Het 'andere' Frankrijk

Een bericht dat deze week veel aandacht kreeg in de Franse pers en dat mij, wonend in een bepaald niet rijke streek, toch als schokkend overkwam. En komt.

Eén op de 7 Fransen leeft onder de armoede grens, volgens de laatste gegevens van het INSEE (het Franse CBS), die dateren uit 2009. En ik heb niet het idee dat die situatie er sindsdien beter op is geworden. Het gaat om 8,17 miljoen mensen die moeten leven van minder dan 954 EUR per maand. Voor velen zelfs minder dan 500 EUR. Veel van deze armoede is verborgen maar een ander deel is duidelijk zichtbaar. In de stad en op het platteland. Heel veel ouderen en (langdurig) werklozen behoren tot deze groep. Ik ken er een paar en het is op zijn zachtst gezegd een schande dat iemand die zijn hele leven heeft gewerkt 'nog zoveel maand over heeft als het geld op is'. En het zijn geen losbollen of 'big spenders'.

Ik ben geen rentenierende 'pensionado' en werk voor de kost. Het bevreemdende gevoel overviel me hoe bevoorrecht ik ben, zonder financieel gesproken 'rijk' te zijn. Verre van zelfs. 'La Douce France', maar lang niet voor iedereen.......

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20110902, Geldzaken

Reactie van helmer otterman op 3 September 2011 op 7.37: Dank Marielle,

Ik wens geen 'onheilsprofeet' te zijn maar deze kant van Franrijk kan (en mag) je je niet voor verstoppen, naar mijn bescheiden mening. Want deze kant bestaat ook, helaas, en soms overvalt mij het gevoel dat vele 'expats' die niet zien, uit onkunde of misschien soms wel uit onwil. 'Haal ons niet uit onze droom'...... Bon week end quand-même!

Reactie van helmer otterman op 3 September 2011 op 14.28: @allen: hartelijk dank voor uw reacties! Eerlijk gezegd zat ik gisteren even te twijfelen of ik de tekst zou publiceren maar nu ben ik 'blij' dat ik het gedaan heb. En dat er meer mensen zijn die het 'echte' Frankrijk - de schaduwzijde, althans - ook kennen. Ook ik word altijd lichtelijk treurig als je Nederlanders vertelt dat je in Fr woont. Inderdaad: 'olala, die neemt het ervan'. Hetgeen niet geheel onwaar is maar hun oren slaan dicht als je met minder leuke berichten komt. Want die kunnen niet over Frankrijk gaan. 'Die laatste vakanties waren iedere keer geweldig'. Helaas heb ik hetzelfde fenomeen moeten constateren bij nogal wat (nee, niet iedereen, de reacties zeggen genoeg) in Frankrijk wonende NL'ers. Eilandjes..... Naar ik begrepen heb is dat bij Britten nog sterker het geval.

@Boudewijn: je geeft me teveel eer. Ten eerste schrijf ik grotendeels als hobbyist en ten tweede hebben schrijvers zelf de wereld nooit veranderd. En mensen die hun geschriften (de Bijbel, Marx etc) hebben 'misbruikt' hebben het er ook niet beter op gemaakt. Dus: of weer een Franse, wereldwijde Revolutie (heeft ook niet echt geholpen) of toch maar mijn eigen lijfspreuk, regelrecht gejat van de 14e eeuwse Deventenaar Geert Grote: 'verander de wereld en begin bij jezelf'. Dat probeer ik in mijn directe omgeving toe te passen. Met de middelen die ik heb.

ps Marten Toonder (Bommel en Tom Poes) heeft ooit een schitterende allegorie geschreven waarin geld steeds maar meer geld bleef aantrekken. Er was geen ontkomen aan. Zijn tijd ver vooruit. Voor mij een groot 20e eeuwse NL filosoof.

Reactie van Wout van Staveren op 3 September 2011 op 17.19: Ik zit in een dorp met 50 inwoners ongeveer. Ongeveer, want er gaat wel eens iemand doodt en er wordt wel eens iemand geboren, bij het laatste evenement is de stemming weer goed....

Wat wij veel doen dat is praten over hoe de groenten in onze moestuinen groeien. Bij de een doen de courgetten het heel goed, bij de ander de (Batavia-)sla of de Feuilles de Chene (sorry, even geen dakje aanwezig) of de tomaten (Coeur de Boeuf is erg lekker). Wanneer een van ons er achter komt dat iemand een groente niet heeft, bij voorbeeld doordat hij het vroeg heeft geplant en het weer tegenzat of doordat een legertje slakken net bij hem of haar langskwam, dan geven we hem wat uit eigen tuin van wat hij mist. Even later krijg je iets terug uit de ander zijn tuin. Het leuke is dat iedereen zo te eten heeft, en nog afwisselend ook, de gemeenschapszin in het dorp wordt bevorderd, de nieuwtjes worden meteen uitgewisseld, je leert dat er veel verschillende soorten groenten zijn (Tsja, ik kende die Coeurs de Boeuf eerst niet...) enzovoorts.

Het is natuurlijk vervelend dat er veel Fransen zijn die van weinig (geld) moeten zien rond te komen,

maar de wetenschap dat ze er elke dag weer het beste van weten te maken stemt mij wel eens jaloers...

Groet aan iedereen,

Wout

Reactie van Isabelle op 3 September 2011 op 17.58: Ik ben één van die mensen waarover u schrijft. Vanwege drie chronische ziektes ontvang ik vanuit NL een WAO-uitkering ter grootte van een kleine 700 euro. Voor een aanvullende uitkering kom ik niet in aanmerking omdat ik in het buitenland woon, zelfs niet in een ander EU-land. Van die 700 gaat 450 op aan de huur. Maar ik voel mij niet arm, eet net als dhr Van Staveren blijkbaar veel groenten! Altijd op zoek naar de koopjes bij LIDL e.d.. Toch voel ik mij hier gelukkig: zon, vriendelijke Fransen en een prachtig landschap. Alleen als de tv het begeeft, zoals nu, is het jammer dat ik geen andere kan kopen. Ook doe ik mijn was op de hand bij gebrek aan geld voor een wasmachine. Heel goed dat u dit onderwerp aanroert maar wij, minder-bedeelden, zijn niet zielig, laat dat gezegd zijn. Wat mij soms wel verdrietig stemt is het feit dat ik tot mijn 55ste kei- en keihard heb gewerkt, kinderen grootgebracht en het financieel altijd heel goed heb gehad. Door echtscheiding en een ex-man die naar het buitenland ging en niet op te sporen was voor alimentatie, is daaraan een einde gekomen. En zo heeft eenieder zijn/haar persoonlijke redenen. En nu ga ik genieten van zelfgemaakte uiensoep en een heerlijk stukje baguette erbij. Ik wens u allen een mooie zondag! Isa

Reactie van Isabelle op 3 September 2011 op 20.18: @wilhelmina: U hebt blijkbaar geen idee hoeveel 30 euro is in sommige omstandigheden. Ik vind uw reaktie dan ook zeer kort door de bocht. En de "energie" waarover u het hebt is gewauwel in de marge. Zo lang er mensen zijn die het met 500 euro per maand moeten stellen (waar ik gelukkig niet bij hoor), is aan zweverige woorden geen behoefte. A la het lijflied van Feijenoord: geen woorden maar daden.

@boudewijn: Dank je voor je compliment!

@antoinette: Ik vind het indrukwekkend dat je je hier kwetsbaar op durft te stellen. Dat deed ik ook, maar moest er wel eerst even goed over nadenken. Je hebt wel erg weinig pfff, nog 4 jaar op een houtje bijten. Zelf mag ik over 5 jaar met pensioen en krijg dan zowel AOW als pensioentje ABP. Kan niet wachten! Hahhaha, nee hoor, ik wil mezelf niet ouder wensen dan ik al ben! Liefs van Isa.

Reactie van Brittany op 4 September 2011 op 9.47: Ik geloof dat de situatie in Frankrijk, maar ook in, vooral zuid-

Europa, behoorlijk uit de hand is gelopen. We gaan natuurlijk niemand de schuld geven, wie zijn wij om dat te doen. 945€ is heel weinig geld vooral als je ziet wat de huren kosten. Ik speelde gisteren Monopoly met een meisje van 8 jaar en de vraag van hoe kom je aan veel geld in dat spel is: veel investeren met weinig geld en daar dan de vruchten van plukken. Daarvoor moet je: een beetje geld hebben in het begin (je krijgt in dit geval al 1500€) lef hebben en geluk. Het is natuurlijk maar een spel, maar als je zag hoe een meisje van 8 binnen 2 uur alles bezat?

Veel mensen hebben veel pech in het leven (daar reken ik ook onder, niet zijn aangemoedigd om te leren als kind) ziekte, sterfte van een naaste (hetgeen soms iemands leven volledig kan veranderen) natuurrampen etc. Hierdoor bezit je geen geld, waardoor je niets kunt beginnen. sommigen hebben ondanks dat,het lef om zonder iets toch iets te beginnen en komen er soms. En sommigen hebben geluk: komen uit een rijke familie, erven, winnen in de lotto of hebben een goede opleiding waardoor ze een baan hebben of een bedrijf kunnen beginnen.

En hoe beter het in het begin gaat en als er geen pech of ziekte komt, zal het die mensen goed gaan. Hoe meer negatieve factoren, hoe minder het zal gaan.

Mensen bij wie alles altijd van een leien dakje is gegaan, begrijpen soms niet eens hoe iemand in een moeilijke situatie is terechtgekomen. Deze mensen zullen het minst geneigd zijn anderen te helpen.

En vergeet niet dat sinds de mensheid geregeerd wordt, de leiders zeggen: "Hoe armer en hoe dommer hoe onderdaniger? Ik denk dat veel politici in alle landen vaak doen alsof ze de armen echt helpen, maar ik twijfel daar soms aan als ik de maatregelen zie die ze daarvoor aanwenden. Precies genoeg om een burgeroorlog te voorkomen, maar net niet genoeg om er bovenop te komen. En soms is de "burgeroorlog" niet ver en dan doen ze er een klein schepje bovenop? Met de TV en alles wat er te koop is kweekt men "envies" en als er dan geen geld voor is dan maar op credit (begrijpelijk maar gevaarlijk).   Maar voor mensen met echt heel weinig geld is de situatie erg moeilijk. Reken maar uit: de huur, gas licht en water de verzekeringen, vaak de school etc. Dan blijft er amper over om te eten.

We kunnen zeggen de regering moet de zaken beter verdelen. Behalve als er een communistische president zou komen(en dan nog) zal dit vast niet gebeuren.

Mijn eigen oplossing is: Als iedereen nu eens alleen maar zijn naaste buurman helpt als dat nodig is??

Zo gaat er geen geld meer naar allerlei instellingen en organisaties, die daar vaak ook nog belasting over betalen,of het slecht beheren. Men vind geen lijken meer van buren die al dagen, of soms maanden dood in hun huis liggen. En het kost weinig. Beter nog, het zou een gedeelte van de ouderenzorg, zorg voor kinderen en gehandicapten etc. kunnen verminderen, waardoor de "taxe d'habitation zou kunnen dalen ( vast een euthopie).

Een oudere buurvrouw voor wie je boodschappen doet, omdat je toch al in de winkel bent. Wat kleding meewassen omdat je wasmachine toch al draait.   Gewoon belangstelling hebben in elkaar en elkaar helpen. Of je nu voor 3 kookt of voor 4? Even een praatje maken, al is het maar 5 minuten?

Dat kunnen we toch allemaal opbrengen? Dat noem ik "verbeter de wereld en begin bij jezelf en bij je buren".

Reactie van Brittany op 4 September 2011 op 11.12: Sterkte met je rug. Ik kende alleen lopen als een kievit en lopen als een kip die zijn ei niet kwijt kan.

Maar ik denk dat jij het eerste bedoelt. Als je tijgerolie in huis hebt, smeer je rug dan daar een beetje mee in. Warmte is goed. Als ik niets voorhanden heb doe ik er wel eens dat smeersel op voor verkoudheden (Je weet wel van een al heel lang bestaand merk die ook hoestdrankjes en pastilles maakt.)

Reactie van Isabelle op 4 September 2011 op 15.35: @ Wilhelmina, excuses dat ik zo kort door de bocht reageerde, ik begrijp dat je het goed bedoelt. Wat ik echter bedoelde in mijn reaktie is datgene wat Helen de Baar hierboven zo goed verwoordt en de opties die ze ter oplossing geeft. In dat kader moet mij ook nog van het hart dat, hoewel er veel tégen Nederland als woonplek is in te brengen, de nivelering die daar heeft plaatsgevonden (afgezien natuurlijk van de idiote bonussen van zelfbenoemde potentaten) veel goeds heeft gebracht voor de groepen met de laagste inkomens. Ook de solidariteit is m.i. in NL vele malen groter dan hier. Dat is ook makkelijker, want in NL zit men zo opgepropt op elkaar dat het wel heel raar moet lopen als je niet zou weten dat je buur geen brood op de plank heeft, zodat je daar iets aan kan doen. Ook de kinderen wonen in NL veel dichter in de buurt van de ouders. Hier in Fr, met z'n uitgebreide agrarische gebieden, waar veelal de jongeren zijn weggetrokken, leeft men vaak ergens zonder buren, zonder kinderen, zodat de verpaupering gemakkelijker kan toeslaan. Mensen - vooral ouderen - die doodvriezen in de winter en 's zomers geen enkele mogelijkheid tot verkoeling vinden... Dat zoiets kan gebeuren in zo'n rijk en welvarend land als Frankrijk, dat is inderdaad een verschrikking.

@ Antoinette: niet gaan lopen als een kop zonder kop, hoor! liefs, Isa

Reactie van Brittany op 4 September 2011 op 15.58: Ik denk dat het ook te maken heeft met het wantrouwen van de Fransen. In Nederland kent men en erkent men mantelzorg, in Frankrijk denkt men meteen dat het ergens om te doen is. De mensen zijn hier veel argwanender. En ze hebben echt niet altijd ongelijk. Zelfs de Politie beaamt dat hier. Nederlanders? Ze respecteren de wetten en respecteren elkaar, zijn veel opener. Zo zei er eens een politiefunctionaris" je moet arabiers, russisch of spaans gaan leren, dan heb je nog eens juridisch vertaalwerk. Nederlanders zijn veel te netjes".

Reactie van Brittany op 4 September 2011 op 16.00: Het zou logisch zijn: lopen als een kip zonder kop.Want het schijnt dat ze na ontkopt te zijn dat ze nog doorlopen. Maar ik geloof dat het is "praten als een kip zonder kop. Onzin uitkramen?

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.