Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Heimwee.
Vanavond voelde ik het ineens weer: h e i m w e e.
Waarschijnlijk naar aanleiding van een liedje wat ik hoorde van Boudewijn de Groot of misschien n.a.v. een reportage op ARTE-tv over Rembrandt expositie in het Rijksmuseum.
Na 38 jaar in regio Parijs heb ik er toch nog wel eens last van.
Heeft u dat gevoel ook zo nu en dan?
Wat doet u dan; heeft u tips?
Weergaven: 4079
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Wij rijden een paar keer per jaar naar NL. Uitsluitend om de (klein)kinderen en familie te bezoeken. Ook pikken we wel een museum'pje tussendoor. Maar, na een week of twee in NL krijgen we last van heimwee. Naar Frankrijk wel te verstaan. Zodra we weer "la cour" oprijden: "Hè, eindelijk weer thuis". Nederland is "ons" Nederland niet meer, maar dat is natuurlijk een persoonlijk gevoel.
Mijn heimwee is meestal maar van korte duur. Het komt zo ineens opzetten en ik zou dan ook het liefste "à la minute" even in Nederland willen zijn. Maar dat kan natuurlijk niet. Mijn heimwee gevoel gaat dan ook altijd weer over. Echt in Nederland wonen zou ik niet meer willen. Mijn kids zijn hier geboren en opgegroeid en ik heb erg leuk werk. Ik ga regelmatig naar Nederland en heb goede verblijfadresjes daar; was er nog 2 weken met de Kerstdagen.
Het gaat eigenlijk meer over een gevoel, dat altijd blijft bestaan en zo ineens komt opzetten en dat je toch even de roots en cultuur weer wilt voelen.Het lijkt eigenlijk het meest op de beschrijving die Wimmo geeft. Ik laat het dan ook maar over mij heen komen met de gedachten dat ik over een paar maanden weer naar Nederland zal gaan "pour faire le plein". Maar ik ben /was erg benieuwd of het gevoel bij u ook bestaat
Jammer genoeg zie ik de reactie van Wimmo niet maar die zal ik best wel vinden. Reageerde op uw bericht want ik heb zelf vaak genoeg deze nostalgische heimwee gevoel en dan voel ik me echt niet zo lekker. Dat gaat natuurlijk dan ook weer over maar het blijft een zwak punt. Beste wensen, met vriendelijke groet, Marion
Frankrijk is zo'n gigantisch groot land , dat geeft soms 'n gevoel van eenzaamheid. Op een onbewoond eiland krijg je ook heimwee . Ik kende een multimillionair die in Parijs geboren was en later in de mooiste plaats aan de kust woonde. Cavalière . Heeeel geïsoleerd in een domein , op 'n helling . Hij zag niemand. Hij zei altijd als ik vroeg hoe het ging : " ik wacht op m'n dood " Hij had alles wat 'n mens zich wensen kan . Behalve geen contacten buiten het seizoen. Ze zijn verhuisd naar le Lavandou. Dat loste de eenzaamheid op .
Ik weet het Edward van Boudewijn de Groot, maar was ook niet echt een groot fan van hem. Het ging me vooral naar de aanleiding van iets Nederlands dat je hier in Frankrijk ziet, hoort, voelt en dat dan dat heimwee gevoel weer naar boven kan komen.
Yann, klopt, Frankrijk is erg groot en Parijs ook, alhoewel ik nog in een dorp van 11000 inwoners woon(voor hoe lang nog?). Bovendien ben ik op langzaam aan op zoek naar een nieuwe plek ergens in Frankrijk voor over een paar jaar en misschien heeft mijn heimwee gevoel hier ook wel mee te maken?
Edward, maar jij hebt, volgens mij, echt een heimwee (of zoiets dergelijks) naar Frankrijk?. Dan ga je toch. probeer hier een baantje te vinden en hups weg dat verlangen naar Frankrijk, niet waar? Of ga weg met workaway of iets in die trant.
Marielle,
Heimwee dat is een groot ding. Jaren geleden zijn we naar Nederland teruggekeerd vanuit Canada, mijn lief had heimwee naar Nederland en zijn kroegjes en de vrienden en familie daar. Toen we er eenmaal weer woonden (na tien jaar) was niets meer hetzelfde. De mensen waren harder geworden, meer individualistisch, materialistisch en dat viel even tegen.
Nu wonen we alweer tien jaar in Bretagne en hebben geen heimwee, maar wel een verlangst naar onze kleinkinderen en de kinderen. Een maal per jaar bezoeken wij ze en voor de rest skypen we of bellen. Ja, dat is een groot goed tegenwoordig. Deze tijd is geweldig voor de communicaties, Skype, sateliet tv en radio internet. Dat is toch een beetje de wereld verkleinen toch?
Warme Bretonse groet Ada
Ik herken een beetje een soort melancholie, gevolg van het 'ontheemd' zijn. Niet meer thuishoren in het land waar je vandaan komt, maar ook altijd nog een beetje 'de buitenlander' blijven in je nieuwe thuisland. Het is dan meer terug verlangen naar hoe alles voelde toen je nog in NL woonde, alles vanzelfsprekend herkenbaar was. Geen echte remedie tegen, wel afleiding zoeken; lekker hier de natuur en stilte in, half uurtje wandelen doet wonderen.
Hahaha, Gerard, deze was het inderdaad ,met Elly, die ik hoorde. Maar toen was ik nog wel een heel jong puber meisje! ;-)
misschien helpt het om het liedje van "een meisje van 16" gezongen door Boudewijn de Groot, te beluisteren in het frans!
Dit is nl. officieel een liedje van Charles Aznavour..... ;-0
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr