Hardlopen

Een oogontsteking en een venijnige hoofdpijn hebben me geveld. Verslagen lig ik op de bank met een doekje voor mijn ogen. Wat een glorieus begin van het nieuwe jaar.

Voordeel is dat ik vrij moeiteloos mijn eerste wijnvrije dag heb volbracht. Sporten daarentegen, schiet er een beetje bij in, al heb ik wel tijd om na te denken over een plan van aanpak. Sporten heeft bij mij iets meer hindernissen dan alleen het luie lijf in beweging zetten. Het fenomeen sportschool zou zelfs wel eens een onoverkomelijke hindernis kunnen zijn. Met een genetisch gebrek aan de sociale, spontane, makkelijke babbel, voel ik er niks voor om tussen allerlei pittige, strakgeklede sportievelingen in een muf zaaltje te gaan hupsen, strekken en hijgen om vervolgens na afloop beleefd over groentesapjes of het weer te moeten kletsen. Bovendien hou ik niet van vaste tijden en wil ik eigenlijk ook niet eerst in de auto stappen om in het donker over een kronkelweg naar mijn Pilatesles of Fresh bodypump te rijden. Liever iets individueels op mijn eigen moment. Dan kom je al snel op hardlopen uit.

Je ziet ze weleens voorbij komen, terwijl je met een glaasje op een terras zit je eigen voornemens vooruit te schuiven: Startende hardlopers. Met het hoofd rood aangelopen, tong op de knieën, lichaam in een wonderlijke knik, armen slingerend omlaag, steken in de milt, een smekende doodswens in de wazige ogen en een heupzwier die een beginnende bekkeninstabiliteit doet vermoeden. Zo gaat dat er bij mij ook uitzien en ik wil niet in één klap al mijn waardigheid verliezen in dit dorp. Ik zal dus midden in de nacht of ergens ver weg op een afgelegen plek moeten oefenen, wat weer een beetje een hindernis is.

Vorig jaar had ik hetzelfde voornemen en trok ik op een goeie dag toch de stoute schoenen aan. Ik negeerde al mijn gêne en vertrok in huisbroek en T-shirt de voordeur uit. Terwijl ik met grote inspanning naast de hardloopspieren ook andere noodzakelijke spieren onder controle probeerde te houden, zodat ik deze moedige onderneming droog zou klaren, ontdekte ik dat in het dorp en zijn omgeving geen vlak parcours te lopen is. Omhoog en omlaag ging het, en vooral dat eerste bleek voor mij een slopende ervaring. Toen een dorpsgenote mij halverwege met meelevende blik ‘courage’ wenste, wist ik zeker dat deze eerste poging meteen ook de laatste zou zijn.

Een week later kochten we op ‘Leboncoin’ (de franse marktplaats) een loopband. Niet te duur, want niemand had écht vertrouwen in deze impulsieve actie en lucratief werd het ook inderdaad niet. Een manuele loopband moet je eigenhandig in beweging zetten door erop te gaan lopen en dat kost op zichzelf al aardig wat inspanning. Bovendien staat hij in een flauwe hoek en loop je dus feitelijk voortdurend heuvel op. Ik kreeg mijn snelheid nauwelijks op 4 km per uur, alsof ik twee betonblokken aan m’n voeten had hangen.

Toch lig ik hier, met het lapje op mijn oog, nog altijd te fantaseren over de meditatieve cadans waarin ik wil geraken, terwijl ik fris en fruitig over een bospad draaf. Nee, ik geef nog niet op. De manuele loopband gaat de deur weer uit en een duur, horizontaal, elektrisch aangestuurd apparaat zal moeten worden aangeschaft om in alle privacy te kunnen oefenen. Kosten voor de baat uit, zeg maar.

En als dat óók niet gaat ...

Dan wil ik een hond.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20200105, Korte Verhalen

Reactie van Henri Bik op 7 Januari 2020 op 21.57: Waarom hardlopen, een dagelijkse wandeling van een uur heuvel-op heuvel-af is effectiever en prettiger.!

Reactie van wilsam op 7 Januari 2020 op 22.31: Neem nou maar meteen een hond. Dat spaart je de aanschaf van zo'n loopbandapparaat uit. Succes verzekerd met een hond, je kan geen dag meer overslaan.

Reactie van marielle op 7 Januari 2020 op 23.12: Toen ik dit stukje begon te lezen, dat ik direct : Neem een hond, Dorine en wat zie ik daarna wat Wilsam schrijft....Neem een hond.
Zo gezellig lopen krijg je niet met een loopband . Hond naast je en iedere dag minstens 5 km wandelen en je zult eens zien hoe je je voelt....en je man krijgt er vast ook plezier in.

Reactie van marielle op 7 Januari 2020 op 23.13: dat=dacht (in de eerste zin)

Reactie van Roel op 7 Januari 2020 op 23.31: En je moest eens weten hoeveel voortgang je tijdens je wandelingen met je hond automatisch gaat boeken op het gebied van een "sociale, spontane, makkelijke babbel" !

Overleden Reactie van Theodora Besse op 8 Januari 2020 op 7.03: Haha, leuk verhaal!

Het klopt: ook als je geen zin hebt, kun je die trouwe hondenogen niet weerstaan, als ze je vragend aankijken: "Gaan we nou nog?" Dan móét je wel. Maar ja, als je echtgenoot de aanschaf van een hond niet ziet zitten...

Ik ben er trouwens van overtuigd dat ook hij binnen de kortste keren aan het beestje gehecht zou raken. Maar ik moet hem gelijk geven: het is bepaald niet niks om voor 15 jaar een huisgenoot erbij te nemen, die vrijwel altijd overal mee naartoe moet. Echte handenbindertjes, net als kinderen. Maar je krijgt er zóveel plezier en liefde voor terug! En de dierenasiels zitten overvol!

Mijn Pico (ook uit het asiel, net als m'n vorige hondje) dwingt me iedere dag om een wandeling te maken. En het klopt: door de hond kom je heel gemakkelijk in gesprek met dorpsgenoten die je daardoor ook beter leert kennen. Voor je het weet wil manlief met je mee!

Reactie van Jeannette op 8 Januari 2020 op 11.09: Tja, de loopband die je nu hebt is ook niet bedoeld om op hard te lopen.....het is een spierversterkingsapparaat geen hardloopapparaat!
Vandaar dat de vorige eigenaar er ook vanaf wilde

En de volgende keer eerst even een appje downloaden of wat lezen; als je wilt starten met hardlopen moet dat zeer geleidelijk; eerst 1 minuut hardlopen, 3 lopen en zo bouw je dat heel geleidelijk op!

Geen rode hoofden, steken in de zij etc. dat is helemaal niet goed!

Ook op die nieuwe loopband moet je dat rustig opbouwen!

Google maar even, vind je o.a. dit https://hmg-prod.s3.amazonaws.com/files/beginnersschema-1-155301106...

Reactie van Brittany op 8 Januari 2020 op 11.14: Erger nog: hier hebben we een boulevard aan de bosrand vlak voor mijn huis. Er wordt gelopen gerend gefietst en natuurlijk met de honden gewandeld. Ik herken vaak de mensen aan hun hond. Zonder hond zou ik ze vast niet herkennenVelen wonen hizer niet permanent en komen voor de vakanties. Maar zij ook herkennen mij aan mijn honden. "Oh waar is dat andere hondje?" Ja die is er niet meer. Ze herkennen mij dus ook vanwege de honden. En je maakt inderdaad heel snel contact als je met een hond wandelt. Al is het maar van " ja ik had twintig jaar geleden precies dezelfde hond als U"

Reactie van Rob op 8 Januari 2020 op 18.02: Hoi Dorine,

Neem een hond.

Reactie van Dorine van der Marel op 8 Januari 2020 op 18.29: Hartelijk dank voor alle tips en adviezen. De ‘Wij willen een hond campagne’ gaat hier thuis nog even door. In de tussentijd doe ik hondloos mijn rondje en ruim ik de zolder leeg. Vandaag dertig keer trap op, trap af. Als dat geen sporten is.