Heimwee

Heimwee.

Vanavond voelde ik het ineens weer: h e i m w e e.

Waarschijnlijk naar aanleiding van een liedje wat ik hoorde van Boudewijn de Groot of misschien n.a.v. een reportage op ARTE-tv over Rembrandt expositie in het Rijksmuseum.

Na 38 jaar in regio Parijs heb ik er toch nog wel eens last van.

Heeft u dat gevoel ook zo nu en dan?

Wat doet u dan; heeft u tips?

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20150216, Kunst en Cultuur

Reactie van marielle op 18 Februari 2015 op 21.52: Vaar je nog wel voor je plezier, Hendrik? Lijkt me prachtig, niet te hoeven ,alleen maar wanneer je zin hebt.

Reactie van Hendrik Kramer op 18 Februari 2015 op 22.08: Nee Marielle, ik woon nu hoog op mijn heuveltje en geniet van onze dieren , paarden, honden, katten, kippen en een papegaai. Geen tijd en ook de leeftijd niet meer om te varen en ik heb teveel collegae zien verdrinken . Geen water meer voor mij en trouwens een vrachtschip of een jacht is niet te vergelijken. Juist dat niet te hoeven haalt de spanning weg bij storm, hoog water, mist enz. Nu zijn we gelukkig met al onze dieren. En dat is weer een heel nieuw leven.

Reactie van marielle op 18 Februari 2015 op 22.22: Dus van het water naar het land....Zo te lezen , geniet je van de omgeving en de dieren en daar gaat het tenslotte om.

vr gr mariëlle

Reactie van Annemieke op 20 Februari 2015 op 13.32: Vooralsnog.... ik heb absoluut geen heimwee na bijna 8 jaar op onze plek hier in Frankrijk, wel kan ik bij tijden gemis voelen. Niet naar Nederland, maar wel naar mijn kinderen, kleinkinderen, familie daar. Enkele keren per jaar reizen wij naar Nederland voor familiebezoek en als dan de auto geladen is, de honden in de auto en we rijden weg van ons erf, dan draait mijn maag een beetje en wil ik plotseling niet weg van hier. In Nederland hebben we een chaletje, knus maar van ons. Ik kan niet zeggen dat eenmaal in Nederland ik me daar direkt thuis voel en het weten van mijn naasten op rijdbare afstand ook niet. En altijd fijn om weer naar huis in Frankrijk te mogen gaan.

Je moet niet aan een emigratie beginnen als je al heimwee hebt als de toren van je dorp uit zicht raakt. Mijn man en ik hebben voor onze emigratie vele jaren kunnen reizen, alle werelddelen behalve Australië, er bestond altijd al een gezonde spanning om weg te gaan uit Nederland al was dat toen maar voor een periode, een reis. Dat gevoel hebben wij overgegeven aan onze kinderen; onze oudste dochter leefde om te kunnen reizen over de hele wereld, onze zoon vliegt en is dus ook vaak niet in Nederland en onze andere dochter leidt een expat-leven en heeft al bijna langer buiten- dan in Nederland geleefd. Wij respecteren dat ieder zijn plek kiest waar hij gelukkig denkt te zijn en komen ze allemaal- liefst tegelijk- naar ons in Frankrijk dan is het FEEST!

Maar wij worden een dagje ouder en denken wel over onze toekomst. Ons gevoel is dat wij nog graag jaren hier in Frankrijk hopen te kunnen blijven- misschien op een andere plek- en als het dan ècht niet anders kan....dan terug naar Nederland, met bloedend hart....

Het is leuk al deze reakties te lezen want in elk ervan is wel iets herkenbaars.

hartelijke groet, Annemieke

Reactie van marielle op 22 Februari 2015 op 10.36: Aan iedereen hartelijke dank voor de bijdrages en @Xavier ik ga niet definitief terug naar Nederland. Mijn berichtje gaat meer over het gevoel, dat toch blijft na zo veel jaren. Frankrijk is een prachtig land, waar veel is te doen en het biedt veel mogelijkheden.Vr. gr. Mariëlle

Reactie van monika guerin op 1 Maart 2015 op 20.23: Soms heb ik ook heimwee.Het is pas 29 jaar dat ik in Frankrijk woon en werk.Hoe langer ik hier woon ,hoe meer ik zin heb om terug naar 'huis' te gaan.Ik luister naar 100%NL en kijk naar de carnavalsoptocht op de webcam van mijn stad. en soms ga ik gewoon even terug.Lekker pilsje drinken of twee.Heerlijk slenteren in de stad.Bij familie,vrienden langs,de auto vreselijk volladen met Nederlandse produkten. Als ik dan weer in Parijs terug kom zeggen mijn kinderen ,hè eindelijk weer eens lekker eten.

monika

Reactie van Yann Sablerolles op 1 Maart 2015 op 22.16: dag Monika , Wat houdt je tegen . Je leeft maar 1 keer. Ik ben ook teruggegaan vanuit Cavalière . Woon nu in de Carnavalsstreek. In 'n schitterend "bergdorp" Sweikhuizen . Het is hier net Luxemburg of delen van la Douce. Je kunt altijd terug gaan voor zo lang als je wilt . Heimwee gevoelens moet men niet wegdrukken . Je kunt "tijd" niet terugkopen . Doe wat je voelt ! vriendelijke groet Yann