Dalend voorzieningenniveau Campagne Frankrijk

Het dalende voorzieningen niveau op de Campagne van Frankrijk en de gevolgen.

! Redt de Campagne, houdt de Campagne leefbaar !
    
Wij wonen in de Haut Vallespir, dat is het boven deel van het dal van de Tech, het meest zuidelijke dal van Frankrijk, dat dus direkt aan Spanje grenst. Het wordt tegenwoordig bevolkt door Catalanen, Fransen, Engelsen, Nederlanders, Belgen en Duitsers. In die volgorde denk ik. De gemiddelde leeftijd is hoog, want alle industrie die er vroeger was is er niet meer, en jonge mensen moeten werken. Het vaste telefoonnet is waarschijnlijk van voor 1900, dus werken via internet zit er niet in. De economie draait dus hoofdzakelijk op pensioenen en uitkeringen, geen stevige basis. 
  
Lang geleden waren er in het gehucht waar wij bij horen, La Forge del Mitg, 7 cafe's. Hoeveel barbiers, bakkers e.d. heeft de overlevering niet overleeft. Nu is er niets meer. Toen wij in 2005 naar Frankrijk verhuisde had Saint Laurant de Cerdans, onze gemeente, nog een boekhandel annex bladen zaak. Na twee jaar, denk ik, gaf die de geest. Toen waren er ook nog twee cafe's en we wisten dat de derde net gesloten was. Dat tweede café is nu alleen nog maar open in juli en augustus. Buiten die twee maanden is St. Laurant een doods plaatsje er is weinig of niets te doen. Gelukkig hebben we nog een bakker, een point chaud, een supertje en twee kappers. Ook doen wat restaurants in de zomer maanden hun best om er iets van te maken, dat lukt, omdat het overige voorzieningen niveau te laag is, niet best. La Forge is voor ons 1,5 km, St. Laurent 5 km. Ik zie regelmatig alleen staande dames, 70 á 90 jaar van La Forge naar St. Laurent lopen om daar een brood ( als ze de bakker gemist hebben ), een fles water of iets anders te kopen. Als dat niet meer lukt zet de burgermeester ze in het bejaardenhuis van St. Laurent. 

Omdat St. Laurent zo doods is gaan wij veel naar het tweede belangrijke stadje van de Vallespir, Prats de Mollo ( la Preste ). Dat stadje leeft nog, zelfs hartje winter zijn er altijd mensen op straat, zijn er altijd restaurants open, en er zijn winkels op ieder gebied. Toch is het qua inwoner aantal nauwelijks groter dan St. Laurent. Maar, sinds kort staan er een paar winkels leeg en dat is een veeg teken. De bladen annex prularia zaak in het midden van de belangrijkste straat staat te koop, logisch de man is pensioen gerechtigd. De eigenaar van de boekhandel, een stukje verder op, is ook al oud en gaat alleen maar door omdat hij van boeken houdt. De horeca doet het nog goed, maar dat houdt op als je langs te veel zwarte gaten moet lopen, dat is niet gezellig.

Die winkels die er nu nog zijn kunnen bestaan omdat ze, meestal, in een eigen, afbetaalde, pand zitten. Jonge mensen hebben weinig kans om zo'n winkel door te zetten. Eerst zouden ze het pand moeten kopen, dan de voorraad moeten financieren en ook nog wat aan het in- en exterieur moeten opknappen. Financieel moeilijk haalbaar. Maar anderzijds, kunnen paar goede ondernemers, bijvoorbeeld mensen met pre-pensioen die nog wat om handen willen hebben, een heel stadje naar een hoger niveau tillen. Als je dat doet ben je ook direkt een echt lid van de gemeenschap, daar kun je op rekenen. 

Goed, als er dus niets positiefs gebeurd is ook Prats over een jaar of tien een doods plaatsje. .       

Het derde plaatsje in de Vallespir is Arles sur Tech. Alhoewel er nog een echte en goede slager, twee bakkers en twee café's zijn is dat eigenlijk nu al dood, er is zelden een kip op straat. En dan is de Haut Vallespir uitgeput en verworden tot een slapend geheel waar de huizen grotendeels gebruikt worden als " familiehuis " oftewel alleen in juli en augustus en soms een jaar helemaal niet. Goh, wat zou dat zonde zijn. Met die tijd moeten we voor alles naar de naastgelegen streek.

Je kunt, naar mijn mening, de sociale levensvatbaarheid van een plaatsje aflezen aan het formaat van de weekmarkt. St. Laurent, vijf kramen. Arles vijf kramen. Prats negen kramen. 
Ook helpt het als de winkels in een winkelstraat zitten en niet verspreid door het plaatsje liggen.  

De jonge mensen trekken weg, of zijn al weg, omdat er geen werk is. De oude mensen moeten straks weg omdat er geen winkels meer zijn. De leuke plaatsjes die Frankrijk zo aantrekkelijk maakte veranderen in spook of slaapplaatsjes.

Er is iets positiefs, de Franse Campagne wordt al jaren overspoelt door een, nog steeds aanhoudende, grijze golf. Mensen van allerlei nationaliteiten vinden de rust van de Franse Campagne, de stilte, de natuur, de marktjes en markten fantastisch. Na een werkzaam, en vaak spaarzaam, leven in eigen land, of bij Fransen zelf in de grote stad, komen ze hier hun pensioen geld en spaarcentjes besteden.

Maar na dat spaarzame leven blijven ze spaarzaam. Ze steunen niet de laatste winkeliers rondom hun eigen stulpje maar gaan naar het goedkoopste adres dat ze vinden kunnen. Ze lopen te genieten van de sfeer op de markt en kopen daarna bij een super want dat is gemakkelijker en goedkoper. Oftewel, ze profiteren wel en participeren niet. 

We zijn nog steeds in kleinere dorpjes op de Campagne:
De Franse jeugd is al weg, de Franse allochtone ouderen sterven langzamerhand uit, de nieuwe bewoners steunen de winkeliers en marktkooplui niet ( voldoende ). Langzamerhand verdwijnt het Frankrijk wat wij zo leuk vinden, waarom we hier ( o.a. ) naar toe kwamen. Daarna vertrekken wij, zwaar gedesillusioneerd zelf ook weer, ben ik bang.

Wat je niet moet doen:
Concluderen dat het nou eenmaal zo is en ons moede hoofd te rusten leggen. 

Natuurlijk kunnen we er iets aan proberen te doen. 
- Jan en alleman vertellen dat we de nog aanwezige middenstand en de marktkooplui moeten steunen en waarom, en zelf het goede voorbeeld geven natuurlijk. 
- Met de burgermeester en alle gemeenteraadsleden praten over glasvezel kabels voor telefoon en internet en sneller internet eisen. Als dat er, is komt een deel van de jeugd weer terug want dan kunnen ze hier weer werken. 
- Stemmen op kandidaten voor de gemeenteraad die met uitvoerbare plannen komen op dit gebied.
- Zelf in de gemeenteraad gaan zitten en initiatieven op dit gebied ontplooien.
- Zelf een taak in de gemeenschap nemen die een stadje leefbaarder maakt.

Wat je ook nog kunt doen is er een stukje over schrijven, zoals ik dat dus doe.
Maar of dat nou echt werkt, ik zou het niet weten :) .

========

Om te voorkomen dat dit draadje ontspoort, heb ik ingesteld dat alleen mijn e-vrienden kunnen reageren. Ik heb niets tegen een kritische reaktie, maar verzoek het bij één te houden. Het noemen van namen leidt al snel tot onrust en ik hoop dus dat iedereen daar van af ziet. 

Boudewijn Bolderheij