Het was toch weer één groot feest voor ons allemaal.

Het was toch weer één groot feest voor ons allemaal.

In het verleden hadden wij in het seizoen een table et chambres d'hotes.
Onze gasten kwamen allemaal 7 of 14 nachten
en betaalden altijd vooruit. Over geld werd principieel niet gesproken.

Ik verzorgde een meer dan koninklijk ontbijt.
Als onze gasten "thuis" bleven ook een ruimhartige lunch.
En Janine verzorgde met een beetje hulp van mij een super diner.
Ontbijt en lunch waren in de ontbijtkeuken,
het diner in een schitterend, o.a. met iconen, gedecoreerde eetkamer.

Janine bepaalde welk servies we gebruikten, welk tafelkleed 
en ook welke bestekdelen en welke glazen en ik dekte de tafel.
Janine, die werkelijk verstand heeft van de combinatie gerecht/wijn,
bepaalde welke wijn ik zou uitschenken.
Ik vertelde een verhaal over die wijn of over die wijnboer.
Iedereen dacht dat ik de wijnkenner was :) .

Om zeven uur s'avonds begon het feest.
Bijna altijd buiten aan een grote ronde tafel
proostte we met Blanquette de Limoux op wat bij ons opkwam.
Bij minder mooi weer deden we dat in de bibliotheek tussen de boeken.
Een uur vliegt om, want iedereen vertelde zijn verhaal.

Om een uur of acht naar binnen.
Voorgerecht, hoofdgerecht, enorm kaasplateau, dessert, koffie en een digestief.
Dat schrijf ik in één regel maar Janine had aan
boodschappen doen, voorbereiden en koken een dagtaak.
Een gast die 14 dagen bleef at nimmer twee keer hetzelfde.

Ook ik had een dagtaak aan het ontbijt, de lunch,
opdienenen en afruimen tijdens het diner, de glazen vol houden
en de gigantische afwas. Ook al had ik hulp van drie vaatwassers.

Dit alles was natuurlijk opgezet als aanvulling op ons pensioen.
Dat kwam anders uit. Jaar na jaar ging er geld bij.
Maar, wij hadden het samen geweldig naar ons zin 
en dat is toch wel het mooiste wat een echtpaar kan overkomen.

Dat de gasten het ook naar hun zin hadden bleek uit het hoge percentage recidivisten.

En toen werd ik ziek. Dat is nu bijna twee jaar geleden.
Reklame werd gestopt, gasten afgezegd, betalingen geretourneerd.

Maar naast het ontvangen van gasten die met geld betaalden
hadden we buiten het seizoen ook gasten die met werk betaalden.
(( Het zou spijtig zijn als iemand hierover (weer) gaat ........... ))
In het voorjaar en in het najaar één week, soms opgerekt naar tien dagen.

Daarvoor maakten we reklame op marktplaats.nl en het liep soms storm.
Al ras nam Karsten, die een natuurlijk leider is, de leiding.
Met het werk op zich bemoeiden wij ons dus nauwelijks.

Bij Karsten kwam diens boezemvriend Arsène en in het najaar namen die twee
vrijwilligers van het Noord Hollandse landgoed ter Coulster mee.

Wij deden tijdens werkweken exact hetzelfde als in het seizoen.
Wij pamperden onze gasten en genoten.
En toen viel ik dus uit en had Janine toch wel wat extra kopzorgen.

Arsène en Karsten, ondertussen echte vrienden van ons geworden,
lieten zich door niets tegenhouden, ze gingen gewoon door.
Er werden nieuwe afspraken gemaakt, mijn taken werden verdeeld.

Ontbijt, koffie en lunch worden gezamenlijk geregeld.
Arsène dekt de dinertafel, Karsten doet de Blanquette en de wijn,
Frans serveert uit en ruimt af, Karsten doet het kaasplateau,
Lia doet s'morgens samen met Janine de afwas en de keuken.

Janine geniet en werkt zich een slag in de rondte.
Ik geniet en doe helemaal niets, behalve kletsen natuurlijk.
Samen kikkeren we weer helemaal op.
Het is weer even, bijna, als vanouds, wij genieten.

Tot en met oktober vorig jaar gaven wij Karsten een wenslijstje.
Nu, ze zijn net vertrokken, ze waren hier elf nachten, deden we het anders.
Jullie zoeken het maar uit, was de boodschap.

Natuurlijk wisten ze al (lang) dat het Domaine te koop staat.
Op de aankomstdag, ze waren met een vroege vlucht gekomen, gebeurde er weinig.
s'Avonds al bij de Blanquette kwam het plan:
Wij gaan zorgen dat el Faig er nog aantrekkelijker uit gaat zien.
Goed plan, doen.
En aldus geschiedde. 

Even tussendoor. Arsène en Karsten hebben afgelopen jaar bij
IPC, De Groene Ruimte een ECC 3, European Chainsaw Certificat behaald. www.ipcgroen.nl 
Ze behoren daarmee tot een select groepje van hoogopgeleide motorzagers.
In ieder land is één opleidingsinstituut en het gaat hoofdzakelijk over veiligheid.

Een paar voorbeelden van gedane klussen:

Een aantal dode of zo goed als dode bomen werden omgehaald.
Bijna dood: bij een boom kan dat, dan is er nog een kleine sapstroom over (duivelstakken).
Eerst wordt gekeken of er geen nesten in de boom zitten, 
daarna wordt bepaald waar de boom moet neerkomen.
Dan of dat met alleen zagen, met zekerheid zal lukken.
Meestal wordt er een touw zo hoog mogelijk in de boom bevestigd door Arsène.
Het, behoorlijk lange, touw wordt in de juiste richting gelegd.
Karsten, 100+ kg, en Frans zetten zich in de juiste positie.
Boudewijn, en eventuele andere kijkers, krijgen een veilige plek toegewezen.
Arsène zaagt onder strikte leiding van Karsten, op afstand heb je meer overzicht.
Op het juiste moment hangen Frans en Karsten in/aan het touw. Boem!
Daarna vallen ze met z'n drieën op de boom aan
en verandert deze in hoog tempo in takken (afval) en brandhout.
Boudewijn geniet van de reuring.
Bomen die zonder touw omgaan zaagt Karsten zelf, verder staat de rolverdeling vast.

Boudewijn, als we die twee bomen omhalen 
dan hebben wandelaars een schitterend uitzicht op die 200 jarige eik.
Doen we! Gr. Gr. Gr. Boem. Gr. Gr. Gr. Boem.

Een wandelpad door het bos, dat ik al bijna vergeten was, werd vrij gezaagd.
Het wandelpad langs de Quera, de rivier die langs ons land loopt,
werd ontdaan van meer dan twintig stormhout bomen.

Een lading, nog lang, brandhout werd op lengte (40 cm) gezaagd.
Janine's kruidentuin werd onder handen genomen.
Een bankje uit klimop bevrijd en opgeknapt.
Enzovoort.

Het was daadwerkelijk weer één groot feest voor allemaal.
Wij tweeën zijn uitgeput.

Boudewijn

Dit verhaaltje is uitsluitend geschreven omdat ik verhaaltjes schrijven leuk vind.
En natuurlijk om reklame te maken voor ons te koop staande landgoed :) .
Zie www.bolderheij.eu