Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
Het vervolg op TRUI:
De dag brak aan en we moesten Truitje natuurlijk op gaan halen. En toen zagen we dat er bij Trui een klein ezeltje liep, of eigenlijk een ezelinnetje. Ze had geen naam, had een vieze vacht en ernstig verwaarloosde voetjes. Maar daar kwamen we helaas niet voor en dus vervoerden K en manlief schaap Trui naar ons dierenparadijs. Natuurlijk liet het ons allemaal niet los en besloten we actie te ondernemen. Ook K zat er behoorlijk mee in zijn maag hoe dat ezeltje daar stond met haar grote trieste ogen.
De stichting die Trui bij ons onder bracht, gaf aan dat het ezeltje niet benaderbaar was en dus ook nog nooit een halster om had gehad. Ze zouden haar eerst socialiseren en dan kon ze bij ons geplaatst worden.. Er gingen dagen, weken en zelfs maanden voorbij en ze waren nog niets verder met het ezeltje. Trui kreeg zorg en we zagen haar iedere dag een beetje meer opknappen. Scheerbeurten, zalfjes op natuurlijke basis en verschillende medicaties zorgden hiervoor.. Maar Trui bleef zich wat afzonderen en we begonnen ons zorgen te maken om haar welzijn. Het werd ons duidelijk dat het wel om het ezeltje moest gaan en we gaven dat aan bij de stichting die hier begrip voor had.
Het moment was daar en we konden haar op gaan halen!
Helaas was ze nog niet gesocialiseerd en was ze niet van plan om rustig mee te gaan. Vier en een half uur later kregen Henk en de vervoerder het eindelijk voor elkaar om haar te laden en naar ons paradijsje te vervoeren. Lopen kon ze niet zo goed, maar vluchten zeer zeker wel. Het inladen moest achteruit, want haar voetjes waren te lang en het ezeltje gooide haar kont in de krib! Eenmaal drijfnat aangekomen begreep ze nog steeds niet wat haar te wachten stond. Maar toen was daar het moment! Wij riepen de schaapjes in de hoop dat het ezeltje dan wel het terrein op wilde lopen. Ze hoorde Trui en de hereniging zorgde voor tranen in onze ogen. Ze neusden, het ezeltje balkte luid en na de nodige kroel partijen vertrok ze samen met de schaapjes naar de weide. Het verkennen kwam later wel, maar eerst was het tijd om uitgebreid te knuffelen met haar vriendinnetje Trui. Inmiddels zijn we een half jaar verder en hebben we haar de naam Poupette gegeven. Poupette haar voetjes hebben nog tijd nodig, maar ze zijn bekapt en nu kan ze gaan genezen. Haar vachtje glanst, ze krijgt graag een kriebel en trekt hele dagen met alle dieren op. Maar Trui en Poupette wijken niet van elkaars zijde en wanneer er iets mis is met Trui, rent Poupette luid balkend over het terrein. Sinds een paar maanden is er ook een ezeltje nummer twee bij gekomen, maar hier vertel ik later meer over :)
Wil je meer weten over de dieren die in onze opvang leven, neem dan gerust een kijkje op onze facebookpagina of stuur ons een mailtje :)
Groetjes,
Laurenca&Henk en de beestenboel
Paradis d'Animaux, Maine et Loire
https://www.facebook.com/DierenparadijsFR/
anjou.refuge@gmail.com
Weergaven: 508
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Laurence, kan het zijn dat ik dit verhaal al eerder heb gelezen, toen met foto’s van haar voeten, het zag er verschrikkelijk uit. Wie wordt nou niet blij van deze heerlijke hereniging. Prachtig werk en ik smelt van de foto’s.
ik had jullie graag met de kleinkinderen willen bezoeken, maar dat is niet echt de bedoeling dacht ik. Laat ons met je verhalen en prachtige foto’s nog lang meegenieten. Fijn dat jullie dit doen, succes.
@ nasa Ik heb hun verhaal gedeeld op mijn facebook en waarschijnlijk in verschillende Frankrijk/Buitenlandgroepen :) En natuurlijk mag u ons een bezoekje brengen met kleinkinderen, alleen doen we dat alleen op afspraak i.v.m onze honden en andere dieren. Hartelijke groetjes Laurenca
Geweldig verhaal! Ook dieren hechten zich, net als mensen.
Geen verschil want we zijn in principe allemaal hetzelfde met dezelfde gevoelens, alleen in een ander jasje. Hoop dat ze nog lang samen mogen zijn!!
Henny Uhl Klopt helemaal, helaas wordt dat nogal eens vergeten bij dieren! Dieren sluiten vriendschap voor het leven en treuren op het moment dat ze hun maatje verliezen door sterfte of vertrek. Het is precies de reden waarom wij geen dieren herplaatsen.
Het is heel erg wreed, om dieren die vriendschap hebben gesloten met een ander dier uit elkaar te halen. Zelf heb ik o.a. 2 zwarte katten die altijd bij elkaar in de mand liggen en elkaar verzorgen. Vaak is het ook zo als één van de dieren overlijd de andere niet alleen treurt, maar zelfs kan overlijden van verdriet!!! Dieren hebben vaak meer gevoel dan mensen!!
helemaal mee eens. Wat kunnen dieren van elkaar houden. een ontroerend verhaal en wat doen jullie mooi werk
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer. Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr