zoveel jaren bekvechten met als slachtoffer een hulpeloos verkeersslachtoffer, in een stoomversnelling gekomen. Eind mei bepaalde het Parijse Hof van Beroep, op verzoek van de ouders, de behandeling, die op de ochtend van die dag was gestopt, te hervatten. Tot opluchting - of moet ik zeggen tot vreugde - van de tegenstanders van euthanasie.

Wat schreef ik zojuist? Tot het hoogste niveau? Rechters, een comité van de Verenigde Naties en de ministeries van Justitie, van Buitenlands Zaken en van Solidariteit en Gezondheid (jájá!...) hebben zich intensief en positief met dit drama bezig gehouden. De regering is het niet eens met de uitspraak van het Hof van Beroep. Zij heeft cassatie aangetekend. En zo wordt de uitzichtloze lijdensweg van Vincent en van een deel van zijn familie gerekt en gerekt. Je mag hopen dat Vincent, bij wie geen hersendood is geconstateerd, geen weet heeft van dit uiterst formele, hiërarchische, juridische, medische, godsdienstige en in wezen misdadig, in elk geval onmenselijk, gevecht.

Ik herhaal mijn beginzin: hoe beschaafd is Frankrijk?

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20190608, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur

Reactie van suzywong op 8 Juni 2019 op 13.44: Er wordt hier gesproken over 2 verschillende zaken: Vincent Humbert en Vincent Lambert

Reactie van Louise (68) op 8 Juni 2019 op 14.35: Er worden hier inderdaad twee verschillende zaken met elkaar verbonden. Vincent Humbert is in 2003 gestorven met behulp van zijn moeder. Marie Humbert, de moeder van Vincent is vorig jaar overleden zie ook: https://www.europe1.fr/societe/vincent-humbert-le-combat-dune-mere-...

Vincent Lambert is getrouwd, is sinds 2008 in coma. Zijn vrouw wil al jaren dat zijn leven wordt beeindigt. De ouders daarentegen zijn daar op tegen en strijden, met behulp van veel geld van een katholieke organisatie, voor het in stand houden van zijn leven. Het is een zeer trieste zaak, die tot op europees niveau is gevoerd. Zie: https://www.20minutes.fr/dossier/vincent_lambert

Reactie van Dick Dijs op 8 Juni 2019 op 15.23: @suzywong + @louise (68) U hebt gelijk. Ik heb, dom-dom!, twee zaken aan één gevlochten. Bij het lezen van het nieuws over Vincent Lambert heb ik mijn verontwaardiging te veel de vrije loop gegeven en onmiddellijk alleen aan Vincent Humbert gedacht. Met als gevolg dat ik twee verschillende, maar wel gelijksoortige zaken met elkaar heb vervlochten. Excuses! Ik had min beter moeten documenteren. Maar voor mij blijven beide zaken wel een schandvlek voor Frankrijk. Hoe beschaafd toonde/toont het zich in zulke trieste geschiedenissen?

Ik zal beheerder Anton vragen het betreffende bericht te wissen.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 8 Juni 2019 op 18.18: Na de opmerkingen van andere leden en je excuus zou het jammer zijn als je dit belangrijke onderwerp zou (laten) verwijderen. Tenzij je een nieuw artikel schrijft. En liefst met een minder veroordelende en belerende titel. Want ook veel Fransen vinden het verschrikkelijk wat hier gebeurt, zelfs in deze rechtse regio. 't Is niet voor niets dat de franse regering cassatie heeft aangetekend tegen dit onmenselijke vonnis. En de ouders maar dansen! Volkomen gehersenspoeld door de kerk, die eeuwenlang mensen heeft gefolterd en zogenaamde "heksen" levend heeft verbrand.

Zodra er geloof in het spel is moet iedereen knielen en buigen en alles goedvinden, maar in naam van het geloof worden de meest onmenselijke dingen gedaan. Vincent Lambert is het zoveelste slachtoffer en zijn vrouw erbij.

Reactie van El Burro Català op 8 Juni 2019 op 22.31: Sommigen verwijten anderen veroordeling dan wel belerend te zijn. Of lees ik verkeerd?

Zelf fanatiek en strijdend voorstander van 'baas over eigen leven en dood' weiger ik andersdenkenden hierover te minachten. Een ieder heeft hier haar/ zijn mening over. Door religie ingegeven of anderszins. En die moet gerespecteerd worden.

@Louise Meertens: woont u in Frankrijk?

Overleden Reactie van Theodora Besse op 9 Juni 2019 op 7.01: El Burro, ik vind alleen de titel van dit artikel van Dick Dijs een oordeel inhouden. Alsof Frankrijk niet of minder "beschaafd" zou zijn dan Nederland. Frankrijk loopt gewoon met allerlei dingen 50 jaar achter. En zoals we hier al vaker hebben geconstateerd, is dat ook een van de charmes van het land. Maar het heeft ook grote nadelen, waaronder bijvoorbeeld het verbod van euthanasie. De stierengevechten die hier nog steeds worden georganiseerd vormen een ander voorbeeld.

Natuurlijk moeten alle levensvisies worden gerespecteerd. Maar het is juist het geloof dat dat niet doet! Wat ik hekel is de invloed van het geloof op de wetten van een land, die ook voor niet-gelovigen gelden. Laat iedereen vrij in zijn beslissingen! Dan respecteer je pas de mening van alle burgers. Wie geen euthanasie wil, doet het simpelweg niet. Daarentegen zou iedereen die niet door enig geloof is gehersenspoeld, euthanasie moeten kunnen laten toepassen. Wel moet vrijwillige euthanasie door zorgvuldige procedures worden omgeven, om misbruik en invloed van de omgeving te voorkomen. Een regelende overheid, niet een overheid die beslist over mijn dood en mij (onder invloed van gelovigen) verplicht om met behulp van medische kunstgrepen verder te leven als ik dat niet meer wil.

Het verbieden en strafbaar stellen van euthanasie bij wet is volkomen uit den boze en doet alleen recht aan gelovigen, niet aan andersdenkenden.

Reactie van hanke distel op 9 Juni 2019 op 8.30: Goed geschreven Theodora ! Helemaal mee eens !

Reactie van Dick Dijs op 9 Juni 2019 op 9.57: @Theodora "Een minder veroordelende en belerende titel". ? Als u dat er in ziet: het is niet zo bedoeld. Ik stel daarmee een vraag. In het artikel wordt die wel beantwoord. Wat ik hier onder Frankrijk versta, is niet het Franse volk, maar de Franse staat, belichaamd door een politieke, rooms-katholieke, macht beluste elite, die geen enkele verandering duldt. En zich daarmee onbeschaafd gedraagt en dus voorbijgaat aan de belangen van de burgers die zij behoort te dienen. Louise Meertens geeft hierboven twee rake voorbeelden van veranderingen die, eindelijk-eindelijk!... en onder protest, werden doorgevoerd. Ik heb voor die hotemoten ook wel een idee voor een bijdetijdse verandering: moderniseer de Marseillaise. Die wordt te pas, en heel erg vaak te onpas, luidkeels gezongen, tot in de voetbalstadions toe. Dan wordt er gezongen over een ‘bloedig vaandel, over vreselijke soldaten die naderen om uw zonen en echtgenoten te kelen, over onrein bloed (van die soldaten) dat onze voren doordrenkt’. Jájá!.... Ik moet vaak onderdrukt lachen en soms droef het hoofd schudden als ik dit archaïsche marslied waar dan ook enthousiast hoor zingen, door gele hesjes op de Champs Elysées (de Hemelse Velden!), door een militair koor tijdens le Quatoze Juillet op Place de la Concorde (het Plein van de Eendracht!), waarna dat koor even enthousiast overgaat op “Alle Menschen werden Brüder”.

Ik wens u alleen een prettige zondag!

Overleden Reactie van Theodora Besse op 9 Juni 2019 op 10.56: Onze burgemeester zei me eens dat hij de Marseillaise een verschrikkelijk lied vindt, om de redenen die jij noemt. Toch zingt hij het bij officiële gelegenheden uit volle borst mee, ik trouwens ook. De woorden van een volkslied hoor je niet meer, net als bij het Wilhelmus. Ik heb er al vaker voor gepleit dat het Wilhelmus moet worden vervangen door "Waar de blanke top der duinen schittert in de zonnevloed". Want wij zijn niet Wilhelmus van Nassouwe en al helemaal niet van duitse bloed!

Maar ja, een volkslied verander je niet zomaar even. Daar moet je een populaire koningin (Wilhelmina in 1932) voor zijn en je 25-jarige regeringsjubileum vieren. Vóór die tijd was het officiële volkslied "Wien Neerlands bloed in d'aderen vloeit". Macron, die veranderingen niet schuwt, ontmoet al genoeg tegenstand. Ik vermoed dat hij dát niet ook nog op zijn geweten wil hebben.

Over je titel: die maakt op mij toch echt de indruk van een oordeel. OK, van de franse staat en niet van het franse volk, vind jij. Maar, l'état c'est nous, om een bekende uitspraak van Louis XIV te parafraseren. Ik ben trouwens blij dat het artikel niet is verwijderd.

Reactie van Franklin Toonen op 9 Juni 2019 op 12.36: Ach, niet alle veranderingen zijn veranderingen ten beste. Zie bijv. de door Louise Meertens in 1981 aangevoerde verandering van het afschaffen van de doodstraf. Theodora zal het wel met me eens zijn, want die wil -net als ik- mensen die katjes "weggooien als oud vuil" doodschieten.